Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 25 Nov 2014, 22:39
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

O macramé!!! Por favor, canto sudei coa miña profe de manualidades para facer un maldito portamacetas para a miña nai... Sen dúbida é mellor correr, especialmente agora que se te ve inspirado, doutor.


Última edición por Meigalicix o Mar, 25 Nov 2014, 23:30; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 25 Nov 2014, 22:44
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 143. (26 de noviembre)

Muevo alguna foto de sitio y corrijo textos. Esto de editar mensajes anteriores es muy orwelliano, quien controla el pasado controlará el futuro el diario y cuántos gatos ves aquí, Winston.

Hoy miércoles de club, hace tiempo que no me pinchan, ¿lo de la piedrecita habrá sido una novatada, una prueba de iniciación que he superado? Ejercicios de corrección postural, de equilibrio y demás, incluido el oxímoron de las rutinas excéntricas (o es una cosa u otra). Tiemblo como una vara con los abdominales isométricos de lo flojo que estoy.

Después me ponen series. Creo que no hacía desde... desde nunca. Tan novato me pillan que ni las entiendo, cuatro bloques de trescientos metros con descanso de treinta segundos, y bloque con descanso de veinte, y luego de diez, y repetir todos los bloques, o algo así, y me bloqueo con tanto bloque y no sé qué hago. En cualquier caso lo hago mal, a la sexta vuelta ya voy treinta segundos por kilómetro más lento y planto, otro día saldrá mejor. Termino con un par de rondas finales descalzo por la hierba mojada. Aterido (esta palabra suena mucho más grave de lo que es), me voy a tomar un café caliente con Isaías y a hablar del próximo fin de semana de escapada correril.

Películas gatunas recomendadas de hoy, interpretadas por Orangey (toda una estrella felina y de variados registros):


Adorable en "Desayuno con diamantes"


Temible en "El increíble hombre menguante"

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Ven, 22 Mai 2020, 21:40; editado 2 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 27 Nov 2014, 21:21
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Un poco de lumbalgia, del latín lumbus y del castellano algo. Fortalezco una zona y cargo otra, lo mío es descontracturar un santo para contracturar otro. Pero el fisio dice que vamos bien, creo que hace media aritmética entre él (buen mozo) y yo.

Mañana salimos para Donostia, Irdam a por los 21 kilómetros y yo al 10K. En estos momentos voy con ganas de darlo todo (bueno, quizás deje algo para tomar un bocadillo a la vuelta), ya veremos tras el viaje y los paseos turísticos y el madrugón en qué queda la cosa, que son muchas horas de gatobús.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Ven, 22 Mai 2020, 21:34; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 01 Dec 2014, 19:46
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 147. (30 de noviembre)

Fin de semana de pintxos y pies. Me gusta compartir carreras con los maratonianos, acercarme un poquito a esa aventura. Algún día caerá. Y como me gusta Donostia (y cómo me gusta Donostia) no lo pensé mucho. Interminable viaje en autobús, descansito en la pensión y al lío. Ya en la feria del corredor saludamos a Pedro y Rubén Diz. Mientras yo tomaba unas tapitas y sidra que nos ofrecían, Irdam se hizo una prueba de pisada: le salió la planta de Kunta Kinte, sin dedos. Caras de preocupación, gesto serio, le dan un certificado, ahí se va tras haber dejado huella y yo haciendo reportajes online del asunto. Unas llamadas y encuentros, y con José Ángel (que debutaba), Berto (sin él no habríamos ido siquiera) y una guía local nos fuimos a callejear. Ahora ya somos tres más los que queremos vivir allí, en todo el fin de semana sólo dimos con una persona que no fuera encantadora... y resultó ser gallega. Comimos y bebimos todo lo adecuado antes de la prueba, fritangas, txakoli, zuritos, patatas bravas, y a medianoche dijo Berto: los únicos que van a correr mañana y están todavía por los bares somos los porriñeses. Y con esa irrupción de la realidad dimos por buena la jornada y nos retiramos.

Cuatro o cinco horas después ya estábamos con el desayuno, yo que soy señorito no quise tomar la leche con nata y esperé (error), confraternizamos con otros pensionistas que iban al 42K y nos llevaron en coche. Tomé mi sano croissant mañanero y llegamos al estadio, ambiente, nervios, suerte para todos, intento calentar para bajar de 45 minutos como había asegurado de copas, pretendemos seguir a Nimo en su rodaje (otro error). Los del 10K salimos antes, ahí voy convencido de mis posibilidades, pero compruebo que esto no va a ser la Behobia en aplausos, al menos para nosotros. Mucha mucha participación femenina (un 37% nada menos), y al ratito los pintxos, las cervezas y el croissant amenazan con adelantarme, qué mal me encuentro. De 4'28" paso a 5'16", casi querría abandonar... y me abandono, me dejo ir, sólo levanto cabeza y sonrisa cuando veo a mi amiga con la cámara, hay que disimular, y después ya sin testigos conocidos vuelvo a las penurias. Acabo porque hay que acabar y porque la meta es en Anoeta. Objetivo no cumplido, tampoco pasa nada, lo importante es que haya salud.

Me visto, tomo un powerade y un par de vasos de caldo y me quedo a esperar a los de verdad, los de la media y sobre todo los maratonianos. Me van dando el parte, tanto Irdam como Ángel están en carrera. Los tres primeros del 21K cruzan de la mano. Voy entrando y saliendo del estadio para seguir a todos. Veo pasar los globos de 2:30', 2:45', es emocionante ver esos grupos compactos de populares de nivel, apretando los dientes y a por buenas marcas, aún les queda otro tanto, ánimo. Pasa José Ángel, fantástico, el que vale vale. Detrás Isaías, ya para acabar la media. El año que viene la hago yo también, decido. Mientras, me encuentro con la novia de Pedro, muy nerviosa, juega en otra liga pero cada uno sabe las mil historias que hay detrás de su maratón. Ya hay mucho ambiente, se juntan los que sufren en la distancia corta con los que vuelan en la larga, y oigo los coches de la organización y es Nimo quien viene en solitario, le grito un Pedrooooo que envidiaría Penélope Cruz, qué alegría, de nuevo triunfa en Donostia, campeón de España, y presumo de paisano con los que tengo a mi lado.

Aparece Irdam ya cambiado, comentamos, y me dice que está cojo, se descalza y me enseña un dedo, el dedo que ayer no salía en el podólogo. Una cosa morada, horrorosa, fea, de las que no enamoran. Tiene mérito correr así. Llega justo a tiempo para vivir un momento behobiano, cómo un atleta se para lesionado a quinientos metros de la meta y es materialmente levantado por el clamor del público como por telequinesis. Nos acordamos de que tenemos dorsales VIP y volvemos al campo con la acreditación para preguntar por los servicios médicos. A la vista de la tarjeta se nos abren todas las puertas, creo que Moisés tenía una de éstas cuando lo del Mar Rojo, cosa portentosa. Le atienden y yo me quedo a pie de pista dando la enhorabuena a los que llegan felices, hago unos selfies, intento imaginarme cómo será eso, aparecen los compañeros del hostal. A Isaías le han drenado la herida y hecho unas morcillas con toda la sangre que había, le tratan estupendamente para no variar y ya más recuperado nos vamos a coger un autobús (todos son gratis ese domingo, para corredores y no corredores) hasta la pensión. Nos perdemos la entrada de José Ángel, que hace un neto de 3:32' sin apenas preparación y trasnochando.

No lo alargo más. Quedamos por el casco viejo hasta la hora del regreso, nos despedimos de Berto, de Donostia, prometemos volver todos para la Behobia, nos vamos cansados pero contentos, vemos la tirita de Isaías unas cuantas veces y al final el dedo que ya está de color humano, dormimos lo que podemos en el viaje y llegamos de mañana para ir a trabajar. Pienso repetir, aunque a lo largo del día tuve momentos de arrepentimiento.

Grandes tertulias: por qué no se puede ir a un triatlón con cestita en la bici, por qué 400.000 euros me mejoran la vida pero no me la cambian, dónde está la línea que separa el ibuprofeno del dopaje, cómo pueden estar todo el día de bares en esta ciudad, por qué el autobús tiene que hacer tantas paradas y otros misterios de la existencia.





Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Ven, 22 Mai 2020, 21:30; editado 5 veces
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 01 Dec 2014, 20:43
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Comparto tu pasión. A mi todo lo que me cuenten del País Vasco me subyuga...

ccaa.elpais.com/ccaa/2...55460.html

P.D.: En las fotos se te ve totalmente seducido por el lado abertzale de la fuerza. ¡Qué peligro! Más que con ganas de correr, se te ve con cara de querer levantar pedruscos. Mr. Green Razz

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Aprendiz

Foreiro Senior
Foreiro Senior
24/06/13
8 Carreiras
680 Mensaxes
VIGO
Respostar citando Envío Mar, 02 Dec 2014, 6:21
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Una crónica cojonuda. Enhorabuena!

Hazlo, o no lo hagas. Pero no lo intentes.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 03 Dec 2014, 21:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 150. (3 de diciembre)

En "La extraña pareja" Oscar (Matthau) anima a Felix (Lemmon) a que se suelte, que rompa una taza como símbolo de su liberación; Felix la tira por fin y se hace daño en el hombro. Eres un caso perdido, sentencia Oscar. Así deambulo yo por el club, reacio a dejarme ayudar. Sal a trotar: me duelen las rodillas. Ahora un doscientos al sprint: se me carga el glúteo. Estira el psoas: espera que se acalambra un pie. Fortalece el piramidal: ay, que me tira la ingle. Un caso perdido.

Sigo sin saber hacer las series. Voy muy rápido (según mis estándares) y no llego a acabarlas, pero al menos me espabilo un poco que ando totalmente oxidado. La idea es no romper nada en el proceso.

Voy a intentar ir dos veces por semana y esperamos mejoras inminentes. Cuidado, archienemigos, que estoy incluso entrenando técnica de carrera. Hoy corrí con los brazos en el pecho y parecía Nosferatu en calzones.



P.S.: Albergg, claro que me acuerdo de ti. Saludo por aquí porque no lees los privados.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 11 Set 2017, 20:31; editado 2 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 04 Dec 2014, 22:50
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 151. (4 de diciembre)

Como si yo fuera un columnista de suplemento dominical, me escribe un amable lector y dice que ve que sigo sin entrenar. ¿Perdón? ¡Pero yo creía que sí lo estaba haciendo! ¿Entonces todas estas salidas no son dignas siquiera de llamarse entrenamientos? ¿No os parece bastante? ¿Qué más queréis de mí? Si me pinchan, ¿acaso no sangro? Si me hacen cosquillas, ¿acaso no río? Si me envenenan, ¿acaso no muero? Y si me agravian, ¿no debo vengarme?

Son las 23:00 horas del invierno rural, me calzo las zapatillas y salgo a correr a unas horas en las que hasta los lobos están ya en casa repasando viejas cintas de "El hombre y la Tierra", que son para ellos como los vídeos de matogrosso. Me marco seis kilómetros de mucho sacrificio, que uno querría llegar y decir qué bien he hecho y cómo me he ganado un yogur líquido y unas pastillas de chocolate Nestlé, pero os imagino al otro lado y pierdo las esperanzas de merecer vuestra aprobación, y ya no quiero tomar nada pero aun así me como el chocolate, a disgusto, eso sí, sin ganas, qué bueno está, pero no lo disfruto, ñam ñam. Es duro esto pues sois un público insaciable y despiadado. Me dejáis seco.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 11 Set 2017, 20:27; editado 2 veces
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Ven, 05 Dec 2014, 0:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Polo menos ti saiches a correr, eu nin iso, e aínda por riba entro neste diario a deleitarme cos seus xiros Shakespearianos sentada na silla... Pero que conste que non tes a miña desaprobación para nada,senón todo o contrario... perdón , nunha cousiña si que discrepo, o chocolate Valor está mellor que o Nestlé, pero alá cada quen coas súas merendas.
Albergg

Maratoniano
Maratoniano
3/08/11
36 Carreiras
198 Mensaxes
Burela/Celeiro
Respostar citando Envío Ven, 05 Dec 2014, 11:40
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cita:
Como si yo fuera un columnista de suplemento dominical, me escribe un amable lector y dice que ve que sigo sin entrenar. ¿Perdón? ¡Pero yo creía que sí lo estaba haciendo!

Por alusiones Silbar . Deberías de tomártelo como un halago. Recuerdo que cuando coincidimos me contaste que no entrenabas nada por la semana. Nada era NADA, por aquel entonces, y entonces ¿cómo puñetas era posible que lleváramos más o menos el mismo ritmo en la media si yo me mato a entrenar 4 días a la semana? Superpoderes gatunos.

Un saludo.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 05 Dec 2014, 22:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

(5 de diciembre)

Más que alusiones era por elusiones (pues evitaba dar nombres con esta elegancia que me caracteriza). Es cierto que cuando no entrenaba nada ni tenía diario iba mejor (léase más rápido), pero el resultado fue una lesión de seis meses. Este año voy más tranquilo en carrera y salgo con frecuencia a entrenar (que sí, que sí, con frecuencia), y de momento aquí estamos. Y tan contento.

Viernes de club, primera vez que repito en la misma semana. Hoy ni siquiera salí a trotar y aun así los ejercicios consumen mucho tiempo, se van las horas sin sentir, pero parece que me están haciendo bien. Si os fijáis hace ya unas semanas que no hablo de esas articulaciones (no quiero ni citarlas por no mentar al diablo), también muscularmente me encuentro mucho mejor. ¿Habré dado con el punto de equilibrio entre la actividad y el descanso? No importan los ritmos y las marcas, ¡estoy hablando de calidad de vida!

El domingo estaremos en Cangas y el lunes en la Invasión Celeste. Espero reencontrarme con muchos archienemigos, empezando por Montse que está entrenando al máximo.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 11 Set 2017, 20:25; editado 2 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 07 Dec 2014, 18:52
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Primer año del gato. Día 154.

Todo es felicidad en Villa Pingüino, me despiertan los pajaritos (¿cómo habrán entrado en la habitación?) y me visten, salgo al jardín y un cervatillo viene a beber en un charquito, suenan violines y flautas. Momento dulce que hay que aprovechar.

Parto de casa con el estómago vacío, vamos hasta Aldán, allí decido desayunar sano por una vez y cambio el croissant por una napolitana de chocolate, mano de santo, después seguimos conduciendo hasta Cangas, bajamos del coche y subimos en el autobús que nos lleva de vuelta a Aldán, aprovecho para tomar otro café, y entonces correremos diez kilómetros de regreso a Cangas. Una lógica aplastante.

Tras los dos desayunos hobbits, los muchos saludos y la foto bernaliana, novoa_run me exige resultados. ¡Acepto el reto! Salgo un poco más fuerte de lo que debo pero me encuentro bien, voy adelantando y justo cuando empiezo a flaquear llega la cuesta abajo que me salva, qué bonito es el mundo, mira un unicornio rosa, llevo un ritmo bastante aceptable y en lo que parece el arco de meta me animan varias compañeras, le maúllo a matogrosso, me gusto y acelero. Cáspita y caray, si todavía faltan cuatro kilómetros, se marchita un poco una florecilla. Ando un tanto crecidito de más y como todo lo que sube baja (menos la gasolina) sufro para llegar dignamente a la meta de verdad. El unicornio se va, Campanilla anda en malas compañías, entre las flores surge algún hierbajo, pero aún acabo pleno de energía positiva, con fuerzas para intentar un sprint (y perderlo). El rival ocasional me dice que siempre me sigue en las carreras, soy archienemigo para alguien y no tenía ni idea, esto ya es imparable. En cambio mis archirrivales registrados se han quedado atrás, muahahá. Probablemente ha sido mi mejor actuación del año. Bien, Dani.



Y de remate, comida con Os Irmandiños. Por cierto, si cuento los palitos romanos la de Cangas me sale más decana que la decana paragüera.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 11 Set 2017, 20:22; editado 2 veces
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Dom, 07 Dec 2014, 21:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Parabéns pola xornada proveitosa.

Confeso que acabo de pasarme pola páxina de Championchip a repasar os resultados da carreira de Cangas, coma se fose unha maruja de barrio axexando ás veciñas ( tantos anos vivindo no mais profundo do Barrio de Teis acaba pasando factura)

O caso é que lle sacaches uns 20 postos na xeral a Papa Léguas (haberá que preguntarlle que pensa él dos unicornios a día de hoxe).
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 07 Dec 2014, 22:44
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Meigalicix escribió:

O caso é que lle sacaches uns 20 postos na xeral a Papa Léguas (haberá que preguntarlle que pensa él dos unicornios a día de hoxe).

La familia bien, gracias... Silbar



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
novoa_run

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
26/07/11
0 Carreiras
1264 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 08 Dec 2014, 15:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena por la carrera Doctor, la calidad de los entrenos empiezan a dar sus resultados Aplauso Si sigues mejorando así, pronto me tendrás como archirrival







Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos