Foros ›
El declive del corredor de fondo
Foros de debate / Carreiras Populares en Galicia
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
eps

Foreiro infantil
Foreiro infantil
24/05/06
0 Carreiras
92 Mensaxes
en fene, pero de Palas, que non palace
Respostar citando Envío Xov, 01 Feb 2007, 22:22
Asunto:

A min e ao meu irmán a afección polo deporte e por correr en particular nola deu un tío noso, cando nós eramos uns ananos. El empezou rondando os trinta anos, e agora xa roza os 60. Este ano na media de ferrol fixo a súa millor marca, él corre por disfrutar coma todos nós, porque somos masoquistas e se hai trebón non deixamos de poñer as zapas e arriscarnos a un resfriado. Xa correu tres marathons e a última foi a de Nova York. E tamén fixo a súa millor marca. Supoño que será porque agora sí fai un adestramento con series e algo de ximnasio. Antes corría sen máis, ollo! que tamén está moi ben. El é consciente dos seus límites, e por iso ainda que non acade unha marca obxetivo non decae, e iso supoño que o dá a idade e a experiencia.
Para nós é tun exemplo de constancia, perseverancia e como deportista, igual que todos os que se animan a participar nas carreiras, e tamén os que non Guiño .
Agora imos con él as carreiras, e de vez en cando ainda nos dá unhas palizas do car***o!! Moi feliz Moi feliz

Caminante, no hay camino, se hace camino al andar... (A. Machado)
Opaahí

Foreiro Senior
Foreiro Senior
26/01/06
0 Carreiras
878 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 02 Feb 2007, 11:11
Asunto:

Tiseive escribió:
Me tomo la libertad de recomendaros este artículo sacado de un blog de un corredor popular
Creo que muchos corredores nos podemos ver identificados.
A ver que os parece.

javisanz.spaces.live.c...!664.entry
Simpático y, me parece, acertado artículo, Tiseive. Yo estoy en plena fase 3, euforia. Disimulando
buker

Foreiro infantil
Foreiro infantil
18/10/06
0 Carreiras
107 Mensaxes
Sada
Respostar citando Envío Ven, 02 Feb 2007, 11:11
Asunto:

Corroseguro,en parte yo ya me referia a Manuel Rosales al que conozco y
no trato, pero si admiro.Hace años habia leido un articulo sobre él en donde se comentaba lo que tu dices,por eso me sorprendió el que sacaron hace tan solo unos dias diciendo lo contrario,pero bueno todos sabemos ya lo que son los periodistas,les dices 4 y se inventan 17.
Killoke

Experto no foro
Experto no foro
16/06/06
0 Carreiras
3353 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 02 Feb 2007, 12:26
Asunto:

Como la vida misma Tiseive, es la descripcion perfecta para un popular , que bueno , EUFORIAAA, un saludo.
corroseguro

Maratoniano
Maratoniano
22/11/05
0 Carreiras
4906 Mensaxes
Galicia-Gales
Respostar citando Envío Ven, 02 Feb 2007, 12:36
Asunto:

Amigo Buker: Manolo Rosales en cierta ocasión, no hace mucho, me mostró documentalmente su "curriculum" de carreras y te digo que me emocioné un montón, pues es realmente impresionante.Desgraciadamente no se le reconoce publicamante sus enormes méritos, ni siquiera en su pueblo, dónde ni organismo público ni ente privado, del deporte o la cultura,que yo sepa, lo ha propuesto ni siquiera para dar su nombre a una de las calles o plazas del pueblo todavía sin nombre definido o con un nombre buscado no sé dónde.
Aquí sólo valoramos lo de "afuera" no nuestros propios valores. Seguro, por poner un ejemplo, que en el País Vasco, sería un ídolo y se le valoraría y apoyaría como se merece.

Friends forever
macuno

Novo foreiro
Novo foreiro
25/11/06
0 Carreiras
27 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 02 Feb 2007, 18:04
Asunto:

Hai estudios feitos a nivel científico que se refiren á perda de capacidade segundo a edade e a proba.Así nas probas de fondo pérdese menos que na de velocidade.Canto máis longa sexa a proba,menos se perde.
No meu caso,como empecei tarde,alcancei o nivel máximo ós 31 ou 32 anos e conseguín baixar de 2h.30 min en maratón(no primeiro que corrín).Logo iba mellorando tódalas outras marcas durante unha temporada.Pero,como casi sempre acontece,viñeron as lesións.Un parón de dous anos e volta a empezar.Eso ós 34 anos non é o mismo que con 10 menos.Aínda que seguín facendo unhas marcas aceptables:1h.13 ós 45 anos en Santa Tegra,nunca puden repetir as de antes.Agora estou nunha fase de descanso,entrenando moi pouco por diversas ocupacións e divírtome tanto ou máis cando salgo a facer unha horiña suave moi de tarde en tarde.Penso que aínda que quixera,nunca volvería a estar como antes.tería que face-lo doble de esforzo e nunca alcanzaría nin por asomo esas metas.Pero vexo compañeiros meus que o deixaron uns anos e volven con ilusións renovadas e agora con máis de 50 danlle caña a moitos xoves nas diversas carreiras que hai pola nósa xeografía.
Penso que non depende dos anos que teñas soamente,senón do interés con que o collas fundamentalmente e dos anos que leves entrenando.Hai quen empezou con 40 ou 50 e están entrenando como xabatos,dándolle exemplo ós mais xoves.
Se queremos seguir estando activos,temos que face-lo mesmo e seguir entrenando coa ilusión dun principiante.e os resultados xa se verán
Elyana

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
28/09/06
0 Carreiras
1966 Mensaxes
Sada,A Coruña
Respostar citando Envío Sáb, 03 Feb 2007, 9:48
Asunto:

Me parece un tema muy interesante.Está claro que con la edad nuestras fibras musculares rápidas van disminuyendo,pero aumenta nuestra capacidad de resistencia ,de hecho si os fijais los atletas de fondo van aumentando la distancia según van aumentando en años .Está claro que un 5000 es más explosivo que un 10.000 y este que un maratón.

Yo empecé tarde,muy tarde en esto del atletismo,y auque mis marcas a día de hoy son paupérrimas Avergoñado veo que van mejorando y eso que ando mediolesionada casi siempre.Como bien dice macuno el entrenamiento es importante aunque siempre tendremos "un techo" que será imposible superar.Está claro que por encima de ciertas edades va a ser imposible ,aún siendo élite,correr por debajo de 3´Km,pero aunque disminuyamos la velocidad con entreno seguimos estando ahí,ejemplos tenemos varios,a nivel popular Rosales y Bernal,y seguramente muchos otros anónimos y a nivel federado un montón,recordad que Galicia tiene muchos campeones mundiales en veteranos y con marcas aceptables (¡ya las quisiera yo para mi!).

Yo no hablaría de declive (me suena a "llegó la hora de decir adiós),sino de madurez Guiño

Pd/ A nivel personal espero correr un día de estos a 4,15-4,30 como me pronóstico un atleta de Narón ,es cuestión de tiempo y entreno y de que las lesiones me abandonen.Tengo ya 46 años pero seguro que con ese tiempo quedan por detrás atletas mucho más jovenes (ya los dejo ahora con tiempos malos Sorriso )
corroseguro

Maratoniano
Maratoniano
22/11/05
0 Carreiras
4906 Mensaxes
Galicia-Gales
Respostar citando Envío Sáb, 03 Feb 2007, 12:06
Asunto:

¡ Very important !: ¿ sabéis que un corredor empiece a correr a la edad que sea: a los 50, 60,70,... años siempre ,con el entreno, va a tener un
período de mejora de marcas ?, por tanto, sea la edad que sea a que se empiece a correr siempre hay una motivación.¡ Es la motivación de empezar a correr de "viejo" ! Ríndose

Friends forever
PedroNimo

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
13/11/05
0 Carreiras
1483 Mensaxes
Santiago de Compostela
Respostar citando Envío Sáb, 03 Feb 2007, 20:41
Asunto:

En primer lugar... HOLAAA!;

La verdad es que me parece un tema muy interesante y que da para muchas y muy distintas opiniones. Yo coincido en algunas de las afirmaciones que haceis... y discrepo en otras.
Es evidente que de jóvenes tenemos mayor flexibilidad y un número mayor de fibras rápidas, las cuales se pierden con el paso de los años y la falta de trabajo de las mismas... es evidente que un atleta con una buena marca de 400 o de 800 tiene muy dificil, una vez superados los 35 mejorarla... salvo que antes entrenase poco y ahora lo haga más o mejor.
Creo que con el paso del tiempo el corredor "se hace", su cabeza se fragua, se endurece y mejora, en mi opinión, el atleta de fondo,(a nivel élite), tiene su máximo esplendor entre los 27-28 y los 35 años, antes se acumulan experiencias, kilómetros, competiciones... todoe sto nos hace conocer nuestro cuerpo, sensaciones... y al alcanzar esta edad, ganamos un extra de "veteranía", se es más constante, metódico, sufridor...
Por otro lado, hay una cosa que está muy clara, a ciertos niveles, sin calidad no hay nada que hacer... con el "machaque" se llega hasta un punto, pero ahí es donde se ve la diferencia, alguien que necesita series, entreno y dedicación para hacer 1h06´ tiene muy crudo ser un atleta de élite de cross, media maratón o maratón, puesto que los atletas de élite hacen esta marca incluso sin entrenar o casi parados.
Una vez en la élite la diferencia esta en: el que más se cuida, el que más entrena, el que menos se lesiona... es evidente que en la élite hay un nivel parecido entre todos estos atletas y las diferencias están en pequeños detalles.
No obstante estoy seguro de que, un atleta que de joven no se machacó, que empieza tarde... tiene muchas ganas, su nivel de sufrimiento viene intacto, su ilusión al 100%... es evidente que mejorará día a día, será, en la mayoría de los casos, muy constante y luchador... esto le conducirá a mejorar y superarse... hasta que una edad realmente importante se lo impida.
XelaBlan

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
12/09/05
0 Carreiras
278 Mensaxes
Santiago de Compostela
Respostar citando Envío Dom, 04 Feb 2007, 16:10
Asunto:

Con la edad hay, desde luego, un lógico descenso en nuestras prestaciones, aunque detalles como el cuidarse, alimentarse correctamente, entrenar de forma constante, sin prisa pero sin pausa, descansar cuando hace falta, hacer estiramientos, gimnasia, dormir lo necesario, etc. diferencia una caída en picado de un suave y largo descenso a través de los años. Pero, sea cual sea nuestra edad y aunque ya no podamos aspirar a mejorar nuestros tiempos, siempre podemos encontrar motivaciones suficientes para seguir corriendo y disfrutando haciéndolo. Y cada caso es, lógicamente, diferente: Los que hayan hecho atletismo sin interrupción desde jóvenes tendrán una visión diferente de otros. Los que empiecen de mayores aún están "descubrimiendo el mundo" y van a mejorar sus marcas, simplemente porque no las tenían y, con el entrenamiento van a tener un período de mejora. Aquellos que hicimos atletismo desde jóvenes y a cierta edad lo dejamos, podemos mejorar nuestras marcas de esta nueva etapa atlética en nuestras vidas sin contar como referencia aquellas que hicimos en el pasado. De todas formas vengo observando algo muy curioso en bastantes corredores veteranos, ya desde finales de los setenta y principio de los ochenta: Había un momento en que sus prestaciones cronométricas decaían como consecuencia de la edad, pero sin embargo, al cabo de varias temporadas, experimentaban un momento dulce en el que volvían a correr, casi, casi a los ritmos que lo hacían años antes. Y esa segunda juventud duraba varios años. Me refiero a gente como los olímpicos en maratón en Montreal 76 Santiago Manguán y Agustín Fernández, el portugués Armando Aldegalega, los neozelandeses Jack Foster (que murió hace poco atropellado cuando rodaba en bicicleta) y Jack Clayton, el mexicano Villanueva y un par de corredores belgas de los que no me acuerdo sus nombres. Ý hay casos mucho más relevantes, como el de Francisco Guerra, que volvió después de haberlo dejado muchos años y, al borde de los cuarenta logró ser el mejor Paco Guerra de su vida y proclamarse campeón de España de Campo a Través absoluto. Lástima que no se hubiera atrevido con el maratón, porque las pruebas de esfuerzo que le hicieron indicaban que podía haberlo corrido a tres minutos el kilómetro. Impactante el caso del luso Carlos Lopes, uno de los grandes de todos los tiempos, que, también al borde de la cuarentena, logró ser campeón olímpico de maratón en Los Angeles 84, recordman mundial de la prueba con 39 añitos en sus piernas al año siguiente y campeón mundial de campo a través (ya lo fuera anteriormente), casi nada...
Y entre los veteranos actuales, mi gran amigo Sergio Fernández Infestas, del que me enorgullece su amistad y trato ya que no es la primera vez que paso unos días en su casa en Madrid. Pues este fenómeno hace un par de temporadas, a punto de cumplir los cincuenta, tras haber hecho 2 horas 20 minutos en maratón en su juventud, se permitió hacer su mejor marca personal en los diez mil bajando de los treinta y un minutos... así como 1 hora 6 minutos en la media e impresionantes clasificaciones como cuarto en la Behovia- San Sebastián en la clasificación general. Se cuida como un anciano, entrena como un joven y tiene la ilusión de un niño. Y en esto no hay más secretos, además de la calidad que a cada uno Dios o la Naturaleza le haya dado. Y como estas historias que he citado, que por ser notables trascienden a la opinión pública, hay miles y miles de historias de superación personal de otros tantos corredores que, quizás no se conozcan más que en su ámbito más íntimo, pero que son igual de dignas, elogiables e ilusionantes que otras que aparecen en los medios especializados, pero que nos pueden y deben servir igualmente de inspiración a todos aquellos que compartimos este maravilloso mundo de la carrera a pie.

Alejandro López Barral.

Alex
Cheche

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
21/06/05
0 Carreiras
338 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 05 Feb 2007, 1:01
Asunto:

Xela, me has dejado alucinado con el caso de Sergio Fernández....impresionante.

"....Menos Samba e Máis entrenar...."
macuno

Novo foreiro
Novo foreiro
25/11/06
0 Carreiras
27 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 07 Feb 2007, 13:14
Asunto:

Penso que este tema debía titularse:"As diferentes etapas dun corredor de fondo"".A palabra declive sona moi negativo e pódese aplicar ós atletas de élite ou a outros non tan importantes que non saben ou non queren retirarse a tempo e andan como se di vulgarmente"arrastrándose " polas distintas competicións.Pero a ventaxa que temos os que nos dedicamos sobre todo ás carreiras de fondo é que podemos correr toda a vida sin face-lo ridículo ,xa que cada un vai ó seu ritmo e sempre haberá algún que vaia detrás.
O problema de moitos atletas é que aínda que faga algún tempo que deixaron de competir ó seu máximo nivel,continúan mirando para as súas marcas de tempos pasados,que aínda que parece que están ahí,xa se perden na noite dos tempos.
Creo que é coma a vida misma.En vez de preocuparse do paso dos anos,é moito máis positivo ir aproveitando o tempo e e tratando de vivir con optimismo,que tódalas etapas son bonitas e non teñen que ser peores que as anteriores se a sorte e saúde nos acompañan
Se queremos seguir practicando deporte moitos anos,temos que ter sempre estímulos positivos .
Gastasuelas

Novo foreiro
Novo foreiro
18/11/05
0 Carreiras
29 Mensaxes
CAMBRE
Respostar citando Envío Mér, 07 Feb 2007, 19:46
Asunto:

Llevo en carreras populares desde los 17 añitos y ya tengo 43... osea que unos 25 años dándole a la zapatilla; unas veces por mi cuenta otras en clubs (Etea, Milladoiro, Cambre, actualmente As Mariñas de Betanzos) y creo que el nivel de cada uno depende de lo que entrene (cantidad, calidad), pero es indudable que los años pasan y el cuerpo va perdiendo facultades, puedes compensar esto en parte con más ganas, con más entrenos pero a pesar de todo poco a poco vas perdiendo segundos, aparecen dolores, molestias, lesiones donde antes no las había y esto no se puede evitar. De todas formas creo que la marca no es lo más importante, de lo que se trata es de estar en forma, disfrutar, pasarlo bien y estar ahí haciendo kilométros, hoy, mañana y dentro de 20 años aunque sea con unos cuantos minutos más. Saludos.
corroseguro

Maratoniano
Maratoniano
22/11/05
0 Carreiras
4906 Mensaxes
Galicia-Gales
Respostar citando Envío Mér, 07 Feb 2007, 21:12
Asunto:

Voluntad, ilusión, motivación: el mantener estas características es fundamental para correr.....indefinidamente ¡ qué más dá cuánto y en cuánto !.

Friends forever





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos