Lun, 05 Dec 2016, 13:00
Asunto: Re: Diario de Sanmikel
Domingo 4 de decembro, Media Maratón de Vigo, Relevos de 2.
Cousa rara esta, me estreaba nisto dos relevos, e non o tiña moi claro.
Para ser en Vigo, tarde non chego a carreira, pero dei máis voltas ata chegar con "Gefreiter" que un pouco máis non vou... Se me esqueceu o garmin, volta a casa, a rúa cortada, volta por outro lado...
Da igual, chegamos e nos organizamos.
Curioso isto de que a carreira empece e ti non salgas, que nin sequera queceras nin nada, esperar..
Gefreiter ía facer o primeiro relevo de 10.6km, e eu os 10.5 restantes.
A prior non eramos favoritos, había dous triatletas apuntados con marcas por debaixo de 35m en homologadas. El podías estar o seu nivel (ou mellor como se demostrou), pero a min, me pasarían como unha moto a unha bici..
Aproveite que a saída daba varias voltas para seguir en directo os 3 primeiros pasos por os 5km iniciais.
Non estaba nervioso, máis ben todo o contrario pensando que non tiñamos moito que facer.
No primeiro paso cronometrado o triatleta lle leva unha vantaxe a "Gefreiter", había saído rápido, e se consegue manterse, acabouse todo. Pero este home pensando en darme vantaxe, xa o pasou antes do km 5.
Eu marchei en dirección contraria a carreira animando os corredores (non había unha alma por a rúa que animase), ía para o lugar co cambio de chip.
Non lle dixen nada a "gefreiter", pero levaba toda a mañan con dor de tripa, e non as tiña todas comigo (estiven con dor ata o a noite, unha pequena gastroenterites)
Trotei, fixen rectas, e calculei o tempo. Vin por alí o outro triatleta, e a verdade e que non sabía que ía suceder.
Vexo a "Gefreiter", e lle saca un bo cacho o triatleta (uns 150 m), lle quito o chip, tardando un pouco máis da conta, e comeza o meu relevo.
Os meus temores comezan, teño pensado marcar todos os pasos km por a organización, pois é homologada.
O primeiro problema e que comezo unha carreira so, non teño a ninguén para marcar o ritmo, ou como referencia, e o meu medo principal e que me veña de atrás o outro corredor e me pase.
Saída en baixada e despois baixada, paso os primeiros 400m en 1m19s, a 3:18.
Vou so, vexo ao lonxe a Alberto Bastos, e detrás a "Tony", que tomo como referencia.
Parece que estou recortando a "Tony", paso o km 12 en 3:46, os meus temores comezan. Penso que non vou o suficiente mente rápido para que me pille un corredor de 35m en 10k, e tampouco quero forzar moito máis, pois quero gardar algo de folgos por se me pasa, para intentar seguilo (este temor é unha constante toda a carreira).
Paso o km 13 en 3:45, case a punto de coller a Tony.
Nese intre me colle un grupo de 4 corredores (Canuda, Seguros Bilbao, Taninos).. eu me manteño con eles, e comeza a subida de García Barbón que se fai moito máis forte o fondo. Non marco no km 14 pero si no 15, e saen eses dous km a 7:54, sendo case todo subida.
Estamos en pi y margal, e se van 3 corredores, eu me manteño, o meu temor e gardar algo de forza se me pasa o meu competidor.
Me quedo con un rapaz, co que case vou facer uns cuantos km, pero mantendo a distancia cos de adiante.
No km 16 se me esquece picar no garmin, pero si o fago no 17, saíndo eses 2km case todos en subida en 7:56.
Me vexo ben, e a distancia cos de adiante se vai un pouco, pero me vale como referencia.
Levo toda a carreira pensando en mirar para atrás, pero non o fago, non quero sabelo. Estou gardando algo de forzas. As subidas as levei moi ben, non tiven que forzar.
So quedan 4km, e aquí e mais favorable o terreo (non sei para quen). O km 18 é en baixada e sae a 3:32, con este rapaz o e meu lado. Pero na metade do 19 se queda atrás, e sae o 19 en 3:33, tamén picando para a baixo. A distancia co Tanino se reduce, estou recortando e gardando algo de forzas. Xusto no paso onde cambiamos no chip no relevo, se da un xiro, que no que quedo en dirección contraria, e vexo que en 500m non ven ningún corredor salvo o rapaz que deixei atrás, así que me tranquilizo, paso o km 20 en 3:40.
So faltan 1.1 km, e me relaxo, baixo o ritmo un pouco ,e miro para atrás cada 200m, non vai ser que veña como un foguete alguén.
Entro en meta con un sorriso, e relaxado desfrutando da entrada. Me deron gañas de facer un Pedro Nimo, pero había entrado moitos antes ca min, así que non daba lugar...
10.5km en 39:34 a ritmo de 3:46. Que non está nada mal para o circuíto que é, e para relaxarme o final.
Os 10k homologados que fixen saíron en 37:48, que sería a miña mellor marca en homologada, e baixando o ritmo no km final.
Cheguei a meta canso, pero con forzas. Fun forte, pero puiden ir máis. Creo que foi a carreira que máis forte fun de todas as que fixen (salvo por o final). Me da a min que isto de correr en equipo me da máis motivación para correr, iso de non fallarlle o compañeiro axuda moito para tirar.
O chegar a meta deille a man o do outro equipo, quitámoslle 1m30s.
Saudei a Miguel, e nos felicitamos e vacilamos mutuamente un bo rato.
Subimos o podium, e nos deron un trofeo para cortar entre os dous e casa un levar a súa metade (En relevos so había trofeo para o primeiro)
Analizando os datos me da a min que non se lle dan moi ben as costas o triatleta, pois sempre me recortou nas partes rectas, pero nas zonas de costas lle metín 2 minutos. E parece que sempre o tiven pegado o cogote. ¿Grazas costas de Vigo! Me da a min que poucas veces máis direi isto.
Desfrutei coa familia, comín tranquilo, e despois me fun a descansar 1 rato tomando algunha manzanilla, pos o dor de estómago non desapareceu ata a noite.
Agora non teño máis cousas en mente, pido que non me doia o xeonllo (difícil), e cando iso suceda rebaixar uns cuantos quilos de bandullo..
Veremos..
Última edición por sanmikel o Lun, 05 Dec 2016, 15:18; editado 5 veces
