Foros ›
Diario de un "maratonista" friolero
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
eumealto

Foreiro Senior
Foreiro Senior
11/02/14
12 Carreiras
483 Mensaxes
Muras
Respostar citando Envío Xov, 05 Mai 2016, 19:59
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

beuckelssen escribió:
Y este sábado vuelvo a la competición tras... ¡7 meses sin participar en una carrera! Abraiado

La última vez fue en Lourenzá.... aquella carrera que en este foro nos dijeron que solamente tenía una pequeña cuesta y luego.... luego resultó que era tan larga y empinada que gran parte de la gente la subió a pie. Pensando


El sábado tocará algo más ligerito para el body. 5 km en Cedeira, tierra amiga. El finde pasado solamente había unas 20 personas apuntadas y por primera vez se me ocurrió que podría quedar último en una carrera. Ahora ya vamos por los 70 así que espero safar...

Esa carreira ten o dudoso privilexio de se-la primeira (e de momento a única) na que tiven que pararme a andar. Esa costa era de trail, non de carreira popular. Muerto
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4694 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Xov, 05 Mai 2016, 20:15
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

recuerdo la cuesta,sí,y 2 veces,jajaja,porqué no nos apuntamos a la corta?masoquismo........ Muro Muro

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
Amina

Experto no foro
Experto no foro
1/09/14
0 Carreiras
3048 Mensaxes
La ciudad de las piruletas y nubes de colores
Respostar citando Envío Xov, 05 Mai 2016, 20:21
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Algunos lo llaman vicio... Guiño
beuckelssen

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/12
88 Carreiras
959 Mensaxes
Valdoviño
Respostar citando Envío Ven, 06 Mai 2016, 8:20
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Amina, la lideresa del rebaño tenía maneras de liebre porque intentó marcarme ritmo... pero metiéndose por un prado mientras yo seguía por el camino. Se ve que no había estudiado la ruta.



Como ya he dicho alguna vez yo soy PRO-cuestas. Lo que no me gustó de Lourenzá es que alguien en el foro dijo que la cosa no era para tanto....

Además, yo a esa carrera llevé a una amiga que corría de cuando en cuando e iba a ser su tercera carrera en ¿3 años? Mi plan maligno era intentar engancharla al tema para así luego tener alguien de mi zona con quien compartir coche a carreras lejanas. Angel

Ella iba a hacer la corta y yo la larga. Pero acabó tan rayada de la cuesta que en vez de esperarme en meta comiendo pastelitos, como haría cualquier persona normal, fue a enfurruñarse al coche. Mr. Green Mr. Green
Amina

Experto no foro
Experto no foro
1/09/14
0 Carreiras
3048 Mensaxes
La ciudad de las piruletas y nubes de colores
Respostar citando Envío Ven, 06 Mai 2016, 8:44
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

La oveja te llevaba de cross pero tú no pillaste la idea Mr. Green

¿Tú amiga siguió corriendo? Llévala a otra carrera facilita, que no pierda la ilusión runner Guiño
Hera

Foreiro Senior
Foreiro Senior
24/06/15
29 Carreiras
483 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 06 Mai 2016, 11:11
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Me ha encantado el vídeo "pijada" (yo también miro los míos de vez en cuando), ahora que la escena final con la ambulancia esperando jajaja, estos de polar fueron a escoger la foto del google maps más adecuada jajaja

Bueno, lo de las cuestas que no son para tanto darían para otro tema, a mí en general me gusta alguna de vez en cuando, pero otras veces te pegas la lengua al asfalto y piensas en la sobrada que se tiró el de "no es para tanto"

Suerte en la nocturna de Cedeira, yo me pierdo ya la primera del circuito por no estar este fin de semana, la próxima en San Sadurniño!
beuckelssen

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/12
88 Carreiras
959 Mensaxes
Valdoviño
Respostar citando Envío Dom, 08 Mai 2016, 15:26
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Amina

Hasta septiembre del año pasado vivía en Narón y solía salir a correr con esta chica y otro amigo. Pero si yo soy inconstante ellos dos directamente son un desastre. Era yo el que solía proponer las quedadas, distancias para el día, ruta a hacer...

Cuando me mudé los dos dejaron de correr. Muro Muro
Al menos a ella la llevé engañada a alguna carrera... con él ni eso conseguí. Mr. Green


Hera

Pues el body me pedía parar unos doscientos metros antes pero seguí hasta la zona de la Cruz Roja para hacer los 6 km redondos.... menos mal que no paré en ese sitio que te decía, porque en vez de una ambulancia habrías visto el centro de salud. Mr. Green


¡Hay carrera en Cariño el finde antes de la de SanSa! Moi feliz
beuckelssen

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/12
88 Carreiras
959 Mensaxes
Valdoviño
Respostar citando Envío Dom, 08 Mai 2016, 18:28
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

3ª Carreira Nocturna de San Isidro - Cedeira (7/5/2016)


Llego con tiempo pero aparco en la otra punta del pueblo, lo cual permite calentar más y mejor; mentalidad positiva. Mientras doy vueltas al trote cochinero y estiro tienen lugar las carreras de categorías inferiores.



Los corredores que se quedan a pie de carretera mirando a los niños pasar a su lado y no los animan están un poco muertos por dentro.



La cosa se va retrasando y empezamos casi 20 minutos tarde. En la salida me coloco atrás, el último y cruzo la línea de salida en esa posición. Es un pequeño ritual que siempre hago en una carrera cuando llevo mucho tiempo parado.



Vuelvo a correr... bajo de forma y de nuevo en la casilla de inicio, pero poco a poco, cuando se acumulen los entrenos iré progresando.



Mi plan inicial era ir de tranqui los 3 primeros kms e intentar apretar los dos últimos. Pero ni yo tengo claro que es eso de "ir de tranqui" con mi forma física actual. ¿Qué ritmo puedo aguantar? Pese a que salgo el último se abre un hueco enorme por la derecha, dos chicas van adelantando corredores y sin darme cuenta yo me uno al festín. Parece un ritmo cómodo.... cuando llevamos unos 300 metros miro el reloj y veo que vamos a 5:10 min/km



¡Imbécil! Ese era un ritmo cómodo hace 8 meses. Sé razonable y cholista, especula, sería muy triste llegar arrástrándose a meta.




Aflojo el paso y dejo que mis dos liebres involuntarias se vayan. También me adelantan otras 5 o 6 personas. Da igual, me centro en la respiración y en llevar la cabeza erguida y los brazos y hombros relajados.


Primer km a 5:27 min/km. Según el plan.

Adelanto a una chica que se va peleando con su teléfono y de repente sobre el km 1,2 me quedo solo. A lo lejos van las dos liebres adelantando gente. Poco a poco voy acelerando con la idea de recortar distancias. El recorrido es llano....


Malo será que pete si acelero solamente un poquito más... pero con cabeza, con cabeza.


Segundo km a 5:12 min/km


Me he acercado bastante a un grupo de 3 corredoras al que las liebres han adelantado y entonces.... ¡nos apagan la luz! En ese momento ya debían de ser las 11 de la noche y la carrera nos mete en un sendero de tierra junto al río que no tiene iluminación salvo algún foco cada ¿50? ¿80? metros. Illuminan poco y en algunos momentos no se ve casi nada. Empiezo a centrar casi toda mi atención en el suelo por si hay baches, pero afortunadamente el sendero está en muy buen estado. En ese momento oigo gritos a mi espalda: "eh!!! ¡No hay luz! ¡Vamos a oscuraaaas!" Creo que es la chica del teléfono. Me sorprenden sus gritos de desesperación, ¿se queja? ¿Pide ayuda?


Lo siento pero no he traído la antorcha olímpica para iluminarte el camino. Arréglatelas como puedas y ya te quejarás en meta...


Este tramo con poca iluminación es bastante largo, fácilmente tiene más de medio km. Aquí bajo el ritmo, pero aún así adelanto a 4 personas y a su salida pillo a las dos liebres.


No soy más rápido, no soy más fuerte, soy más inconsciente. Mr. Green


Así es como llegamos al km 3, entre el segundo y tercer km he rodado a 5:22 min/km. Diseño un plan: seguir al ritmo que marcan las liebres y si me veo bien intentar dejarlas atrás dentro del último km. 50 metros después de elaborar el plan les adelanto, salto unos escalones con más ímpetu del necesario y acelero.


Tengo más ritmo, puedo más... se ven camisetas en aquel puente


En este momento el yo tranquilo planificador y responsable va de copiloto y ya no tiene el control. A partir de ahí empiezo a darlo todo y progresivamente voy acelerando. En ningún momento se me ocurre pensar que quizás vaya a explotar y quedarme sin fuerzas antes de meta. Ya no pienso, simplemente acelero y voy a pillar al de la camiseta verde. Le adelanto progresivamente pero se me pega.



Va a ir a "rueda" y esprintarme al final.



No quiero pasajeros así que doy un tirón y empiezo a rodar por debajo de 4:30 min/km para intentar sacármelo de encima


¿Qué haces? ¿Qué haces? ¿Cambios de ritmo? ¡Imbécil! ¡Para o llegas a meta andando!


Por un momento la vocecita de la razón consigue hacerse oir. Su mensaje, juntamente a la falta de energía, se impone y tras unos 150 metros bajo el ritmo. No lo he soltado, cuando he acelerado se ha puesto a mi ritmo y sigue ahí, lo veo por el rabillo del ojo.



Va a ir a "rueda" y esprintarme al final.



Llegamos al km 4 y he rodado los últimos mil metros a 4:59 min/km


Y un poco después el de la camiseta verde se queda atrás pese a que yo he bajado ritmo. El cambio de ritmo le ha hecho más daño a él que a mí. Queda poco para la meta y delante solamente veo a otro chico. Va muy despacio, mirando al suelo y cuando siente que alguien le viene atrás se echa para un lado. Se nota que lleva un pajarón y que le cuesta seguir, pero no para de correr para ponerse a andar.


Así se hace. Ánimo que ya no queda nada.


Llego a la larga recta de meta y no hay nadie con quien esprintar. ¿No lo hay? Sí, están mis 4 meses de inactividad y mis ganas de liberar toda la energía que aún me queda. Así que acelero. El corazón va a mil. Acelero más. El público ruge, los niños que esperan tras la meta para dar las bolsas titubean por si descarrilo y los arrollo. Un último acelerón. Cruzo la meta. No derribo a ningún niño



Los últimos 850 metros han sido a 4:19 min/km.




I´m back. Molón







--------------------------------------------

Los fríos y sinceros números

Distancia: 4,85 km -- Tiempo empleado: 24 minutos 40 segundos -- Ritmo: 5:05 min/km -- pulsaciones medias: 173 ppm

Puesto: 50 de 69
Puesto en categoría masculina: 41 de 45
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3258 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Dom, 08 Mai 2016, 20:30
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Unha crónica chea de épica, certamente.

Ós números tampouco hai que facerlles caso de máis. E xa que falas de volver, para cando a próxima?
VICTORALVAREZ

Experto no foro
Experto no foro
13/10/10
196 Carreiras
5440 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 08 Mai 2016, 21:14
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Buena carrera compañero Aplauso Aplauso

Y los ritmos rápidos aparecerán pronto, ya sabes como funciona esto.

Un saludo
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 09 Mai 2016, 16:22
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Muy buena crónica. Me han gustado sobre todo ese planteamiento coral, muy acorde a lo que en realidad sucede en el cerebro durante una carrera.
Aplauso Aplauso Aplauso

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Hera

Foreiro Senior
Foreiro Senior
24/06/15
29 Carreiras
483 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 09 Mai 2016, 17:04
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Me encanta la crónica de la carrera! oye pues ha sido un in crescendo muy interesante, yo ahora mismo después del invierno si hago eso llegaría con los pulmones a tope
mateotn

Maratoniano
Maratoniano
27/11/13
0 Carreiras
1524 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Lun, 09 Mai 2016, 17:05
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Opino como PapaLeguas. Falta el típico pensamiento "Qué carallo hago aquí metido, sufriendo como un perro en esta cuesta, con lo bien que estaba en el sofá "
beuckelssen

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/12
88 Carreiras
959 Mensaxes
Valdoviño
Respostar citando Envío Mar, 10 Mai 2016, 12:54
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

Muchas gracias a todos por comentar; da ánimos para seguir posteando. Aplauso

mateotn... esta misma mañana ya he tenido ese pensamiento. En Cedeira era imposible por ser una carrera por paseo marítimo y ribera de un río; no había ni la más leve cuesta.

Meiga
Este año ha surgido un circuito de carreras nuevo que engloba citas en los 8 ayuntamientos más norteños de la provincia de La Coruña. Algunas carreras ya existían y otras son nuevas para la ocasión.

La carrera de Cedeira era la primera y este mes tengo otras dos citas del circuito:

- Sábado 21 unos 7,4 km en Cariño
- Domingo 29 un 5K en San Sadurniño
Hera

Foreiro Senior
Foreiro Senior
24/06/15
29 Carreiras
483 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 10 Mai 2016, 13:27
Asunto: Re: Diario de un "maratonista" friolero. Desafío C42 2017

mateotn escribió:
Opino como PapaLeguas. Falta el típico pensamiento "Qué carallo hago aquí metido, sufriendo como un perro en esta cuesta, con lo bien que estaba en el sofá "

Eso lo pienso yo siempre en el km 1 de una carrera, quién me mandará! pero la sensación de la llegada a meta lo compensa todo





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos