Foros ›
El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 02 Xuñ 2021, 15:04
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Me alegro que sigas por aquí Larpeiro.
Bravo por esa reconversión temporal a nadador.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 03 Xuñ 2021, 16:57
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

Caramba Larpe, quién lo diría!, después de tanto tiempo has conseguido encontrar el camino de regreso al portal de CenG, que ultimamente ni con la estrella de Belén.
Esperemos que esa reconversión tuya a nadador no degenere en un complejo físico. Al fin y al cabo si uno puede ir a Estambul a ponerse pelo, no tardará en llegar el día en que pueda ir también a ponerse unas buenas membranas interdigitales.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 04 Xuñ 2021, 14:33
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Hombre Papa, un hombre ducho en sabiduría mundana curtida en parque-running como usted sabe bien que hay diferencia entre no escribir y no estar.

Lo de Turquía no suena mal...dos bisturís de un tiro.
Un día de verano que te aburras en la playa/piscina, prueba a nadar con los puños cerrados, como si fueran muñones. Garantizamos epifanía con lo de las manos.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 03 Xul 2021, 8:34
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

18. VIRTUAL

Ya no albergo duda. Las carreras virtuales son la metadona descafeinada light que siempre me parecieron, pero una cosa está clara: el efecto el día que corro una. Hago un esfuerzo muy parecido al de una carrera presencial.

Y así voy, de virtual por la vida. Carrera a carrera, peleándome con las apps porque hay algunas que miden de más y otras de menos. Esto se da por hecho, es una realidad implícita, pero no por ello martiriza menos el hecho de llevar tres kms y que la app te contabilice dos y medio. Es como...qué se yo, volver al instituto y que te creas que a esa interminable e iincomprensible clase de mates solo le quedan diez minutos de logaritmos neperianos antes de recordar que ese día hay una hora extra de clase porque la profe de educación física tiene la gripe (true story).

En la cara de la moneda, debo confesar que gracias a que la app (o el gps del movil) a veces mide (muy)de menos he hecho podio. Por primera vez en mi vida y de una forma totalmente inmerecida, arrojando unas medias que si estuvieran bien medidas, quizás cuesta abajo podrían ser reales... durante un km.Dado que no hay premio alguno, lo dejaremos estar, que tampoco sé a qué nivel real se mueven los otros keniatas virtuales. Aparentemente el podio virtual es real. Bien por mí. Yaaay.

En fin, el mes de julio voy a seguir dándole a las carreras virtuales que pueda. Mientras internet, el foro y el hábito lo permitan, también iré regurgitando aquí algunas palabras.

Alabemos a la RAE. Oremos.

Virtual.
1. adj. Que tiene virtud para producir un efecto, aunque no lo produce de presente, frecuentemente en oposición a efectivo o real.

2. adj. Implícito, tácito.

3. adj. Fís. Que tiene existencia aparente y no real.

4. adj. Inform. Que está ubicado o tiene lugar en línea, generalmente a través de internet. Tienda, campus, curso, encuentro virtual.

Podéis ir en paz.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 23 Xul 2021, 12:32
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

17.

Apenas una semana para que acabe el mes y menos de 30 kms para superar el centenar. No está mal para mis estandares, aunque podría ser algo mejor.
Está siendo un verano con el que los gallegos dura cepa "amenazan" a los outsiders: "aquí hay veranos que no hay verano". Y a mí, que me lapiden los amantes de la playa, pero cada vez le veo más ventajas este veraNO: el sol no abrasa la piel, no hay que ser TAN selectivo con los horas a las que se puede salir a correr, no hay que perder una hora o más regando...
Algunas anécdotas menores, que estirándolas un poco darían para una entrada. Uno de los momentos más mágicos que me han sucedido corriendo fue un solitario domingo por el Camino, hace un par de semanas. En una cuesta pronunciada, noté algo se movía... giré la cabeza y vi algo incorporándose ¡un corzo! que perezosamente se puso a trotar, como si los buenos modales le requiriesen huir de un humano a todas luces inofensivo. Durante unos metros corrimos casi en paralelo. Pura magia.
Otra más reciente. Iba haciendo el primer km de un rodaje suave (5,20-5,30 en teoría) cuando vi caminando un tipo, al que solo me bastó mirar de reojo para saber que: a)iba a echar correr en breve, probablemente descansando de una serie larga b)que me iba a adelantar sin piedad y c)que ni en un día de series podría evitarlo
Así fue que un par de minutos después sentí unos pasos a mis espaldas, para ser adelantado sin contemplaciones. Lo dejé (jaja) ir unos 70-80 metros y me propuse mantener la distancia. Para abreviar, un km y pico después la brecha se había duplicado a pesar de haberlo corrido por debajo de 4,30. Mis instintos eran acertados, y decido volver al ritmo suave objetivo del día. Hay veces que saber jugar las cartas, es no jugándolas. La vida es como una partida de póker...good ol' kenny lo sabía bien.

www.youtube.com/watch?v=MN1AtzLrW4Y


Buen verano a tod@s.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Ven, 23 Xul 2021, 22:40
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Ai, the good old Kenny mais esa canción : A banda sonora da gramola Bar Guinea no Franco, cando as cuncas de ribeiro valían 5 pesetas e con iso nos chegaba de chute diario...
Saudades gratuítas aparte, moi boa cifra a de 100 km nun mes. Eu xa me conformaba con chegar a facer a metade
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 24 Xul 2021, 14:26
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Estoy contigo. Para entrenar es un verano de los buenos.

Espero que el sol salga lo justo para un poco de playa y poco más.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Sáb, 24 Xul 2021, 19:02
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

Larpeirogorxon escribió:
La vida es como una partida de póker...good ol' kenny lo sabía bien.

www.youtube.com/v/MN1AtzLrW4Y

La america profunda que habita en lo más profundo de mi ser invisibilizada, te agradece este post. Te la has metido en el bolsillo, vaquero.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 27 Xul 2021, 17:13
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

Meiga escribió:
Ai, the good old Kenny mais esa canción : A banda sonora da gramola Bar Guinea no Franco, cando as cuncas de ribeiro valían 5 pesetas e con iso nos chegaba de chute diario...
Saudades gratuítas aparte, moi boa cifra a de 100 km nun mes. Eu xa me conformaba con chegar a facer a metade

Respeto, hermana. Mi tiempo pretérito fue pillando mis primeros cubatas a 200 pelas en zona turística donde veraneaba (el pueblo de toda la vida, que se puso de moda por la costa, vaya). Vodka con naranja y melodías atroces que presagiaban la ruta del bakalao. Me quedo con las cuncas a cinco pesetas y la gramola con "the gambler" sin dudarlo o como dicen por allá "hands down".
Respecto al kilometraje todo es tener tiempo y ausencia de lesiones. Qué fácil es decirlo.

Freaky escribió:
Estoy contigo. Para entrenar es un verano de los buenos.Espero que el sol salga lo justo para un poco de playa y poco más.

Sería lo suyo y lo voy a echar de menos en mis vacaciones al sol. Donde es madrugar a las seis de la mañana o ir a las nueve de la noche...y eso solo para no morir del calor.
Por otra parte, estoy pensando en aprovechar dicho paseo y hacer un mix correr y nadar, para lo que he estado mirando boyas estancas (para meter ropa y las zapatillas). Si alguien las conoce/usa agradecería una opinión.

Papa escribió:
La america profunda que habita en lo más profundo de mi ser invisibilizada, te agradece este post. Te la has metido en el bolsillo, vaquero.

*levantando el sombrero con dos dedos*
Anytime, pops.

Con la música me sucede como con el vino, que no entiendo ni de corcheas ni de matices afrutados, pero cuando algo es bueno, es bueno.


Más de 90 kms y el próximo entreno, salvo imprevistos, será en el tórrido sur.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 02 Ago 2021, 16:34
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

16. EL PRINCIPITO

Aquí estamos al calor que no refresca. Este año he optado por aclimatarme a las bravas y el día uno salí a echar unos 10 kms. Hasta ahora, cuatro días de carrera y uno de natación en un total de seis. Infierno para unos, vacaciones maravillosas para otros.

Esta mañana probé el sistema de boya/bolsa estanca y ha sido una gozada. En resumen: puedes ir a correr hasta el mar, meter tus zapatillas y pertenencias dentro y tras inflar en dos o tres soplidos los compartimentos de aire laterales...nadar tranquilo. Al salir, pertenencias secas y una maravillosa sensación de bienestar. Cincuenta minutejos nadando a ritmo tranquilo, pero sin parar. En el debe, esta mañana no tenía ganas de correr y paseé, que los 12 kms de ayer por la tarde pesaban. Otro día perpetraré la machada íntegra.

Citaremos por demérito propio la anécdota menor de "el principito".

El jueves pasado salí a correr con la idea de hacer cuatro bloques de seis minutos a ritmo vivo. Bien. Llegué al paseo y empecé el primer bloque. Casi de inmediato unos pasos empiezan a resonar muy cerca. Yo me aparto para dejar pasar, pero no me pasan. Bajo un poco el ritmo pero la distancia se mantiene. Subo el ritmo, y mi sombra acelera sus pisadas. Simulo toser por si la aprensión lo hace cejar en su pretensión de mosca cojonera.
Pero ni por esas.
Termino mi bloque de seis minutos, y le espeto que ancha es Castilla. No obtengo respuesta, ni una mirada. El chaval (esta vez sí me pasa ya que voy casi andando) lleva el pelo rubio tipo Griezman, con una coletita arriba. El jodido principito, le bautizo (con pis mental) de inmediato.

Bien. Recupero tres minutos a ritmo muy lento y comienzo mi segundo bloque con la paz mental de haberme librado del pesado. Pero a los tres minutos lo empiezo a vislumbrar de nuevo. Y a los cinco lo tengo a 50 metros. No es lógico y confirma mis sospechas. El principito es un picado de manual.
Si alguna duda queda, el principito llega al final de ese tramo del paseo, se gira y levanta la cabeza en mi dirección (yo no voy detrás de él), muta el gesto en cara de mala hostia y, con una inteligencia digna del perro de Femón de Papa-Leguas, arranca a correr a toda pastilla braceando como Usain ¿Yo?Acaba los 30 segundos que le quedan a mi segundo bloque e inicio el descanso, que esta vez alargaré hasta cinco o seis minutos antes de darme la vuelta preguntándome en qué lugar del camino nos equivocamos con la juventud y por qué me he hecho tan viejo como para hablar de "la juventud".

Saludos a tod@s los que queden
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 03 Ago 2021, 9:02
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

Te felicito por la entereza con que has despachado la situación con el tal principito.
Por fortuna son casos aislados, pero no se debe bajar la guardia.
Por si te sirve de consuelo, en el entreno de ayer el perro de Femón estaba demasiado ocupado a lengüetazos con su higiene íntima como para molestarse en ladrarme. Seguro que el principito también tiene su lado tierno.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 03 Ago 2021, 19:46
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Bravo Larpeiro. Ya somos dos los de la natación en aguas abiertas. 50 minutos son muchos minutos en mar.

Noraboa meu.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 27 Ago 2021, 21:23
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

15. VAMOS AL LIO QUE SE VA EL ESTÍO

En los estertores estivales me hallo, exprimiendo cada día al máximo. Entiendase por ello una serie de puntos que componen el decálogo vacacional del que escribe
madrugar antes de que salga el sol
ir a la playa para nadar
volver a casa
hacer las compras/recados
disfrutar de la familia con comida y un buen café
siesta
ver película en las horas que el sol aún pega fuerte
salir a correr sobre las ocho
batirme en duelo singular contra una tarrina de helado de chocolate
soportar comedia romántica

sí amigos, en un involuntario homenaje a la natación en aguas abiertas de Freaky y a los monos aulladores de Papa Leguas estoy jugando a conjugar natación (bien es cierto que suave) con carrera casi a diario. En este momento llevo 179 kms solo de carrera. En la natación no me fio de las mediciones, pero según el gps vengo nadando 2 kms. Eso sí, el mediterráneo no da dolores de cabeza con las corrientes ni las mareas, al menos por aquí. Lo peor que te puede pasar son las jodidas medusas. No es como nadar por la Torre de Hércules precisamente.
Me he quedado con la miel en los labios de hacer una pequeña travesía...otro año será.
Así que el urbanita que hay en mí, que ya amaba un buen paseo marítimo para correr ahora renueva su amor con la natación. Hay que volver al ruralismo, pero cada vez me cuesta más.

La boya estanca es mi descubrimiento del verano. No solo sirve para meter zapatillas, llaves, etc dentro sin que se mojen mientas nadas, es que te evitan tener que estar pendiente de las pertenencias en la orilla.
Ser un nómada acuático es ser libre.
O casi.
Al advertir mi acuática felicidad, la señora Larpeira se ha apuntado a la playa y me tiene nadando entre espigones mientras ella retoza en el agua.
Y luego hasta me deja remolcarla practicando técnicas de remolque acuático.
Si eso no es amor... Ríndose

saludos a todes
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 28 Ago 2021, 14:47
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)

Bravo Larpeiro. Yo empecé con la manía marítima en Alicante, en el Postiguet. Aguas completamente diferentes, 28ºC, muy movidas (ritmicamente, pero movidas). Pero fueron suficientes para hacerme picar el bicho del mar.

Píllate un neopreno. No lo pienses. Y el año que viene hazte unas cuantas sesiones de Atlántico.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 17 Out 2021, 11:30
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad

No lo veo lo del neopreno Freaky. Si (aún) viviera cerca del mar, que no del océano, sería otro cantar.

14. ¿CÓMO SABÉIS SI ESO ES MALO?

Agosto acabó con 195 kms de carrera y unos cuantos más de natación.
Septiembre con 84 de carrera y quizás tres en piscina siendo optimista.
Octubre va por el camino de septiembre y aunque la natación no me lleve al neopreno ni al océano ha llegado para quedarse, aunque sea como enfriamiento post carrera.

Sigo pateando el Camino, hoy domingo sin ir más lejos me casqué un entreno matutino de unos 8 kms adelantando peregrinos (al ir) y siendo adelantado por más de veinte ciclistas en grupetos de tres o cuatro (al ir y al volver).

Anda todo medio depresivo. Las horas de sol menguantes, las lluvias, la caída de la hoja, del pelo, la vulcanología constante en los medios (lo único bueno es que el covid ha dejado de ser con lo que se abrían y cerraban "informativos")y el funesto augurio del Papa sobre el apocalipsis final de CeG (deberíamos preguntarle al redivivo perro de Femón que opina) dejan la situación tocada y presta a ser hundida cuando el cambio de hora acabe brutalmente con cualquier atisbo de negación... el verano se acabó hace mucho y se acerca el invierno.

Si esto no es el final, se le parece. Perdone que no me levante, y todo eso.

Saludos a tod@s




Recuerdo un viejo cuento, yo lo leí en una antología del cuento chino hace muuchos años. He encontrado esta versión en internet.

Hay una historia acerca de un viejo sabio en la China que tenía un caballo y un hijo. Todos sus vecinos le tenían lástima y siempre le decían: ‘Qué triste que todo lo que tienes es un hijo y un caballo’. El viejo sabio siempre respondía con las siguientes palabras: ‘¿Qué es bueno, qué es malo, quién sabe?’.

Un día, el caballo se escapó. Todos los vecinos se le acercaron con mucha compasión, diciendo: ‘¡Es terrible, tu único caballo se escapó y ahora solamente tienes a tu hijo. Es terrible!’. Como siempre el viejo sabio encogió sus hombros y dijo: ‘¿Qué es bueno, qué es malo, quién sabe?’.

Pasó una semana y el caballo regresó, y con el venían doce hermosos caballos salvajes. Los vecinos estaban muy emocionados y corrieron hacia el viejo proclamando su buena fortuna: ‘Es tan maravilloso, ahora tienes muchas posesiones’. El viejo sabio respondió una vez más encogiendo sus hombros con las acostumbradas palabras: ‘¿Qué es bueno, qué es malo, quién sabe?’.

El viejo sabio le dijo a su hijo que comenzara a entrenar a los caballos salvajes para que pudieran serle útiles. Un día, el hijo estaba montando un caballo particularmente salvaje, se cayó y se rompió ambas piernas. Cuando los vecinos supieron, llenos de lástima, le decían: ‘Qué cosa tan horrible lo que le pasó a tu único hijo’. El viejo sabio nuevamente se encogió de hombros y dijo: ‘¿Qué es bueno, qué es malo, quién sabe?’.

Poco tiempo después llegaron unos jinetes de una villa cercana buscando a todos los hombres físicamente capaces para ir a la guerra y para ayudarles a proteger su villa de la banda de ladrones que merodeaban por ahí. Así fue como todos los hombres de la villa cercanas fueron a ayudar a la guerra excepto el hijo del viejo sabio, quien tuvo que quedarse en la casa porque sus dos piernas rotas aún no habían sanado. Todos los jóvenes que fueron a la guerra murieron pero el hijo del viejo sabio vivió muchos años.

Poco después el emperador fue a la aldea a conocer al hombre que miraba con tanto desapego los cambiantes reveses de la vida.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos