Foros ›
El Correo Papalegüense (edición online)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 22 Xuñ 2020, 16:20
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

freakyrunning escribió:

Ya también se puede mallar en el Bumbury.

Bueno, no se puede ver el vídeo. Al menos desde mi IP de internés.
Pero supongo que te refieres al tema de los plagios a diestro y siniestro, bueno, bonito y barato, con el que el tal Bunbury's (yo siempre pensé que esto era una marca de jarseis) se manejó para componer sus canciones.
Lo que no le salvó, eso sí, de ser recordado pa los restos por "entre dos tieeeerras... estás, y no dejas aaaaaire... que respiraaaaar"... Ironías de la vida.





¡Un respeto para los creadores, hombre!



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 22 Xuñ 2020, 16:48
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Que pena me ha dado lo de Bumbury... Me confieso Fan...
www.youtube.com/watch?v=gDwmVHSe6s8
Suerte con su desfío Maestro.
Para cuando vuelvan las Carreras prometo intentar estar a la Altura y darle al P.E.N.E. (Plan de Entrenamiento No Estructurado) Angel
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 22 Xuñ 2020, 17:07
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Andrés61 escribió:

Para cuando vuelvan las Carreras prometo intentar estar a la Altura y darle al P.E.N.E. (Plan de Entrenamiento No Estructurado) Angel

Yo también estuve en un P.E.N.E. durante el E.R.T.E., pero desde el S.E.P.E. me dijeron que se acabó eso de rascarse los Sorriso Sorriso .

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 24 Xuñ 2020, 15:27
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Los planes de entreno estructurados son una lata, de eso no hay duda.
Hoy, en medio de una espantosa ola de calor, que convierte de nuevo a Sparkland en la sartén del norte de la península, estaba obligado a añadir un ochomil más a la lista.

Iba a ser por tanto una “escalada” con condiciones climatológicas verdaderamente adversas, porque además, uno, que de natural es perezoso, quería aprovechar la mañana del festivo para dormir un poco, y entre pitos y flautas, la expedición no estaba organizada hasta las doce y media; con el sol en todo lo alto, y pocas sombras en las que resguardarse.

Estaba ya previsto dejar la Pecera Lagunera, completamente amortizada, pero el regreso al parque de la Lonia, la cordillera del Lonialaya en la jerga ochomilera, no podía estar más indicado. Los árboles del paseo del Miño, y los propios del parque me proporcionarían refugio ante el fuego amigo del disco solar.

Además, con un poco de suerte vería algún conejo… ¡Y la hubo!
¡Vaya si la hubo!
Ni a dos metros estaría de mí el condenado, desafiando todas las normas de distanciamiento social. Hasta nos llegamos a mirar a los ojos cual pistoleros del far west, en el desierto de Tabernas.
Mucho aplomo demostró tener el bicho, hasta que hice ademán de irme a por él.

Cierto es que yo iba muy lento, y bastante despistado, fundamentalmente por culpa del calor. Pensando solo en dosificar las fuerzas, y no porque me pudiera quedar sin ellas, sino porque la lipotimia acechaba en cada esquina, sobre todo si era en pendiente.

Cruzar mi camino con un conejo, después de tantos meses de destierro, ha sido una muy, pero que muy grata, sorpresa. Ya he dicho muchas veces aquí que yo los considero animales benéficos, y que me traen suerte.

En el último kilómetro, ya a uno solo de entrar en la llamada “zona de la muerte”, el peligro de achicharramiento, aumentaba exponencialmente. Estando por un lado el calor generado por el cuerpo, y su acumulación, y por otro, el avanzar del día que jugaba también en mi contra.

Regresaba pues hacia la pasarela del Ponte Vella, bastante comprometido cardiorrespiratoriamente, la bola flamígera del cielo no dejándome ni a sol ni a sombra, y preguntándome si tanta osadía no me pasaría factura, cuando un runner mayor que yo, y con un ritmo varias magnitudes de escala mejor, se me cruzó como una exhalación por el carril contrario. ¡Vaya con el abuelo! A este el coronavirus le escapa, pensé.

Ese señor, y una chica con un perrito muy simpatiquito, fueron los dos únicos locos que vi esta mañana… Perdón, las dos únicas locas, que se me olvidaba el lenguaje inclusivo, ambos inclusive.

Y esto es todo. Un pequeño esprint muy controlado por mi calle, antes de entrar al portal de casa, y unos pocos abdominales ya en el piso, a modo de dispensa del helado que me iba a empujar más tarde.

Puedo pues apartar otro ochomil de la lista: El Chuo Ou. 8201 metros.
El tiempo, significativamente peor, pero con justificación, eh! 1:02:10, que no era plan ir del Chuo Ou al Chuo (Complexo Hospitalario Universitario de Ourense).

Y eso aun no habiéndome librado del todo, como queda patente, de las secuelas de la insolación sufrida.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 28 Xuñ 2020, 15:03
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Bueno, pues por lo pronto los “ochomiles papalegüenses” se puede decir que están funcionando a las mil maravillas, y que el objetivo con el que fueron ideados, que era traerme de vuelta a un estado de forma más o menos aceptable y/o decoroso, está más que cumplido.

El viernes completé el Shimba Angagua, 8027 metros, y hoy, domingo, me quité de encima el Makakiñu, 8463 metros, ambos en el Lonialaya.
Eso sí, en este último experimenté con nuevas rutas dentro del anillo oirímpico de Oira, más concretamente por la cuesta que pasa por detrás del estadio, la cual, al presentar una acera bastante amplia, aunque también en muy mal estado, permite correr sin tener que preocuparse demasiado de los coches.

Y digo “demasiado” porque, aunque el tráfico era prácticamente nulo, ello no me privó de asistir, en vivo y en directo, a una vertiginosa persecución policial a toda leña. Un BMW negro, acelerador a fondo, bajaba por allí al mismo tiempo que yo lo hacía, evidentemente un poquito más lento, con una modesta unidad móvil de la local a duras penas agarrada a su estela. Menudo susto. Y yo que me quería ahorrar peligros…

El caso es que no sé por qué, pero es curioso que siempre los “malos” vayan en un “bemeta” negro… En fin, alguien me lo explicará algún día, espero yo.

Luego tiré hacia el parque de la Lonia, donde me crucé con otro runner descamisado, haciendo el “Tarzán”, que desafortunadamente espantaría todos los posibles conejos que pudiera haber.

Por el resto del trayecto en torno al río, la tónica volvió a ser la de los últimos días del confinamiento: Mucha gente merodeando por allí, queriendo ganarse el cielo de la salud eterna a toda costa, a falta de dinero y amor. Tanta peña que ya casi parece esto una manifestación en el barrio de Salamanca.

Y claro, entre tanto parroquiano siempre suele haber alguno que da la nota, y ese me tocó ser a mí. Había visto a lo lejos a matogrosso, que ya llevaba una media hora de adelanto con respecto a mis zancadas, y me puse a gritarle como un loco, “Guiiiilllee, Guiiilleeee”, con el objeto de llamarle la atención, pero sin ningún resultado viable.

La gente debió pensar ¿Pero que le pasa a este chalado? ¿No pretenderá que le oiga ese otro que está en el quinto infierno y además con la carretera de por medio? ¿Es esta la nueva normalidad?... Desgraciadamente matogrosso iba demasiado enfrascado en "sus labores", que cómo me comentó más tarde, al llegar a casa, se reducían a ir gestionando los piques aleatorios con otros runners de más cilindrada. Vamos, que seguían las persecuciones, lo mismito de desiguales, aunque ya sin el estrépito de las sirenas zumbando en la distancia, ahora graves, luego atipladas. Los gorgoritos del efecto Doppler.

La verdad es que hoy hacía una temperatura excelente para correr. Espero y deseo, que ahora que he alcanzado el ecuador de los ochomiles, esta siga siendo favorable.

Con lo que si ya no contaré más adelante es con el “doppling” que te mete en vena tanto “law enforcement” y “born to be bad”, live on demand, pero, bueno, espero no necesitarlo.

Nos hemos aupado al carro del optimismo, pero todo se podría volver a poner cuesta arriba, si el mercurio se sube por las paredes. La fecha límite en la que comenzarían los monzones vacacionales sigue ahí, 25 de julio, y nada hace pensar que se vaya a retrasar.
En cualquier caso, lo que es de momento, el "desafío" parece ir bien encarrilado y con un ritmo alegre.

Ahora que, un buen rebote de la pandemia a poco de terminar, con regreso al confinamiento… Esa sí que sería una pu… ntualización fina.

Así va el reto:







Black 'bemetas' matter?

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 01 Xul 2020, 19:42
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Actualizo tabla de ochomiles con el Mamalún, 8163 metros, en órsay.





Uno más que se va al cielo de las montañas que se suben como colinas y se bajan como tachuelas.
No os vayáis sin embargo a pensar que no dio batalla... Que sí la dio. Aunque más acertado sería achacárselo todo a la actitud de mis piernas, definitivamente instaladas en todo lo que va de semana en el fatalismo.
Quiero pensar que es la crisis de los ocho ochomiles, y que no pasará de ahí. Pero desconfío más de ellas que de un cerdo con gripe. Estamos ya muy escaldados.
Porque además esa es otra. Si los rebrotes del Covid toman carrerilla, igual se me queda el desafío en la broma de ir a morírseme en la orilla.

Crucemos los dedos, como diría el gran Juanito Oiarzabal.



En la foto, Juanito acostándose, con Edurne Pasabán.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 05 Xul 2020, 14:42
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Este está siendo un año extraño… (¿No?¿De verdad?) Estamos a fourth of july, y sin embargo, cosa rara, todavía no ha llegado la Gehena a Sparkland.

¿Será que todo es menos apocalíptico de lo que pintan al león?

Pero no estamos en tierras leonesas, por muy cultural que sea este diario, sino en Sparkland; en gringo, a Terra da chispa. Chispas, tu primera colonia.

En este país alucinante, pero que pasa por gris y anodino, para no herir sensibilidades cosmopolitas, es donde tengo que hacer yo mis necesidades.
Sí, no me miréis así. Todo el mundo necesita algo. Unos, dinero, otros, cariño, otros que salga un genio de la lámpara, o mejor aún, un equipo multidisciplinar de genios…

Y pedir la luna, y ponerla a mis pies.
Sí, a “mis” pies. Porque de pies va la cosa.

Ay, si yo encontrara la forma de correr a 3 minutos sin esfuerzo… Mientras tanto voy a ver si calcando uña un poquito de cada vez, y vamos probando…
Así es. Una de esas necesidades que tengo, reconocidas, es la de aspirar a pompa y honores de atleta, pese a mi origen humildemente sedentario. Pero es un capricho que me cuesta muy caro, y que ha arruinado mi vida. Todo para nada. Me gasto lo que no tengo apostando al empate en casa.

Me he inventado esto de los “ochomiles” para animarme un poco, lo confieso, bebiendo directamente de la botella de la autosugestión. La pandemia, y más aún, la papandemia, me dejaron muy tocado.

Pero claro, ¿qué tengo yo de aventurero? Nada. ¿Y de temerario? ¿Soy el tipo de gente que grita “gerónimo” antes de saltar a un precipicio?

Mis ochomiles y los ochomiles verdaderos se parecen como un huevo a una castaña. Y, sin embargo, triste de mí, infelice, me dan más trabajo que un hijo tonto. Desafíos vendo, que para mí no tengo.

Estamos por la mitad y no sabría decir aún cuantos me quedan, o cuantos me quedan todavía. Si “aún” puedo conseguirlo, o “todavía” estoy a tiempo de mandarlo todo a tomar por currucucú paloma.

En el que tocaba hoy, como ya digo, cuatro de julio, matogrosso se ofreció sin embargo a acompañarme en mi solitaria odisea. God bless America.
Salimos los dos juntos, cosa que según dice quién de ello entiende, conculca las más elementales leyes del universo.

Incluso nos ataviamos igual. Los dos gafas de sol deportivo-bakaladeras y visera a juego, del mismo color que la camiseta obsequio acrílica “festa pedestre do choripán”. La mía blanca de marca, que no de marca blanca, y la de él fosforita.

Yo te sigo, no te preocupes del ritmo, me dice el gemelo. Perfecto, el hombre manda en el baile, y la mujer en la cocina. Como debe de ser. Habla la “vox” de la experiencia.

Y claro, lo llevo por todos mis escondrijos ultrasecretos, allí por donde nadie puede espiar morbosamente mis prácticas masoquistas.

Trato de ser como los neutrinos, indetectable, inmanente, sucinto… Atravesar la materia sin interaccionar con ella. Pero hoy llevo a una partícula entrelazada cuánticamente, y estoy en descubierto.

Generalmente hago como el niño marisabidilla del "Resplandor", que desanda hacia atrás sus huellas en la nieve para borrar su rastro. En mi caso, repintando de baba de caracol el camino. Pero matogrosso no quiere hoy “hamsteradas”. Nada de dar vueltas en un parque chernobiliano.

Pasamos por la Lonia, sí, pues es inherente al desafío, pero solo de visita, y sin tocar nada, no vaya a ser que se rompa y haya que pagarlo.

Lo meto por cuestas y vericuetos, para que luego no diga que el mío es un running de terciopelo, pero no sirve de nada. Al acabar, la misma broma de siempre. Jo,jo,jo, ya terminó el calentamiento ¿Cuándo empezamos a correr? Jo, jo, jo. Los días pares soy donante de testosterona, y los impares le como la merienda a Iñaki Perurena.

Brrrrrr. Y luego hay que soportar que me digan que este chimpancé con monóculo y yo somos dos gotas de agua.

En fin, Kachekrujan, 8586 metros, completado.

De momento los plazos se cumplen, pero ya asoman ahí las vacaciones en el horizonte. Nunca creí que vería la luz del día en que deseara que se retrasasen. Debo estar senil ya.





Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 05 Xul 2020, 22:18
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Cerramos la semana con 15 minutos de arrancar malas hierbas en la aldea, mientras matogrosso pasaba el cortacesped, y otros 15, pedaleando con la bici de montaña por las corredoiras aledañas, totalmente a mi exclusiva disposición.
¡Que diferencia con la estática! ¡Triste, que es una triste!
No quise que fuera más que una toma de contacto, para no detraer energías de la hucha de los ochomiles.
Tal como está el patio, además, con el rutilante preestreno en LLeida y A Mariña de "Covid Resurrection", no puedo permitirme mayores dilaciones.

Como te lo cuento. Un asquito.




Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 07 Xul 2020, 17:40
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Ayer, por fin, Sparkland era ya el Sparkland de las calurosas acogidas, ese que solo los amantes de la sauna saben valorar en su justa medida.

De modo que no tuve otra alternativa que salir en busca de las nieves perpetuas de los ochomiles papalegüenses. Y mientas iba de camino, negociando los portes de la impedimenta con los sherpas, me crucé con un enorme rebaño de crianças, pastoreadas por Novoa_Run. ¡Un saludo! ¿Futuros atletas?

Pegunta absurda. Uno es atleta desde el momento que decide serlo. Tenga 10 o 100 años.

Y nada. Tocaba el Lothnie, 8516 m y en consideración a su nombre me dediqué todo el rato a recorrerme el parque de la Lonia por todos sus costados. Por donde suelo ir y por donde no.
Encontrándome en mi improvisado rol de aventurero con varias parejitas aventureras ellas también.
Es mejor no meterse por algunos sitios excesivamente recónditos, que no están, sobre el papel, para el disfrute del running casto y puro.

Hoy veremos si podemos meterle otro mordisco al desafío. Eso sí, con riesgo de lesión de moderado a alto. Pero el que no arriesga, no gasta, y el que no gasta siempre tiene, y la mantequilla se sale por los lados.

Actualizo tabla:



Lo que es indudable es que los ochomiles me están proporcionando la motivación que tanto necesitaba.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 07 Xul 2020, 19:10
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Se supone que lo de Pajares es una parodia de una película seria. Vas a youtube y sale la cosa esta inclasificable:

www.youtube.com/watch?v=Bg5GV8AVc7s

¿Qué es lo de Pajares entonces?¿Una película seria de boxeadores?

Sea como sea, que sirva para animarte, y para que no te cohíbas con las escenas pornográficas que te encuentres por esos lugares que frecuentas últimamente. Te lo dice alguien con experiencia en el Polígono de O Vío.

Ánimo con tus desafíos, y con el calor de Sparkland. Intolerable para un orco entrado en carnes.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 08 Xul 2020, 18:20
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

freakyrunning escribió:


Sea como sea, que sirva para animarte, y para que no te cohíbas con las escenas pornográficas que te encuentres por esos lugares que frecuentas últimamente.

nada, un chorrito de bromuro en el Podrerade y arreando!

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 08 Xul 2020, 18:53
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Es tentador – repito, es tentador – pensar en que si todo el mundo fuera como yo, esto de la pandemia hubiera durado dos semanas. Es tentador.

Sale uno a correr por el paseo del río, y vienen en sentido contrario, y en carga de infantería, hordas salvajes de púberes y adolescentes, buscándose unos a otros las cosquillas, el roce, la metamorfosis de la rana. Salidos en tropel de las piscinas municipales de Oira, uséase, las públicas.

Esto es el desmadre a la americana, porque además el ochenta por ciento de ellos son cobrizos y chaparritos, o llevan el ritmo sabrosón en las venas, o le llaman al plátano banano, y los pocos asimilados del terruño los imitan, y medio bailan sus sones. Todo juega a favor de los Papi Chulos y nalgonas en esta canícula, casi ya fibrícula, de Sparkland, una perita en dulce para los fogosos de allende los mares.

Y yo, que voy humildemente, con paso timorato y crujir de tendones, en busca de otro ochomil papalegüense (caros me salen), me las veo y me las deseo para burlar y sortear a tamaña covidiocia, trombolítica y con la Kawasaki (el síndrome) en caballito.

Venía una muchacha en bikini, de fisonomía amazónica, por lo amplio y a la vez intrincado de los meandros, con la moda esta nueva de llevar la mascarilla en la quijada, y al ser negra (la mascarilla) me produjo el efecto al primer vistazo de una poblada barba.

Fueron unos escasos segundos - escasos, sí - pero en los que se me cayó, digo bien se me cayó, todo el sistema operativo del género binario.

Reinicié, eso sí, y proseguí con el ochomil. Un ochomil de mucho pico y pala, de mucha lidia, y, como buen 7 de julio, y estando en San Fermines, con el público del graderío a otra cosa.

Pasado por fin el tramo “milatinalocapuntocom”, que me distraía la moral, y para no descuidar lo mío, la viña del señor, tiré hacia el parque de la Lonia, como siempre. Pero ni un conejo por las inmediaciones, oiga.

¿Es el desafío 14 ochomiles papalegüenses una operación bikini encubierta?

Nooooooooooo. Blasfemy! ¡A la hoguera! Pero qué hoguera ni qué niño muerto si con este calor que hace, es encender una cerilla y arrasar media provincia.

Yo ya no sé qué pensar. Es el dios Covid verdadero el que dobló el pulso al Faraón sacrificando a los primogénitos del pueblo de Egipto, o este otro que solo impone la mascarilla en el atuendo del fiel creyente, con la prohibición de no quitársela así no baje del cielo una bandeja de birras fresquitas, espumositas, yuuumm…

Como diría Luís Tosar, no amigo, no todos los ochomiles son iguales.
Maulahgili, 8167 metros. Completado.







Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Dom, 12 Xul 2020, 16:48
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Só 3 oitomiles pendentes de conquistar!... Iso da a medida de canto levo sen darme unha volta polos diarios.

Moitísimo ánimo, que boa falta che vai facer, por moito que esteas xa aclimatado aos calores de forno metalúrxico de Sparkland
cK13

Montañés
Montañés
26/11/15
0 Carreiras
2123 Mensaxes
Caldas de Reis
Respostar citando Envío Lun, 13 Xul 2020, 14:14
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Lo tienes en la mano chaval. Lo que empezó como una utopía, lo tienes en la mano. Para el próximo, te marcas un Lestrove (osease, sin camiseta, a pecho descubierto) porque tu lo vales.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 13 Xul 2020, 19:39
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (Desafío 14 ochomiles)

Xa ves, Meigalicix, chegas case que os postres, de feito non son tres xa os que quedan, senón só dous.



Hoy cayó el K33 1/3, 8611 metros, que me costó dios y ayuda "desescalarlo". De hecho ya lo había "escalado" el sábado, pero al ser en Vilanova de Arousa, la Junta electoral central de Sparkland me lo declaró nulo, y tuve que volver a repetirlo (¿a re-repetirlo?) hoy; como ya digo, con gran dolor de corazón, en el confinamiento de la Pecera Lagunera, o Lagunakorum, que es donde estipula la carta fundacional de los ochomiles papalegüenses que es donde debe celebrarse (sic).

Y sí, ck13, os invito tanto a ti como a Lestrove (u oferta equivalente) a que vengáis a Sparkland, a conocer su producto típico más universal: La calor.
No dice en su diario que su droga favorita es el sol y el calor, pues aquí se iba a sentir como Jimi Hendrix en sus buenos viejos tiempos.

Bueno, quien dice Jimi Hendrix, dice también Maradona, Julio Alberto, o Ramón "el vanidoso", sin ir más lejos.

Mi droga son los ochomiles, y la verdad, ya no sé que hacer cuando se me acaben. Aunque esto de ser a la vez consumidor y camello le abre a uno la puerta a infinitas posibilidades.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos