Foros ›
Autor
Mensaxe
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 04 Mar 2020, 20:07
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Una alegría volver a leerte, una pena leer que la lesión no acaba de avanzar. Y si buscas una segunda opinión? O un médico que te de una solución que no sea darte una silla de ruedas (que es lo que parece que sugiere el tipo ese).
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 04 Mar 2020, 22:12
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Tranquila Alicia, está la población sanitaria un poco estresada con esto del coronavirus, y lo último que quieren es tenernos a los runners por ahí, dando la matraca con nuestros achaques de ocio y esparcimiento.
Despacito y buena letra. Me alegro de que, mal que bien, sigas en el grupo. Aplauso

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
ghose

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/01/20
0 Carreiras
422 Mensaxes
Galiza
Respostar citando Envío Xov, 05 Mar 2020, 5:12
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

que sigas contándonos, que contes con nós (CnG), é unha alegría Aplauso . Eres parte da comunidade mentras ti queiras, participando dun xeito ou doutro.

Dos médicos e dos mecánicos do coche agradezo a sinceridade e que non anden con metáforas Confuso , pero faltoulle dicir que vaias mirando ofertas muletas en walapop Disimulando

Est.2008
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4686 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Xov, 05 Mar 2020, 9:31
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Ánimo Alicia,partido a partido y poco a poco..............
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 05 Mar 2020, 14:33
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Meiga: A mí me pasó lo mismo cuando me miré lo de la condro. Creo que lo conté además. El traumatólogo me desaconsejó correr y cualquier deporte de impacto forever. Si le llego a haber hecho caso no correría nunca más. Si no le llego a haber hecho caso estaría dándome cabezazos contra cinco sesiones de carrera semanales, y en rojo y amarillo todo el tiempo. Ni una cosa ni otra. Opté por el camino del medio, y parece que voy tirando. Tienes una articulación tocada, pero eso no es el fin de nada. A lo mejor es el comienzo de una pequeña variación en los entrenos, pero seguro que no es el fin de la carrera.

Piensa McFly.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Xov, 05 Mar 2020, 15:57
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Ánimo Alicia.
Diga lo que diga el médico ya verás como al final la rodilla se viene a camino.
Y si no Como dice Freakyrunning ir mirando la manera de ir trampeando.
En Ourense, aunque aun no estés para carreras, estaremos muy contentos de tenerte como fotógrafa. Mr. Green

Homo homini gallicus canis
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 05 Mar 2020, 16:10
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Una cosa que acabo de leer.

Sabes que has elegido el podólogo correcto cuando ves esto en la pared:



No es el caso de tu traumatólogo.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 09 Mar 2020, 13:27
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Crónicas da favela: "Ven Capitana Minducha, e fai que gañen os bos"

Despois de tantos días de inactividade , esta sábado pola mañá dixen para os meus adentros aquelo de" eu non teño medo, eu poño medo!!" ou iso outro "quen moito medo ten , etc, etc ..."

En fin , que o xeonllo so se pode amañar reforzando os músculos , e se reforzo non se consigue sen exercicio. Decidin retomar a táboa de reforzo de pes e facer 10 minutos de bici estática, suaves de todo.

O domingo tocou visita , o que levou a estar tempo de pe cociñando. Pola tarde os visitantes quixeron ir de paseo pola Guía. Unha hora facendo de anfitriona, pisando con coidado e sen presas.

E esta noite volveu a inflamación, e molestias varias, a articulación doente ó contacto outra vez... Vale que teña que deixar de correr. Despedirme para sempre da Vig - Bay, e o que faga falta. Pero vou ter que deixar de facer a miña vida diaria tamén???????

corredor101 escribió:
Y si buscas una segunda opinión? O un médico que te de una solución
... Teño a segunda opinión da miña fisio, a de Jota, ex maratoniano lesionado por todas partes, e agora preparador físico, que poder ter a visión do problema desde os dous lados. Podo volver ó traumatólogo privado co que fixen a resonancia. O que me atendeu o outro día é só unha persoa de oficio que tiña que tramitar o meu historial para rehabilitación. ... A solución proposta ata gora era deixar actividade de impacto , lograr que remitise do todo a inflamación e a partir de aí comezar con exercicios de reforzo... Se cos mínimos exercicios de reforzo retorno á casilla de saída, se facer vida diaria me leva aí de volta xa non sei que pensar ni cal pode ser a solución.

Papa-Léguas escribió:
Tranquila Alicia,
Despacito y buena letra. Aplauso

lihto escribió:
Ánimo Alicia,partido a partido y poco a poco..............

Moitas grazas ós dous, xa vedes que isto vai ir lento e partido a partido forzosamente.

ghose escribió:
que sigas contándonos, que contes con nós (CnG), é unha alegría Aplauso . Eres parte da comunidade mentras ti queiras, participando dun xeito ou doutro.

En momentos de baixón coma este, poder desafogar con quen ten pasado polo mesmo ou parecido é unha grande axuda. Por iso e por tantas cousas CnG e un servizo multiusos que debería ser declarado patrimonio da UNESCO ou algo así Moi feliz

freakyrunning escribió:
Piensa McFly.
Non sei se ti nos días vermellos ou amarelos chagabas a ter líquido, e derrame, e se che remitía simplemente con parar. Eu trato de pensar todo o que poido nun camiño do medio, pero se resulta que ese camiño do medio tampouco funciona e me leva ó mesmo, se me agotan as ideas. De momento teño que facer unha analítica , que tiña pendente por outros temas, e segundo iso, voume a asesorar de que podo ir tomando que me poida axudar: Acido hialurónico ou cousas desas...

matogrosso escribió:
Ánimo Alicia.
Diga lo que diga el médico ya verás como al final la rodilla se viene a camino.
Y si no Como dice Freakyrunning ir mirando la manera de ir trampeando.
En Ourense, aunque aun no estés para carreras, estaremos muy contentos de tenerte como fotógrafa. Mr. Green

Eu pensaba que o xeonllo xa se viña pouco a pouco ó rego, pero saiu rebelde con causa. Non conto de facer fotos en Ourense o 21 , ó ser nocturna e non ter instrumental apropiado. Pero estarei animándovos como se fose natural de Rentería, iso seguro.

DoctorSlump escribió:
....No es el caso de tu traumatólogo.

Afortunadamente éste e só traumatólogo "de garda". O meu actual podólogo e a miña fisio lograron solventarme o problema do piramidal, que xa era de vello. A ver se é verdade que tamén me acaban sacando desta.

Hai días en que se ve todo moi negro. Especialmente cando eses 21 kilómetros á semana se chegaran a converter na poción máxica que medaba serenidade e presencia de ánimo ante calquera estres vital.

Por iso , mil grazas a todos polo vosos ánimos.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 09 Mar 2020, 15:16
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Meiga: Tenemos un pequeño paralelismo en este asunto. Como te veo preocupada y hemos compartido mesa y mantel, te hablo completamente en serio, y trato de explicar cual fue mi camino del medio (que no solución).

Los traumatólogos: No me arreglaron nada, sólo me dieron la noticia del la condromalacia y el grado. Por supuesto, nada de volver a correr sino quiero aumentarla, pase usted por aquí dentro de diez años y veremos si se puede operar. Los traumatólogos me dieron las malas noticias.

Los fisioterapeutas: Te sirven en el momento, te dan pautas de los ejercicios que tienes que hacer. No te arreglan el problema, las rodillas funcionan por acumulación. Si las maltratas durante 15 días, te van a cobrar 15 días. Los fisios a mi me informaron sobre que era lo que tenía que hacer. Te sacan la pasta (unos más y otros menos) y te dan las mismas recomendaciones que el médico traumatólogo. Lo bueno es que sales con conocimiento sobre los refuerzos que vas a tener que hacer de por vida.

La cabeza: La cabeza puede llegar a obsesionarse bastante: me siento así, me agacho, me acurruco me duele... es horrible, y dependiendo del tipo de persona que seas puede ser muy duro. Yo, por circunstancias personales y profesionales tuve que dejar pasar mucho tiempo sin correr, al principio porque no podía, después no podía con comodidad, y decidí meter deportes alternativos. Lo mejor es que lo dejes estar, sin obsesión. Yo dejé los fisios, los especialistas y confié en la sabiduría del cuerpo, poco a poco los síntomas fueron cambiando (no desapareciendo) y empiezas a conocerlos.

Los refuerzos: Mil ejercicios puedes hacer para reforzar, pero la caida del dolor es casi momentanea cuando tienes controladas las molestias y ya no le debes 15 días a tus rodillas. Es complicado de entender. Yo tengo una tabla que pongo a tu disposición, sabes que tengo una para rodillas y otra para hombro. Trato de hacerla semanalmente, a veces me olvido y entro en ese periodo de varios días de deuda con las rodillas y me cuesta volver a mi sitio. Pero el refuerzo es la clave.

Bicicleta: Sin duda el refuerzo es la clave para arrancar, pero la bicicleta es el hormigón sobre el que construyes el refuerzo. A mí no me vale la estática. La estática ayuda pero no es ni de lejos lo mismo. Ya sé que es complicado, pero la bicicleta real de carretera, más a nivel de llaneo que de cuesta, no sé porqué cojones pero es lo que me deja impecables las sensaciones en la rodilla. Con una sesión exigente, no una sesión de viejos, una sesión que agote.

Natación: No influye demasiado en la rodilla, pero es un alterno que sirve para quitar tiempo de carga a la misma.

Andar: Recoloca por completo las piernas.

Existen otros deportes que es posible que vayan bien. Yo no probé el remo en gimnasio pero seguro que no va mal, no lo hago porque no le va bien al hombro.

Lo peor: el trabajo doméstico, pero ese no se puede dejar de hacer, hay que tratar de sentarse cada poco.

Ánimo Meiga. No tires la toalla. Eres una hoja al viento, menos tensión, menos estrés, menos indicaciones colegiadas. Da por hecho que no vas a correr en un tiempo largo, y aplícate en la bicicleta, también reserva un tiempo para reflexionar, y otro tiempo para el refuerzo específico.

Un saludo, ya sabes que a tu disposición. Nos veremos en mi primera Vig-Bay, ya verás.
cK13

Montañés
Montañés
26/11/15
0 Carreiras
2123 Mensaxes
Caldas de Reis
Respostar citando Envío Mar, 10 Mar 2020, 6:11
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Coincido bastante con el Sr. Freaky sobre todo en lo que respecta a la cabeza, la bici y el trabajo. Y como esto último, es poco probable poder prescindir de el.....La bici va muy bien, sin duda pero has de poder encontrar la postura ideal para ti sobre ella, sin no, vas a empeorar o incluso te aparecerán nuevas lesiones. La cabeza....en eso mandas tu.
Mucho. mucho ánimo y sobre todo: insistir, persistir y resistir pero nunca desistir
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 10 Mar 2020, 14:09
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

cK13 escribió:
encontrar la postura ideal para ti sobre ella, sin no, vas a empeorar o incluso te aparecerán nuevas lesiones.

Completamente de acuerdo Nando. Si de entrada no te va bien es mejor probar otra cosa. A mí me funcionó, aunque yo no era novato en la bici.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 31 Mar 2020, 22:24
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no taller)

Vinteún día sen pasar por aquí.Non sei moi ben por onde comezar a actualizar isto un pouco, que xa vai criando silvas, mentras outras persoas ides resistindo, por universos Matrix- coruños, ou sparklandianos, por Vietnam, por xardíns tomiñeses, con o sen papel hixiénico, por garaxes, escaleiras , ou na alfombra da sala...

Cantas veces temos feito aquí comentarios irónicos sobre as pequenas dimensións das "peceras" da favela. Dos ridículos 200 metros das pistas da ETEA para facer series. E agora, metidos na terceira semana de reclusión, só de imaxinalos, parecerían espazos abertos e infinitos, cal pampa arxentina, ou estepa siberiana.

O meu corpo sigue totalmente mimetizado coa situación. O resto do mundo está privado de facer entrenos, e solidariamente o xeonllo esquerdo segue a negarse a facer exercicio e volver á normalidade.

Despois da segunda recaída cando volvín por dous días ó ximnasio, decidín que o mellor sería facer exercicios de reforzo que non implicasen estar de pe nin flexionar. Coincidindo co inicio do estado de alerta, parecía que por fin conseguira un ritmo diario , "mentras se facían as tostadas", seguindo o consello de Nando. Pero a trampa do teletraballo acabou por abducirme unha vez máis. Os primeiros días marcarame un horario fixo, pero ó final, cando ven o groso das tarefas, e esas tarefas teñen que ser executadas en prazo, xa non hai horario que valga: hai que producir leve o tempo que leve. E sempre acabaron sacrificadas as táboas de exercicios.
En medio desa intermitencia, a semana pasada recibin unha chamada telefónica: " Estaba vostede anotada para rehabilitación dun xeonllo na nosa clínica. Pode vir este mércores ás 9 da mañá?" ... Poder podía, o que me desconcertaba era que seguisen con ese servizo aberto e non se dedicasen só a urxencias. Por aquelo de "non perder a vez" e non pasar ó fondo dunha lista de espera de futuro incerto, decidin acudir para explicar a miña situación.
Toda unha aventura. Como non estaba segura de como estaría de limitado o aforo dos autobuses a esa hora, achegueime andando, o que serviu para comprobar que unha andaina de 30 minutos a paso lixeiro é abondo para que o xeonllo esquerdo siga a protestar polo lado interno da articulación.
Unha vez alí, e xa na cabina de consulta coa fisio que me asignaron, a decisiòn tomada foi recibir físicamente esa primeira sesión (paquete standar- light - descafeinado de masaxe breve, corrientes e lámpara), e logo , tendo en conta que teño un octaxenario ó meu cargo , para non correr riscos, tocaría facer exercicios na casa con chamadas telefónicas semanais de consulta virtual.
Onte chegoume a táboa de exercicios por correo. Na listaxe aparecían, entre outros, exercicios de saltar a pata coxa, dar patadas a balóns, saltar a comba, e se xa tiña dúbidas, agora teño claro que a persoas que os mandou non se acabou de enterar ben do que pasa co meu xeonllo.
Ainda así, decidin ser positiva, e hoxe pola mañá, que por fin puiden sacar un tempo a primeira hora, probei a meter algún deses exercicios, combinados cos que xa facía. Pero claro, algúns deses exercicios eran de estar de pe, de flexionar, e aínda lle metin de postre 10 minutos de bici estática sen resistencia. E estiramentos.
Resultado: Esta tarde o xeonllo esquerdo xa volvía a ter algo de líquido.
Supoño que aínda me quedan semanas de traballo telemático e horarios flexibles. Tempo no que comezar de cero outra vez, e ir testando cada exercicio, un por un , comprobando cal é o que non me senta mal.
O que sí teño claro é que estou nun círculo vicioso : A articulación do xeonllo está moi débil e calquera cousa lle vai mal. Tería que facer exercicios dos músculos de arredor para que non sufra, pero é case misión imposible atopar exercicios que non comprometan a articulación. Nin agora co peche forzoso, nin no día en que volvan a abrir rúas, ximnasios e piscinas. Porque cando se pertence o club Hemoal, o da bici non é solución. E dar cunha piscina que non use cloro e poder coller sitio nela, é algo que esixiría un tempo do que neste momento non dispoño (se cadra dentro de catro anos , se chego a xubilarme, igual xa non me importa adaptarme a horarios e distancias en coche ou en bus).
A semana antes do estado de alerta viu Jota a casa en persoa (iso non ten prezo , para o demáis, a visa mastercadr). Faloume de exercicios para fortalecer os vastos. E segue convencido de que isto é un estado pasaxeiro, unha lesión máis que quedará atrás.
Despois desta recaída de hoxe, eu xa non estou segura de nada.
De todos xeitos , nestes días en que os mortos cóntanse por milleiros, e os ERTES e despidos multipícanse como o pole e as esporas, calquera cousa que me pase é irrelevante. E de abrir a boca, tería que ser para dar grazas do meu afortunado confinamento na favela, coas súas hortas e galiñeiros, co meu patio e o seu xardín, onde o meu pai ,libre de virus, pode saír a dar o seus paseos.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 01 Abr 2020, 11:27
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no tele-taller)

Aquí cada uno enfoca su confinamiento con una luz, o varias luces, que iluminan su camino. Ese octogenario vale su peso en oro Meiga.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 03 Abr 2020, 8:58
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no tele-taller)

La situación actual es, como si dijéramos, el paraíso del lesionado. Nadie te puede dar envidia con sus entrenos o carreras superchachipirulis, nada te va a tentar a que anticipes temerariamente tu regreso a los ruedos... Habitualmente el mundo no espera por nadie, y ahora estamos todos esperando por él.
En fin ánimo Meigalicix, y a seguir con esa recuperación sin prisa pero sin pausa. La esperanza es lo último que se pierde, y nunca digas nunca jamás, como decía Connery cuando era Bond. Ese sí que sabía.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Dom, 19 Abr 2020, 14:26
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (no tele-taller)

Domingo pola tarde.
Con isto do confinamento e ser tempo de Pascua, tiroume máis darme pola repostería que polo deporte, e probei a facer rosca. Este segundo intento saíu francamente ben, modestia aparte... E neste momento de sobremesa xa levo 3 anacos despachados, 2 chupitos de licor café, e case 2 kg de peso gañados nestes case 5 meses sen correr, e 5 semanas de confinamento... Vamos, o momento ideal para actualizar o diario, previamente inspirada polos imaxinativos esforzos que aparecen rexistrados nos demais fíos deste foro.
A rutina segue o seu curso. Cada xoves chámanme da clínica para ver qué tal vou coa miña táboa de exercicios, e eu sigo a contestar co meu discurso escéptico.
Cómo bo propósito primaveral, estou tratando de non caer na trampa succionadora do teletraballo e as casuísticas domésticas, co obxectivo firme de facer durante 13 días seguidos e sen alternancias a táboa de exercicios máis completa posible, mais media hora de paseo a paso lixeiro ( aproximadamente 3 km dando voltas con cambio de sentido ó rectángulo de 3x6 m do meu patio) De momento vou cumpliendo máis ou menos dese o pasado martes. Cando sae o sol, coma hoxe, a ración compleméntase con media horiña de pachanga de frisbee coa miña filla, cousa que me fai saltar sobre a perna dereita e manexar a esquerda como un pau arrastrado, pero o imos levando.
Quero ser optimista. Case non hai acumulación de líquido na articulación do xeonllo esquerdo. Cando toco o lado interno non hai dor. Nin tampouco ó andar rápido ( claro que en zona plana sen costas). E aínda así non me podo pasar máis de 5 minutos de estática sen resistencia, nin facer demasiados días seguidos exercicios que impliquen estar de pé sobre a perna esquerda.
Pero insisto, quero agarrarme con forza a esta sensación de melloría.
E incluso fantasear coa idea de que cando se poida saira por fin á rúa facer deporte, tamén me dean permiso a min, aínda que só sexa para facer andaina.
Moito ánimo a todo o mundo





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos