Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 30 Dec 2019, 23:58
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 176. (29 de diciembre)

Estamos de regreso. Los gatos rubios y ajenos siguen por aquí (igual de sanos y huidizos), y el gris y propio alimentado por partida doble. La vecina ignoraba que ya quedaba encargado un compañero de trabajo de las visitas diarias de mantenimiento, y desde luego Penaldo no iba a dejar pasar la oportunidad.

En las películas americanas se sabe cuando el protagonista vuelve a casa tras una larga ausencia porque la correspondencia se amontona en la puerta y en la nevera sólo hay un cartón de leche que bebe a morro y descubre agria. (Si ha faltado menos tiempo, entonces escucha los mensajes en el contestador). Nosotros tampoco teníamos nada que comer y bajamos al Novo Bar. Allí practican el ruralspreading: los parroquianos habituales ocupan toda la barra y dan la espalda a los que entran, miran de reojo al escucharnos saludar, nos desaprueban, cierran filas y no podemos siquiera acercarnos a pedir un bocadillo.

Con estas cosas y el poner lavadoras y demás, salí a correr a las cinco y media para intentar dieciocho kilómetros. Y ya veía yo que no iba a ser capaz de completarlos por el arcén sin linterna, y no pensaba llevarla conmigo casi dos horas. Con lo que hice otra vez un Drácula de Coppola, que es eso de competir con el sol por ver quién acaba antes su jornada. Ganó él, por supuesto, y se ocultó, pero todavía aproveché el crepúsculo un poco hasta que finalmente paré a los trece, aunque aún había algo de luz para continuar.

Menos distancia y más velocidad, me digo para convencerme, y no. Debería retomar el plan y abandonar las improvisaciones.


Penaldo

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4245 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Mar, 31 Dec 2019, 8:24
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Este diario tiene aportaciones de sociólogo das silveiras muy interesantes. Por ejemplo, siempre me ha llamado la atención la formación defensiva de los clientes habituales de los bares de pueblo cuando entra uno de fuera, que a mí me recuerda a la de los bueyes almizcleros.

Creo que te podrías ganar un sobresueldo haciendo de negro de atletas de elite con pocas dotes para la escritura, manteniéndoles sus blogs y sus páginas personales, te harías de oro.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 31 Dec 2019, 10:42
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 177. (30 de diciembre)

Se acaba el año. Todavía tenemos una cita en A Coruña (¡ssshhhhh...!) esta tarde pero ya no me dará tiempo a escribir ni volver por casa ni apenas a dormir: marcharé para Estambul con las uvas en la boca.

Un año, cómo no, de gatos, carreras y viajes. En el que hubo movimientos internos allá por febrero, en el que compré la furgoneta, participé con éxito en el maratón de Chicago y me apunté al de Tokio, recogí mis dos primeros trofeos únicamente por falta de competencia y salí dos veces en televisión. Y mantuve el diario actualizado, lo que no es poco considerando mi constante inconstancia, y el tipo deportivo, contra artritis, artrosis, reumas, condromalacias, contracturas, hiperlordosis, tendinitis, alopecias y otras hierbas de la salud.

Quiero agradecer a los que os habéis pasado por aquí a saludar y a comentar. No dejéis de hacerlo. Todo quedó sin responder pero nada sin leer.

Se acaba el año y se acaba la mañana y todavía debo llenar la maleta-bolsa (cinco calzoncillos, cinco camisetas, cinco pares de calcetines, tres camisas, dos jerseys, un pantalón de pana, guantes, gorra, cepillo de dientes, pasaporte, esquijama, zapatillas, chubasquero, el Kindle, las tarjetas de crédito). Y la ropa de correr, aunque no sé si será ciudad adecuada.

Se estrenaba la San Silvestre porriñesa y allí fuimos a cerrar dos mil diecinueve con la última prueba oficial (¡ssshhhhh...!) en mi pueblo natal, con camiseta de tiras al frío y el gorro de Nueva York como identificador de acontecimiento festivo. Pues convivían en los tres kilómetros escasos dos competiciones mezcladas, una de disfrazados, caminantes y relajados con otra de galgos, velocistas y atletas serios.

Y yo me quedé entre ambas. Porque comencé andando por la mucha gente y terminé desatado intentando (sin lograrlo) atrapar a Montse, que siempre me gana cuando está mi familia en el público. Ya es lo bastante difícil que te respeten tus hermanos mayores como para proporcionales motivos de escarnio.

Nos vemos en el asfalto y ocasionalmente en algún sendero de tierra bien compactado. Nuevas aventuras y nuevos países aguardan. Permanezcan atentos a sus pantallas.



¡Feliz dos mil veinte!

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Mar, 31 Dec 2019, 13:53; editado 1 vez
mateotn

Maratoniano
Maratoniano
27/11/13
0 Carreiras
1524 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Mar, 31 Dec 2019, 11:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Por si no te veo esta tarde, que es probable, ¡¡feliz 2020 y muchos y sanos kilómetros!!
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 01 Xan 2020, 15:22
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 178. (31 de diciembre)

Los responsables de control de calidad de las fábricas de disfraces no piensan en los corredores. ¿Se imaginarán quizás que únicamente lucimos con cuidado sus plásticos de todo a trescientos (porque baratos no son) en carnavales glamurosos, estéticos y estáticos (y aburridos) como el veneciano? No. El caso es que el traje de veterinario felino en apuros, creación conceptual de autoría propia y gran éxito en tierras suizas, es ya, ars brevis, vita longa, nada más que una piltrafa reciclable con apenas dos performances. Su última puesta en escena resultó lastimosa. Con la ilusión con que lo llevaba a que viera (y lo vieran en) A Coruña. Descanse en paz lejos de los océanos.

Pues nos acercamos hasta el norte a despedir el año en compañía, casi cuatro horas de coche y múltiples peajes para rodar un poco. Bah. En peores ratios viaje/carrera hemos toreado. Aunque como sabréis, y si no lo sabéis no lo voy a contar aquí por si salgo en la prensa además de en la primera cadena de televisión, no existió tal carrera. Nunca. Jamás. Ni convocatoria ni entrenamiento conjunto sin pliego de responsabilidades ni reunión de más de veinte personas sin el previo permiso. Fue la casualidad (y el maravilloso paseo marítimo que tienen allí) la que nos hizo coincidir a unos cuantos. Alternativos o mainstreams, cada cual que se etiquete si es que quiere: yo había programado desde tiempo atrás una visita a la Torre de Hércules para ese día y lo que marco en el calendario de gatitos va a misa y no atiende a ordenanzas. Señor Juez.

No diré tampoco quién estuvo y quién no, ni dónde ni cuándo ni si nos cruzamos con la San Silvestre. Gracias a los que sí acudieron. Por el gesto. Y por el buen humor, las charlas, el túnel de aplausos, el champán y las cervezas y los abrazos.

El que falló fue el perro. Sólo aguantó la foto inicial, y menos mal que hay constancia, y ya se deshinchó y arrastró por los suelos (como es costumbre en los canes, por otra parte), y ahí quedó que daba pena, un flácido y triste colgajo en depresión post coitum. Y después el ventilador se desmontó y tiró pantorrilla abajo y terminé con el kit en la mano, ¡suerte de pantaloneta previsora!, y cerrando el grupo y esprintando para recibir las ovaciones. Qué bien.

Y a lo tonto, con los ocho kilómetros de ese martes y los tres del lunes he vuelto a recuperar lo dejado de cumplir durante la semana. ¡Sigo en el plan!

- Eso me parece que no funciona así.
- Me funciona a mí psicológicamente y punto. Y lo extraño es que lo ignores precisamente tú, Voz en Off, que habitas dentro de mi cabeza.





P.S.: Este texto ha sido escrito en el avión y enviado en Estambul. Un gatuno de altos vuelos.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 06 Xan 2020, 13:57; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 04 Xan 2020, 21:30
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 181. (3 de enero)

Estoy en el que fue centro del mundo durante mil años, el kilómetro cero desde el que se medían los senderos que atravesaban los dominios romanos, en la capital de tres imperios ya desaparecidos, la antigua Bizancio y posterior Constantinopla, cuya caída puso fin a la Edad Media, uno de los extremos de la Ruta de la Seda, la que era última parada del Orient Express, metrópoli de un país musulmán oficialmente laico, tierra de contrastes debatiendo siempre si quiere ser moderna o tradicional, a caballo sobre dos continentes. Asia a un lado, al otro Europa, y allá a su frente Estambul.

Que, además, es la ciudad de los gatos.

Uno me llevó hasta el hostal cuando deambulaba de noche buscándolo, con mis liras cambiadas y en transporte público intentando ejercer un poco de viajero. Vino a recibirme a mitad de cuesta, mic mic mic mic (sígueme), y me precedió calle arriba hasta la puerta. Por la mañana lo encontré durmiendo en el descansillo de mi habitación en la tercera planta, como para recriminarme que no le hubiera abierto.

El paisaje de Estambul lo forman, según bajas la vista del cielo al suelo: los minaretes de las mezquitas; las coloridas pastelerías con delicias turcas y baklavas; los gatos. Son hermosos, peludos, rollizos, amistosos y muy habladores. Están en todas partes, calles, bancos, cafés, aceras, jardines, escaleras, tejados, hoteles, vehículos, negocios, y son tratados con respeto y alimentados y cuidados.

De los guías locales de los free tours he aprendido que aquí nadie roba ("el Gobierno no permite la competencia") y que los pasos de cebra son elementos ornamentales ("cuando cogemos el coche se nos va la cabeza; no sabemos a dónde se nos va, pero se va"). Y con esa información y una recomendación de ruta que pedí en recepción, salí a correr por Eminönü con dudas.

Porque Estambul tiene, como Roma, siete colinas, y adoquines irregulares y resbaladizos, y veinte millones de habitantes, y el desorden que enloquecería a un danés.

De modo que fui caminando junto al Bósforo al Puente de Gálata, mientras el reloj intentaba situarse, y ahí empecé a trotar, entre las risas, el asombro y los ánimos irónicos de los viandantes. Pues hacía un frío impresionante y mis piernas al aire iban más desnudas que nunca comparadas con los abrigos, gorros, guantes y orejeras generales. Por no mencionar vestimentas más integrales en algunas mujeres.

Çalışmak zorunda kaldığında çok hızlı gitmiyorsun! Carregal'de çok fazla mengene var!, me decían. Y: Ne güzel bacaklar!

Cientos de pescadores se alineaban con sus cañas lanzadas al Cuerno de Oro y hogueras para calentarse. Esquivando anzuelos, peatones, tranvías, puestos de simitçiler (vendedores de pan), ancianos jugando al backgammon, hombres sangrando por implantes capilares recientes, charcos y atracciones turísticas, rodeé Sirkeci y Sarayburnu. A mi izquierda, tras el Mar de Mármara, casi se tocaba Asia con la mano.

Al norte, el Estrecho del Bósforo conduce al Mar Negro; al sur, los Dardanelos al Egeo. Pero no llego tan lejos. Giro en el Faro de Cankurtaran. Regreso y completo los nueve kilómetros del plan. Bien entrenado, mal calculado. Descarto montar en el autobús así de corto. Echo a andar resoplando. Vuelven las miradas divertidas y los comentarios jocosos. Estoy helado. Como agarre a un gato me lo pongo de bufanda. O de pajarita.









Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Mér, 08 Xan 2020, 19:56; editado 2 veces
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 05 Xan 2020, 19:58
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Veo que de gatos en Estambul, bien.
En cuanto a lo de correr y que la gente te digas cosas (lo de cómo lo pasas con google translate lo dejamos para otro día)...bueno, en Coruña pasaba antes de que el running se pusiera de moda. Y en cuanto al frío, yo hoy salí con pantalón corto porque estábamos a unos estupendos 4 grados.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 08 Xan 2020, 21:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 185. (7 de enero)

El sábado anduve por los barrios árabe, griego y judío, y terminé en Asia. Me descalcé para entrar en mezquitas en las que era el único infiel. Comí en la calle. Jugué con gatos en iglesias bizantinas. Hice un crucero por el Cuerno de Oro y el Bósforo. Bebí té en cafeterías donde en lugar de asientos había alfombras en el exterior que daban a la puesta de sol. Charlé un buen rato con una pareja de Uzbekistán. Regresé a Estambul atravesando el mar por debajo del agua. Vi las danzas sufíes de los derviches en directo. Probé el café turco. Cené en un libanés. Subí en autobuses, tranvías, ferris, barcos, metros. Me perdí en dos continentes distintos y pregunté a locales y argelinos que no hablaban inglés. Saqué liras en cajeros, recargué la tarjeta de transporte. Compré postales en el Bazar de las Especias. Reservé el baño en un hammam para el domingo. Y todavía me retiré temprano a la habitación.

El típico sábado en que no encuentras tiempo para salir a practicar deporte, vamos.

El martes en Carregal, ya de vuelta del viaje y del primer día de trabajo, abrí una lata de galletitas, puse una película, miré las paredes, tendí la colada, vacié la basura, pensé en afeitarme, suspiré, ordené mis papeles y encendí todas las luces de la casa por no enfadarme con las sombras que pueblan los pasillos. Cargué la linterna, calcé las zapatillas y fui a entrenar.

No puedo fallar más. El momento para cambiar de mentalidad y tomarme el maratón en serio será ahora o no será. Comienza la segunda fase del plan, aumentan la frecuencia y las distancias de los rodajes, llegan las tiradas largas cada fin de semana. Sólo quedan ocho.

Sin protestar, callado y obediente, me obligué a completar diez kilómetros en cuarenta y nueve minutos, con camiseta térmica y manguitos desafiando al frío. Por el medio de la carretera aprovechando la soledad del corredor de fondo, pisando fuerte y con determinación contra la insoportable levedad del ser.

Mañana, de nuevo.


Gli, que vive en Santa Sofía

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 15:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 187. (9 de enero)

Perdóname, por favor,
si ayer te dije cosas muy bonitas
y no las puedo repetir.

(Derribos Arias, Un poco shiego)


Salí a correr doce kilómetros a la noche y la lluvia en cincuenta y seis minutos, tan decidido y tan veloz que al llegar a casa tenía como premio el mejor regalo de reyes.

Me voy al maratón de Boston.



No el año próximo sino éste. Cincuenta días después de Tokio.



Un extraño mensaje de un touroperador extranjero, a medio camino entre el spam y el destinatario erróneo, me ofrecía una de las últimas plazas libres, movido su corazón (palabras textuales) por una petición desesperada que yo ni recordaba haber enviado y de la que no guardo copia. ¿Qué le habré contado a esta mujer, me pregunto, para que me diese prioridad delante de sus clientes habituales y compatriotas? ¿Qué musa filipídica dirigió mis dedos inspirados, qué teclas toqué en el periférico y en su alma latina?

Sí, quiero, respondí, por supuesto.

Hay dos formas de participar en Boston: siendo rápido y consiguiendo dorsal por marca o escribiendo bien y lográndolo por lástima.

El sueño, ahora sí, es posible. Estoy preparado. ¿Me acompañáis?



P.S.: ¡Me voy a Boston!

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 16:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Wow! vaya añito, majors a pares, asi da gusto!! Enhorabuena!!
kosta

Foreiro Senior
Foreiro Senior
30/10/10
130 Carreiras
739 Mensaxes
Santiago de Compostela
Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 16:28
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Aplauso Aplauso Aplauso Aplauso Aplauso
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 16:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Dani esta historia es que ni de película de Navidad de Disney. Nos vas a hacer llorar a todos de la emoción.
También te digo que si no es con tu escritura, con nada más lo hubieras podido conseguir. Bueno sí, entrenando muuuuuuuuuuuuuucho.
¡Enhorabuena!

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 17:24
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Doctor, si las carreras fuesen presas cinegéticas serías el gran cazador blanco.
Haces tambalear los cimientos del pequeño mundo de los que nos da pereza desplanzarnos 100 míseros kilómetros.
Por otro lado y más seriamente, si no estás ya en ello, plantéate publicar tus peripecias por el mundo como corredor gatuno. Yo lo veo, todo es que des con la editorial adecuada.
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 19:23
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena por lo de Boston.
La técnica de dar pena funciona para muchas cosas: ligar, que no te desahucien, que no te peguen, que te den dorsal para un major...
Yo tenía la idea de presentarte a mi vecino Simon que lo corrió hace un par de años, para que te comentara algo sobre el maratón de Boston. Pero si lo haces este año, toca antes que la media de aquí, así que en todo caso en septiembre podríais comentar la experiencia.

Pero bueno, no es para tanto, dicen que ese maratón es muy caro y total te dan una camiseta cutre. Además está mal homologada, porque el gps le da más distancia a mucha gente.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 10 Xan 2020, 19:50
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:


No el año próximo sino éste. Cincuenta días después de Tokio.


¿Mago o loco? Creo que las dos opciones valen en tu caso.

Si acabas las dos marcas mucha distancia con los mortales. Si simplemente asistes a las dos, también.

A ver cual es el siguiente conejo.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos