Foros ›
Autor
Mensaxe
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 21 Out 2019, 10:55
Asunto: Re: Diario de anpefi

Crónica de una muerte anunciada

Cita:
El día en que lo iban a matar, Santiago Nasar se levantó a las 5.30 de la mañana para esperar el buque en que llegaba el obispo. Había soñado que atravesaba un bosque de higuerones donde caía una llovizna tierna, y por un instante fue feliz en el sueño, pero al despertar se sintió por completo salpicado de cagada de pájaros.

GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ. Cŕonica de una muerte anunciada.

Semana mala donde las haya. Un catarro inoportuno en combinación con ciertas obligaciones laborales me tuvieron sin ponerme las zapatillas toda la semana. Me perdí incluso la previa de la media que me hacía mucha ilusión. Al final sólo el viernes a última hora encontré fuerzas y tiempo para un rodaje por Castrelos y no llegar el domingo a Pontevedra demasiado cansado.

Y llegó el domingo. En los últimos dos/tres meses me he encontrado tan bien que coqueteé con la idea de que quizá en Pontevedra podía hacer un ataque en serio a mi MMP en los 21K. Aún así sabía que dependía de muchos factores que tenían que combinarse. Muchos no lo hicieron (falto de kilómetros, pasado de peso, mal descanso,....) pero aún así tenía la determinación de intentarlo, aunque la cabeza me decía ya que no lo conseguiría. La única forma de conseguirlo era con una estrategia clara. Esta era pegarme al globo de 1h40 y si fuera necesario (mi mmp está en 1:39:44) tirar para adelante en los últimos 2-3 km. Esa era la idea.

Pero antes de ir a Pontevedra tenía que dejar a la familia en Coia, ya que iban a participar, junto a amigos y compañeros en la Vigo contra el cáncer. Y me sentí un poco traidor al dejarlos para irme a Pontevedra. Casi sin darme cuenta allí estaba, en el puente de los tirantes con una camiseta acorde a tal nombre por encima de una de compresión de manga larga (hacía frio). Me pongo delante de mi cajón, el de los sin tiempo, el de los dorsales con un triste fondo blanco, esperando que la liebre de 1h40 se pusiera por esa zona. Pero no, las liebres de 1h40 y 1h45 vienen y se ponen en la parte delantera del cajón anterior, el de aquello que tienen tiempos entre 1h20 y 1h40. Eso no me lo esperaba. Hay gente que se pasa al cajón de delante. Yo no, por principios. Por principios me va a tocar darme un calentón aunque se que tengo que controlar pero quiero ir con el globo lo antes posible, si es antes del giro en el Gremio de Mareantes (km2) mejor. Pistoletazo. Salimos. Yo con la mirada puesta en la bandera de 1h40 que está unos 150 metros por delante cuando me toca pasar bajo el arco de salida. No me corto y aprieto, puede que demasiado. Primer km en 4:38 (el promedio objetivo es 4:43), mala cosa. Consigo coger al globo antes del giro pero a un precio muy alto, ya voy en z5. Mala cosa.

Me pego al grupo de 1h40 y así voy en pelotón pasando los kilómetros al ritmo objetivo. Subimos, bajamos y todo va bien, me siento cómodo dentro de la exigencia. Al paso por el pabellón universitario, paso el cubrecables que hay en la carretera y de repente siento un pequeño golpe en el gemelo. Tardo casi dos segundo en reaccionar cuando miro para atrás y veo a Eugenio Chamorro rodando por el suelo. Había tropezado con el cubrecables (no será el único) pero enseguida se repone y prosigue. En el km 9 nos alcanza y puedo ver que va bien (y tanto). Paso el 10 en 47:02 (mejor marca de la temporada.....) tomo un gel y sigo concentrado en el seno del pelotón. Se me hace raro rodar en un grupo tanto tiempo, cuando a esas alturas de una media yo ya estaría rodando en solitario (o con uno o dos compañeros) entre grupos. Pero aquí protegido del aire llegué a sentirme un Kipchoge embutido en unas Nimbus en una suerte de "Ineos 1:39". En esos pensamientos estaba cuando llegó un momento clave, la segunda subida. La hago con comodidad hasta la bajadita de Campolongo. En el avituallamiento me veo tan bien que decido no tomar un segundo gel. Quizá haya sido un error, pero probablemente no cambiaría nada. En la subida al Galicia Palace pierdo un par de metros con el grupo, que se había disgregado un poco en el avituallamiento, y aprieto para no perder la estela. Se que si la pierdo estoy perdido, consigo reintegrarme al pelotón en la Peregrina. Volvemos a bajar al rio.

Junto al río me veo cómodo, justo pero cómodo. En el Garmin, la proyección marca 1:39:12. Vamos muy bien, con 30 segundos de margen. Me las veo felices. Y sin embargo todo cambió en un segundo sin aviso previo. Justo al girar en el pabellón universitario me noto en agonía. Suelto un "no puedo, no puedo más" en voz alta. Dos compis del pelotón me dicen algo así como "¿que dices?", "venga ni se te ocurra", y en esa recta del CGTD el grupo se me va 30 metros. Las piernas no quieren seguir y justo en el cartel del 17 me pongo a andar. WTF??. Se acabó, veo como el globo desaparece en la siguiente curva. Ya no hay opción a volver a engancharme. Sigo andando, hago algún amago de arrancar pero pienso "¿para qué?". Me planteo abandonar, pero por una vez actúo con lucidez y me digo "Hombre, ahora que estás aquí y no tienes impedimento, acaba, leches!" y así me arranco a trotar. Pero a trotar, trotar, no lo que algunos ponéis en los entrenamientos de Strava que llamaáis "Trotar" y que que ves medias de 4:40/Km. Me refiero a trotar tardando más de 6 minutos en cubrir un kilómetro, en que te pase el globo de 1h45 y ni intentes seguirle, en cruzarte con el globo de 1h50 al que lellevas casi 2 kilómetros y pensar "a que me coge...". Y así, ya entero pero sin ganas, entré en el estadio para dar la vuelta y entrar en meta en 1h48.

Fracaso. Esa fue mi sensación inicial. Pero luego ya fui recordando todos los factores que no cumplía y la sensación fue de alivio. Hice una buena carrera dentro de mis posibilidades arriesgando por un objetivo muy ambicioso. El catarro, la falta de descaso de calidad, el calentón de salida para alcanzar al globo, el saltarme el segundo gel, la arruga de un calcetín que me estaba empezando a matar,... todas esas cosas las podría poner como excusa. Pero no, simplemente no estaba preparado para un sub100' todavía y en el fondo lo sabía. Sí, lo sabía. Pero salí a matar de todos modos, cuando lo fácil hubiera sido ir más tranquilo y a lo mejor hacer 1:41 o 1:42. No me arrepiento, en el fondo fue divertido ir a tope hasta que no pude más. Eso sí, el reto sigue ahí y voy a trabajar en prepararlo mejor. Siguientes citas: Viana en enero y Coruña en febrero.


Cita:

Tampoco Santiago Nasar reconoció el presagio. Había dormido poco y mal, sin quitarse la ropa, y despertó con dolor de cabeza y con un sedimento de estribo de cobre en el paladar, y los interpretó como estragos naturales de la parranda de bodas que se había prolongado hasta después de la media noche. Más aún: las muchas personas que encontró desde que salió de su casa a las 6.05 hasta que fue destazado como un cerdo una hora después, lo recordaban un poco soñoliento pero de buen humor, y a todos les comentó de un modo casual que era un día muy hermoso. Nadie estaba seguro de si se refería al estado del tiempo. Muchos coincidían en el recuerdo de que era una mañana radiante con una brisa de mar que llegaba a través de los platanales, como era de pensar que lo fuera en un buen febrero de aquella época. Pero la mayoría estaba de acuerdo en que era un tiempo fúnebre, con un cielo turbio y bajo y un denso olor de aguas dormidas, y que en el instante de la desgracia estaba cayendo una llovizna menuda como la que había visto Santiago Nasar en el bosque del sueño

GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ. Cŕonica de una muerte anunciada.

Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 21 Out 2019, 12:24
Asunto: Re: Diario de anpefi

Ánimo, Anpefi, seguro que te sacas a espiña de contado.
cK13

Montañés
Montañés
26/11/15
0 Carreiras
2123 Mensaxes
Caldas de Reis
Respostar citando Envío Lun, 21 Out 2019, 12:40
Asunto: Re: Diario de anpefi

Todos hemos tenido carreras malas. que esto no te detenga ni tan siquiera sea un paso atrás. De todo lo malo, siempre se puede sacar algo bueno y en tu caso, fue esa MMP en un 10.000. Un catarro inoportuno, una falta de entrenos de fondo, ....analiza lo que hayas podido hacer mal para enmendarlo y quédate con lo positivo. Muchos ánimos chaval Aplauso Aplauso Aplauso
Kurty

Experto no foro
Experto no foro
26/03/05
467 Carreiras
3665 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 21 Out 2019, 17:56
Asunto: Re: Diario de anpefi

Non te mortifiques co resultado, fixeches unha moi boa carreira ata o Km 17, tendo en conta todos os condicionantes negativos que enumeraches.
Está ahí a media de Vilagarcía que é a mellor de Galicia en canto a percorrido para baixar marca.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 28 Out 2019, 9:45
Asunto: Re: Diario de anpefi

Bueno, parece que a mi anterior entrada le di un tono demasiado dramático. En realidad no me desanimé ni considero que haya hecho mala carrera.

Esta semana si que fue mala. El catarro se recrudeció (tengo un problema y es que en cuanto la tos se instaura en mi paso por tantas fases tan rápido, que me acaba durando 4-5 semanas, y todos los años igual) y algunos problemillas familiares al final no pude hacer nada de nada hasta el sábado, que estaba apuntado en la Urban Trail Night Eurocidade.

Me había apuntado por que parecía divertida y por que de vez en cuando está bien salir de la zona de confort. Trail (por muy Urban que lleve delante) no es algo que me atraiga de momento. Soy muy torpe y llevo mal lo de tener que estar viendo en cada paso por donde pisar, por eso me gusta el asfalto, no las aceras, parques o paseos, el asfalto lo más homogéneo posible. Y aún encima de noche y llevando un frontal, buffff. Pues así, con desconfianza, sin fuerzas y con algo de desgana me acerqué a correr esta carrera.

Tal era la desgana que me dejé el chip amarillo en el coche (yo que lo suelo llevar incluso cuando no hace falta) en Tui, de donde salimos en autobuses hasta la salida en Valença do Minho. Recoger el dorsal en un disco-pub no es que me ayudase a que me entraran ganas de correr. Casi me pido un cubata y me quedo allí. Pero no, tras un breve calentamiento para ver si me entraban ganas me fui a la salida. Allí me quedé de último y así seguí hasta los 300 metros de carrera en los que empecé a pasar gente tímidamente. Primeros kilómetros por la ecopista. En pelotón, estirado, pero pelotón. Se ven ua bella estampa de una gran hilera de luces, mientras a la izquierda, en la "lejanía" la catedral de tui se mostraba majestuosa con su iluminación nocturna allí a lo alto (Un alto por que habría que pasar). luego girar por los Cais do Minho. Se oían perros furiosos muy cerca pero no se les veía. Al menos al ir en pelotón se reducían las probablidades de que me mordiesen a mi en caso de ataque. Por fortuna debían estar atados o encerrados, nadie sufrió el ataque. Yo iba a un ritmo muy suave y muy cómodo, no venía con intención de sufrir. Y subimos a la Fortaleza. Primera subida campo a traves y la gente va andando. Yo empiezo a andar por imitación ya que este no es mi terreno, pero al rato veo que no es para tanto y empiezo a trotar cuesta arriba. El paso por la Fortaleza es un auténtico laberinto. Puertas, pasadizos, puentes y ya no se donde estoy. LA verdad es que tiene un encanto especial. Luego un cresteo por la loma que sirve de foso. Un cresteo que me pone nervioso y que demuestra que nunca sería un trailero auténtico. Un paso a un lado o al otro y acabaría rodando varios metros cuesta abajo. Seguir esa "fina" línea no me hacía sentir cómodo. Tampoco el silencio sepulcral, casi no se oía la respiración de los demás, ni sus pasos amortiguados por el terreno, ni nadie conversaba lo más mínimo. No estaba acostumbrado a ese silencio.

Poco a poco bajamos de la fortaleza. Es especialmente en las bajadas en las que más se nota que no estoy en mi terreno. Llegamos al puente internacional. De noche, con esa iluminación, es un pasaje mágico, y lo más importante para mi, es asfalto. Por fin empiezo a correr. Aprovecho el puente y luego el tramo del paseo fluvial para dar un poco de rienda suelta al ritmo. Avituallamiento y gel "por si acaso". Por la senda cercana al rio tras la iglesia de San BArtolomé me quedo en tierra de nadie, por momentos no veo a nadie por delante ni por detrás. Hay algo de bruma que viene del rio y aquí es donde la linterna demuestra todo su valor. Paso bajo un puente y en la curva hay un grupo de chavales animando y chocando manos. Giramos para afrontar el recorrido por el casco viejo de Tui. Aprovecho de nuevo el asfalto para avanzar. Subiendo por la calle de abajo se me pone a la par una chica que respira con algo de deficultad. Trato de llevar su ritmo por el empedrado pero en el primer giro para subir escaleras se queda totalmente atrás. Yo subo las escaleras alegremente, no así bajarlas. Bajando las de la catedral casi me mato. Luego a esquivar la gente que se va ya de cena y entrar en la discoteca Metropol en solitario. Realmente una curiosidad, pena que no tuviesen la música puesta. De ahí ya unas pequeñas escaleras abajo y luego una rampa final que, con fuerzas de sobra, me permito hacer a tope para entra en meta en una hora y veinticinco minutos que no importan nada, había disfrutado. Eso sí, fue parar de correr y empezar la tos en todo su esplendor.

En resumen, me alegro de haber ido, me pareció una carrera muy disfrutable (sobre todo si no vas con intención competitiva) y divertida.

connect.garmin.com/mod...4194467658
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 04 Nov 2019, 18:03
Asunto: Re: Diario de anpefi

La semana pasada se resume en un CERO PATATERO.

Un fiasco, y lo peor es que esta semana tampoco pinta bien. Motivos? Enfermedades varias en casa, compromisos y obligaciones laborales.
Al menos estoy planteándome nuevos objetivos y a planificar a medio-largo plazo.
XoseM

Mods
Mods
21/10/08
0 Carreiras
2219 Mensaxes
Galiza
Respostar citando Envío Lun, 04 Nov 2019, 18:08
Asunto: Re: Diario de anpefi

bah! non te preocupes, as prioridades están claras Guiño que esto é para pasalo ben e non para engadir outra carga máis.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 12 Nov 2019, 10:31
Asunto: Re: Diario de anpefi

Bueno, la semana pasada ya no fue de CERO. Tenía varias salidas agendadas, pero una pequeña indisposición familiar me ha hecho reorganizar toda la semana y literalmente no tuve tiempo. El único hueco fue la última hora de la tarde del viernes, y aunque estaba agotado decidí aprovechar el momento. Una salida tranquila y diferente, bajando al centro de Vigo con muchos obstáculos y semáforos para hacer casi 10K sin apenas darme cuenta. Fue un acierto hacer una ruta totalmente nueva y llena de "obstáculos" ya que eso me hizo concentrarme en el entorno y olvidar el cansancio.
connect.garmin.com/mod...4234313347

Ya esta semana ha empezado bien, con la salida prevista para el lunes realizada. Otra vez a última hora y con algo de cansancio. Esta vez decidí bajar a probar el tramo inaugurado de la que será la nueva Vía Verde de Vigo por el antiguo trazado ferroviario. Sólo construido un tramo de unos 660 metros, aunque 200 están teóricamente cerrados al público (hay una valla caída que no detienen a nadie), de los 4 Km previstos hasta Chapela. No están continuando con las obras, así que me imagino que no veremos otro tramo hasta las próximas elecciones municipales (Don Abel es así). Así, en menos de un kilómetro desde casa ya estaba en ese tramo, con cemento para las bicis y tierra prensada en algunas zonas para los peatones. Un par de vueltas por allí a un ritmo alegre aprovechando la bonaza del terreno. Cuando estaba en lo mejor, tras 4 km, un paisano me para para pedirme ayuda. Se le había roto la caja de cambio al coche y quería empujarlo para atrás para dejarlo aparcado sin que molestase, cuesta arriba. Allí empujamos los dos y eso me remató las fuerzas que tenía. Seguí corriendo pero ya sin chispa alguna, así que emprendí camino de vuelta, cuesta arriba. Al final 8Km y pico, con algún km por debajo de 5. No está mal.
connect.garmin.com/mod...4243766284



Esta semana espero poder salir el miércoles y quizá el viernes. El domingo toca ir a Ourense a la San Martiño, donde intentaré probarme aunque saliendo conservador. Luego tocará planificar las medias maratones del primer trimestre del año (Viana, C21 si no la mueven y Vig-Bay), que son el objetivo a medio plazo.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 16 Dec 2019, 9:34
Asunto: Re: Diario de anpefi

RESETING

Un mes sin actualizar esto. Y es que ha sido un mes complciado en cuanto a trabajo y a replantearme algunos objetivos atléticos.

En resumen, este mes fue caótico. Pocos kilómetros (~80), muchas carreras (5), descontrol absoluto de dieta, otro kilo ganado, falta de motivación, la pasada semana en blanco, incumplimiento de plan (previsto para Viana), replanteamiento de plan (ahora enfocado a C21), y marcado objetivo a largo plazo (inscrito para la Maratón de Valencia del 6/12/2020).

Paso a describir esas cinco carreras (destacar que por vez primera tripliqué en un mismo fin de semana, me sentí un Jesús Bernal).

17 de noviembre de 2019
San Martiño 2019
Carrera irregular. Salí fuerte desde mucho más alante de lo habitual. En el segundo km me alcanza el globo de los 45' y me pegó a él, aún sabiendo que no aguantaría. Entre el 3 y medio y el 7 vino la crisis, aunque recuperé para hacer los últimos 3 a bien ritmo y así hacer mi mejor marca en una San Martiño (47:42), casi 2 minutos mejor que la anterior. Satisfecho.
connect.garmin.com/mod...4259496783

viernes, 29 de noviembre de 2019
Carreira Popular de Santa Barbara
Terreno blando y embarrado. Salí a tope pero ya en la segunda vuelta me dediqué a intentar no resbalar. Al final me dejé ir demasiado. Carrera cómoda por qué es al lado del curro.
connect.garmin.com/mod...4294661208

sábado, 30 de noviembre de 2019
X Carreira Solidaria Nocturna de Bembrive
Bajo el diluvio. Hacía tiempo que no corría bajo una lluvia así. Me lo tomé con calma que es la segunda de tres carreras de este fin de semana. Apretando en el último kilómetro. Fantástica carrera a pesar de la lluvia.
connect.garmin.com/mod...4298619946

domingo, 1 de diciembre de 2019
XLVI Trofeo de Pedestrismo Concello de Cangas
Tercera carrera del finde y se notó. Eso junto a los 5 kilos de más respecto al año pasado han propiciado una marca 3 minutos peor. Salí bien, pero fui conservador en la subida, donde me cogió Paco. Tampoco quise exprimir en la bajada y es que aunque de caja bien, las piernas no daban para más. En el 6 me fui con un grupito a buen ritmo, pero en el 8 me vino el bajón. En el 9 me vuelve a coger Paco e incrementamos el ritmo para llegar juntos a meta en sub50. Menos da una piedra.
Mucho tute este fin de semana.
connect.garmin.com/mod...4300334348

domingo, 8 de diciembre de 2019
VI Invasión Celeste
Por una vez consigo ir de menos a mas. Aún así, dos minutos peor que el año pasado, evidenciando el mal estado de forma y el exceso de peso. Hay que darle caña
connect.garmin.com/mod...4319979893


Este finde me estreno en la Sin-Son, carrera que trataré de disfrutar de su recorrido, ya que no estoy en condiciones de sufrir. Será la última del año.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 18 Feb 2020, 22:30
Asunto: Re: Diario de anpefi

Bah, tengo esto muerto del todo. Ciertamente estoy en crisis. Y para salir de la crisis necesito un par de cosas: volver a correr con regularidad y darle cariño a este diario.
Así que, a modo de propósito de enmienda, intentaré volver a estas páginas para contar lo que siento.

No voy a ponerme al día desde la última entrada. No tiene sentido. Simplemente decir que en estos dos meses he hecho muy pocos kilómetros, y de poca calidad. Entre ellos la Media Maratón de Viana (un desastre), la Subida ao Castro (otro desastre), la 5+5 do Calvario (quizá no tan desastre) y la C21 de este domingo (un desastre aún mayor que las anteriores). Nada que añadir.

En cuanto al futuro, a corto plazo correr Teis (será un desastre), Porriño (...) y la Vig-Bay (donde espero que el desastre no sea absoluto). Luego, ya a medio y a largo plazo, empezar a pensar en Valencia y todo lo que tiene que cambiar para evitar, con todo lo que pueda, a que ese día sea un desastre. Avergonzado

Pero oye! que hay que animarse!


Seguiremos informando (espero)
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Sáb, 29 Feb 2020, 21:43
Asunto: Re: Diario de anpefi

Sigo parado. No por lesión. No por que no consiga sacar tiempo. No por que la meteorología haya estado especialmente chunga. No por que la media de Coruña (mis últimos kms) me haya dejado cansado. Sigo parado por que no me ha salido ponerme las zapas.

Y mañana estoy apuntado en Teis, la 10K. Iré. Salvo que la meteo esté muy chunga, que no parece. Iré a ver si consigo contagiarme. No del coronavirus, si no de las ganas de ponerme las zapas. Me falta plan, me falta constancia, me falta motivación, me falta forma. Pero creo que le puedo poner freno a esas cuatro faltas. Marzo va ser un mes clave. Acabo febrero con 57 Km. Pero es que en enero fueron 78. Peor diciembre, con 26. ¿Dónde vas, Alfonso XII?

Mañana Teis. Aún no he puesto el despertador. Ya veremos.
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 02 Mar 2020, 11:44
Asunto: Re: Diario de anpefi

El vórtice de extinción

Soy investigador, de momento. Mi campo es la genética evolutiva y de la conservación. En la Genética de la Conservación hay un concepto muy interesante que es el del vórtice de extinción. Resumido, llamamos vórtice de extinción al proceso en el que entra una población cuando se reduce a un tamaño muy pequeño y entonces empieza una dinámica recursiva de perder variabilidad genética, por tanto menos capacidad de adaptación y mayor consaguindad, lo que a su vez lleva a menos descendencia lo que hace que el tamaño de la población se reduzca aún más, repitiendo este ciclo hasta la extinción. Lo útil del concepto de VE es que se puede modelizar y analizar para ver cuales son las causas motoras de esa dinámica y, a veces, poder actuar externamente para detener ese vórtice e incluso revertirlo (el objetivo de la biología de la conservación)



¿A qué viene esto? Buena pregunta.
El caso es que mi actual actividad runner se le podría aplicar un modelo de "vórtice de extinción". Y es que de un tiempo a esta parte estoy corriendo muy pocos kilómetros, eso me lleva a ir a las carreras con poca preparación, lo cual provoca que al final no las disfrute igual, lo que no ayuda a motivarme a salir más durante la semana, lo que provoca que menos kilómetros aún, peores carreras, menos ganas de salir, quitarme las ganas de ir a las carreras, y así hasta que los kilómetros se extingan del todo y se acabó. Algo así me pasó en el 2014 cuando abandoné este mundo (aunque fue mucho más brusco). Ese es el camino que llevo.
Pero lo bueno de analizar esto como si fuera un vórtice de extinción es que se pueden analizar las causas que provocan esta dinámica e intervenir "externamente" para revertir la situación. Me he propuesto analizarlo cuidadosamente. No está todo perdido.

Ayer corrí. Tras 14 días sin calzar las zapas, lo he vuelto a hacer para ponerlas junto a un dorsal. La 10K de Teis no es una carrera muy "motivadora". Es dura de narices, y este año la han endurecido más (subir de Arealonga a la Chumba es un infierno, y poco antes del muro de la Riouxa). Pero es la carrera del barrio. No es el barrio en el que vivo, pero si donde hago vida (mi mujer y mi hijo van a un cole del barrio, y al final paso mucho tiempo allí). Eso quedó demostrado por la gente que me encontré, fuera de los participantes, e incluso por que recibí un par de ánimos desde balcones a lo largo del recorrido. Aún así, no estaba para correr.

Me lo tomé con calma. Aún cuando Dr. Slump y Montse me alcanzan (y yo pensaba que había salido atrás de todo) intento pegarme a Montse (buena referencia cuando voy bien), pero ya en la segunda subida (Km 2), en la Guia, la dejo ir. No miro el reloj, pero quiero ir tranquilo. La sucesión de muros no permite toda la paz que uno requiere, y eso a pesar de la belleza del recorrido en algunos de sus tramos. No fuerzo, pero tampoco voy cómodo. Sólo quiero acabar. No sufro, pero tampoco es que disfrute. El vórtice de extinción está muy avanzado, parece. Acabo, unos 54 minutos. No es mi peor 10K ni me importa, sólo quería acabar. Sin pena, ni gloria.



¿Y ahora? Lo más inmediato sería pensar en O Porriño 10K y la Vig-Bay, pero ya he dicho que no estoy nada motivado a ir a sumar kms. Tengo que pensar en como salir de vórtice, con calma ni precipitaciones.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 09 Mar 2020, 12:59
Asunto: Re: Diario de anpefi

De peores vórtices tes saído.

Moitísimo ánimo, Andrés
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 09 Mar 2020, 17:14
Asunto: Re: Diario de anpefi

Meigalicix escribió:
De peores vórtices tes saído.

Moitísimo ánimo, Andrés

Grazas Alicia, e igualmente, que necesitas os ánimos máis que eu.


La verdad es que tras otra semana parado, muchas ganas de nada no tengo. YA había descartado ir a Porriño. Curiosamente he entrado en la página de Championchip para ver quienes están en la carrera de Porriño cuando me he fijado que ya estaba inscrito (os juro que ni me acordaba). Así que acabaré yendo. Pensando
anpefi

Maratoniano
Maratoniano
5/02/11
100 Carreiras
1020 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 28 Mar 2022, 18:29
Asunto: Re: Diario de anpefi

anpefi escribió:



La verdad es que tras otra semana parado, muchas ganas de nada no tengo. YA había descartado ir a Porriño. Curiosamente he entrado en la página de Championchip para ver quienes están en la carrera de Porriño cuando me he fijado que ya estaba inscrito (os juro que ni me acordaba). Así que acabaré yendo. Pensando

y dos años después, y desde el abismo, vuelvo a comprobar que sigo inscrito en esa misma carrera. Así que a desempolvar las zapas y a prepararse en estas 5 semanas que quedan para ir a O Porriño.
Me alegra ver que el foro recupera parte de su actividad.

PD. Sigo vivo (aunque no puedo asegurarlo).





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos