Foros ›
El Correo Papalegüense (edición online)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 21 Abr 2022, 6:14
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Estoy llorando de la emoción.... y sobre todo de risa.... Rezar
ManelVazquez

Novo foreiro
Novo foreiro
28/12/15
0 Carreiras
12 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 27 Abr 2022, 21:40
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Vamos estimado, ánimo. Los circuitos aguardan por vós. Cuidese en su justa medida.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 28 Abr 2022, 18:06
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

ManelVazquez escribió:
Vamos estimado, ánimo. Los circuitos aguardan por vós. Cuidese en su justa medida.

¿Por qué será que en este santo diario todo el mundo se dirige a mí en castellano antiguo? ¡Pardiez!
Voto a bríos que en verdad he de recuperar a mi maltrecha persona de las desventuras que le han acaecido recientemente, pero no se aflija, mi buen amigo, pues en ello andamos, y hemos retornado a la recta vereda, sin prisa pero sin pausa.

Y hemos así ido incrementando los kilometrajes de 3, a 7 más tarde, y ya últimamente a 9. Observarán, sus excelencias, que siempre arropándome en la seguridad de los números primos, que como su nombre indica son más fáciles de llevar al huerto.

Han sido entrenos muy trabajados, y con más fe y determinación que energía cinética puesta en juego. El virus mutante de los mil nombres, ómicron, delta, chino, británico, sudafricano, y de los mil padres, murciélagos, pangolines, el doctor Simón, aprovechó mi pequeña lesión infantil para colarse en el sistema y ponerlo patas arriba.
Un certero torpedo en la línea de flotación del navío que se prodigó en bravuconerías con la isla serpiente, el sopapo que aturdió y desencajó los rostros del pretendidamente mejor elenco actoral del universo, reunidos en la gala de los óscar, el aterrizaje forzoso de una Belén Esteban trapecista de salón... Todo ello junto y más, no me podría haber causado un perjuicio mayor.
Y no es que tuviera la musculatura de un míster olimpia, pero me dejó con lo justo para pasar el día. Reconstruir fibra por fibra ha sido labor de cirujano plástico, por más que en lugar de bisturí haya habido que tirar de yunta y arado.
Un conejo vi, al menos, en una de esas bregadas salidas por la Lonia, por donde, secretamente casi, iba haciéndole el rodaje a la infeliz tartana.
No piensen que fue poca la alegría que obtuve de ese fugaz encuentro. Incluso llegué a pensar en que los dioses del running me lo habían puesto delante, así, en calidad de enviado, para insuflarme virtud y ánimos en mi afanoso regreso al buen camino.

Gracias usías por sus palabras de aliento. Se agradece que anhelen ser derrotados por mí en buena lid y noble justa, así lo hayan dispuesto los siglos venideros, para mayor gloria de esta inveterada e irredenta afición, de la cual he sufrido amargo destierro durante estas largas y pesarosas semanas trágicas.

En lugar de poner las imágenes de Belén Esteban descuajaringándose el tobillo, muy vistas ya, me permitiréis un muy socorrido sucedáneo, eso sí, de mejor apresto, a cuenta de homenajear a un artista inmenso que hoy nos ha dejado.




Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 29 Abr 2022, 14:14
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

En español de España, hombre. Sutil mayonesa de Cervantes y Pérez Reverte, jarabe verborreico de Luis Eduardo Aute y Juan Ramón Jiménez, mortero de Luis María Ansón y Xosé Luís Vilela Conde.

Ánimo, que para lo nuestro no hay pastilla.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 29 Abr 2022, 17:38
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

freakyrunning escribió:
Sutil mayonesa de Cervantes y Pérez Reverte, jarabe verborreico de Luis Eduardo Aute y Juan Ramón Jiménez, mortero de Luis María Ansón y Xosé Luís Vilela Conde.

Una mayonesa que hay que consumir en el día y abstenerse de guardar el frasco en la nevera para repaladearla más adelante, con grave riesgo para la salud.
No sé si son todos los que están, o están todos los que son, pero no le neguemos un pequeño huequecito - pequeño pero muy preponderante - a Erasmo Pascual.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 02 Mai 2022, 17:51
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Hacía ya 3 años que no corría en Porriño, y se notaron.
Sin embargo, no recuerdo yo nunca haber tenido la sensación en esta cita, tradicionalmente de cuchillos largos, con mucho plusmarquista atraído por un trazado llano, aunque en extremo vertiginoso, de ser recibido con los brazos abiertos.

Y en buena parte, de ello tuvo culpa el anhelado reencuentro con el Doctor Slump. Faltaría a la verdad si no reconociera que, aún en esta plandemia que da ya – dicen – sus últimos coletazos, transgredimos las buenas costumbres, y nos fundimos en un mar de besos y abrazos, que casi ocuparon todos los prolegómenos (de la carrera). Tanto es así que casi nos olvidamos de calentar, e incluso dudando mucho de que fuera a ser necesario, tales eran las efusiones, pero aún así me reservé al menos unos sobrios diez minutos para este trámite inexcusable, vacuna de la lesión y sus espantosos efectos secundarios.

Pero no, no fue fácil desprenderse de la compañía del Doctor, máxime después de tanto tiempo, y menos todavía, al ver del porte y la galanura que gastaba, ataviado con su flamante camiseta de asas del maratón de Boston, azul que tu bordaste en “Roly” ayer, a juego con los “Zico”, ya de por sí de elegancia contrastada. El Doctor es mucho Doctor.

Sin embargo, el día, climatológicamente hablando, no era de los mejores que ha conocido esta carrera. Estaba plomizo, gris, de canas rebeldes, y de no querer muchas fiestas, igualito que mis piernas.

De modo que me fui al último cajón y salí con la mente puesta en cumplir, y aquí paz y después gloria. Y para sellar ese pacto de no agresión general, choco las cinco con Basi, y palmadas en la espalda a tutiplén. Efusivamente, por supuesto.

Lo que no contaba yo es, en la revuelta primera de la gasolinera, ver a nuestro felino amigo tan abandonado a los ritmos trotones del pelotón en su versión más sandunguera. Yo que lo hacía ya bastante por delante. ¿No quería competir? ¿Había enterrado para siempre ya la archirrivalidad? ¿Encontró en los Boston buddies al amor de su vida?...

Ese misterio se despejó poco antes de finalizar la primera vuelta (de un total de dos), donde empezaba a ir yo ya un pelín tocado de más. Tanto era así que temía incluso más por ser doblado por la jauría de galgos que por el grácil adelantamiento, suave, etéreo, esponjoso, del felino corredor.

Llevaba en las suelas de sus zapatillas todavía la tintura del asfalto bostoniano, y se notaba. Demasiado carrete para las mías, atascadas tantos días en la lesión y el covid.

Y pues, a partir de ahí, sabedor de que no tenía respuesta a su ataque, busqué desesperadamente la archirrivalidad de desconocidos, de dorsales anodinos, transeúntes anónimos de la larga hilera, casi infinita, de atletas corrientes (pues eso es lo que hacen, correr), pero ninguno de ellos acababa de contentar mi exquisito paladar. Solo al final, en los dos últimos kilómetros, llegué lejanamente a entablar ciertas hostilidades con alguna gente que se venía para atrás, pero que al verse atrapada sacó las uñas. Claro que yo ya no estaba para alegrías de ninguna clase. No tenía mi día, e incluso llegué a imaginarme, si forzaba un poquito de más la oxidada maquinaria, citado en las páginas interiores de algún periódico local, de distribución gratuita, afirmando de mí que en algún que otro momento, me “había sentido indispuesto”.

Así que, en esos últimos momentos de furia, a los que ya me había desacostumbrado por completo, decidí que jugaría los minutos de la basura. Minutos con más tesón que tensión, para ser sincero. Velocidad de crucero a meta, piloto automático, y santas pascuas.

Ni saber quiero la cara con la que entré en meta, que ya lo dirán las fotos, y eso si logro distinguirme entre los semáforos cerrados de la calle.

Cogí la bolsa, esta vez sin pedrusco, con el que dudo mucho que hubiera sido capaz de cargar, y me fui junto a matogrosso, a reponer fuerzas mientras él daba sus últimas pinceladas a la película de la jornada.

Y allí, que me estaba cambiando la camiseta sudada, y que me cuidaba yo de no resultar en exceso turbador o provocativo para con el ganado femenino que deambulaba por tan concurrida vía, no se fuera a producir una avalancha de muchedumbres enfervorecidas, una violación grupal, una caravana de mujeres en busca de Plan (en el pirineo aragonés), todo lo más que logré atraer fue la presencia de Alberto73.

De nuevo, besos y abrazos (reléase el episodio con el Doctor). También es coincidencia, con la cantidad de chicas que acuden a la interruning (en castellano antiguo)… Y en fin, que con esta harina tenemos que hacer pan. Nos dijimos lo mucho que nos habíamos echado de menos, y lo mucho que nos alegrábamos de vernos de nuevo por estos caminos (tortuosos) del señor. La tónica general del día.

Y tras esta ronda de cariñitos finalizado el acto (deportivo), nos despedimos de un O Porriño más otoñal que primaveral, y regresamos a Sparkland, donde parece que por fin se empieza a asomar ese sol suyo tan característico, y al que ya también echábamos de menos en nuestras vidas. Ni contigo, ni sin ti.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Alberto73

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
18/10/13
155 Carreiras
262 Mensaxes
vigo
Respostar citando Envío Lun, 02 Mai 2022, 19:08
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Jajajaja total efecto gravitatorio lo de la atracción, me lo anoto y ya si eso buscaremos a alguien de mejor ver para reconfortarle después de tanto jadeo gratuito. ( Gustazo veros y al Doctor obviamente, ya sí se puede decir que las carreras son lo que eran antaño )
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 02 Mai 2022, 23:03
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Alberto73 escribió:
(Gustazo veros y al Doctor obviamente, ya sí se puede decir que las carreras son lo que eran antaño )

Y, lo más importante, Bernal en plena carrera pidiéndole a unas peregrinas que le sacasen una foto. Y su mozuelo de él ya zangolotino y con bigotillo.

Tan contento quedé de ver cómo la mayoría habéis vuelto a la normalidad que me he apuntado a Salceda. Retomo el vicio.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 03 Mai 2022, 17:01
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Alberto73 escribió:
Jajajaja total efecto gravitatorio lo de la atracción

Y eso que no llevábamos encima el pedrusco de otros años. Sin duda la nueva organización de la carrera ha entendido, con buen criterio, que tras estos años de "plandemia" el peso extra ya lo ponemos nosotros de nuestro bolsillo.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 03 Mai 2022, 17:04
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

DoctorSlump escribió:

Retomo el vicio.
¡Que sean dos! Molón

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 03 Mai 2022, 20:05
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Da gusto leer que los Zico siguen en activo y no les ha pasado el camión por encima.

Menos mal Doctor, que el Papa andaba tan medio gas... Ahora, después de ese abrazo con lengua ya lo peta...

A ver si vuelves a lo tuyo.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 03 Mai 2022, 20:59
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Da gusto ver tantas boas novas xuntas!
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 04 Mai 2022, 10:53
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Emotivo. Muito Emotivo....
Siento que no coincidiéramos.
No sé si me atrevería a abrazarles pero hincaría mi rodilla en tierra ante el Dr. y Vd.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 04 Mai 2022, 16:35
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

freakyrunning escribió:
Da gusto leer que los Zico siguen en activo y no les ha pasado el camión por encima.
Freaky, le harían falta a la naturaleza varios millones de años para biodegradar y reasimilar a los Zico.

Meigalicix escribió:
Da gusto ver tantas boas novas xuntas!
Meigalicix, sí, la verdad...



Andrés61 escribió:
.
No sé si me atrevería a abrazarles pero hincaría mi rodilla en tierra ante el Dr. y Vd.
A61, no sé yo qué será peor...



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 08 Mai 2022, 10:24
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Estamos ya de lleno en la primavera, y si no, que se lo digan a los árboles que flanquean las orillas del Miño, que los muy desgraciados escupen polen a dolor.

Sí, ayer, sábado, el paseo fluvial, además de estar hasta los topes de gente ociosa y sin nada mejor que hacer, se encontraba invadido de vellones de polen. Y no solo es que a los márgenes del camino pareciera acumularse la espuma seca de un desértico mar centroasiático, arruinado por la sobreexplotación soviética, sino que una intensa nevada de copos, en medio del calor ya incipiente de estos lares, añadía a la estampa general una mayor sensación de irrealidad, ucronía y apocalipsis vencido.

Yo no soy alérgico, y aún así casi diría que me costaba respirar en esa maraña de pompones vegetales flotantes, que el viento empujaba hacia las narices, desnudas de mascarillas, de la plebe.

Y se podría decir, sin necesidad de metáforas, que estaba corriendo entre algodones, aunque si bien, no era desde luego el caso, y hemos de ceñirnos aquí al más puro sentido literal de la frase.

No, las piernas, todavía inmersas en agujetas y traumatismos diversos resultantes del sobreesfuerzo de Porriño, adonde acudí bajo mínimos, y quise en cualquier caso aparentar normalidad absoluta, cual si una pandemia, el Covid, o el ser tres años más talludito, jamás hubieran existido, me pasaron factura.

Y por si eso fuera poco, me veía sometido a un constante zigzagueo, para eludir a los paseantes y sus mascotas. Gente a la que le da lo mismo formar grupos inmensos y ocupar todo el ancho de la vía, que nadie se va a apartar para dejarte pasar… ¡Claro que no, que pare el corredor y se espere! ¡O que se eche a la maleza!… ¡Qué se han creído estos tarados, aquí dándoselas de atletas!… O que largan correa a su perrito para que haga, de extremo a extremo de la calle, el obstáculo perfecto en el que tropieces y te rompas la crisma.
Al final, con el paisanaje y las patas en mi contra, no me quedó más remedio que contentarme con hacer la visita de rigor al parque de la Lonia, y dejar las buenas sensaciones para mejor ocasión.

Afortunadamente ahora mismo no hay competiciones a la vista y puedo permitirme el lujo de cortar por lo sano donde me apetezca y no hacerme mala sangre, que hubiera cogido el bus para volver a casa, como Freaky, si pasara alguna línea por aquí. Pero bueno, no voy a dar ideas al ayuntamiento, que, de buena gana, si pudiera, nos asfaltaba hasta el carné de identidad. Más si cabe en una ciudad como la nuestra, con un regidor que, un día así, de buena mañana, llega a las manos con una sindicalista, en lo que no sé si calificar como agresión, carga legal o simple tocamiento.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos