Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 27 Mai 2021, 17:49
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Gracias Pablo. La verdad es que escribir aquí se echa de menos lo suficiente como para desempolvar la mala leche e intentar entrar. Pero no estaría mal que escribierais el truco, si es otro distinto al de cargar y operar desde el Tor Browser. Yo he dejado el portatil viejo para ésto, pero si hay forma sencilla de entrar sin demasiada lesión informad, porque yo desde el movil sigo sin poder entrar.

Ya imaginé que irías por ahí. Yo, en el infausto sigo teniendo gente conocida en el staff, además de tu vecino. Ibas bien encaminado. Yo traté de bucear el mail del Doctor por algún sitio, y el tuyo también, pero nada. Mucho curriculum, pero si no te haces de Linked nanai.

Ya ves que la situación se solucionó por si misma. Pero ya me estaba planteando hacer un blog de mis mierdas en algún sitio auspiciado por facebook o twitter, o incluso por google. No sé si encajaría yo en la política de empresa hablando de cacas blandas durante una sesión aeróbica.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 01 Xuñ 2021, 23:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 328. (30 de mayo)

Es mejor ver cosas que hacer cosas.

(Homer Simpson)


La nave de Correr en Galicia deambula sin capitán ni timonel, las ratas dónde va que abandonaron el barco y ya sólo quedamos por aquí los músicos de la orquesta del Titanic. Pues hasta el final.

Mientras, los últimos hilos que nos unían con la realidad se han soltado. En esta época absurda y virtual en que a los sanos se les llama enfermos asintomáticos, los géneros son únicamente constructos sociales que fluyen y las sonrisas no se dibujan en las caras sino en el teclado, un artista italiano acaba de vender por quince mil euros una escultura invisible. Normal. Y me acuerdo de aquella chica que al salir de la proyección de Avatar se quejaba con pena de que el mundo no fuese en tres dimensiones. Así de perdiditos andamos.

Yo también. En el futuro me limitaré a imaginar mis rodajes y desgastaré cartílagos quiméricos más sostenibles. Que lo de sudar y ejercitarse en persona es algo demasiado real, obscenamente físico, anticuadamente tangible, obsoleto como lavar la ropa a mano, ir a cazar los alimentos de la jornada o usar una máquina de escribir: fatigoso y nada digital.

En el viejo modo analógico, el domingo fui con Montse a seguir conociendo el territorio. Y al poco nos saludó un compañero de cuando había carreras y estuvimos de agradable charla con él, ciclista, bailarín, motorista, triatleta, conductor de rallies, deportista renacentista, diletante sonriente. Continuamos ruta bajo el sol del mediodía y de regreso me separé y tomé el atajo corto para terminar en cuatro kilómetros.

Tengo desde hoy las tardes libres y espero aprovecharlas para luchar contra esta displicencia.


Mensaje redactado en horas valle por ahorrar

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 06 Xuñ 2021, 10:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 332. (3 de junio)

Redford se ha ido. Podía pensar que a conocer el mundo y que volverá, pero por sus gestos y quejas la víspera lo que temo es que se ha ido, que estuviera envenenado o malherido y haya buscado un rincón oculto y secreto para pasar sus últimos momentos en soledad. Pobre, pobre. Abandonado en alguna esquina, cubierto por la maleza, a merced de las bestias, sin una caricia. Le he fallado. Ningún gato se merece morir como un perro.

Y Penaldo no dice nada y anda rondándonos y pidiendo mimos y le pregunto si sabe de Redford y tal vez me responde en silencio: ¿Soy yo acaso guardián de mi hermano?

Pobre, pobre.

Y más atento a verlo que al entrenamiento, en la ruta por el barrio corrí cuatro kilómetros.









Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 06 Xuñ 2021, 16:29
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Lo siento Daniel.
Rodaje dedicado a Redford.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 06 Xuñ 2021, 18:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ya volverá Doctor. Seguro. Según recuerdo no era un gato de casa, habrá echado de menos la calle.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 07 Xuñ 2021, 16:22
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Dani, siento mucho tu pérdida (lo expreso así porque aún quiero creer en la reaparición de Redford, pero lo cierto es que tampoco soy muy optimista, así se cuenta que cayó Manduqui también...) Chorando
Sinceramente quiero creer que no se ha tratado de la acción cobarde de algún vecino infecto, pero de ser así, ten por seguro de que estaremos de tu lado en todo lo que decidas al respecto, y ofrecemos apoyo moral y material. Demo

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 09 Xuñ 2021, 12:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 334. (5 de junio)

Redford no está ni se le espera, ay, pero las redes sociales locales, administradas por mis vecinas, han lanzado el maullido nocturno, la catseñal, y vienen llenas de buenas intenciones, que son el material con que se empiedra el infierno.

- Oye, que creo que acabo de ver a tu gato en Sobrada en medio de la carretera, naranja y con collar azul. Es el tuyo seguro.
- ¿Hum, en Sobrada? ¡Voy! Llevo linterna, que es medianoche.
- Te salgo a buscar al cruce y te indico.
- Ya llegué, y eso que eran veinte minutos de coche.
- Qué rápido conduces por escrito. Pues por aquí lo encontré.
- Qué lejos de casa, la verdad es que me extraña.
- Estaba aquí mismo y...
- Quen anda aí?!
- Nada, nada, es que buscamos un animal.
- Que pasa aí, Manolo?
- Non sei, vou baixar.
- Que no pasa nada, tranquilos.
- Eh!
- Eh!, que también sé saludar en túzaro.
- Nada, que estoy aquí con este señor que ha perdido a su gato.
- ¿El señor soy yo?
- Uno naranja con un collar azul.
- Ese ghato é o meu! Aínda lle puxen o colar onte mesmo.
- Ya me parecía a mí que tan lejos...
- Papá, Michi no está. ¡Papá, falta Michi!
- Oiga, que nosotros acabamos de aparcar y no sabemos nada del suyo.
- Pois se o atopas e o queres, lévao, que teño máis.
- ¡Papá, jooo, no regales a Michi!
- No, gracias, no busco un gato cualquiera, busco al mío.
- Raio de bichos.
- Además el mío no habría llegado hasta aquí, y estaba como malito la víspera.
- Ah, entón esquéceo, ese xa morreu seghuro! Raio de ghatos.
- Oiga...
- Bueno, pues nada, siento que no fuera el tuyo, creía que...
- Muchas gracias por el aviso igualmente.
- Entón non queres o ghato? A min sóbranme.
- ¡Papá...!
- Pero Manolo, que pasa aí? Baixo eu?
- Cala, muller! Raio de bichos...

Otro tema. El sábado me acerqué a la pista de atletismo de uno de los colegios de Tomiño, cuatro calles abiertas al público en horario no escolar.

Sí, hay que agacharse en cada vuelta para esquivar las hojas de un árbol invasivo, un elemento callado pero molesto que no respeta a los deportistas, el equivalente vegetal a un espectador de la San Martiño. Por lo demás la zona habría de servir perfectamente para probar a correr -léase el verbo en cursiva, remarcándolo-, después de tanto tiempo sólo rodando.

Y es que me he anotado a una competición que empieza el fin de semana, un torneo de eliminatorias contra un bostoniano o quizás un australiano, ya saldrá el sorteo. Uno, digo, porque no pasaré la primera criba, que soy consciente de cómo se las gastan en ese grupo.

Así que fui a darlo todo mientras intentaba no resoplar demasiado por vergüenza de infartar delante de unos niños que jugaban con las bicicletas, zumbando a mi alrededor como moscas de verano. Colorado y digno, dos términos incompatibles. Y si el reloj midió bien, que por el gráfico resultante está claro que no, completé los cinco kilómetros en menos de veintidós minutos. Mucho apurar es eso, mucha transformación del arcén al tartán. Garmin me quiere.


El otro tartán

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 10 Xuñ 2021, 10:13
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 338. (9 de junio)

Los gatos se ocupan de todo. De ser elegantes, de cazar, de buscar el lugar más caliente de la casa, de jugar, de pelear, de dormir mucho, de soñar que son panteras, de ser dignos, de limpiarse, de mirar fijamente una pared, de ser curiosos, de ser suaves, de salir corriendo de pronto, de ser valientes, de asustarse con cualquier cosa, de estar relajados, de estar alerta, de encontrar el punto más fresco, de subirse a los muros, de meterse debajo del coche, de desaparecer, de volver sin dar explicaciones, de vigilar las ventanas, de amenazar a los pájaros, de despreciar a los perros, de marcar el territorio, de investigar, de ronronear, de estorbar, de sentarse en tus piernas, de tirar los objetos al suelo, de ser impredecibles, de ser graciosos, de exigir que las puertas estén abiertas, en fin, de mil y una actividades incesantes. Los humanos sólo deben encargarse del resto. Básicamente, de que no les pase nada malo. Y yo no he cumplido con mi parte del trato.

El miércoles, después de trabajar, ir al río, cruzar a Portugal tras no sé cuántos meses, cortar el césped y hacer alguna gestión, todavía me animé a entrenar. Guardé el sayo obedeciendo al refranero y fui por las calles del lugar, porque difícilmente puede hablarse de pueblo, y por ahí anduve en rutas desconocidas pero más o menos circulares, confiando en no perderme en exceso.

Acabé en la carretera general, no me preguntéis cómo, a la altura de Forcadela, y regresé por Estás. Una peluquería abandonada, una fuente de agua potable y una vivienda que quedó a medio construir son las migas de pan que me llevan felizmente al hogar, ya que no el sentido de la orientación. No preveo una reactivación del comercio local, una pertinaz sequía que agote los surtidores o una nueva burbuja inmobiliaria que me quiten los referentes y me confundan.

Cinco kilómetros.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 16 Xuñ 2021, 16:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 342. (13 de junio)

Aunque el calendario aún no lo oficialice ya es verano pues ha comenzado la temporada de furgonetting, esa versión de bajísimo coste del autocaravismo de verdad. Aparcando en segunda línea de playa, dado lo muy solicitada que está la primera, pasamos el fin de semana en Nerga al sol y al chiringuito, casi de incógnito escondidos entre mastodontes con todos los servicios e interiores mayores que el salón de casa. La Berlingo, además, hay que montarla, si bien rápidamente: en tumbar los asientos y estirar el colchón se tarda lo que dura una cumbre bilateral de nuestro presidente. Dos no se encumbran si uno no quiere.

Y el domingo por la noche, regresado y quitado el salitre, fui a la pista de atletismo a competir a distancia con Zelia Magliozzi. ¿Con quién? También podíais buscarla en Google. Era la chica de Boston que me había tocado en suerte en el torneo, y que parecía batible por sus marcas en maratones, una rara avis -por lenta- del grupo.

Con Montse encargada de las fotos y los ánimos y el Garmin de la medición errónea, sólo faltaba yo. Y eché a correr con el resuello perdido desde el inicio, contando con cierta angustia las vueltas restantes, veinticuatro, veintitrés... veinte, no llego, no llego..., dieciocho, lo dejo...

Pero no paré y completé los cinco kilómetros y pico de reloj en veintidós minutos y me tiré al césped a agonizar. No me sacó de allí la recuperación del aliento sino la alergia que, combinación reactiva de hierbajos y sudor frío, subía por los brazos dibujando círculos inflamados no homologados.

Eh, me he clasificado.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 16 Xuñ 2021, 22:07
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 345. (16 de junio)

Me han puesto la segunda dosis. ¿Y con esta medicina ya me curaré pronto?, le pregunté a la auxiliar. Es una vacuna, caballero, usted no está enfermo. ¡Ajá!, grité triunfal, ¡eso justo llevo quince meses diciéndolo!

Lo importante es que tengo el certificado para viajar, aunque de momento no se animan a quitaros las mascarillas.

Enfrascado en las cosas de casa, que era el título de la serie de Steve Urkel, salí a rodar casi de noche y a cambiar la ruta en los cruces por innovar. Da igual. No sé cómo hago pero vaya por donde vaya siempre acabo en el mismo punto. Cuatro kilómetros y medio sin ganas de continuar y redondear la cifra.

Es más interesante el mundo doméstico de la avería que no cesa. La lavadora, por ejemplo, resultó venir sin tapa al desencastrarla, y ahora me fascina ver los centifrugados en toda su desnudez, y al chinito que vive en el aparato y es el encargado de perder los calcetines. Mientras tanto, he subido la vieja cocina a un foro de ventas y entre otras he recibido una oferta de permuta por carne de ternera rubia gallega. Las remuneraciones dinerarias y no vacunas, gracias, que no necesito más.

Quedan veinte días antes de echar el telón.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 19 Xuñ 2021, 5:00
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Echar el telón?

A qué te refieres?

A dejar de correr ya sé que no, que nos vemos en septiembre.
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
498 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Sáb, 19 Xuñ 2021, 13:09
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

corredor101 escribió:
Echar el telón?

A qué te refieres?

A dejar de correr ya sé que no, que nos vemos en septiembre.
Holidays
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 20 Xuñ 2021, 10:42
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Se refiere al fin del universo conocido, al fin del mundo, fin del dominio caducado.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 20 Xuñ 2021, 20:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 348. (19 de junio)

Estoy anotado a la media de Copenhague en septiembre y a la Behobia en noviembre. La organización de la primera promete hacerla sin restricciones y la de la segunda jura no hacerla con ellas. Crucemos los dedos. Esas dos pruebas y los eternamente pospuestos maratones de Tokio y Boston son los espasmos que intentan insuflar vida deportiva a la agenda.

De lo que empieza a moverse por aquí, me mantengo firme para descartar sucedáneos. En carreras y en relaciones. Puedo competir virtualmente con un bostoniano porque hay un océano entre ambos; a lo que me niego es a correr presencialmente con un vigués que se aparta de mí por temor a contagiarse de algo.

Se han ido los buenos tiempos para no volver jamás. Han desaparecido, arrastrados por el viento del miedo, o quizás disculpando con ello su desinterés, amigos, compañeros, conocidos. Y me es imposible imaginar una recuperación de la confianza, los encuentros, las costumbres, las risas, los abrazos. Todo eso es pasado. Es así de triste.

El seis de julio completa los siete años el diario y no voy a abrir el octavo. No cambiaré el encabezado de los mensajes, no crearé otro fichero para guardar copia de los textos, no añadiré un nuevo álbum con las fotos. Ya no le veo sentido. El foro está muerto. Tampoco pienso mudarme a plataformas alternativas.

Mientras: tocaba pelear con Sharon S. (no Stone) para avanzar ronda, pero tras saber su tiempo excusaba intentarlo siquiera. Fui igualmente, que salir para perder es la marca identificativa de los populares, a dar lo mejor y caer con dignidad. Y como un funcionario celoso había echado la llave a las pistas de Tomiño, nos acercamos a las de Currás. A la de Currás. Una única calle irregular que rodea un campo de fútbol y una cancha de baloncesto.

Unos chavales botaban la pelota y el que encestaba obligaba al rival a unas flexiones. Yo giraba y giraba y al llegar a la canasta saltaba por encima de su ropa tirada. Montse animaba con escasas ganas, cuando no me decía que marchaba muy despacio. Y yo seguía apurando, dudando del reloj que indicaba velocidades que no merezo por edad, hábitos y entrenamientos. Mucho apreté y mucho más ayudó el Garmin, incapaz de acertarme con el puntero. ¿Cuántos cientos de metros faltarían, perdidos entre la tierra y el satélite como tantas pequeñas cosas que creíamos seguras, para que terminase oficialmente en veintiún minutos?



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 21 Xuñ 2021, 13:17
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 348. (19 de junio)

De lo que empieza a moverse por aquí, me mantengo firme para descartar sucedáneos. En carreras y en relaciones. Puedo competir virtualmente con un bostoniano porque hay un océano entre ambos; a lo que me niego es a correr presencialmente con un vigués que se aparta de mí por temor a contagiarse de algo.

Se han ido los buenos tiempos para no volver jamás. Han desaparecido, arrastrados por el viento del miedo, o quizás disculpando con ello su desinterés, amigos, compañeros, conocidos. Y me es imposible imaginar una recuperación de la confianza, los encuentros, las costumbres, las risas, los abrazos. Todo eso es pasado. Es así de triste.

El seis de julio completa los siete años el diario y no voy a abrir el octavo. No cambiaré el encabezado de los mensajes, no crearé otro fichero para guardar copia de los textos, no añadiré un nuevo álbum con las fotos. Ya no le veo sentido. El foro está muerto. Tampoco pienso mudarme a plataformas alternativas.

Doc, a lo largo de los años he participado en algunos foros. En dos de ellos, en su momento, invertí mucho tiempo. En un caso, la persona responsable se desentendió de todo y al final, todo colapsó. Hubo una chica que creó un foro alternativo que tuvo mucho éxito en su campo y aún hoy, rula por ahí, aunque abandonado.
En el otro caso, llegó un punto en que la gente nueva dejó de llegar y la falta de noticias respecto a lo que sustentaba el foro hizo decaer el interés de los que ya estaban. Hubo unos tipos que crearon otro foro que tuvo un gran éxito y al par de años, desapareció. Paradójicamente, el original, aún rula, gracias al administrador que lo mantiene por nostalgia, a pesar de la nula actividad.

Lo que quiero decir es que los foros son como todo, tienen su "vida" y al final, se acaban. Los sucedáneos pueden molar o no molar pero nunca serán lo mismo (y más cuando el formato foro es ya algo desfasado) Y es una lástima puesto que el interés en correr está ahí, seguirá habiendo carreras populares y gente interesada en entrar aquí, por lo que el foro lo tendría todo para seguir vivo.

Quizá alguno de los seres sociales que moran por aquí conozca al admin y pueda negociar un apaño o traspaso de la criatura, si es que el admin ya no quiere seguir con el foro.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos