Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 28 Nov 2020, 16:57
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

El manguito rotador, sí, suena a coche. Me recuerda a cuando mi fisio me dijo que tenía tendinitis junto al trocánter. Pensé que era un extraño tipo de deja-vu, que había oído eso en una ITV.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Sáb, 28 Nov 2020, 17:15
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:

¡Marguito rotadore...!


Aplauso Aplauso Aplauso
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 29 Nov 2020, 20:50
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:

Y a estrenar la camiseta azul de los Boston Buddies, que debía haber recogido en mano en abril. Aún no desespero de lucirla en Massachusetts algún día.

Así vestido, aparentemente más delgado, no sé si por el corte estilizado o por el color favorecedor o por el ángulo de la fotografía, fui a correr un poco por la carretera de la costa.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 02 Dec 2020, 22:06
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 149. (2 de diciembre)

T_D_S P_T_S

(Forocoches)


En la Edad Media, puesto que las creían de madera, para identificar a las brujas arrojaban a las detenidas al agua: si se ahogaban y morían, eran inocentes; si flotaban, quedaba demostrada la hechicería y las quemaban en la hoguera y morían.

Supongo que se ve bien la perversidad de esta lógica. ¡Tiempos oscuros!

En la Edad Contemporánea, si tienes síntomas de Covid estás enfermo y te encierran. Sin ellos eres igualmente sospechoso hasta hacer el test y mientras tanto te encierran. Si el resultado es positivo se confirma que tu caso es el de un doliente asintomático (como el personaje de Molière) y te encierran. Si es negativo, sólo se debe a que los métodos no son fiables y sigues siendo susceptible de contagiar (o supercontagiar) y te encierran. Si no pasas ninguna prueba eres un peligro social y un negacionista y asesino de seres queridos y te encierran.

No lo sé, Rick, parece falso.

Salí a correr un poco, por si la luna llena me iluminaba. Cuatro kilómetros tranquilos, un minuto más o menos no ha de cambiar nada.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 13 Dec 2020, 16:30; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 05 Dec 2020, 20:23
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 152.

Todo lo que se ha contado en estos seis años y medio en el diario es rigurosamente cierto. Admito que en alguna ocasión quizás haya exagerado un poco y hablado de maratones más agónicos, perros más fieros, vecinos más huraños, cuestas más empinadas, licántropos más peludos, lluvias más gélidas, cuerpos más gordos o linternas más deslumbrantes de lo que realmente eran. Pero no he faltado nunca a la verdad. Soy como el personaje de Chus Lampreave en Mujeres al borde de un ataque de nervios: la religión me obliga.

Hasta ahora. ¿Lo digo o no lo digo?

Estoy en un sitio donde no debería estar. Desde luego, por las ensaimadas y el Mediterráneo no parece que sea Galicia.

- ¿Y cómo has conseguido llegar ahí?
- No me preguntes y no te mentiré.

Ya veis. Si a Ignatius J. Reilly se le cerraba la válvula pilórica ante las injusticias de la vida moderna, a mí se me abre el perímetro.

Y puesto que un paseo marítimo como el de Palma no lo tengo a mano con frecuencia, fui a correr por él. Di la vuelta en el barrio de Portixol, con la luz del móvil impidiendo que me atropellasen inadvertidamente los ciclistas. Aquí anochece temprano.

Salieron ocho kilómetros con relativa facilidad. En Tomiño no los hago. Igual el problema no es del animal sino del zoo.

Caminando de regreso, los chavales me llamaban valiente por ir en camiseta de tiras, y en la puerta de la habitación me felicitó la casera eslovaca. Son cosas no muy habituales en Carregal.



Lo he pensado mejor: sí que eran tan agónicos, fieros, huraños, empinadas, peludos, gélidas, gordos y deslumbrantes. ¡Y más!

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 13 Dec 2020, 16:31; editado 2 veces
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 07 Dec 2020, 18:37
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Mentirooooso...
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 07 Dec 2020, 19:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 154.

La primera vez que estuve aqui fue un fin de semana en las calas orientales. Nunca olvidaré el comentario de la hostelera alemana: ¡Gusta mucho Mallogca a los españoles! ¡Viene mucho español a Mallogca!.

La segunda, con Montse y PequeñaCriatura, aprovechando una carrera, no salimos de la capital.

Ya era hora de hacer unas rutas por la isla y conocerla un poco. Empezando por Port d'Andratx y sus mansiones, incluida la de Brad Pitt, y siguiendo por los pueblos de la Serra de Tramuntana, que bordea la costa como la corteza de una empanada, tomada por ciclistas y senderistas: Estellencs, Banyalbufar, Deià, con casas de colores tierra y cipreses y aires toscanos; Sóller, con ferrocarril de madera centenario y tranvía que casi entra en la iglesia; y Valldemossa y la cartuja donde Chopin y George Sand pasaron un invierno de desencuentros con los nativos.

Mallorca es verde, no verde eucalipto sino verde pino. Verde mediterráneo. Aunque en diciembre las cigarras callan y el mar se mira y no se toca.

Y en Port de Sóller (cada núcleo urbano que se precie tiene su puerto independiente y desgajado) aparecieron los gatos. Gordos, amistosos y habladores. Uno de ellos se acercó a recibirme cuando aún no había acabado de aparcar y maulló desde la acera. Quizás era un gorrilla felino reclamando su tarifa libre de impuestos.

Hoy lunes, descartado Magaluf porque no andan las rodillas como para hacer balconing, y eso suponiendo que las piscinas estén llenas, me dirigí al norte. A Port de Pollença, tranquilo, relajado, fuera de temporada, muy a gusto. Pedí un vermú al sol. Con bañador y toalla y esas aguas limpias me habría animado, pero la campaña del terror, por no dejar cabos sueltos, había pronosticado nevadas. Sin rubor.

En Alcúdia, la Pollentia romana, más gatos, contentos y sorprendidos de dar con un turista, exigían (y conseguían) caricias. Y en Port d'Alcúdia, después de comer, decidí correr por la arena de Platja de Muro. Lo que no es fácil. Fueron cuatro kilómetros tan lentos como fotogénicos.

Una escapada a repetir.









P.S.: Nueva marca personal. Perdí el coche tres veces esta mañana/tarde. Alguien lo mueve y lo cambia de calle, seguro.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Dom, 13 Dec 2020, 16:31; editado 1 vez
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 08 Dec 2020, 19:08
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Bueno, enhorabuena por ese triunfo de poder vivir casi normal unos días. Ya me contarás si te estás jugando una multa o qué hiciste.

Lo de Mallorca, bueno, los daneses dicen algo así como Malooca (pronuncian la elle como ele y la erre prácticamente muda).
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 11 Dec 2020, 22:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 158. (11 de diciembre)

En Galicia hay provincias, comarcas, municipios, parroquias y lugares. Y ahora, además, almendras. Desde esta noche Tomiño es administrativamente conjunto perimetrado con A Guarda y O Rosal. Almendra con cáscara para impedir salir. Almendra amarga, que es como huele el cianuro; lo aprendimos con las novelas de Agatha Christie. Fruto seco pasado por agua de borrasca.

Despliego el mapa y estudio el neomundo. Algún día, hijo mío, todo esto será tuyo. Podría ir hasta Camposancos o el Tamuxe pero no está el tiempo muy veraniego. Andan los gatos protestando porque el patio delantero parece una piscina, cosa del viento del sur.

En una pausa entre lluvias y por aprovechar la tarde libre (ejem, libre...) fui a correr un rato. Era ese momento del comienzo del ocaso en que ya no se ve bien sin ayuda y aún no se ve tan mal como para que la linterna sea de utilidad. Saltando sobre las piedras del camino, las gafas rebotaban en el arco de la nariz y empeoraban la situación. Las zapatillas resbalaban en la tierra mojada.

Me conformé con hacer cinco lentos kilómetros sin caer al suelo. Y en casa, tras la ducha, imprimí las reservas y los billetes de avión. Voy avisando.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 13 Dec 2020, 17:08
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 160.

Hacía tiempo que no corría con Montse. Veía sus entrenamientos con el reloj recién adquirido y se los negaba desdeñoso, eso mide mal, no puede ser. Así que esta mañana, desayunados (mi croissant en el Novo Bar, por mantener las costumbres alimenticias y el comercio local a flote), salimos juntos por aquí.

Al no haber núcleo urbano propiamente dicho (ni siquiera impropiamente, tipo puto pueblo de mierda), dar vueltas por la zona hace difícil precisar exactamente dónde estamos. Carregal, Carregal de Arriba, Carregal de Abaixo, Taborda, Amorín. No importa. Todo el que haya llamado a la asistencia en carretera para pedir una grúa sabe lo complicado que es explicar la configuración territorial gallega a una teleoperadora catalana.

Y el Garmin de Montse no mentía. Fui detrás de ella intentando a duras penas no descolgarme, a ritmos ocasionales de 4'30" que ya no recordaban los más viejos del lugar (esto es, yo), apretando los dientes y abriendo la boca para oxigenarme, gestos estos que son incompatibles si no eres un Alien de Giger.

Por fin aceleré cerca de casa para adelantarla y reafirmar mi condición de macho sigma (del último tercio del alfabeto). Cinco kilómetros agónicos.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 13 Dec 2020, 18:19
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Precisamente hoy estuve vi Alien mientras estiraba. Creo que no acaba así.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 18 Dec 2020, 10:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 164. (17 de diciembre)

El objetivo es entrenar tantas veces como se reúna el Comité Clínico por semana. Y contarlo al día siguiente en prime time.

Anoche me sorprendió el jueves (¿ya?) sin haber calzado las zapatillas desde el domingo. Y sin mantenimiento de piernas en el fisioterapeuta, ocupado que está en devolver la movilidad a los hombros.

Comprobé rápidamente el dosier con las restricciones estatales, autonómicas, municipales e insulares, por asegurarme: me quedaba media hora antes del toque de queda tomiñés. Suficiente, no pensaba estar más con la linterna por los arcenes.

Todavía perdería cinco minutos con los animales.

Redford cree que soy dos personas. Cuando salgo por la puerta delantera, ronronea, confía en mí, se frota, deja que lo suba en brazos, me lame. Soy ese humano que provee de alimento y cariño y una mantita en una caja.

Si nos encontramos en la puerta trasera, donde guardo los útiles de correr, soy un extraño del que escapar, un desconocido de aviesas intenciones, un doppelganger maligno. Y no hay manera de que se acerque.

También cabe la posibilidad de lo contrario: un solo yo y dos gatos distintos, pero el collar es el mismo.

Al final, cuatro kilómetros bajo una fina llovizna. Justo a tiempo de regresar dentro de la legalidad. Y a las doce, con las campanadas, la carroza se transformó en crema de calabaza, que fue mi cena.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 19 Dec 2020, 15:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Si tienes problemas con tu otro yo, o los otros yo de tus michos, échele un vistazo a este truño:

www.filmaffinity.com/e...20877.html

Alguien con tu poética seguro que algo saca. Yo me dormí exactamente a los 33 minutos.

Ánimo con esos microentrenos.
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 19 Dec 2020, 16:30
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuando éramos jóvenes ser legal significaba ser un buen tipo, del que te podías fiar, que iba con la verdad por delante. Ahora significa que tienes que llegar a casa de correr antes de la hora legalmente establecida.

Freaky, tú sí que eres legal. Es la crítica cinematográfica más sincera y concreta que he leído nunca.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 26 Dec 2020, 0:03
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Séptimo año del gato. Día 167. (20 de diciembre)

Descubriendo Galicia fuera de temporada te dan ganas de comprar un piso en la playa por menos de lo que pagarías por una autocaravana. Son impulsos que por suerte no llegan más lejos, porque ya recordaba -y repito cita- Jorge Martínez que el norte está lleno de frío y siempre llueve en domingo, pero ay, esa costa y ese paseo son espectaculares.

Había una carrera en Castroforte del Baralla. Con distancia (cinco kilómetros) y distanciamiento (cerca de medio minuto). Con tanda rápida y popular. Del rabo del león o la cabeza del ratón escogí lo primero. Y me apunté sin ilusión, que a la nueva normalidad no he sido presentado ni lo deseo, y fui dispuesto a renunciar si no lo veía claro.

De modo que a la hora de empezar y, tras un tráfico subterráneo de imperdibles (no se podían repartir por seguridad sanitaria, lógicamente; sí el dorsal, la camiseta, la bebida, la chocolatina, la bolsa...), allí andábamos con gorro de Papá (o Mamá) Noel sin entrar en calor corporal ni deportivo. Es éste un barrio de Tomiño que nos cae a desmano y no conocíamos a nadie en él.

Por fin nos llamaron. La temperatura la tomaban por infrarrojos y no por vía rectal, cosa que agradecí. Nos colocamos en filas de cuatro, avanzábamos, metí la mordaza en la muñequera, contaron tres, dos, uno. Y por fin, diez meses después, volvía a participar en una prueba. O algo aproximado.

Había entrenado (microentrenado) el ritmo y la duración, no la inclinación. En cuanto me adelantaron ocho o nueve corredores de grupos posteriores y me encontré cuesta arriba rebasado y rebosado, comencé a suspirar y a quejarme como en los mejores tiempos de agonía. Ah, qué exhalaciones de tormento, qué placentero sufrir, qué trabajos nos manda el Señor.

Suspiros emitidos con moderación respetuosa. Yo soy yo y mis aerosoles. No querría que... Por favor.

- ¡Si el test de antígenos que te has hecho salió negativo!
- ¿No sabes lo de la mujer del César?

Cinco mil zancadas por las calles en pendiente, una única posición recuperada de las muchas perdidas y un infame esprint camuflado de sano arreón para ganarle a una chica, ésa fue mi cosecha. Y los aplausos autodedicados en meta. Tuve que admitir que aquello, en verdad, se parecía bastante a una carrera. De las de escasa inscripción e inexistente público, que son (eran) mayoría. En peores plazas hemos toreado. Y Montse, aprovechando que la modalidad contrarreloj es subrepticia y desleal, me ganaba por cinco segundos.

Gracias, Castroforte del Baralla.

Hoy, en gatos de Correr en Galicia: Neko, la criaturita de Simom.



A Margarita del Mal y al Doctor Cadáveres no les gusta este mensaje.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 04 Xan 2021, 20:33; editado 2 veces





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos