Lun, 25 Xan 2016, 14:06
Asunto: Re: Diario de Yomismo
| xoixe escribió: |
Yomismo, hazle caso a VICTORALVAREZ que es el "pupas" del foro y tiene pasado por muchas y nunca se rinde. Bueno, y yo el segundo en el ranking "pupas". Si quieres tirar la toalla, tírala... pero nunca te rindas  |
Jajajaja había que hacer un ranking del más pupas, el más llorón, el más... yo tendría muchos números
Rendirse nunca, sólo adaptarse a cada situación
Muchas gracias Xoixe
| rivava escribió: |
| Mucho ánimo. Espero verte pronto gastando zapatillas. Si en algo puedo ayudarte ya sabes. Un saludo. |
Muchas gracias Richi, un crack tanto de "coco" como atleta. Enhorabuena por tu victoria, una vez más, en Lalín, tu si que eres siempre profeta en tu tierra. Ya nos veremos por ahí, un abrazo.
| eumealto escribió: |
| Hola yomismo, ............, e segue dándolle duro á bici que é compatible con esa lesión, ate que notes 0 molestias. |
Moitas grazas eumealto. O malo e que despois do rodaje do Xoves debinme resentir un pouco de mais, porque normalmente aos 3 días casi me pasaban as molestias, pero desta vez noto o dolor mesmo andando, non me gusta, vese que nese rodaje metínlle 2 km polo medio probándome un pouco ou soltando a rabia, ou as duas cousas, e jodinme un pouco mais do q estaba.
Así son os síntomas como ti dis, pero o fisio ten razón: muscularmente non teño nada, será ligamentoso????
O caso e que si, vou estar un tempo sin correr. Obviamente porque non me queda mais remedio pola lesión, e porque de cabeza "petei", o cubo leva 3 anos enchéndose gota a gota e dixen basta, non quero saber nada de correr, nin competir nin nada, quero desconectar ao 100% unha tempada. Ao contrario das outras veces non estou jodido por non correr, estou cabreado e saturado, e solo quero desconectar. Logo cando pase, sexa cando sexa, que despois da tormenta volve a tempestade, xa verei con que idea volvo a correr. Pero ahora mismo non me preocupa eso. Non penso niso.
Eu das plantillas nunca quixen saber nada porque escoitei moitas testemuñas coma a tua, que a veces é peor o remedio q a enfermidade.
Na bici seguirei, pero pouco a verdad, por dúas razóns: o pouco tempo dispoñible para facer bici, e agora teño outro reto q me está facendo olvidarme mais si cabe o tema de correr, e canalizar nel as miñas enerxías e motivaciones: as oposicións que se convocaron na miña especialidade (20 plazas). Fai 7 ou 8 anos que levamos sin elas, o meu cerebro está moi desentrenado e si comparamos con rapaces que levan os ultimos anos sin traballar, sin fillos, etc etc e preperando a tope en academias,8 horas de estudo ao día, etc, en principio o teño casi imposible, pero xogarei as miñas bazas e nunca se sabe, hai q intentalo, q experiencia tamén teño e hai temas q se me dan bastante ben.
Polo tanto a bici será un medio para osixenar o cerebro mais q como medio de entrenamiento en sí, así como as miñas incursiones por aquí de vez en cando, as duas cousas serviranme de válvula de escape
Pouco a pouco e tempo ao tempo. Grazas a todos