Foros ›
XXXVIII MARATON DE DONOSTI Cronica de una maraton Anunciada
Foros de debate / Carreiras Populares en Galicia
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
MarioeIsa

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
20/06/05
0 Carreiras
1167 Mensaxes
Estrella de Galicia
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 14:15
Asunto: XXXVIII MARATON DE DONOSTI Cronica de una maraton Anunciada

En primer lugar queremos agradecer a todos los foreros que con sus mensajes y sus correos privados nos habeis dado animos y deseado suerte, GRACIAS de corazon, esperamos poder correr a vuestro lado en alguna carrera y poder compartir sensaciones... sois todos unos campeones, vosotros sabeis quienes sois, Nosotros sabemos quienes sois...

GRACIAS amigos...!!!!

La verdad que ahora cuando paso a intentar recordar para plasmar aqui la cronica se me ponen los pelos de punta, con esta maraton van 8 para el zurron y no hace falta decir que cada una tiene su encanto, y en cada una la emocion y el sufrimiento te inunda los ojos de alegria al traspasar la linea de los 42.195 mts y ver todo ese trabajo culminado...

La semana fue mala, la behobia 15 dias antes con su frio y lluvia dejo secuelas en nuestro cuerpo, alli Isa paro el reloj en 1h24, yo lo hice en 1h23, el tiempo fue lo de menos, lo que realmente importo fueron las buenas sensaciones que nos dejo la carrera, tanto en el aspecto deportivo como en el popular, con toda aquella gente animando a gritos cada zancada... IMPRESIONANTE. Digo que nos paso factura puesto que estubimos una hora y media buscando los buses para abrigarnos, y mientras llovia y hacia frio, y el cuerpo se llevo lo lamo, la humedad penetro y salio esta ultima semana...

El miercoles hicimos nuestro ultimo entreno despues de correr en Vedra el domingo anterior (Hermosa carrera como comento Kandepalleiro)... el entreno fue de 16 km al ritmo previsto en el maraton en progresion, y las sensaciones fueron agridulces, Isa lo paso mal y yo... bueno yo contento.
Despues a la tarde vino la fiebre, Isa en la cama, y yo cuidandola lo mejor que podia, jarabe de la abuela (caldo de cebolla cocida, miel y limon), aspirinas y cama, descanso, vahos de eucaliptu, mas cama y mas descanso... A mi me ataco el jueves... ya la mente tenia el maraton casi olvidado... no seria ese el dia, las previsiones de ola de fio nos lleno de alegria que ironia, no se confundieron nada, como eta la tecnologia...

El viernes estabamos mejor, y el sabado... un poquito mejor, pero los cuerpos estaban cansados, pero decidimos correr, era el objetivo desde el 1 de agosto, la preparacion estaba echa y el trabajo lo tenia nuestras piernas y nuestro corazon... nos llenamos de pasta el sabado, comida y cena y nuestra tableta de chocolate entera en la cama... bien hidratados... a intentar dormir...

Salud y Kilometros...
CHARLY

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
23/08/05
0 Carreiras
1752 Mensaxes
Rascandola a base de bien
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:05
Asunto:

Amigo Marioeisa antes de nada felicitarte-os por haber terminado esta nueva marathon por lo que deduzco de tus comentarios, ya que o bien me he perdido algo o bien nos vas a dar esta cronica en varios capitulos o bien te has quedado dormido en el teclado Ríndose ya que nos tienes a todos supongo en ascuas sobre el desenlace de esta hazaña epica lo digo mas que nada por las condiciones metereologicas tan adversas que tuvisteis que padecer y del estado fisico vuestro que no seria el mas adecuado para afrontar un esfuerzo de esa envergadura.
Tengo que decirte que mucho me acorde ayer de vosotros ya que ayer aunque corri en Cangas y llovio a rachas y con frio nada comparado con lo vuestro sois unos campeones ,desde luego solo por el hecho de tomar la salida ya os mereceis mi mas sincero respeto y admiracion ,sois unos verdaderos campeones.

Marioesisa una vez dicho esto por favor.... la segunda parte Chorando
MarioeIsa

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
20/06/05
0 Carreiras
1167 Mensaxes
Estrella de Galicia
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:12
Asunto:

CRONICA

Despertamos... y decidimos correr...

Un desayuno como siempre, cafe, tostadas con mermelada, mantequilla y los dos platanos que tengo por costumbre comerme una hora antes de una carrera importante... Isa dormi fatal, pesadillas y demas, yo en cambio... no me entere hasta que sono el despertador a las 6 de la mañana...

Durante el viaje en coche decidimos que nuestro objetivo de hacer 3h15 no seria buscado, el objetivo era terminar los dos juntos, nos prometimos no separarnos en ningun momento... mientras conducia no paraba de llover, y al recoger a un buen amigo que seria nuestro fotografo y abituallador descubrimos que lo del frio no era broma... Entonces llego la segunda e importante decision, correr con mallas largas, camiseta de manga larga termica, buff, y guantes...

Llegamos a Anoeta, este año terminaba alli el maraton, dentro del estadio de futbol, una hermosura... aparcamos el coche y fuimos a recoger el dorsal, eran las 8:30, corriendo a prepararnos... baselina, calcetines bien puestos, mis clasicas dos tiritas en los pezones (recuerdo de mi primer maraton, jejeje), dorsal, chip, y camino a linea de salida, fue nuetro primer trote, las piernas parecian cargadas, de que?...

Linea se salida, toda la gente aprisionada, que calentito alli metidos, al lado de nosotros un señor de barbas con la camiseta de la Vig-Bay, tres horas despues lo pasamos en carrera, hablamos con el y le dimos animos... es un señor de Coruña, si lees esto, nosotros eramos la pareja que corrio ese momento a tu lado, hablaste con Isa en la meta...

A las 9 en punto pistoletazo y a correr, mi ansiedad siempre me hace salir mas deprisa, intentando buscar sitio fueron pasando los kilometros, llevabamos delante nuestro el globo de 3h15 y detras el de 3h30, poco a poco teniamos nuestra parcela de asfalto y mano a mano con ritmo uniforme pasaban los km... las sensaciones, malas, me costaba correr, sentia que no esa el dia, las pulsaciones altas rondando las 169, cuando 15 dias antes y durante los entrenos rodaba mas rapido con menos pulsaciones, Isa como yo, menudo par... se notaba que pasamos mala semana.

Primera vuelta pequeña, kilometro 6, primer paso por Anoeta y comienzo de la primera vuelta grande, el frio estaba en nuestras caras pero nos alegramos en la eleccion de la ropa, que acierto... pasamos a una chica, se la veia muy bien pero nuestro ritmo era ligeramentre superior, marcaban los km entre 4:40... en filamos La concha, que hermosura...kilometro 12 y un rayo aparecio, anuncio que un nuevo compañero se apuntaba al maraton, la lluvia aparecio, y creo que no nos abandono hasta el final, habia momentos que paraba pero alli estaba... entonces fue cuando empezamos a encontrarnos bien, nuestros cuerpor carburaban, el aceite se habia repartido por todo el motor y las sensaciones eran buenas... el ritmo genial, las pulsaciones altas pero estables, y la hermosura del maraton nos llenaba... nos cruzabamos con los primeros, esos keniatas finos finos, el grupo de Mª Jose Pueyo, campeona de españa, el numeroso grupo de sub 3h, menudo ritmo... y nosotros al nuestro, los dos codo con codo dejando pasar el tiempo, mirada el frente...

LLegada a Anoeta y segunda vuelta, solo queda una mas, Impresionante el publico, bajo la lluvia animando, gritando AUPA NESKA... (animo Chica) ETA MUTIL ERE... (y el chico tambien)... esos gritos te dan alas, en cada rincon de esos 42.195 aparecia un grito de animo que te daba energia, mientras nuestrao fotografo y abituallador hacia su trabajo... segundo paso por la concha, MEDIO MARATON: 1h38', las sensaciones eran buenas, y todavia no nos habiamos enterado de los kilometros, se notaba que el entrenamiento habia sido bueno... seguiamos cruzando los corredores que buscaban victoria y marca... y nosotros a lo nuestro, disfrutar... pasamos otras 3 chicas en esa vuelta y a muchos corredores, nuestro ritmo estable, km 29, me aparece un Flato en el costado derecho que no me abandonara hasta el final, todavia lo tengo... respiraciones para aliviar y para delante... pero ya casi no volveria a hablar... el frio se habia apoderado de nuestro ya empapado cuerpo, pero nuestro calor y energia luchaba contra el venciendo... LLegada a Anoeta y comienzo de la ultima vuelta...

Aqui empieza el maraton, le dije a Isa, ella asentia y me daba animos que yo le devolvia con una sonrisa, ahora es cuando corre la cabeza, las piernas ya van solas, no hay que dejarlas parar, son los pensamientos los que mandan... intentando que sean positivos, imaginandote grandezas, buenos entrenos, "ya solo quedan 12KM", dice Isa, "La pedestre de Santiago", "Vamos por ella", toca sufrir, toca pasar gente, animos gritos del publico, entras en esa nube donde te dejas llevar y los kilometros pasa, solo 8, 7... ultimo adios a la concha, el frio, los dolores en las piernas, corredores apartados estirando, ritmo intentando llevarlo uniforme, Isa dice que no puede que tire yo, animo... vamos...no te voy a dejar... unos instantes y es ella quien toma el mando, ahora me toca a mi sufrir, que mujer, que energia... que grande... 5,4... ya esta, los gemelos parece que quieren explotar pero el muro no aparece, no hay momento de debilidad, este maraton es nuestro, gritos del publico, dientes apretados y volando en la nube... que sensacion, merece la pena el duro entreno para llegar a esa lucha contra tu propio agotamiento... kilometro 40, vamos... esta chupado, ultima serie de 2000, sacamos fuerzas pasamos a otras chicas, a otros grupos, corredores andando, cogeando, esa es la cruz del maraton y esta vez no nos toco llevarla... Anoeta km41, vuelta por fuera al estadio y entramos en el, el brillo de los focos emociona mis pupilas, la hierba del campo, el tartan, parecemos pisar un pastel de fresa... miro mi pulsometro 3h19' (tengo que entrar antes de 3h20), un sprint de 400 mts, la locura, no se de donde saco las fuerzas, paso a una chica a falta de 300 mts, anuncian por megafonia que es la primera Guipuzkoana, estiendo los brazos paso por meta, lloro no se de que... pero lloro 3h19'49" paro espero a Isa, tambien reacciono, paso a la guipuzkoana y entra delante de ella, la confunden en meta como la primera Guipuzkoana, me abrazo a ella 3h20'10"... llora tambien...

Mejor marca personal de los dos, el maraton mas duro de todos por culpa de las condiciones metereologicas, pero el mas hermoso y el que al final que mas disfrutamos, nos queda en nuestro interior que valemos 10' menos, ya llegara, hay mas carreras... hay mas maratones.... hay mas sentimientos... hay mas compañeros con quien disfrutar...

Animo a todos los que alli corristeis, y sobre todo a tosos aquellos que con sus gritos nos llevaron a meta...

A la noche en la cama le empiezo a decir a Isa... "Sabes lo de los 100km en 24 horas de madrir", o "los 101km de Ronda" ???, realmente estamos locos, pero una sonrisa pude ver dibujada en su rostro...

Espero no agobiaros, gracias por vuestros animos y por vuestra atencion...

Ahora las agujetas, los dolores y demas es lo que se llava el cuerpo, la mente tiene otro premio, y ya sabeis cual...

Toca descansar, coger 4 kilillos, fase de engorde y piscina...

Salud y Kilometros...
MarioeIsa

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
20/06/05
0 Carreiras
1167 Mensaxes
Estrella de Galicia
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:16
Asunto:

Gracias Charly, pero sabes que campeones lo somos todos,

todos los que disfrutamos con esto, todos los que con una sonrisa animamos al compañero cuando le pasamos... todos los que como tu son bellas personas...

Animo y espero conocerte y poder correr a tu lado charlando... y sufriendo un poquito tambien como no...

Salud y Kilometros...
sampedro

Foreiro Senior
Foreiro Senior
11/11/03
0 Carreiras
458 Mensaxes
Santiago de Compostela
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:36
Asunto:

Enhorabuena chicos, con todos esos problemas otro no hubiera corrido. Yo sin ir más lejos me hubiera quedado en camita curando la gripe, pero claro son muchos meses de entrenamiento..En el próximo seguro que lograis el obejtivo. Yo casi seguro que intentaré Vitoria ¿si os apuntais? Ríndose
tette

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
7/09/05
0 Carreiras
1252 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:39
Asunto:

Lo cierto es que es difíl decidir si esta crónica es más interensante o emocionante. Leyéndola me estaba dando una envidia (sana, por supuesto) increible, la verdad es que me encantaría correr un maratón pero aún es temprano para mí, quizás dentro de un año pueda ser un buen sitio para debutar.
Sois unos fenómenos, si llegais a tener una semana menos mala y las condiciones de carrera fueran mejores, seguramente pulverizariais vuestro tiempo objetivo, aún así, me parece muy meritorio haber mejorado vuestra marca personal. Ya habrá mas maratones para superar esos 3h15'.
Mi más sinceras felicidades por tal azaña y gracias por compartir con nosotros esta gran experiencia. Ánimo para seguir entrenando y buscar otros objetivos, que de eso se trata.
SusoRey

Foreiro infantil
Foreiro infantil
24/10/05
0 Carreiras
127 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 15:54
Asunto:

Ya veo que además de dominar lo de las carreras, también dominais lo de la expresión escrita. ¡Que relato más emocionante!. ¡¡¡¡Y que envidia!!!!
Yo como mucho aspiro a algún día ir a una media, si este cuerpo serrano me lo permite :D.

Enhorabuena a los dos Guiño .
tocho_gr

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
19/08/05
0 Carreiras
238 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 16:09
Asunto:

Enohabuena por el éxito MarioeIsa, si me preguntaran a que te dedicas yo diría que eres escritor o periodista, porque el relato es realmente emocionante, tanto talento en una cosa como en la otra. La verdad es que yo no me hubiera movido de la cama un día así, sois todo un ejemplo a seguir. A ver si un año de estos (tendrán que pasar varios antes de que este en condiciones de hacer una maratón) puedo escribir algo parecido, que envidia (sana, por supuesto). Guiño

Saludos
Kandpalleiro

Experto no foro
Experto no foro
17/12/03
142 Carreiras
3200 Mensaxes
Ponferrada
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 16:33
Asunto: Noraboa...

Embargado pola emoción acabo de ler o teu relato meu... Acordeime bastante de vos nesta finde. Tivo que ser épico.

Agora, a recuperar.

Fas exercicio ou deporte?
acarreiradunkan.blogsp...porte.html
moises

Novo foreiro
Novo foreiro
20/05/05
0 Carreiras
44 Mensaxes
vigo
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 16:52
Asunto:

Has echo que me emocionara, verdad que al llegar a la linea de meta das por bueno todos esos entrenamientos duros y exigentes sin los cuales no habria sido posible vuestra hazaña . Ahora a disfrutar del exito y pensar que ya teneis una bonita historia para contarles a los nietos .FELICIDADES GALLEGOS
Paquete

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
13/11/05
0 Carreiras
257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 17:14
Asunto:

Mientras leía vuestro relato me daba cuenta de que además de llevarme mucha distancia en lo físico, aun es más la distancia nos separa en la expresión.

Hace menos de un mes que descubrí esta página y este foro y desde entonces no paro de sorprenderme de la gente impresionante que existe por ahí fuera (gracias por ello al deporte o a cualquier otra razón para conocer gente así)

Solo decir que HOY ME HA QUEDADO CLARO QUE VOY A CORRER UN MARATÃ?N ALGUNA VEZ.


ENHORABUENA FENÃ?MENOS¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡[/b]
MarioeIsa

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
20/06/05
0 Carreiras
1167 Mensaxes
Estrella de Galicia
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 17:34
Asunto:

Gracias a todos vosotros de corazon....

Sois vosotros quien hace que de nuevo me emocione,...,

Creo que va siendo hora de organizar un maraton en Galicia, y si no hay ninguna institucion que quiera apuntarse al carro, quien si no mejor que nosotros los populares para organizar la I Maraton Popular Gallega.

Paquete, Tette, tocho_gr,... correreis no una, si no mas de una maratones, animo y espero leer vuestras cronicas algun dia...

Suso, no es tu cuerpo serrano quien te lo va a permitir, si no tu cabeza, energia y ganas de vivir, muchisimos animos, corre esa primera media y despues cuando menos te lo esperes te veras en la linea de salida...

Sampedro, gracias... pero no me tientes... no me tientes.... Isa y yo corrimos en Vitoria en el 2003 cuando fue el I Maraton Martin Fiz, y yo repeti en el 2004... no me tientes no me tientes... Muchisimos animos y prepara Vitoria...

Kandapalleiro, tus relatos en tu pagina tambien emocionan... gracias...

Gracias Moises, gracias a todos...

El puesto es lo de menos yo creo que 670 e Isa 681, quedando ella en 7 de mujeres., Las 5 primeras mujeres por debajo de 3h.

Y se de algun forero que tambien corrio, osea que prepare el lapiz que quiero leer, verdad marola, dajc, jcarnoedo,???, y seguro que hay mas....

Salud y Kilometros...
MORKIT

Novo foreiro
Novo foreiro
28/11/05
0 Carreiras
17 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 17:35
Asunto:

Enhorabuena, yo debido a mi trabajo me encuentro en San Sebastian y este fin de semana me a entrado una envidia sanísima,cada vez que paseando por la ciudad me encontraba con deportistas como vosotros que le han dado un toque precioso a esta hermoso ciudad a pesar del intenso frio y la fuerte lluvia de todo el fin de semana.

Me habeis emocionado con vuestro relato,un abrazo y enhorabuena CAMPEONES.
wottle

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
8/11/05
0 Carreiras
1195 Mensaxes
celtiberia
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 18:14
Asunto: wootle

Como dudo que a mi edad pueda ya plantearme correr una maratón (la Vig-Bay es mi techo,creo) , lo más parecido a hacerlo ha sido tu relato . Enhorabuena y gracias.
Bubela

Foreiro Senior
Foreiro Senior
31/10/05
0 Carreiras
582 Mensaxes
GALIZA
Respostar citando Envío Lun, 28 Nov 2005, 18:19
Asunto: Donosti

MarioeIsa:
Eu, en 2003 corrín o Maratón de Donosti en idénticas condicións as que relatades. Si algún foreiro foi aquel ano, lembará que caían chuzos de punta, e que chegabamos ao estadio anexo ao Campo de Futbol de Anoeta. Todos os que chegamos por enriba das 3 horas acabamos cun diluvio encima de nós.

Eu lembro con cariño aquel maratón no que fixen 3 horas, 21 minutos. Estaba esperando por mín a miña muller na grada, e empecei a tiritar de xeito que me deixou o seu plumífero. Ainda ben que o hotel AMARA PLAZA (exelente hotel) estaba moi perto.

Felicidades, porque as vosas palabras rezuman atletimo popular por tódolos costados, e estas experiencias son as que nos fan a todos quererlle tanto a este deporte.

Unha aperta aos dous: moita auga, mel, e descanso.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos