Foros ›
Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Dom, 04 Dec 2022, 19:43
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

(estoy borracho en estos momentos, vaya medal party, no os spoileeis joder jajaj)
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4245 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Lun, 05 Dec 2022, 11:03
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

¿Pero es borrachera de consolación o de celebración?
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Mar, 06 Dec 2022, 9:05
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Ayer odisea de retraso de avión, hoy doblar turno de trabajo...
¡Mañana crónica!
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Mér, 07 Dec 2022, 15:40
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Un maratón dista mucho de ser una carrera de 42.2km

El día 4 de diciembre arrancó con el despertador a las 5:20 de la mañana; no había dormido nada, pero conociéndome, ya contaba con ello Disimulando

Uno de los compañeros del club ya se había despertado, los otros no tardarían demasiado. Me tomé mi última 'dosis' de extracto de remolacha; que sabe como a comer tierra mojada Muerto y me dispuse a desayunar.
La noche anterior habíamos cenado bastante y no demasiado temprano, así que no tenía nada de hambre. Hice lo que pude para meterme un par de bollos de pan, 3 lonchas de serrano y una banana, un buen trago de agua y a prepararse.

Para evitar sustos y disgustos, tenía todo listo del día de antes, buenas dosis de vaselina en puntos críticos, ropa de competición y otra capa extra de abrigo por encima. Teníamos un Cabify concertado para las 6:10 de la mañana y a las 6:09 llega un aviso de que se había cancelado.
La primera, en la frente Ojo morado

Estábamos a unos 9km de la zona de salida y con pocas opciones a transporte. Pero teníamos tiempo, solicitamos uno nuevo y este no falló. Unos minutos después estábamos camino de la salida los 4 que compartíamos piso.
Llegamos a las 6:45 y por aquel entonces, todavía nos ganaban los borrachos a los corredores, al menos, en cuánto a número.
Ubicamos los accesos (está todo super vallado) y accedimos a la zona del guardarropa después de pasar los controles de dorsal y pulsera pertinentes.
Faltaba aproximadamente una hora y media para la salida y nos pusimos a buscar los baños, pues otros años había un montón por la zona del guardarropas y cercanías, y este año, no.
Una vez localizados y hechos los deberes volvimos a la zona de las carpas, dejamos las cosas y me encontré con mi amiga, la cual salía conmigo, mismo cajón, mismo ritmo, mismo objetivo.
Le entregué la pulsera de ritmos con los pasos km para que nos sirviesen de guía y nos fuimos a la zona de cajones.
Faltaba algo mas de media hora para la salida, y toda la zona era un hervidero bullicioso de gente de un lado para otro. La música sonaba y los nervios afloraban Rezar
Nos despedimos del resto de compañeros que saldrían del cajón posterior y entramos.
Contábamos con poder calentar un poco en el fondo del cajón pero estaba bastante lleno ya, así que nos conformamos con adelantar posiciones y dar algunos saltitos para entrar en calor.

El día estaba perfecto. Fresco, sin gota de viento, nubladito pero con claros.
Escuchamos la primera salida (10' antes de la nuestra) y empezamos avanzar hacia la zona de salida.
Ahí llevaba los huevos por corbata.
Traté de autoconvencerme que el trabajo estaba hecho, que sólo quedaba que el maratón impartiese justicia.
Pero había 42.2km por delante.
Miré un par de veces la pulsera de ritmos, iba calculada para una meta de 3:12:00, a ritmo de 4:33/km. Había que hacer las cosas bien y con la cabeza fría, salir demasiado valientes se pagaría seguro y perder demasiado de inicio; sumado a un posible bajón final, también nos alejaría de la marca buscada.



Libre, de Nino Bravo, retumbaba sobre nuestras cabezas, y sin tiempo a pensar en ello.. ¡¡Salida del maratón de Valencia 2022!!

Se sale a través de un puente doble, elegimos el lado derecho. La salida pese a ser con cajones acreditados... Es lenta. Calma. Hay mucho que perder y poco que ganar en algún pisotón/empujón.
Tras el primer giro en el km 0.6 ya se puede correr un poco mejor, pero nos topamos con el megagrupo de la liebre de 3h15.
Pese a que no es demasiada la diferencia de ritmo que nos separan, mucha gente se va quedando a las primeras de cambio y es un poco tedioso ir tras ese grupo. Cambiamos de carril en cuánto podemos y los vamos rebasando poco a poco.
Sin darnos cuenta llegamos al primer control de paso, kilómetro 5, 22:46.
Encaramos una larga avenida en la que podemos ver al primer grupo de mujeres en el otro sentido, su km 9 aproximadamente; vaya zancadas, parecen deportes diferentes.
Me tomo el primer gel de los cuatro que llevaba, avituallamiento sin sobresaltos y seguimos. Va todo viento en popa.
En el km7 vamos buscando al novio de mi compañera de maratón, saludo a la marcha y seguimos (se agradece ir buscando gente en puntos concretos...)
Esa zona no está especialmente animada, algún giro con algo de público pero no es especialmente bullicioso, o eso es lo que recuerda mi cabeza.
Mano al bolsillo, rebuscar primera pastillita de sales, trago de agua y km 10. 45:22.

Hemos recortado 9 segundos en este parcial Parar No te calientes Damián... que quedan 20km para "la salida"
El día sigue siendo perfecto, no hay gota de aire, se está relativamente fresquito y a partir del km 14 empieza a estar todo muchísimo mas animado.
Gente con carteles, disfraces, instrumentos y cosas de toda índole nos apoyan a ambos lados del trazado.
Km 15, 1:08:00, siete segundos mas que le hemos mordido al crono.
Momento subidón al pasar por una de las avenidas mas animadas de todo el recorrido, las sensaciones son brutales, inmejorables. Me enchufo el segundo gel según los previsto.
Voy súper cómodo, el pulso está bajo. Voy mejorando los parciales. Me estoy comiendo el mundo.

Dos km después noto unas molestias leves en los dedos del pie izquierdo Chorando
Me agobio, lo que hacía diez minutos era jauja, ahora era todo gris Avergonzado Queda mucho, no puedo tener problemas ya. Esto empieza en el 30.
No sé si intentando pisar diferente por las molestias, o porque ya le tocaba quejarse, me empieza molestar también la parte del sartorio de la pierna izquierda Triste
Paso por el km 20 en 1:30:37, 23 segundos mejor que la previsión y con esa excusa comienzo una negociación con mi yo interno de que más disfrutar y menos llorar. Meto la segunda pastilla de sal y seguimos.

En ese avituallamiento mi compañera que ha ido perfecta hasta ahí, empieza hacerme el chicle, noto que se queda, al poco aprieta y recupera, se vuelve quedar... Yo estoy pendiente de ella pero tampoco aflojo, en el 24 la pierdo por el rabillo del ojo, la busco mas insistentemente y oigo a lo lejos "tira tira"
Que todo te vaya bien; pienso.
Meto el tercer gel y este ya no entra "como si nada", lo noto mas pastoso ya, de hecho tengo que coger una segunda botella de agua para beber un poco mas.
Llevo un nudo en la garganta, llegamos al punto donde abandoné y me he quedado solo.
Km 25, 1:53:09. Aquí me acuerdo del día de mi abandono, de la frustración, de la caminata cabizbajo hasta el guardarropas aquel día.
Paso por el mismo puente dónde paré el reloj aquel día y pego un pequeño acelerón a modo puñetazo en la mesa.
Del 28 al 30 es donde peor lo paso, de sensaciones, pues el ritmo no se ha alterado desde la salida y ese leve recorte se va manteniendo en todo momento. 2:15:32, llevo casi un minuto de ventaja.
Aquí adelanto a un grupo de corredores gallegos, las molestias, si siguen, ya no les hago caso, quizá solo eran fantasmas mentales.
Me centro, me pongo serio. Marco pequeñas metas, quiero llegar al 33 y saludar a Ángel, el 'speaker' del "Muro". Lo conozco hace años y chocarle la mano me hace ilusión y me pone un pequeño objetivo a cumplir. Hacemos un giro en el km33 y ya lo oigo, es un crack, inconfundible, animando a todos los corredores con su buen humor y buen hacer.
No lo veo y opto ir por la parte derecha, a falta de unos 100 metros para cruzar el arco donde está, lo veo justo en el otro extremo y no lo dudo, me cruzo los ¿dos, tres? carriles Avergoñado con cuidadito, me ve, dice mi nombre y chocamos, ya no las manos, yo choco contra el y no nos vamos los dos al suelo porque... no estaba para mí, llegué con demasiado ímpetu supongo Ríndose Ríndose
Me voy riendo yo conmigo mismo y mirando al suelo veo que paso por encima de la alfombra del km 35, 2:37:53.
Voy 1:22 por encima de mi objetivo de 3:12 y muy holgado con mi intención inicial de 3h15.
Empiezo a hacer números. Bajar de 3:10 sería muy jugoso. Serían unos 6 segundos por km mas rápido hasta meta "y ya está"
Los cojones, cuando llevas 35km en las piernas, bajar 6segundos por km hasta meta no es un "y ya está"
De mi cuarto gel tomo apenas la mitad. Ya no entra mas pasta dulce artificial.
Es de sabor cacahuete salado y miel. Tengo una anécdota de este verano con ese sabor y unos amigos, la voy rememorando.
Voy acordándome de mis tiradas largas, de los días buenos, de los días malos. De todo lo que hay que trabajar para llegar con garantías a una salida como esta.
Voy adelantando gente, a mucha gente, unos van bien y simplemente voy yo mas rápido y otros ya...

Afanado en mi objetivo me acuerdo de una frase de la compañera con la que había empezado ese día el maratón "Damián, tu eres de puerta grande o enfermería" aprieto puños dientes culo y todo lo apretable y sigo adelante.

En el giro del 40.4 está a punto de terminarse mi maratón. Una voluntaria ha invadido el recorrido para llamar la atención a unas personas que habían cruzado con bicicleta.. pero ¡¡ella se queda en el medio!! le grito con el aliento que puedo y no jugamos a los bolos de milagro.
Me esperan mil metros agónico, voy tirando con todo, ya no soy capaz de respirar bien, todo empieza a doler, voy relinchando cual caballo, agonizando.
En el 41 veo a una amiga, mujer de uno de los que corre hoy, soy capaz de levantarle el pulgar en señal de que todo va bien, y ahi, a falta de unos 900 metros, las piernas ya no corren.

Valencia te envuelve, la gente te lleva en volandas gritando tu nombre, todo empieza cobrar sentido, el dolor se vuelve placentero, es como si tu espíritu se elevase.
41.8 un leve giro de izquierdas te conduce a la pasarela azul.
Una bajada entarimada cubierta de una moqueta azul inconfundible.
No soy Kipchoge porque no soy negro, pero me siento como él.
Todas las personas agolpadas en todos los rincones que tu vista alcanza a ver, te animan a tí, sólo a tí.
Es brutal, no he entrado en meta y quiero volver. Necesito volver.
Levanto los brazos con rabia, alargo la zancada lo que mi cuerpo me permite y entro llorando en meta.

Bestial, bestial, bestial.

Paro el reloj.
¡Nuevo Récord!
Maratón:
3:09:11
(oficial 3:09:10)

Joder. Vaya parcial final.

Ahora sí, estoy destrozado, cuesta avanzar, me duele todo.

Pero lo hemos conseguido, me he cobrado mi venganza, me lo he currado, y el maratón ha dictado mi sentencia. Me ha puesto en mi sitio. Entre las putas nubes.




Objetivo secundario de celebrar con arrocito nueva marca personal, ¡conseguido!


OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Mér, 07 Dec 2022, 15:44
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Resto de datos de actividad:

www.strava.com/activit...8/overview

Pd. la 'medal party' de la tarde en una discoteca allí al lado, fue un puntazo
Pd2. ya me he inscrito al maratón de Valencia de 2023.
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4245 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Mér, 07 Dec 2022, 15:52
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Muy buena crónica y enhorabuena por la marca. En redes sociales se ha comentado que este año Valencia empieza a dar síntomas de morir de éxito, con demasiada gente, colas, bastantes km antes de poder correr sin sobresaltos, etc. No sé si ha sido esa tu impresión.
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Mér, 07 Dec 2022, 15:55
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

No, para nada, si miras mis parciales, en ningún momento tuve problemas de ritmo. Si acaso los primeros 600 metros, hasta el primer giro de derecha. En el resto perfecto en todo momento.
Me consta que cajones mas atrasados si han tenido problemas de atascos, pero desde luego acreditando marcas inferiores a 3h15', no hay problemas.

Y las colas... las vi al inicio en diferentes puntos, wcs, ropero etc.. pero nosotros llegando con tiempo... Sin problema tampoco.
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4245 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Mér, 07 Dec 2022, 15:57
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Uno que he visto mencionaba un "atasco" de varios km y terminó en 2:55. Supongo que cada uno se habrá llevado una sensación distinta. En todo caso nos quedamos con tus sensaciones, que han sido inmejorables.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 08 Dec 2022, 11:12
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Noraboa chaval. Sub 3:15 no lo dice cualquiera.

Foto perfecta, la de la paella.
Rufino

Montañés
Montañés
10/09/12
0 Carreiras
1015 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 08 Dec 2022, 16:57
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Boas, parabéns polo resultado. Os entrenos que fixeches e a tua constancia tiveron a sua recompensa.
Agora toca recuperarse bén e seguro que a pensar en futuros desafios.
Un saudo.
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Xov, 08 Dec 2022, 19:44
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Me han obsequiado con un Covid bien potentillo, joder...
Barrilete

Novo foreiro
Novo foreiro
12/04/22
35 Carreiras
21 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 09 Dec 2022, 9:06
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Enhorabuena por esa gran marca y esa MMP.
He estado siguiendo tu diario y está claro que el gran trabajo previo realizado, ha tenido su merecida recompensa.

Yo tambien he estado por Valencia y coincido con lo que comentas en tu crónica, el día salió perfecto para correr, y el recorrido absolutamente plano y el gran apoyo del público hace que sea una maravilla correr esa maratón, a pesar de ciertos fallos organizativos, que deben vigilar para que cómo han comentado, no se les vaya de las manos y pueda morir de éxito.
Aunque a nivel élite y con las marcas que están alcanzando, puede que llegue a ser un referente mundial (un poco más si cabe)

Lo dicho, muchas felicidades por ese tiempazo
Rufino

Montañés
Montañés
10/09/12
0 Carreiras
1015 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 09 Dec 2022, 9:10
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

OrEK escribió:
Me han obsequiado con un Covid bien potentillo, joder...
Boas, correr con outras 30000 persoas é o que ten.... Silbar
rosetas

Maratoniano
Maratoniano
22/05/12
345 Carreiras
1093 Mensaxes
A CORUÑA
Respostar citando Envío Ven, 09 Dec 2022, 11:14
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Enhorabuena!!!! Gran marca Aplauso
OrEK

Maratoniano
Maratoniano
7/01/18
99 Carreiras
454 Mensaxes
Lugo
Respostar citando Envío Sáb, 10 Dec 2022, 10:15
Asunto: Re: Diario de Damian Martinez - Maraton I ¿post? Pandemia

Rufino escribió:
Boas, correr con outras 30000 persoas é o que ten.... Silbar

Estouche bastante seguro que correr ó aire libre non foi a causa.

Na 'Medal Party' da tarde, metida unha boa morea de xente na discoteca, xa non digo nada Chupete

Pero bueno, pasalo e seguir.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos