Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Amina

Experto no foro
Experto no foro
1/09/14
0 Carreiras
3048 Mensaxes
La ciudad de las piruletas y nubes de colores
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 6:19
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Pero que bien escribes Sorriso

Un placer compartir esta aventura behobiana con vosotros.
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 7:51
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Me alegro de que hayas disfrutado de esa semana mágica con dos pedazo de carreras.

Ahora a descansar y recuperarse, y sobre todo a ponerte al día con el diario porque sí, mucho bla-bla-bla, pero que sepas que nos hemos dado cuenta que vas contando las carreras con una semana y un perro de retraso!!!

P.D.: Veo que corriste con la camiseta de la media de aquí.
sonsuso

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
9/10/11
0 Carreiras
1335 Mensaxes
Vigo - Compostela
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 10:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Lerte cada luns (aínda que sexa cunha semana de retraso como di corredor101 xD) é unha cita á que non se pode faltar. Gran crónica unha vez máis Dani! Aínda que iso de descansar non esté de moda, non é unha mala opcións despois de tantas molestias e arriscar tanto. Este tipo de experiencias son unha pasada como para descansar un tempo en perxuizo de obxectivos menores, ou polo menos non esixirlle ao corpo tanto, e que así recuperes ben para poder seguir disfrutando como fas moito tempo. Apertas Doctor!!!
EnriqueC

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
24/01/17
7 Carreiras
200 Mensaxes
Santiago de Compostela
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 10:46
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Felicidades. Acabo de leer tu crónica del NYC Marathon. Poco más que añadir.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 11:47
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Eres un crack! Tú si que sabes disfrutar, malandrín.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 12:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Grazas por contaxiarnos unha vez máis do espirito behobiano. Agora cóidate moito, para que as pernas poidan seguir activas e polo tanto haxa máis crónicas que saborear . Agora que xa nos tes convertido en adictos , non podemos vivir sin elas
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 16:37
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

¡Venga!
¡Pues no seré yo el verso suelto!
Descanse Doctor, descanse. Que se está Vd haciendo mayor Guiño Ríndose
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 17:54
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Estimado Doctor, es usted una persona transversal, capaz de tomarse un café en Nueva York con la dueña de un samoyedo upper class, y al mismo tiempo compartir unas kokotxas en Donosti con un vulgar gato callejero, simplemente porque como bien afirma en el corolario de su crónica, usted ama lo que hace. Entre otras muchas cosas, correr.
Ojalá su secuoya crezca vigorosa durante mucho tiempo más, por el bien de la humanidad, (y de la gatunidad, claro).



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Lun, 19 Nov 2018, 19:49
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:



Después de tanta "aventura", te aguarda una buena temporada de Terapia de Mascotas. Demo sorrindo

Homo homini gallicus canis
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 20 Nov 2018, 22:24
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 134. (17 de noviembre)

Soy como las máquinas de Matrix: me alimento de la energía de los seres humanos. He hecho los cálculos. A partir de los diez mil espectadores por kilómetro se alcanza la masa crítica que me lleva hasta el infinito y más allá y de nuevo de regreso para sorpresa de fisioterapeutas, entrenadores, compañeros de trabajo, vecinos y familiares.

Correr por casa ya es otra historia. Es la ineficiencia, la entropía, el asco. Pero también sé que es el precio a pagar para llegar a esos momentos mágicos y extiendo el cheque, si no con alegría, con convencimiento. Estoy invirtiendo en felicidad.

Seis días después de la Behobia salí a probar la pierna y el pueblo. Ambos suspendieron. Bajé de Carregal Uptown a Carregal Downtown el sábado por la tarde, di unas vueltas por el circuito habitual, por la soledad conocida, los ladridos de siempre. No gritaron mi nombre, me dolió el lateral externo de la rodilla, no vi necesidad de exagerar la toma de recontacto.

Nadie hablará de nosotros cuando hayamos vuelto.

Habrá más fiestas, eso seguro.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4267 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 21 Nov 2018, 14:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
Es la ineficiencia, la entropía, el asco. Pero también sé que es el precio a pagar para llegar a esos momentos mágicos y extiendo el cheque, si no con alegría, con convencimiento. Estoy invirtiendo en felicidad.

Después de unos cuanto años ya lo tengo claro. Esa frase te define. No eres un yonqui de la endorfina, es evidente que necesitas drogas más duras.

www.youtube.com/v/3wia7TSyebY
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 21 Nov 2018, 19:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 136. (19 de noviembre)

No es la fase de descanso recomendada (gracias por el interés) sino la de pereza congénita, aunque el resultado sea el mismo, y a falta de objetivos inmediatos me tomé el domingo libre. Montse quiso acercarse a Meis a participar en una carrera de las del lobby y la acompañé con curiosidad nada inocente. No defraudaron. Anunciaron con toda desfachatez que el tráfico estaría abierto y sugirieron correr por las aceras. Como había siete hombres por cada mujer, supuse que la idea era aprovechar la estadística y causar bajas generalizadas en el enemigo. Yo no doblepienso pero pienso mal.

Y el lunes intenté un segundo rodaje. Cuánto me está costando volver a la rutina. Si es que a salir de noche bajo la lluvia por carreteras abandonadas se le puede llamar rutina. La cintilla sigue friccionando o lo que sea que hace para doler. Dice Google que ésta es una lesión muy frecuente en nóveles por la inadecuada forma física y calzado, o avanzados por el sobreentrenamiento al que se exponen. La mía es una combinación de lo peor de ambas frases (veterano no preparado).

En verano la oscuridad tiene otra textura. Os digo que impresiona ir solo en invierno por el rural, chapoteando a ciegas por callejuelas vacías, con las fincas abiertas a los lados y cada pisada resonando y levantando ecos que parecen regresar cambiados, cargados de amenazas. Empiezas a oír e imaginar cosas. Agarras la linterna con fuerza, es lo único que te salva del abismo, y aceleras para terminar y llegar a casa. Escribo esto en la habitación, con paredes, techo, puertas, bata, televisión, civilización, y es fácil reírse. Ahí afuera aguardan los monstruos. Los temores lógicos y los terrores infantiles. Ahí afuera es posible que te encuentres con algo. Con seres en los que creo (perros, un jabalí) y con seres en los que no creo (un hombre lobo, Juana Rivas) pero que dan mucho miedo. Más.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 21 Nov 2018, 21:38
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

"Como había siete hombres por cada mujer, supuse que la idea era aprovechar la estadística y causar bajas generalizadas en el enemigo. Yo no doblepienso pero pienso mal."

Grande, Dr. Cuidado a ver si alguna que sí doblepiensa lo entiende y se enfurruña y te mandan a la cárcel.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 27 Nov 2018, 23:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 142. (25 de noviembre)

Y habiéndome calzado las zapatillas únicamente tres veces en tres semanas tuve la mala idea de ir a Vilagarcía. Aunque cuando lo sabes y aun así vas porque debes ir, es más adecuado llamarlo compromiso.

Vilagarcía es a la media popular lo que Berlín al maratón de élite: un caladero en el que pescar récords. Aquí hice mi mejor marca tiempo atrás, y Montse el año pasado, y éste los estratosféricos Óscar y Suso, y alguno del grupo que vino conmigo el día que fui liebre, y muchos otros. Y el domingo ayudé a un desconocido a lograrlo. Soy el señor Miyagi retirado dando la lata y también Daniel San cojeando con la pierna rota.

Los saludos, los cafés y las prisas para dejar la bolsa y buscar un baño y la foto convalidaron el calentamiento. No me dolía nada, o nada especialmente, no llovía, éramos unos cuatrocientos y pico, charlábamos en el furgón de cola agradablemente, y así noté la pereza sacudiéndose, las ganas que me entraban (¿por dónde?), que iba a disfrutar.

Arrancamos y esa energía positiva me llevó a acelerar sin esperar por Montse, Moncho o Isaías. Como a todo hay quien le gane a uno, a mi lado estaba XoseM, que no se calza las zapatillas nunca. En Nueva York yo tambén habría podido correr con los pies al aire por simple levitación, pero no aquí. En el pelotón trasero se formaron y deshicieron grupos, cada cual buscó su ritmo, el minimalista nos abandonó, coordinamos zancadas de forma natural y finalmente me encontré unido a un desconocido afable con el que congenié. No teniendo nada mejor que hacer ni objetivos propios que cumplir, decidí quedarme con él.

En ciertos puntos la gente del Atenas (sección no triatlera) nos festejaban y servían de referencia, y así en cada vuelta contaba con los ánimos de Fefa, Álex, Marta, Mar, Susana, César. En los cruces chocaba palmas con los conocidos. Hablaba con mi nuevo compañero, comprobábamos nuestros relojes, recalculábamos. Corría en esa burbuja protectora aislándome del resto, pues en el exterior aullaban los lobos: los carteles panfletarios en las farolas, el silencio y el desinterés de los paseantes.

A corta distancia veíamos a Nando, y más allá el globo de la hora y cuarenta y cinco. En persecución del primero gastamos dos tercios de carrera. Mi percepción era que los kilómetros volaban con rapidez y sin embargo parecían infinitos, como si alguien añadiese nuevos delante de nosotros, como si fuese un Sísifo muy veloz pero incapaz de terminar la tarea. Probablemente era porque marchaba atento a mi resoplante pareja deportiva.

Intentaba motivarlo. Bien perder ante adversario, mal perder ante miedo. No importa quién más fuerte, importa quién más listo. Deja que el running fluya dentro de ti.

El caso es que, sin acordarlo, ambos dimos por sentado que yo le estaba empujando para mejorar su registro (una hora y cuarenta y cuatro), y juntos seguimos con esa idea común. Sin mencionarlo, sin pedirlo ni ofrecerlo. Llegó un momento en que irse habría sido una deslealtad. Surgió así. Y ni siquiera sabía su nombre.

Encerar mano derecha, quitar cera mano izquierda. Para hacer miel joven necesita joven flor, no ciruela pasa.

Tiraba de mi compañero, concentrado, salvo para saltar frente a la cla que me aplaudía y llamaba. Alcanzamos por fin al globo. Los números cuadraban, si le restaban fuerzas para un último esfuerzo lo tenía ahí. ¡Vamos! Un hombre que atrapa mosca con palillos puede hacer cualquier cosa.

Y entonces empecé a cojear. ¡Por favor! Si problema es uno contra uno, sí, cinco contra uno, mucho para cualquiera. Pero no iba a fastidiarle el récord al amigo por una cintilla pertinaz. Cerré los ojos, adopté la postura de la grulla, se elevó la música de fondo y ya sabéis que la historia acaba felizmente y después vendrían las secuelas. Pues así, hasta meta.

Y allí nos dimos un bonito abrazo, le felicité, me agradeció, ambos nos reconciliamos con la humanidad un ratito al menos, nos presentamos: Tino, Dani. Un placer, Tino. Y todo ello sin consentimiento expreso.

Y sí, la virtud lleva implícita su propia recompensa, pero ojalá esta buena acción enriquezca mi dharma y sirva para reencarnarme en un gato con las rodillas sanas.

- ¡Qué lanzado ibas, saliste a lo loco!
- Para nada: corrí con tino.




El karma

Y después subí al podium a coger el trofeo de Montse y durante unos segundos fui criatura de luz.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
XoseM

Mods
Mods
21/10/08
0 Carreiras
2219 Mensaxes
Galiza
Respostar citando Envío Mér, 28 Nov 2018, 6:57
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:

Y el domingo ayudé a un desconocido a lograrlo.
Aplauso Aplauso Vexo que Tino estaba xa naquel grupiño inicial.


DoctorSlump escribió:

[...] el minimalista nos abandonó,.

Avergonzado sorry!

... pero é que levaba présa Mr. Green ... e gracias por contarme a experiencia de NY en primeira persoa Guiño Estes grandes maratóns son toda unha experiencia a vivir.

-- Chámame "ghose"





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos