Foros ›
Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008
Foros de debate / Carreiras de Montaña
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 20 Xul 2008, 22:41
Asunto: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Hola a todos!!

El próximo día 29 de Agosto comienza una nueva edición de 'la carrera de las carreras' de montaña.

Este año decidí renunciar a participar de nuevo en la Gore-tex Transalpine-run para ponerme en la línea de salida de esta apasionante y dura prueba que circunvala el macizo del Mont-Blanc. Con carácter previo, el próximo jueves parto hacia Chamonix para hacer el recorrido de la prueba en 3 días como entrenamiento acompañado de Topher Gaylord.

Pienso narraros lo mejor posible tanto este entrenamiento junto a uno de los mejores ultra-runners de montaña del mundo, como la propia carrera en sí.

Saludiños!!

trackintrails.com/
ojordo

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/12/06
0 Carreiras
1212 Mensaxes
De la cuna de Simon Bolivar y ahora en la ciudad donde nadie es forastero
Respostar citando Envío Lun, 21 Xul 2008, 6:00
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

video.google.es/videop...&hl=es
Aqui os dejo el video de esta carrera , que es una de mis futuribles.. Avergoñado Un ambiente magnifico.Curro 2000 disfrutala y ya espero con ansias tus cronicas, pasalo como un enano y disfrutala Bailar Bailar .Sana envidia.. Avergonzado

Entra en mi blog y si te gusta recomiendalo y si no... tambien para que se jodan los demas...
ojordo.blogspot.com/
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 30 Xul 2008, 14:26
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Hola a todos!! Antes que nada muchas gracias Ojordo por tus ánimos. espero no defraudarte con mi crónica.

Bueno, allá voy:

Desde antes de ayer estoy en Barcelona tras realizar este super-entrenamiento que me ha servido de mucho, no solo para evaluar y mejorar mi etado de forma, sino también para recopilar información valiosísima sobre el reto al que me voy a enfrentar dentro de algo menos de un mes.


el jueves por la mañana pongo rumbo a Ginebra a donde llego con total puntualidad y después de disfrutar de un vuelo la mar de agradable con Swiss Air. antes de aterrizar en Ginebra sobrevolamos el Mont-Blanc. desde allí arriba la panorámica era espectacular.

Después me tocó esperar unas 5 horas en el aeropuerto hasta la salida del autobús hacia Chamonix. durante este tiempo aproveché para leer, charlar con un señor que me contó un montón de historias y para comer algo.

En el autobús conocí a un grupo de escaladores escoceses que iban a pasar una temporadita en Chamonix escalando por la zona y subiendo a la cima del Mont-Blanc (tampoco es un mal plan..).

Una vez en chamonix me dirigí a la pizzería donde había quedado con Topher y Kim. Allí me presentaron a Gustavo, un chico italiano que ya había hecho el UTMB el año pasado y que también iba a entrenar con nosotros. Charlamos animadamente mientras cenábamos sobre carreras, material,..muy 'friki' todo.. También acordamos que Topher haría con Scott Jurek y Sébastien Chaigneau el recorrido comprendido entre Les Houches hasta Courmayeur, y Gustavo y yo entre Les contamines y Courmayeur. Topher pronostica que nos pillarán entre le refugio Elisabetta y Arete Mont Favre y así hacer juntos la última parte del recorrido.

Tras cenar nos retiramos cada uno a su hotel a descansar, ya que al día siguiente quedamos a las 5:30 para iniciar el primer entrenamiento.


Para no aburriros más de la cuenta a continuación paso a relataros el entrenamiento realizado el primer día, consistente en hacer el tramo de recorrido del UTMB entre Les contamines y Courmayeur (aproximadamente 50 kms. y algo más de 2800 mts. de desnivel positivo). En los próximos días os contaré cómo se desarrolló el resto de los días de entrenamiento:

Por la mañana nos dirigimos en taxi hasta Les Houches. Allí Gustavo y yo nos despedimos de Topher y compañía y continuamos en el taxi hasta Les Contamines. Un consejo si váis a chamonix: No cojáis un taxi a no ser que os sobre la pasta!!!!. Nos clavaron nada más y nada menos que 150€ por el trayecto.

Una vez preparados empezamos a correr. esta primera parte alternaba el llano con pequeños repechos, por sendero ancho y a la sombra. Al ser tan temprano hace bastante frío (unos 7ºC), así que vamos con la cazadora puesta durante unos 2-3 kms. El ritmo es llevadero, a sabiendas de que el entreno será largo y con subidas bastante duras.

Después de Notre-Dame-de-la-Gorge empieza lo serio. Enseguida compruebo que Gustavo está fuerte. Sube a buen ritmo y yo me mantengo detrás de él. Empiezo a usar los bastones por primera vez en mi vida y enseguida me doy cuenta de que son una ayuda inestimable para progresar cuesta arriba sin que las piernas se carguen tanto. En apenas un par de kilómetros ya estoy enamorado de ellos.

Manteniendo un buen ritmo de subida llegamos al col du Bonhomme (2329 mts. de altitud), donde nos plantamos en algo menos de 2 horas desde les Contamines. Allí hacemos la primera paradita para comernos un bocata y hacer unas fotos.

Al poco de reanudar la marcha nos encontramos con un perro de la pradera (creo que se trata de este animal) que posa delante de nosotros mientras le hacemos unas cuantas fotos. La verdad es que parece bastante confiado.

Continuamos a buen ritmo superando el punto más alto hasta el momento (Col de la Croix du Bonhomme - 2479 mts. de altitud) e inicamos el descenso hacia Les Chapieux. Durante este descenso a mí comienza a dolerme el estómago y lo cierto es que no lo pude disfrutar demasiado, a pesar de ser una bajada de las que me gustan.

Llegar a Les Chapieux e ir al baño fue todo uno. Después me tomé un té calentito y unas galletas que llevaba Gustavo y ya me quedé como nuevo para afrontar la siguiente parte del recorrido. Ahora ya el sol tiene fuerza y la temperatura es bastane buena.

Tras Les Chapieux se coge una carretera que asciende suavemente. Aquí es difícil a veces decidir si correr o andar. Por momentos trotábamos y otras veces íbamos andando. Yo chequeaba el pulsómetro para guiarme y no pasarme de vueltas.

Después de la Ville-des-Glaciers comienza el segundo reto del día. la subida hasta el Col de la Seigne (2516 mts. de altitud). En esta subida me siento más cómodo que en la primera y mi ritmo de subida es más alto sin sentirme tan forzado (la paradita en Les chapieux me dio la vida). El paisaje a nuestra izquierda es impresionante, con el Mont-Blanc mostrándonos su cara oeste / sur-oeste.

Tras una brevísima parada en el Col de la Seigne iniciamos la bajada a un ritmo sostenido bastnate vivo. Yo apenas tengo reservas de líquido y le manifiesto a Gustavo la necesidad que tengo de reponer el depósito de agua y el bidón. Decidimos que lel mejor lugar sería en el refugio Elisabetta, pero el caso es que unos metros antes de llegar encontramos una fuente. Nos paramos y me pongo a beber la que ahora mismo considero el agua más rica que he bebido en toda mi vida. Creo que si me ponen al lado la mejor cerveza del mundo, me quedo con ese agua.


Tras reponer los depósitos de agua y hacer allí un par de fotos continuamos, ya sin parar, hasta el refugio anterior a Courmayeur. Allí nos encontramos con Giacomo, todo un personaje.. Se trata de un hombre de unos 55-60 años cargado de collares, pulseras, anillos.. vestido con ropa de correr y que, mientras fuma y bebe Grapa, te cuenta que este año ha ido al maratón de los Sables, al Gran Raid du Cro-Magnon,.. y que tiene una prótesis de cadera de titanio, pero que eso no le impide entrenar ni competir. En fin, verlo para creerlo..

En este refugio nos ponemos a esperar a Topher y compañía, pero tras comernos un trozo de tarta de manzana (riquísima) y beber una Coca-Cola escuchando las historias de Giacomo, decidimos continuar hasta Courmayeur aunque ellos aun no habían aparecido. Antes de reanudar la marcha aproveché para preguntarle a Gustavo en cuanto tiempo había completado el UTMB el año pasado. Me dijo que 28 horas y 7 minutos. Un tiempazo pensé!!!.

En la bajada a Courmayeur mis piernas ya se estaban resintiendo del esfuerzo y me costaba llevar un buen ritmo. En cualquier caso, ya estábamos a un paso de llegar y solo era cuestión de aguantar un poco más.

Pasamos por delante del centro Sports Dolonne y no paramos de correr hasta llegar casi al hotel Bouton d'or, en el cual Gustavo estaba alojado. Paré el cronómetro en 8horas y 33 minutos desde que salimos de Les contamines. No me pareció nada mal dado el tiempo empleado en las paradas, sobre todo en la última de ellas. Nos felicitamos por el entrenamiento realizado y nos despedimos para darnos una ducha y descansar un rato antes de cenar.

Bueno, hasta aquí el entrenamiento del primer día. espero poder relataros mañana el tramo entre Courmayeur y Champex-lac.

Un saludo!!

trackintrails.com/
Marola

Mod
Mod
19/11/05
0 Carreiras
2609 Mensaxes
Ames
Respostar citando Envío Xov, 31 Xul 2008, 22:39
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Gracias, Curro2000, como siempre es ya una aventura leerte. Moi feliz

Seguiré pendiente de tus crónicas. Digo lo mismo que Ojordo, sana envidia... Avergoñado Ríndose
Killoke

Experto no foro
Experto no foro
16/06/06
0 Carreiras
3353 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 01 Ago 2008, 7:53
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Tu en tu linea curro2000 (aplausos) , enhorabuena campeon.
malamuterunner

Novo foreiro
Novo foreiro
9/05/08
0 Carreiras
8 Mensaxes
Markinez (Alava)
Respostar citando Envío Dom, 03 Ago 2008, 15:51
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

¡Que envidia!
Mucha suerte para el UTMB. ¡Espero ansioso la crónica!

Visita malamuterunner.blogspot.com/
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 05 Ago 2008, 11:32
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Hola de nuevo!! Muchas gracias Marola, Killoke y Malamuterunner. Siento la tardanza y espero que os guste el relato del segundo día de entrenamiento:

En la tarde del día anterior se reunieron con nosotros más miembros del equipo The North Face. Cenamos en la terracita de un restaurante de Courmayeur a base de ensalada y pasta. El grupito que nos habíamos reunido era muy majo y seguro que al día siguiente íbamos a disfrutar de un entrenamiento super chulo.

Nada más acabar de cenar nos despedimos hasta el día siguiente a las 7:00. Me aconsejaron que me acercara al hotel Bouton d'or a desayunar, ya que al parecer los desayunos buffet eran espectaculares.

Por la mañana me acerqué por allí y pude comprobar que no les faltaba razón. Aparte de la gran variedad que se ofrecía en el buffet, prácticamente todo era casero. Para mi gusto lo mejor era una tarta de frutas del bosque de la cual me puse morado. Lo mejor del caso es que cuando fui a la recepción a abonar el desayuno, me dijeron que me invitaba el hotel. Todo un detalle.

Una vez nos hemos reunido todo el grupo iniciamos la marcha desde el hotel caminando. La primera parte del recorrido es por carretera cuesta arriba. se nos une al grupo un gato muy peludo y bromeamos acerca de si nos seguirá durante todo el entrenamiento. Topher nos indica el sitio donde en una de las ediciones devolvió toda la comida que se había comido unos minutos anes en Courmayeur. Había comido demasiado y salí demasiado rápido, nos comenta.

Después continuamos el ascenso por un sendero. Aquí el perfil es bastante duro y hay que tomarse la subida con calma. Increíble es estado de forma de Topher y compañía, los cuales iban manteniendo una conversación mientras yo me concentraba en respirar bien para poder mantener un ritmo decente. Aun así me iban sacando distancia poco a poco.

Hacemos la primera paradita en el refugio Bertone. Aquí me dio el tiempo justo para beber agua y darle un par de bocados al bocata de jamón y queso que llevaba en la mochila ya que, cuando me quise dar cuenta, la mayor parte del grupo ya había reanudado la marcha. A estas alturas ya se habían creado dos grupos dentro del equipo; el de delante, en el que un poco forzado estaba yo, y el de detrás, en el que se encontraban otros cinco o seis componentes, pero que estaban demasiado retrasados como para reunirnos en las brevísimas paradas técnicas que íbamos haciendo.

Después de este refugio se sigue subiendo un rato más, aunque no demasiado. Al llegar arriba la vista era espectacular, así que nos detuvimos para hacer unas cuantas fotos. A mi me hizo especial ilusión tener una con al Deant du Geant al fondo.

A continuación el sendero era una gozada. Se alternaban tramos en ligero descenso con tramos en ligera subida. de vez en cuando había que cruzar riachuelos y la vista, siempre increíble, a la izquierda. Me comentan que durante la carrera normalmente coincide pasar por aquí amaneciendo y que la sensación que se siente es la de 'revivir'.

La siguiente parada lógica sería el refugio Bonatti, pero se decidió continuar. Yo empezaba a notar la falta de comida y estaba deseando paparme el trozo de bocadillo que llevaba en la mochila. Al no parar pensé que lo haríamos en Arnuva, pero al llegar aquí se paró solo para reponer agua en los camelbak y tirar.

En estas circunstancias afrontamos la subida al mítico Gran Col de Ferret, lugar en el que se suele producir la criba entre los favoritos de la prueba. La subida es dura. Me recordó un poco al col de la Seigne, pero más larga y con tramos con mayor inclinación. Durante la subida le comenté a Gustavo si íbamos a comer en algún momento. Él me respondió que al llegar arriba. Ok, pensé, hasta arriba aguanto sin problema. Mi ritmo no está mal pero se empieza a resentir por la falta de 'gasolina'.

Finalmente, tras un largo esfuerzo llegamos arriba. En los últimos metros me he descolgado un poco de Gustavo y compruebo, cuando estoy en la cima, que no se ha detenido. En ese momento pienso que si ahora toca bajar podré aguantar un poco más sin comer. Tan solo tengo una barrita energética y quiero reservarla, además, la energía de verdad me la va a dar el puñetero bocadillo que me quiero comer de una vez!!!.

En la bajada mantengo un ritmo bastante fuerte. En ella doy caza a uno de los miembros del equipo que continúa bajando unos metros detrás de mi. Al cabo de una media hora bajando afronto un pequeño repecho y me quedo clavado. De aquí a la pájara total solo hay un paso, así que me detengo, cojo la barrita de mi mochila y la devoro mientras continúo caminando durante un par de minutos.Después sigo bajando, aunque no tan rápido.

Poooooor fin, llego al refugio La Peule donde nos reunimos todos de nuevo. Lo primero que hago es comprarme una 'Virgin cola' de litro y medio (no había Coca-Cola) por la cual 'me cascan' 4,3€. Me tuve que comer el bocadillo y beber toda la 'Virgin Cola' posible en apenas 5 minutos, ya que ya todos habían reanudado la marcha y solo quedábamos Gustavo y yo.

Continuamos bajando un rato más y volvemos a dar caza al compañero al que había alcanzado bajando hacia La Peule. le adelantamos y le vamos sacando algo de distancia poco a poco mientras el perfil sigue siendo descendente o llano, ya que en subida él progresa más rápido que nosotros. Ya no tendríamos contacto visual con el grupo de cabeza en todo el resto del recorrido.

Justo antes de la frontera con Suiza Gustavo y yo nos detenemos a refrescarnos en una fuente (única parada desde La Peule), ya que 'solo' estamos a unos 1200 mts. de altitud y el calor es sofocante (no tanto como en Barcelona, pero el sol pegaba muy fuerte y el aire era caliente). Aprovechamos para hacer alguna foto en el puesto fronterizo. Aquí se avanza por una carretera, pasando de vez en cuando por grupitos de casa de madera, cada cual más chula. A mi me valía cualquiera de ellas..

Después de un buen tramo por carretera se entra en un sendero a la izquierda que se adentra en un bosque y que nos conduce ascendiendo fuertemente a Champex-Lac. en esta subida Gustavo impone un ritmo bastante fuerte (se nota que se conoce el recorrido y que la cabeza le lleva en volandas a Champex-Lac). En mi caso este tramo se me está haciendo eterno, ya que me había imaginado que no sería tan largo y ya noto que las ganas de llegar se imponen al resto de las sensaciones. es una pena porque esta parte es preciosa y, con el calor que hace, se va muy bien a la sombra de los árboles.

De vez en cuando miro hacia atrás pero no veo a Gian Carlo, el otro compañero del equipo. Al llegar a Champex me armo un poco de lío porque de repente veo una flecha del TMB apuntando directamente hacia mí. Deduzco que me he pasado en algún cruce y me doy la vuelta. entonces veo que viene Gian Carlo en mi dirección y decido esperarle. Él se conoce el recorrido y me informa de que iba bien, que simplemente la flecha está al revés. Justo antes del lago está Gustavo esperándonos. Me comenta que va a darse una ducha y a descansar y que después quedaremos para dar una vueltecita.

De camino a mi hotel me encuentro a otro de los miembros del equipo que se acababa de dar un baño en el lago. Me recomienda que lo haga pero con lo fácilemente que entro yo en hipotermia, sobre todo después de un ejercício intenso, decido no hacerlo, a pesar de que aparentaba ser de los más apetecible. charlo con él un rato mienras admiro la vista. La verdad es que este pueblecito es precioso.

Antes de buscar mi hotel nos encontramos con Topher y compañía en un restaurante italiano. Decidimos parar aquí primero a comer una buena ensalada y un más que generoso plato de espaguettis a la carbonara, todo ello regado con un par de jarras de cerveza. Una vez bien alimentado me despido de ellos hasta más tarde y me voy a dar una buena ducha y a dormir un rato en el hotel.

al siesta me dura poco porque me avisand e que la cena está lista. Les comento que prefiero descansar pero me dicen que ya la tiene preparada. Al ser una especie de casa rural más que un hotel propiamente dicho, te preparan todo como si estuvieras en familia. Decido no hacerles el feo y bajar a cenar, anque aun tenía los espaguettis en la garganta. Hago lo que puedo y después me fui al lago a estirar
Mientras estaba allí me encontré con Scott y Sébastien. Me proponen que vaya con ellos al hotel de Topher a cenar. les digo que estoy más que cenado pero que les acompaño.

Allí nos reunimos bastantes miembros del equipo y conocí también a Lucy, una chica escocesa que el año pasado quedó segunda en el CCC y que me dice, muy segura de sí misma, que este año no se le puede escapar la victoria.

Después de charlar durante un par de horitas nos vamos cada uno a su hotel y quedamos al día siguiente a las 7:45 delante de la pastelería del pueblo.

Bueno, espro no haberos aburrido demasiado. en cuando tenga un ratillo os relato el tercer día de entrenamiento entre champex-Lac y chamonix.

Un saludo!

trackintrails.com/
ojordo

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/12/06
0 Carreiras
1212 Mensaxes
De la cuna de Simon Bolivar y ahora en la ciudad donde nadie es forastero
Respostar citando Envío Mar, 05 Ago 2008, 11:59
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Genial Curro2000 yo estoy cansado solo de imaginar el "entreno" y tu tienes animos para escribir y hacernos estar alli contigo....sigue disfrutando campeon...y los 4,30 del la Virgin Cola bien los vale, no??? Guiño

Entra en mi blog y si te gusta recomiendalo y si no... tambien para que se jodan los demas...
ojordo.blogspot.com/
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 11 Ago 2008, 15:03
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Gracias Ojordo!! Te aseguro que en aquellos momentos creo que la Virgin Cola hasta me pareció barata..

Bueno, al al lío!!

El otro día me olvidé de comentar que el entrenamiento fue de aproximadamente 46 kms. con un desnivel positivo acumulado de casi 2400 mts.

Por la mañana quedamos todos en la pastelería de Champex-lac, la cual es regentada por la mujer de uno de los organizadores del UTMB. Yo tan solo me tomé un té, ya que acababa de desayunar abundantemente en el hotel.

Este día ya nos habíamos juntado un grupo bastante numeroso, ya que a los del día anterior había que sumar a Lucy, los dos chicos que la acompañaban y a un chico italiano más.


Una vez nos hemos juntado todos y nos hemos hecho un par de fotos de grupo inciamos la marcha. El terreno es en bajada y avanzamos corriendo lentamente mientras los músculos se van haciendo a la idea de que tienen que "currar" de nuevo.

A los pocos kms. iniciamos la primera subida fuerte a Bovine. Me sorprende que mi ritmo ascendiendo está siendo más lato que en días anteriores a pesar del cansancio acumulado. Creo que le hecho de saber que hoy es el día del esfuerzo final con llegada a Chamonix me sirve de motivación extra. Eta subida la acometo con Gustavo, Kim y Lucy a unos 100 mts. por delante de mi con uno de los chicos italianos justo detrás de mi. Antes de llegar arriba del todo hay un pequeño llano donde se encuentra un refugio. Allí hacemos la primera paradita breve y nos reunimos con el grupo de cabeza.

A continuación reanudamos la marcha por un sendero estrecho y llano desde le cual podíamos apreciar la ciudad de Martigny a nuestra derecha.

Al llegar a lo alto de Bovine (Collet Portalo - 2049 mts. de altitud) nos paramos un segundo para reunirnos de nuevo y a continuación inciamos la bajada a un ritmo frenético. En esta bajada lo doy todo y voy en cabeza justo detrés de Topher, Scott y Sébastien. Kim y Lucy van detrás a unos cuantos metros. La verdad es que esta bajada era para gozarla. Se trataba de un sendero estrecho con algunas piedras y raíces que aparecían salpicadas en el terreno. A veces la pendiente era pronunciada pero siempre encontrabas el sitio para realizar los apoyos y mantener una buena velocidad.

La bajada acababa en Trient (1300 mts. de altitud), donde nos detuvimos de nuevo brevemente para beber un poco de agua y refrescarnos. Ahora solo me quedaba para comer sobre la marcha una barrita energética y un sobre con unas gominolas de electrolitos que me había dado Scott por la mañana, con lo cual tenía que racionarme. La verdad es que después de dos días sin hacer las paradas donde a mi más me convenía, ya me he empezado a acostumbrar a permanecer más kms. sin comer. De todos modos, en aquel momento decido comerme la barrita energética. Pienso (equivocadamente) que solo queda una subida fuerte hasta Chamonix.

Tras beber abundantemente nos encaminamos a afrontar la siguiente subida hacia Catogne (2011 mts. de altitud). Mi moral se mantiene muy alta, ya que me siento fuerte como para afrontar lo que en ese momento creo que queda. En esta subida mantengo un buen ritmo (ahora ya puedo exprimirme sin miedo a pasarme, ya que lo que queda sé que lo puedo completar sin problemas..).

El descenso siguiente es muy chulo. Single track con pendiente media y paisaje muy abierto. Aquí voy detrás de Gustavo con Kim y Lucy unos metros por delante de nosotros. Noto que las piernas ya no van finas pero no me preocupa demasiado. Por aquí nos encontramos a un corredor del equipo Raidlight que, para mi gusto llevaba la mochila perfecta para el UTMB, con todos los detalles que yo le pido a una mochila para ultra-trail. Luego comprobaré que se trata de un prototipo y no se encuentra aun en las tiendas.

Al llegar a Vallorcine hacemos, por fin, la parada "larga". Me da tiempo a rellenar el Camelbak y el bidón y también para comerme el bocadillo que llevaba en la mochila (de jamón con queso, para variar). Mientras descanso escucho a Topher comentar: "Bueno, ahora queda lo peor..". Le pregunto que cómo es eso, si total en el road book no aparece ninguna subida cañera. Me contesta que este año se ha variado el recorrido y que tras el Coll de Montets hay que afrontar una subida de 700 mts. de desnivel que es matadora. Casi no me lo puedo creer..

Los primeros metros subimos por una carretera. al poco entramos en un sendero que nos conducirá directamente al Coll de Montets (1461 mts. de altitud). Aquí es donde, tras atravesar una carretera iniciamos la temida subida a la Tête aux Vents (2130 mts. de altitud). Afronto esta subida a buen ritmo, pero enseguida el chico italiano que viene detrás de mi me recomienda que me la tome con mucha calma, ya que esta subida es muy dura y muy larga. No le faltaba razón. En esta subida se sumaban varios factores: El primero, que al ser al final, el cuerpo ya no está para muchos excesos. También que quizás ha sido la subida por el terreno más técnico encontrado hasta el momento. a ello también hay que sumarle que el calor que hacía era algo inusual y provocaba que el desgaste fuera aun mayor. El caso es que se me estaba haciendo eteeeeerna. La parte final de esta subida parecía una clase nueva de tortura, ya que cuando te ibas haciendo ilusiones de que ya llegabas, la pendiente continuaba siendo, aunque de un modo menos pronunciado, ascendente.

Poooor fin llegamos arriba. Aquí Gustavo va más adelantado, pero mantengo contacto visual con él. De repente veo que viene de otro camino Gian carlo, que al parecer se había equivocado y había cogido un camino equivocado. Se une a mi y descendemos hacia La flegere (1877 mts. de altitud) por un sendero plagado de piedras. Normalmente en este tipo de caminos suelo ir rápido pero ahora ya me es imposible. Tanto los cuádriceps como las plantas de los pies me duelen demasiado.

en La Flegere em compro una Coca-Cola que me tengo que beber a toda leche porque ya todo el mundo está preparándose para bajar. Decido finalemnte bajar con la botella (de 1/2 litro) en la mano para irla bebiendo sobre la marcha (un espectáculo ver como se convierte todo en gas por el traqueteo).

Aquí el sendero desciende de un modo muy pronunciado. este sendero es el típico camino de servicio de las pistas de esquí, ancho y sin grandes baches, aunque plagado de piedrecitas de las que se notan en las plantas de los pies. Por aquí soy ya incapaz de ir rápido. Gustavo se ha distanciado por delante y yo decido tomármelo con calma. La meta está ahí mismo y me puede costar entre 5 y 10 minutos llegar disfrutando en lugar de sufriendo.

Después de un rato entramos en un sendero entre árboles muy chulo. Aquí voy un poco más rápido aunque me entran ganas de ir al baño. De repente pasamos por una especie de cafetería y me viene que ni pintada; paradita técnica y a seguir, que solo quedan unos 3 kms.

Tras la parada voy perfecto. Viene conmigo un chico italiano al que le había dado un calambre en una pierna, pero que parece que ahora ya está recuperado. el ritmo es bueno y entramos en Chamonix disfrutando. De todos modos, repentinamente a mi compañero le vuelve a dar un calambre y, tras detenernos a estirar, decidimos "entrar en meta" andando.
En la fuente que está situada delante del hoptal Alpina nos esperan los mienbros del equipo que ya han llegado. Tras charlar un poco y refrescarnos bien, nos dirigimos hasta el punto de llegada del UTMB, ya que están a punto de llegar los organizadores de La Petite Trotte a Leon después de hacer la ruta ellos mismos. Aproximadamente a las 6 de la tarde aparecen tras haber tomado la salida en chamonix el pasado jueves. Son recibidos como héroes que son y no es para menos (240 kms. en autonomía, puf!!).

trs estar un rato allí departiendo nos tomamos una cervecita en una terraza de cahmonix y después nos retiramos a descansar hasta la noche, en la cual celebramos, todos los miembros del equipo TNF presentes y los organizadores del UTMB, el cumpleaños de Topher cenando en un restaurante muy chulo del centro de la ciudad.

Al día siguiente me fue imposible levantarme antes de las 9 de la mañana y, aunque me dirigí a la salida del teleférico con la intención de subir al Aiguille du Midi, no me dio tiempo. En fin, después del UTMB espero tener las fuerzas suficientes como para hacerlo.

espero que os hayan gustado estas crónicas y ya os contaré qué tal la carrera. Por lo pronto ayer hice el último entrenamiento fuerte (50 kms. con 2165 mts. de desnivel positivo) y ahora ya solo me preocuparé de mantener la forma con entrenamientos suaves de una horita como mucho y, sobre todo, estar descansado y llegar con ganas de correr el día "X"

Abraciño!!

trackintrails.com/
ojordo

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/12/06
0 Carreiras
1212 Mensaxes
De la cuna de Simon Bolivar y ahora en la ciudad donde nadie es forastero
Respostar citando Envío Lun, 11 Ago 2008, 17:38
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Que barbaro..... Abraiado . Pues ya el trabajo mas pesado esta hecho ahora a esperar con "calma" el dia X y que se haga justicia. Disfrutalo y sobre todo no dejes de llevarnos alli con tus cronicas. :=D>

Entra en mi blog y si te gusta recomiendalo y si no... tambien para que se jodan los demas...
ojordo.blogspot.com/
ojordo

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/12/06
0 Carreiras
1212 Mensaxes
De la cuna de Simon Bolivar y ahora en la ciudad donde nadie es forastero
Respostar citando Envío Mér, 27 Ago 2008, 18:55
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Imagino que ya estara a punto de enfrentar esta "peaso" carrera y si me puedes leer antes , solo desearle a curro2000 que lo disfrute y ya vera que se hace justicia y todo ese entreno dara sus resultados.
ANIMO CAMPEON::::
Y a la espera de esas cronicas...... Silbar
Se que hay una buena cantidad de españoles en esta carrera. DISFRUTARLO.

Entra en mi blog y si te gusta recomiendalo y si no... tambien para que se jodan los demas...
ojordo.blogspot.com/
Obelix

Montañés
Montañés
31/07/07
9999 Carreiras
391 Mensaxes
a o fondo a dereita
Respostar citando Envío Mér, 27 Ago 2008, 21:02
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Gracias Curro2000 por tus crónicas. La verdad muy interesantes. Ánimos para esa ultra y disfrútala
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 27 Ago 2008, 23:09
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Muchas gracias a todos!!!! Será un placer compartir con todos vosotros mi experiencia en esta carrera.

Abraciño!!

trackintrails.com/
Bareixa

Maratoniano
Maratoniano
18/12/06
0 Carreiras
1268 Mensaxes
Beade capital
Respostar citando Envío Xov, 28 Ago 2008, 8:37
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Es mañana y ya debes estar yendo para allá. MUcha suerte! El trabajo ya está hecho! Ánimo!
Y queremos fotos, si es posible! Moi feliz
curro2000

Foreiro Senior
Foreiro Senior
16/11/06
0 Carreiras
424 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 03 Set 2008, 10:18
Asunto: Re: Ultra-Trail du Mont-Blanc 2008

Hola a todos!!! Tan solo os escribo ahora para adelantaros que he conseguido, tras el esfuerzo físico y mental más impresionante realizado en toda mi vida, ser finisher del UTMB. Ahora estoy en Galicia descansando y recuperándome de los "daños colaterales". Aprovecharé para ir escribiendo la crónica de la carrera, la cual espero poder ofreceros en los próximos días. Asimismo, una vez de regreso a Barcelona colgaré en Internet algunos pequeños vídeos que he grabado en los momentos previos al inicio y durante determinadas fases de la carrera. Muchas gracias a todos por vuestros ánimos y un abrazo muy fuerte!!

trackintrails.com/





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos