Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 24 Mar 2021, 1:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 256. (19 de marzo)

Antes -alguno lo recordará quizás- solía publicar la agenda de futuribles carreras y viajes. Ahora, suspendidas las unas y estigmatizados los otros, es más prudente practicar la política de hechos consumados y contar de mis escapadas al regreso.

En Tenerife se vive mejor. Por el clima, por supuesto, que marca el ritmo y llena la jornada de posibilidades desde primera hora, pero también por la comida y los precios (diez euros nos cobraron por una cena para dos personas en un guachinche), por la cercanía constante del mar, y principalmente por el trato de la gente, su calidez, sus ganas de hablar, la casi normalidad con que llevan esto que ni a nombrar me atrevo. En la isla respiro libre, figurada y literalmente. No me siento vigilado, juzgado y condenado. No son hurañas las miradas, monosilábicas las palabras, hoscos los gestos. Aunque sigo siendo minoría desenmascarada, no soy el único ni un candidato a lapidar.

Y abres los ojos al despertar y por la luz que entra por la ventana ves que la mañana ya está formada y lista para el disfrute, no es alba de brumas gallegas y de humedades que despejarán con suerte o permanecerán en perjuicio de mis huesos sino limpia, azul, servida, operativa, joven, aguardando por uno, motivadora. Salimos a la terraza a desayunar y a recargarnos con el sol, justo igual que la narradora de la novela de Ishiguro que leo en esos momentos, y los vecinos del apartamento pasan y saludan con entusiasmo, como si dar los buenos días fuese todavía la expresión de un deseo y no una fórmula gastada de hostilidad mal disimulada. Lo hacen con acento germánico, lo que no es infrecuente, o local, con esa entonación canaria que tanto gusto. Y si es cada vez más difícil que algún despistado me trate de chico, sólo aquí me dicen mi niño, restando al carné cuatro o cinco décadas de golpe sin rubor.

En la calle los amigos o conocidos se paran a charlar, embozados las más de las ocasiones pero no siempre, y nunca escapando de los que se acercan, jamás tratando de apestado al prójimo. Y en sitios como Bocacangrejo (qué bonito topónimo) recupero la esperanza. Son lugares de reunión, de música, de sonrisas desnudas. ¡Aún quedan focos de resistencia!

Por supuesto, aproveché para correr. Pero con veinticinco grados de temperatura y en una zona no habitual y sufriendo la orografía de la zona, los cinco kilómetros de costumbre resultaron bastante sufridos. Un gorrilla me animó mientras rodeaba la arena oscura de Playa Jardín y las casas de colores de Punta Negra, bajo la inevitable mirada del Teide.

Podría jubilarme aquí. Sin prisas.


Cartel en El Médano

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 24 Mar 2021, 7:30
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cierto, muchas veces el "Buenos días" se dice por costumbre, por quedar bien, o porque lo manda el jefe (un clásico de la hostelería gallega). A veces incluso, se dice en un tono amenazador... me acuerdo una compañera de trabajo, que yo preferiría que no me dijera nada, antes que ese terrorífico buenos días, que siempre venía seguido de quejas, problemas y chorradas varias. Hay una canción al respecto, en el último disco de los Ramones, "Have a nice day".
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 24 Mar 2021, 17:43
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 258. (21 de marzo)

Y el domingo, tras un sábado de senderismo por el Macizo de Anaga, que ya me gustaría que me lo llamaran a mí, salimos a correr antes de desayunar.

Bajamos del pisito con piscina comunal por las calles de Puerto de la Cruz hacia el paseo marítimo, y de allí giramos primero a la derecha, al centro del pueblo y sus plazas, esquivando seres humanos por aquello del principio de impenetrabilidad de los cuerpos, no por nada más. (En Canarias no es obligatoria la mascarilla para hacer ejercicio físico individual).

Y después, de regreso en sentido contrario, seguimos hasta el comienzo de la carretera que trepa a Los Realejos. Pendientes como las de Tenerife no recuerdo haberlas visto en ninguna otra parte.

Al terminar me bañé en Playa Jardín, aunque el día estaba nublado, porque a saber cuándo será la próxima ocasión y yo practico el carpe diem acuático. Qué mal secan los pantalones Zico, todo hay que decirlo; se vinieron chorreando en la maleta.

Tocaba recoger y despedirnos con pena, y volver a casa el lunes con los justificantes de desplazamiento intactos y sin solicitar por las autoridades, y con la nariz pelada del sol.

En el fin de semana habíamos hablado con más gente que en un año en Carregal. Los felinos, en cambio, son desconfiados. Nada es perfecto.

Y hoy, en gatos de Correr en Galicia: la mascota de la señora Minducha.


En primicia, que no en exclusiva

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4270 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 24 Mar 2021, 21:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Quien me diera pillar la TF-436 con la bicicleta. Lo de la jubilación no eres el único que lo ha pensado.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 25 Mar 2021, 16:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 261. (24 de marzo)

No hay casas en alquiler, que los confinamientos las han vuelto todavía más golosas, así que de pronto me veo obligado a comprar una. Y tampoco sobran. En ello estoy.

Así que mientras una mitad de mí cree que aún soy joven y eternamente libre y despreocupado, otra mitad piensa ya en jubilarse en una isla razonablemente paradisíaca, y una tercera mitad quiere meternos a todos en una hipoteca de por vida en Tomiño.

La depresión.

De momento habrá que seguir saliendo con la linterna por aquí, al menos en días laborables, siempre esperando a que anochezca para evitar sobresaltos con conductores deslumbrados pero apurando al máximo antes del toque de queda.

Es en esas horas entre susto e fusta en las se me puede encontrar en los arcenes.

E iba ayer tan tranquilo por ellos cuando me tropecé de frente con el zangolotino que vegeta al final de la calle, uno de esos alelados típicos de las nuevas generaciones. Como ejerce de nini (ni habla ni camina) venía a oscuras y en silencio en su patinete eléctrico y por poco nos desgraciamos ambos. Lo habría sentido por mí.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 25 Mar 2021, 19:28; editado 1 vez
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3258 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Xov, 25 Mar 2021, 18:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Xa non abondaba cos cans... Vas ter que facer un seguro a todo risco.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 25 Mar 2021, 20:01
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Dani, no sigues las recomendaciones sanitarias como la gente de bien...



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 28 Mar 2021, 15:14
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 264.

En otros tiempos las mujeres japonesas debían caminar tres pasos por detrás de su marido. En mi afán reparador de desagravios, así es como corro yo cuando voy con Montse: siempre rezagado. Aunque no alcanzo a admirarla como se exigía que hicieran los súbditos al presentarse ante el Emperador, esto es, con estupor y temblores, sino con dolor y calores. Probablemente por el roce y la costumbre, que todo lo disminuyen y desgastan.

La persigo por los campos y los viñedos, y no vamos rápido, pero de pronto me canso y paro al sonido de las señales acústicas y el zumbido que indican el cuarto kilómetro, nada más lejos que eso. Allí me quedo quieto mientras ella continúa y no se gira porque no se ha enterado, porque me ignora deliberadamente o porque tiene miedo de convertirse en estatua de sal, hecho este que no por infrecuente deja de estar bien documentado.

El castigo por mi molicie es ir andando de regreso a casa, media hora larga bajo el sol primaveral y sobre el polvo.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4270 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 28 Mar 2021, 18:47
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Doctor, eres una geisha. Con tu Zico eres la personificación de la sensualidad, arte, sensibilidad y perfección. Montse es tu dana. Penaldo queda en una posición indeterminada.

Para posiciones estará el pobre.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 31 Mar 2021, 23:39
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 268. (31 de marzo)

Por la mañana despierto en la casa, por la tarde firmo el contrato de (m)arras de otra, por la noche duermo en una tercera. Un cangrejo ermitaño.

Habrá tiempo y ocasiones para hablar de mi nuevo estatus de futuro propietario metido en trámites hipotecarios. De momento me he venido de Semana Santa a la costa lucense. Que está lejísimos. De modo que entre retrasos propios y ajenos llegué al apartamento a las diez de recogimiento.

Y en la prensa afirmaban que en Galicia dejaba de ser obligatoria la mascarilla para correr, y pensé: por fin podré seguir saliendo sin ella. El canal de Suez despejado. Y al rato aclaraban que no, que como mucho nos cambiaban playa por deporte, y eso únicamente por enmendar la plana a los de la capital.

De llevar la contraria también sé yo algo. Así que a despecho de franjas horarias, mordazas, documentos e iluminaciones, bajé a rodar por el pueblo, más ilegal que nunca. Por comprobar qué pasaba. Y entonces fue el Garmin el que se volvió legalista y se negó a funcionar.

Encontré a oscuras un parque, una playa (la de Covas), un paseo. Ya decía David Trueba que Viveiro es fácil con los ojos cerrados.

No había apenas nadie por la calle. Era una película de terror al revés, con los monstruos (porque mira que sois feos e inhumanos todos con el bozal) dentro y asustados, y el chico fuera.

Para cuando el reloj encontró satélites norteños andaríamos (es plural mayestático, que estoy solo) comenzando el tercer kilómetro, calculé. Y ahí vi un coche de la policía en busca y captura de peatones refractarios y giré y cambié la ruta por evitarlo. Creo que no huía de las autoridades desde que robaba (jugando) portales en San Xoán de crío. Es adecuado el retorno a la niñez en esta sociedad infantilizada.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 04 Abr 2021, 22:24; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 02 Abr 2021, 22:15
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 269. (1 de abril)

Las playas cantábricas, aunque no comparables a ésas de Madrid que nos muestra la televisión pública, son espectaculares. Disfrutarlas vacías y con los cielos despejados, un privilegio. En Covas, Abrela o Area Grande estuve paseando igual que un monarca por sus jardines privados, para ir después a comer más modestamente al puerto de O Vicedo.

Desde allí pensé en sacar la bicicleta de la Berlingo y pedalear la sobremesa hasta O Barqueiro. Momento en que, por desmentir el primer párrafo, comenzó a llover brevemente. Cambié de provincia haciendo sonar el timbre, costumbre que heredé de mi padre de aquellos viajes familiares en coche cuando salir de la región (antes de ser comunidad autónoma) llevaba medio día, y ya de regreso todavía me noté con ganas de ejercicio.

Guardé el casco, encendí el reloj, puse el destino en el teléfono y fui corriendo hacia Xilloi siguiendo las indicaciones de la voz de la joven que vive dentro del terminal. Mucho sabe pese a su reclusión pero no siempre acierta, especialmente en el rural, o no acierto yo a entenderla.

En resumen, que me perdí por los senderos -de tierra o asfaltados-, caminos de servicio, carreteras comarcales, accesos particulares y otras trampas de la red vial gallega, y convertí los cinco kilómetros previstos en casi siete, con pausa fotográfica junto al mar incluida.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 04 Abr 2021, 22:28; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 03 Abr 2021, 18:36
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 270. (2 de abril)

Los Boston Buddies atacan de nuevo. Pretenden montar una carrera virtual de relevos de una hora que dure un mes entero sin interrupción. La fiesta infinita. Más de cinco mil tandas, cada una con su inscripción y destinando lo recaudado para una fundación.

Por supuesto, es imposible. Por supuesto, son capaces de conseguirlo.

De modo que por la noche y ya casi acostado me encontré enredado en ello, porque hacen falta participantes de las franjas europeas, asiáticas u oceánicas para cubrir todos los turnos. Y me levanté mal dormido a un día frío y húmedo y sin saber para dónde tirar.

Hacía un año que no corría sesenta minutos. Bah, pensé, aguanto sin torcer una ceja lo mismo un trotecillo que un diezmil, una media en el jardín que un maratón (aunque esto sólo con mucho público): si estoy convencido del objetivo, muy raro será que no lo cumpla.

Y decidí ir hasta Sacido en principio. Pero al empezar a calentar en vueltas al edificio y el ciprés centenario que lo adorna, cambié de idea y fui hacia el parque, y luego al paseo, y el puerto, y descarté la carretera, más dada a atropellos y extravíos, y probé a rodar por Viveiro.

Apartándome lo suficiente de los obedientes, cruzando de acera si era necesario, buscando zonas poco transitadas y abusando del gerundio en este párrafo, iba transcurriendo lentamente el tiempo.

En cierto momento atravesé las dunas por el camino de maderas y entré en la playa de Covas. La arena estaba firme y se pisaba sin dificultad. En la parte occidental marcaban el final Os Castelos, unas formaciones rocosas como tailandesas; en el extremo contrario cedía el suelo por blando y hube de huir milagrosamente de sus fauces movedizas antes de ser engullido cual cazador en película de Tarzán.

A ritmo tranquilo y sin problemas de rodillas o endemismos varios, completé once kilómetros y mi aportación a la causa. Entregué imaginariamente el testigo a la chica que continuaba la serie y recibí la felicitación y el agradecimiento de la famosa y conservada eternamente joven Kathrine Switzer herself. Cuidado, que si ahora no se estrechan las manos sino que se chocan los ángulos de los brazos, yo al menos me codeo con gente importante.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 04 Abr 2021, 22:32; editado 1 vez
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 04 Abr 2021, 4:51
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Quizás lo que necesites para mantener la forma en esta época sin carreras sea que te líen para este tipo de retos.

Veo que, efectivamente "te codeas" con gente importante.
eumealto

Foreiro Senior
Foreiro Senior
11/02/14
12 Carreiras
483 Mensaxes
Muras
Respostar citando Envío Dom, 04 Abr 2021, 9:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Casualmente nestas datas estou tamén eu baixando a Viveiro tódolos días e aproveito para entrenar polo paseo marítimo. Non cabería en min de asombro e de agradable sorpresa se me chego a cruzar contigo.
Albergg

Maratoniano
Maratoniano
3/08/11
36 Carreiras
198 Mensaxes
Burela/Celeiro
Respostar citando Envío Dom, 04 Abr 2021, 21:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 270. (2 de abril)

Los Boston Buddies atacan de nuevo. Pretenden montar una carrera virtual de relevos de una hora que dure un mes entero sin interrupción. La fiesta infinita. Más de cinco mil tandas, cada una con su inscripción y destinando lo recaudado para una fundación.

Por supuesto, es imposible. Por supuesto, son capaces de conseguirlo.

De modo que por la noche y ya casi acostado me encontré enredado en ello, porque hacen falta participantes de las franjas europeas, asiáticas u oceánicas para cubrir todos los turnos. Y me levanté mal dormido a un día frío y húmedo y sin saber para dónde tirar.

Hacía un año que no corría sesenta minutos. Bah, pensé, aguanto sin torcer una ceja lo mismo un trotecillo que un diezmil, una media en el jardín que un maratón (aunque esto sólo con mucho público): si estoy convencido del objetivo, muy raro será que no lo cumpla.

Y decidí ir hasta Sacido en principio. Pero al empezar a calentar en vueltas al edificio y el ciprés centenario que lo adorna, cambié de idea y fui hacia el parque, y luego al paseo, y el puerto, y descarté la carretera, más dada a atropellos y extravíos, y probé a rodar por Viveiro.

Apartándome lo suficiente de los obedientes, cruzando de acera si era necesario, buscando zonas poco transitadas y abusando del gerundio en este párrafo, iba transcurriendo lentamente el tiempo.

En cierto momento atravesé las dunas por el camino de maderas y entré en la playa de Covas. La arena estaba firme y se pisaba sin dificultad. En la parte occidental marcaban el final Os Castelos, unas formaciones rocosas como tailandesas; en el extremo contrario cedía el suelo por blando y hube de huir milagrosamente de sus fauces movedizas antes de ser engullido cual cazador en película de Tarzán.

A ritmo tranquilo y sin problemas de rodillas o endemismos varios, completé once kilómetros y mi aportación a la causa. Entregué imaginariamente el testigo a la chica que continuaba la serie y recibí la felicitación y el agradecimiento de la famosa y conservada eternamente joven Kathrine Switzer herself. Cuidado, que si ahora no se estrechan las manos sino que se chocan los ángulos de los brazos, yo al menos me codeo con gente importante.


Pero hombre, no me lo puedo creer! Anduviste buscando una ruta de una hora por mis dominios, por los lugares donde hago yo una hora tres veces a la semana. Haber avisado y te las enseñaba todas además de unos cuantos lugares para visitar. Por ejemplo, si estuviste en O Vicedo no deberías de haberte perdido la playa de O Caolín, lo más parecido al Caribe en Galicia.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos