Foros ›
Autor
Mensaxe
maloquesoy

Mod.C
Mod.C
5/12/05
0 Carreiras
679 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 0:21
Asunto: Una Historia de Invierno

Decían que era blando, que no tenía sangre, que si era de horchata. Decían que no sabía competir, que era cuestión de testiculina, que si esto, que si lo otro.
Y yo, que queréis que os diga, siempre pensé que un punto de razón llevaban, pero había calidad en sus piernas, demasiada.

Posiblemente uno de los sujetos mejor dotados para el mediofondo y fondo que ha dado Galicia en los últimos 30 años. Un sujeto casi anónimo que, sin embargo, tuvo su momento de gloria. Efímero momento.

Y uno que, de aquella, llevaba incorporado en el pack facial mostacho y espinillas, la gozó como un enano y aprendió una lección que intentaría aplicar en los años venideros.

El vetusto pabellón presentaba un aspecto bastante acorde a la importancia del evento. Las gradas estaban cubiertas por una policromía entre la que destacaba el amarillo universitario. Por la mañana, se habían celebrado las clasificatorias y algunos concursos, reservándose lo mejor para la jornada vespertina.

El trabajo estaba hecho. La temporada había empezado en Septiembre, como era habitual, con el monótono trabajo de kilometraje y acondicionamiento físico. Más adelante, se incluirían las series de ritmo sostenido y, por último, las series de ritmo competición. Siempre igual.

Sólo 18 vueltas y tres cuartos. Algo más de 8 minutos para alcanzar el objetivo más preciado. Había que subirse a lo alto del cajón y ganarse el respeto de todos aquellos que pensaban que nunca lo lograría.

El miedo a la retirada estaba siempre presente. Es más, entre el público había una persona que se jactaba de saber en que punto se iba a retirar con tan sólo mirarle a la cara. Y solía acertar. No obstante, lo conocía demasiado. Habían sido muchas horas juntos en perfecto binomio. Muchas mañanas de domingo en el monte. Muchas tardes en la pista. Bajo la lluvia. Cuando todos se resguardaban bajo techo y en el viejo riazor una liviana figura daba vueltas a la pista mientras, sentado en un banquillo, a resguardo de las gotas, un curioso señor con gabardina y corbata sostenía en una mano un cronómetro de agujas y en la otra un winston a medio consumir.

Y llegó el momento. La carrera del campeonato, sin lugar a dudas. Estaban todos los mejores especialistas que en aquel momento había en Galicia. Quizás demasiados para correr en una pista tan pequeña y de cuatro calles.
El favorito era un chaval vigués que, de júnior, había batido todos los registros en la media distancia. Pero no era el único. Aquello estaba muy abierto y según como se desarrollara la prueba tendrían opciones a la victoria los clásicos “tapados”.

Los dos primeros kilómetros discurrieron a un ritmo medio que presagiaba una marca entorno a los 8’ 25’’. Y fue ahí cuando entró en funcionamiento una táctica que no se había preparado. Un último kilómetro en cabeza, poniendo a todos en fila india. Un cambio de ritmo repentino que no entraba en los planes. Y en la grada nos mirábamos y no dábamos crédito a lo que veíamos. Mas tarde, le preguntamos y la respuesta tuvo su lógica. “O una de dos. Me retiraba, que es lo que me pedía la cabeza porque no aguantaba la presión. O bien, reventaba la carrera y hasta donde llegara.”

Creo que no me equivoco cuando digo que el señor de la gabardina y el citizen de agujas sabía que, tarde o temprano, le llegaría su momento, aunque creo que también sabía que había que disfrutarlo al máximo porque, quizás, sería el último.

Saludos
Joaquin

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
10/01/08
0 Carreiras
1044 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 0:56
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

¿Escribes de Roberto Pérez Manuel?
maloquesoy

Mod.C
Mod.C
5/12/05
0 Carreiras
679 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 9:52
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

No, Robertito aún alcanzó algo de notoriedad bajando de 3' 40'' en 1500 y alcanzando puestos de finalista en campeonatos de España absolutos. Además a Robertito lo que no le faltaba era arrojo competitivo.
dosminutosveintidosenmil

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/09
801 Carreiras
402 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 21:49
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

cuenta un poco más, es una bonita historia.Y creo que en ella se ve reflejada mucha gente. Por otra parte en eso consiste también competir, disfrutar cuando sale bien, disfrutar ese momento como si fuera único, pero nunca pensar que es el último.La inseguridad a la hora de competir la tenemos muchos, pero a muchos nos desaparece al sonar el disparo, bocina o señal de salida, y a otros muchos esa inseguridad les acompaña durante la prueba como un diablillo que les va hablando y les dice que ese no es su día, y es complicado a veces de vencer.Yo para evitarlo siempre en pruebas largas llevo música, era mediofondista, y en las pruebas largas aparecía ese diablillo.
Joaquin

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
10/01/08
0 Carreiras
1044 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 21:56
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Si acaso Leonardo Piñeiro..... pero me "cuadra" menos.
maloquesoy

Mod.C
Mod.C
5/12/05
0 Carreiras
679 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 30 Xan 2010, 22:04
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Leonardo Piñeiro huía del 3000 como un gato con la cola en llamas. Además era de los que solía salir tirando desde el disparo en la pista cubierta.

Estoy seguro de que presenciaste aquella carrera, y ya pasaron más de 20 años. Pero lo importante no es quién es el atleta de la historia. Mas bien es contar uno de los muchos casos que he conocido de auténticos portentos del atletismo que no llegaron a más por no soportar la tensión competitiva.

Saludos
oliveira

Super Veterano
Super Veterano
24/10/08
75 Carreiras
2266 Mensaxes
cambados
Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 12:36
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Querido literato en ciernes, me he molestado en leer tu relato y como aprecio que te encanta corregir los errores gramaticales de los demás me he encontrado con el siguiente párrafo:
"Y uno que, DE AQUELLA, llevaba incorporado en el pack facial..."
Ya ves que todos cometemos errores cuando escribimos. Cuidado con los adverbios de tiempo, así veo difícil que te otorguen el Premio Pulitzer.
Detesto hacer estas cosas, me parecen de muy poco tacto, pero como parece que tú eres infalible, me he permitido esta licencia.
Además, a mí personalmente, tu relato me parece más propio de un foro de Juegos Florales para adolescentes que de uno de atletismo y no por eso voy a rasgarme las vestiduras.
khene

Maratoniano
Maratoniano
19/09/06
300 Carreiras
4160 Mensaxes
Khenesfera
Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 13:06
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Son ganas de tocar los c*j*nes Nono


Kaufman

Mods
Mods
6/12/08
0 Carreiras
3003 Mensaxes
Coruxo & Santiago
Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 13:35
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Del Blog dragonkik55.blogspot.c...onato.html



Fue el comienzo de una época, el logro de una gesta jamás repetida, con un fondo tremendo (dominar el maratón europeo), y con una forma y ejecución perfecta.

Cuentan los veteranos que en realidad todo empezó con la eliminación de Fiz en Barcelona 92, y la llegada del gran Diego García en 9º lugar del maratón. Fiz, la estrella española del cross, veía como su gran amigo y hermano Diego, lograba un resultado enorme.

A partir de ahí, curiosidad, información, rodearse de gente, y contando con la experiencia de Diego García y su entrenador Santi Pérez, un gran estudioso de la escuela italiana de maratón (Gelindo Bordin a la cabeza), Fiz se puso en marcha. Pero no fue sólo en la andadura, un grupo de atletas, tuvieron la suficiente motivación como para no pensar en la derrota, no sentir miedo ante ningún rival, y quizás por desconocimiento, entrenar sin complejos y con el objetivo de ganar.
Como no sabían que era imposible, lo hicieron.

Esos entrenamientos en altitud en la carretera entre Navacerrada y Cotos, tremendos, siempre a 3' el km, y siempre juntos: Martín Fiz, Diego García y Alberto Juzdado. El trío que iría a representar a España en los campeonatos de europa.

No había rivalidad entre ellos, creo que la foto (con Fiz arrodillado esperando a sus compañeros, Diego celebrando el bronce de Juzdado más que su plata...), que ya es historia, quedará para siempre en el recuerdo como la más pura definición de "fair play"

Hubo un entrenamiento premonitorio, en el que se tensó la cuerda más de lo normal, y llegaron desde Cotos a Navacerrada primero Fiz, después Diego y finalmente Alberto. Ahí, ya alguien comentó, "mira, el podium del campeonato".

Después el éxito total.

Habían partido el melón. Después de ellos, pareció que todo fue más fácil. Luego vinieron Alejandro Gómez, Jose Manuel García, Abel Antón, Cortés Huete, Fabian Roncero, Julio Rey.....la gran dominación del maratón español en el mundo.

La tan mal llamada (porque no existió como tal) escuela española de maratón, seleccionadores de pacotilla que se quisieron atribuir méritos que no eran suyos....todo el mundo se quería acoplar al carro del maratón.

Se rozó el record del mundo en el 97, se ganaron dos mundiales y algunas medallas.....pero eso es lo de menos.

Para mí siempre quedará esta imagen, la de la línea de meta del europeo de Helsinki del 94, donde entendí que era eso del fair play que me comentaba mi entrenador, donde comprendí, que la rivalidad se puede (y debe) quedar en un segundo plano ante valores como el compañerismo y la amistad. Donde descubrí al único corredor que he admirado de verdad, Diego García. Dónde aprendí los valores reales que se han de transmitir de corredor en corredor. Dónde aprendí, que por mucho que desees algo, el miedo te puede hacer no obtenerlo, y por tanto la ignorancia de lo imposible, te ayuda a conseguirlo.

P.D.- Dedicado a todos los Cuervos Conitos

Socio nº 2 del club de fans de Safita
MORSATOLA

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
6/06/07
0 Carreiras
185 Mensaxes
Pontevedra
Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 14:50
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Siempre me divierten las historias de mi amigo Maloquesoy...Algunas las conozco, otras la he vivido...Y las más son desconocidas pero ayudan a unir el pasado y el presente del atletismo gallego. Surgen nombres que desconocías, admiras mucho más a veteranos con los que te cruzas...Siempre aprendes. Como es algo diferente, resulta refrescante. Por descontado no tiene que ser del gusto de todos.

PARA MI COMENTADOR DE TEXTOS DE CABECERA: Vid. página 1283 apartado 17.2s del Tomo I de la Nueva Gramática de la Lengua Española, Espasa Madrid 2009. Puede ser de ayuda para comprender la expresión que tanto te asombra. Si no te convence la respuesta tengo otra de igual o mayor validez.

Morsatola: Sic ad calcem decurrent robusti
maloquesoy

Mod.C
Mod.C
5/12/05
0 Carreiras
679 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 16:16
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Estimados Oliveira y Morsatola, en vista de que nos encontramos en un foro donde se pretende hablar de atletismo federado, os invito a que dejemos las rencillas personales para la ansiada y esperada reanudación del "fuera de tema".
Allí discutiremos enfervorizadamente sobre lo divino y lo humano, y hasta podremos crear un subforo llamado "Manual de corrección lingüistica para populacheros pedantes", o algo por el estilo.
Sin más, me despido con un afectuoso saludo.
gamant

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
27/03/09
0 Carreiras
322 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 16:58
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Totalmente de acuerdo a Robertito y a Leo les sobraba calidad y valentia a la hora de enfrentarse a las competiciones!
pepito_el_veterano

Novo foreiro
Novo foreiro
20/01/10
0 Carreiras
37 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 21:02
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

El atleta del que escribís es Juan Pedreira.
La marca espectacular 8.15. Eran otros tiempos
pepito_el_veterano

Novo foreiro
Novo foreiro
20/01/10
0 Carreiras
37 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Feb 2010, 21:14
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Por cierto Oliveira,teniendo en cuenta lo que en ocasiones se escribe en el foro , a mí la historia me parece muy acertada , combina buen gusto al escribir,conocimientos atléticos e historia,vamos,entretiene y te permite repasar la historia del atletismo en Galicia.Pena que en el foro no se escriban más historias así,con objetividad(cosa de la que se carece muchísimo en temas de actualidad , como la selección gallega de cross,donde vale más caer en gracia que ser gracioso) y sin mala leche,probablemente leería el foro con más frecuencia .
moñoko

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/07/09
0 Carreiras
367 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 06 Feb 2010, 1:29
Asunto: Re: Una Historia de Invierno

Sisi!! más historias de "abuelo cebolleta" que nos entrentienen mucho!!





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos