Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 15 Xul 2018, 17:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 9.

- Buenos días, aquí estamos en esta mañana espléndida en O Rosal para hacerles llegar a todos ustedes el esperado regreso de las carreras dominicales a esta cadena amiga. Al micrófono les habla Jose Antonio Luque y nos acompañan como siempre Jose Antonio Camacho y Kiko Narváez.
- Muy buenas.
- Eh, qué hay.
- ¿Creéis que la inactividad de estas semanas nos podrá pasar factura?
- A ver, puede, no digo que sí ni que no porque la factura es la factura pero nosotros somos mucho mejores que ellos.
- Ozú.
- Nos cuentan que hemos venido en bicicleta desde casa. ¿Esto en principio es bueno o es malo?
- Anda que hay que tener ganas pudiendo estar tomando una cervecita en un chiringuito en Cádiz.
- Nosotros no estamos tan acostumbrados y ellos han venido descansados en coche pero confiamos en los nuestros.
- Y no olvidemos que venimos de una lesión.
- Ellos están a lo suyo, que es correr y llegar a meta, y lo demás no les interesa.
- Espérate, espérate, que viene Isco, que regatea Isco, qué pena que se le va el balón a Isco, pero qué maravilla Isco.
- Cuando yo era corredor qué de risas nos echábamos en las duchas al acabar.
- El calor puede que nos perjudique.
- Claro, porque ellos están habituados a eso, es a lo que han venido, y eso no nos favorece, que si no de qué.
- Ya arrancamos, suerte para todos.
- El siete ese es muy rápido, también es lo que tiene, porque calidad ninguna, pero si nos ponemos a correr pues sí.
- Ea el gachó.
- Espérate, espérate, que la coge Isco, que se marcha Isco, qué pena que no controla Isco, pero qué maravilla Isco.
- Nosotros tenemos que espabilar, porque si dejamos que nos adelanten luego va a ser más difícil recuperar, ellos están a ver si suena la flauta.
- Quillo, me sé un chiste de maratonianos que es la leche.
- Se nota que estamos un poco cansados y ellos no, mira ese alto que es famoso aquí por eso mismo cómo mueve las piernas, que son más largas y así cualquiera.
- Menos mal que hemos elegido la prueba corta de cinco kilómetros.
- Y le dice un niño a la madre en una maratón, mamá, ¿por qué corren todos esos hombres?, y la madre le dice porque al primero le dan un gran premio, ¿y entonces por qué corren todos los demás?, pregunta el niño, ay qué jodío el crío.
- Y después no se pierdan el estreno del nuevo programa "Con tu Garmin o con el mío", donde conocidos atletas comparan sus mediciones para conseguir la más cercana a la homologada.
- A ver, no hay que ser catastrofistas hasta que se produzca la catástrofe.
- No nos está beneficiando el terreno, míster.
- Hombre, claro, porque nosotros cuesta abajo somos más veloces que ellos subiendo, pero si nos igualan el recorrido la liamos.
- Cuidado con la rubia que viene lanzada.
- A ver, eso de las mujeres corriendo no sé yo.
- Es un escándalo las criaturitas que hay aquí.
- Espérate, espérate, que la pide Isco, que recibe Isco, qué pena que tropieza Isco, pero qué maravilla Isco.
- Cuanto más minutos pasan menos faltan para acabar.
- Arsa.
- Si ellos hacen la misma distancia en menos tiempo hemos perdido.
- No sé qué os parece pero vamos muy colorados de cara, míster, Kiko.
- Como una gamba.
- Pues sí, y creo que si nos venimos abajo se nos vendrán arriba.
- ¿Qué podemos hacer, míster?
- A ver, es que es muy difícil que nos adelanten porque ya van delante, entonces a ver.
- Cuando yo corría por Cádiz qué panzadas de pescaíto me metía, eso era lo mejor.
- Tenemos que mostrarnos más, pim pam, p'aquí, p'allá, algo.
- Espérate, espérate, que la centra Isco, que la entrega Isco, qué pena que la manda fuera Isco, pero qué maravilla Isco.
- ¿Falta mucho, que he quedado con unos coleguillas?
- Antes de la segunda vuelta hay que acabar la primera.
- La rodilla va dando algún que otro problema, míster.
- Sí, está claro, si nosotros por categoría somos superiores pero si tenemos menos rodillas que ellos a ver.
- No podemos pedir más entrega.
- No, si es que para ellos ganarnos es un prestigio, por eso. Mira, mira, ya está dando zancadas ése de verde, se nota.
- Estamos a punto de terminar ya, es una pena.
- Si es que ellos no se complican.
- Espérate, espérate, que la falta la va a sacar Isco, que la lanza Isco, qué pena que se ha metido gol en propia puerta Isco, pero qué maravilla Isco.
- Ellos tienen dos o tres que son muy rápidos.
- Bueno, pues al final hemos acabado en el puesto trece de treinta y seis.
- Trece, lagarto.
- A ver, ellos han tenido un premio que no se merecen.
- No ha podido ser.
- Pisha.
- Y creo que vamos cojeando un poco.
- ¡Dani de mi vida!
- Espérate, espérate...



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Mér, 29 Ago 2018, 11:19; editado 1 vez
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4695 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Dom, 15 Xul 2018, 17:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

E-NOR-ME
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 15 Xul 2018, 18:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Buenísimo Daniel.
Lo segundo mejor de vivir en Dinamarca es que no tengo que aguantar a los comentaristas de telecinco al ver el mundial. Lo mejor es que no tengo que aguantar reggeaton.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Dom, 15 Xul 2018, 20:07
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ríndose Ríndose Ríndose Ríndose
Esta tan bien la parodia, tan reconocibles cada uno, que me atrevería a decir que dónde dices José Antonio Luque, (el que comenta con Pablo Pinto los partidos de menos audiencia), en realidad te referías a Manu Carreño. Pensando Guiño



Homo homini gallicus canis
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 21 Xul 2018, 0:48
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 14. (20 de julio)

¿A quién vas a creer? ¿A tu pierna o a mí?

Porque será la cintilla, no me atrevo a dudarlo, y será que todo marcha bien y será que los tratamientos son los adecuados, pero qué será será que el cuerpo -que es muy ignorante y recalcitrante y no mejora, sólo por llevar la contraria- no se deja convencer.

Propongo descansar otra quincena y me lo niegan: hay que correr (poco), hay que insistir, hay que forzar, hay que averiguar en qué punto estamos, hay que valorar. Y esa inflamación tenaz la bajamos con ibuprofeno, tres pastillas por día durante una semana.

¡Mano de santo! De san Ignacio de Loyola, que tuvo tres operaciones en la rodilla y quedó cojo para toda la vida.

Salí a rodar en un microentreno a modo de test, al comienzo con la bicicleta para calentar, trotando a continuación tres tristes tigres kilométricos. No es éste un dolor de los que desaparecen en carrera, es de los que van de menos a más, y de los rencorosos, de los que te hacen pagar las alegrías durante mucho tiempo. ¡Basta, vasto externo, basta!

El domingo iremos a Moraña. Meto las zapatillas en la bolsa con la misma fantasía irreal con que un adolescente granujiento esconde preservativos en el bolsillo antes de su primera fiesta.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 22 Xul 2018, 21:27
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Doctor, ¿cómo fue por Moraña? Te vi bastante atrás en algún giro del circuito pero luego te perdí, no sé si resucitaste gatunamente y me pasaste indavertidamente o si ibas regulando por las molestias recurrentes.
Ya nos contarás.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 23 Xul 2018, 21:28
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 16. (22 de julio)

- Puesto que en un accidente de tren el furgón de cola es normalmente el más perjudicado, ¿qué medida propondría usted?
- ¡Suprimir el furgón de cola!

Y eso hicieron en Moraña.

El sábado nos fuimos a pasar el día a Nerga, cojeando para bajar del hostal a la arena. Si no puedo ir a Nueva York y no puedo ir a la playa ¿qué me queda, oh, qué me queda?, bramaba dramático. Y cuando empezó a dolerme la otra rodilla simétricamente caí en depresión, con la moral por los subsuelos y sin hablar. Montse, con esa inteligencia emocional femenina de la que carecemos los hombres y el conocimiento profundo tras quince años de convivencia, lo notó en seguida: tú tienes sueño.

Desde allí nos acercamos a la carrera el domingo, unos (aquéllos) a correr y uno (éste) a animar y comer, y también a enfadarme y a explicar a gritos mis males y mi indignación con el universo. Pero el vale para el restaurante venía con el dorsal, que ya ni quería recoger, y el dorsal venía con ojitos y me miraba tentador. Álex acabó de convencerme. Todavía medité frente al maletero abierto quince minutos, voy, no voy, me visto.

Era un Homo Reflex el que se dirigió a la salida. Sin regalar ni un paso de más, sin una zancada de calentamiento. Me coloqué al final y partimos, los demás animosos y yo con pánico. Arrastrando los pies, midiendo los movimientos, contando con parar en cualquier momento. Montse acompañándome.

Y hubo molestias, claro, y aun así tolerables. Sin gestos excesivos, sin alegrías innecesarias, fui poco a poco avanzando. No íbamos tan despacio, a ritmos de cinco min/km, y sin embargo cerrábamos el grupo. Si no nos acechaba el coche escoba (ni su pariente el chimpín, de mucho más agroglamour) se lo debíamos únicamente a un elemento de peso que marchaba descolgado concediéndonos un respiro.

Acostumbrado como estoy a codearme con la élite (cada seis meses en la tienda de Bikila al cambiar las zapatillas, hola, qué tal) era ésta una experiencia nueva. Pensaba románticamente que en la zona humilde del pelotón la gente sería más feliz y despreocupada, pobres sí pero honrados, de fácil contentar, el país de las sonrisas, gentes que enamoran al viajero con su sencillez, niños que ríen descalzos y juegan con un balón de trapo, pueblos que hacen música de su llanto, añada usted aquí su tópico. Bah. Trotan sudorosos y en silencio sin alharacas, como el resto.

Ganamos algunas posiciones, mantuve la lesión controlada, sufrí el calor. Llegamos al término de la primera vuelta y de mi actuación. Me desvié y evité la meta por no despistar al cronometrador. Estaba contento. Renqueante también. Estiré como nunca, lo que en mi caso no significa gran cosa. No parecía estar peor (ni mejor) que antes de participar y había añadido cinco kilómetros al fondo de armario. Winter is coming.

Montse llevó trofeo y premio económico. Yo habría enmarcado el billete, passpartout incluido: ella lo gastó en cañas. Y es que el dinero no lo es todo, y lo demostró a continuación el local contratado en el que negaban el acceso a varios amigos pese a que habían pagado el menú. Donde no hay mata no hay patata.

Más tarde, de regreso en la habitación, con hielo en la región dañada, me dediqué a investigar hasta identificar a cierto forero antisocial. Un atractivo cojo junto a la ventana, con tiempo libre y cotilla, con estos mimbres ya rodó Hitchcock una obra maestra.



P.S.: Mañana visito por segunda vez al Príncipe de los Traumatólogos. Señor, no soy digno de que entres en mi casa, por eso acudo yo a tu consulta.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 24 Xul 2018, 13:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Derribos Arias. Actualización número 3.

Que te infiltre con sus propias manos el responsable de traumatología de la selección española es como ir a fotocopiar un libro y ser atendido por el científico que clonó a la oveja Dolly, como comprar manzanas y que el frutero sea Newton, como si encargas una crema antiarrugas y la despacha Jordi Hurtado, como si le pides a Schrödinger que le dé y no le dé de comer al gato, como si tu vecino es Santiago Pemán y habláis del tiempo en el ascensor, es como si te instala Bill Gates el antivirus, que cambie la bombilla Edison, que te sirva el café Juan Valdez, es cortar la hierba con el caballo de Atila.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 24 Xul 2018, 13:48
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ok, temí que hubieses sufrido algún percance con las lesiones/dolencias recurrentes. Ánimo que 5 km anteayer pueden muy bien ser quince en unas semanas. Confío plenamente en que tus piernas acabarán mucho mejor que las del señor L.B Jefferies.

Lo de investigar está sobrevalorado, doctor. Mejor reservar esas dotes detectivescas para los cracks que atajan kilómetros y luego se los arrogan o para los seres que usan dos chips en sus zapatillas Ríndose
Dejemos a esos despreciables antisociales en su anonimato, disfrutando de esos domingos de carrera en lo que lo mejor es que no hay que hablar con nadie.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 29 Xul 2018, 22:21
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 22. (28 de julio)

La infiltración es de efecto retardado, muy poco cinematográfica, anticlimática, desagradecida para el público que aguardaba el rendimiento inmediato de las espinacas en Popeye o el cabreo en Hulk. Y así, en vez de salir bailando claqué de la clínica con música surgida de la nada y figurantes acompañándome en las calles, empeoré. Y después mejoré, pero porque sí, por el ciclo de la vida, por casualidad, por equis, pues me han dicho que hasta diez o doce días tras el pinchazo no notaré los resultados. He calculado que esa epifanía coincidirá exactamente con el vuelo de Frankfurt a Zakintos y que, emocionado, haré unas series por el pasillo del avión.

Mientras tanto estuve inactivo toda la semana y el sábado fuimos a Marín, a ver. Mi estado de forma es ése, a ver. ¿Cómo vas? A ver. ¿Eres capaz de correr? A ver. ¿Y la rodilla? A ver. ¿Y entonces el maratón? A ver. A ver equidista entre la resignación abandonada de es lo que hay y el optimismo irresponsable de malo será.

Cuánto me gusta esta carrera y suelo olvidarla al pensar en las pruebas favoritas de la temporada. Urbana, nocturna, homologada, veraniega, exitosa, llana, organizada y espectacular en ese ambiente en la avenida principal sin comparación en Galicia. Y con un trazado enrevesado para abandonar en cualquier momento sin alejarme nunca demasiado de la meta (y para que me doblen contra las matemáticas y la lógica).

Reencuentros y saludos, un ligero calentamiento, una breve espera, un comienzo prudente. A ver. A ver a Montse, que iba delante, eso ya no, oiga, y aceleré lo justo para alcanzarla. Por la Escuela Naval, por un camino de hierba, cuidado extremo al pisar, y por fin incorporados al circuito asfaltado y al entusiasmo de los espectadores, de los niños poniendo las manos y de los conocidos llamándome por el nombre, de las batucadas. ¡Sí! No sólo estaba corriendo, estaba disfrutando.

Y dado que soy inelástico a los entrenos (muy escaso provecho si ejerzo de hormiga, muy aceptable declive si de cigarra), mantuve con esfuerzo pero sin agonías ritmos por debajo de cinco min/km. ¿Y la segunda vuelta, podré con ella? A ver. La segunda vuelta fue más rápida que la anterior.

Era mi primer diez mil desde mayo. No me duele la pierna. Os imaginaréis lo aliviado que me encuentro. Se han abierto las puertas que permanecían cerradas, los cuartos a oscuras se han iluminado. Veo las posibilidades frente a mí.

Un pequeño paso para el hombre, etcétera.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4257 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Lun, 30 Xul 2018, 7:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Me alegro de que las cosas empiecen a mejorar Doctor. Nos cruzamos en Marín (durante la carrera quiero decir) y saqué fuerzas para animarte, ya te puedes quejar de tu club de fans.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 02 Ago 2018, 17:56
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 25. (31 de julio)

Y me las prometía tan felices.

Y fuimos hasta Goián, al embarcadero, y desde allí entrenamos por los senderos, primero en dirección al puente de Vila Nova, después en dirección a la playa de Eiras, y era hermoso ir siempre junto al río por tierra, arena y madera. Y nos cruzamos con otros corredores que no saludaron. No importaba, yo estaba contento y decidido a completar doce kilómetros, que en breve serían quince, y pronto veintiuno, y de ahí a Central Park.

Lo dejé en diez porque, a pesar de la sombra y la disposición de ánimo, el calor era abundante y las fuerzas escasas. Y al estirar y agacharme las rodillas crujían como el sonido del mar al retirarse en una playa de guijarros. Parecían de arenisca. Bien, de arenisca son las inestables formaciones del Parque Nacional de los Arcos y llevan decenas de miles de años aguantando; con la mitad de eso me conformo. Pero no dolía la cintilla iliotibial.

En casa escribí a G para darle las buenas nuevas, entré en la página del maratón para seleccionar el ferry de partida a Staten Island, saqué billetes para Copenhague.

En uno de esos brincos mentales se cayó el cántaro al suelo. Las molestias han vuelto.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 02 Ago 2018, 18:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Vi ses snart!

A ver si esta vez conoces al gato. Bueno, y al niño también.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 03 Ago 2018, 20:30
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 28.

Estoy de vacaciones desde las tres de la tarde y no vuelo hasta mañana. Para que veáis que no soy nada ansioso.

Como despedida, y sobre todo como prueba, salí a rodar un rato por Cda casi de noche, cuando el calor era más soportable.

Ese juego de las películas norteamericanas en el que dos coches van de frente y el que se aparta es el gallina, en Carregal se hace con los saludos. Te cruzas con alguien y os quedáis mirándoos a los ojos. El que dice hola es el gallina.

Fueron cinco kilómetros bochornosos (climatológicamente hablando) con el siguiente reporte: tres paisanos mudos, un gato estirado en un canalón, un perro pequeñajo que creo que era mi viejo conocido Sir Didymus, una torcedura de tobillo que se quedará, espero, en un susto.

La rodilla, ahí ahí.

Es agosto. Faltan trece semanas para el maratón y todavía no tengo un plan, pero tengo un planazo: cuatro días en Zakintos, seis en Kefalonia, dos en Ítaca.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4270 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 04 Ago 2018, 9:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
cuatro días en Zakintos, seis en Kefalonia, dos en Ítaca.


Doctor: A la vuelta haznos una crónica costumbrista de las Carmuchas griegas, please. Ese sitio es perfecto para entrenar la insolvencia. Te mando algo que seguro te inspira:

www.youtube.com/v/qUkuJNecn3s

No cuadra mucho Montse en esta escena, pero seguro que te vale para unos entrenitos más motivados, pero cosas straight oiches.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos