Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
beuckelssen

Foreiro Senior
Foreiro Senior
9/08/12
88 Carreiras
959 Mensaxes
Valdoviño
Respostar citando Envío Mér, 12 Out 2016, 21:21
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

La espera a la crónica ha merecido la pena. Sabía que ibas a sacarle mucho jugo a los eslóganes koruños. Es más, te imagino en el viaje de vuelta en coche desarrollando la teoría de los cuñados.


Por otra parte te acabaré pillando, es inevitable. Lo sabes tú, lo confirma el traumatólogo y hasta Penaldo lo sospecha. Lo he calculado y creo que en 10 años se consumará el sorpasso. El tiempo juega a mi favor. Chupete
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 12 Out 2016, 23:37
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 97. (11 de octubre)

Gracias por las visitas. De vuelta al rural, donde llueve, hace frío y es de noche y la soledad se te mete en los huesos. ¿Le importa eso a mi entrenador, se conmueve? La pregunta es retórica: no. Es más, le parece poca penosidad y añade cuestas, pero cuestas de verdad, dice, no esas flojitas de la semana pasada.

Rescato el cortavientos de algún armario, aunque falta la capucha, compruebo la linterna y salgo a la carretera general, y de ahí hacia Amorín. En unos metros ya voy a ciegas, con las gafas empañadas y la luz insuficiente y los coches de frente y yo por el estrecho arcén. Intento encontrar la bifurcación cuyas indicaciones me ha dado Montse, creo que acierto y empiezo a subir sin ver lo que piso, subo, subo, subo, y por fin llego a Piñeiro. Al menos sé dónde estoy.

Giro a la izquierda y marcho en dirección a Taborda, y aquí el arcén no es estrecho, no existe. Por suerte hay poco tráfico porque la situación es delicada, me arrimo al quitamiedos y no parece cumplir con su función semántica, viene un camión y pienso: ahora es cuando tropiezo en la penumbra y muero atropellado aquí.

Sigo entre charcos a la altura de los tobillos y limpiando los cristales con la camiseta mojada. Alcanzo por fin el sendero que lleva a nuestra anterior casa y dejo la calzada y me adentro en el bosque. La oscuridad es total. Desfilan monstruos imaginarios por mi cabeza y de pronto me acuerdo de uno muy real: en ese tramo solía haber un mastín suelto. Y encima estoy leyendo “Cujo” estos días. Mátame camión mil veces antes, saca, saca, así que regreso al asfalto sólo un poco más y con cuidado y suerte ya estoy en Taborda Centro, Taborda DF, donde doy vuelta y media por el recorrido que hacía entonces, cementerio incluido. Y tras un par de tropezones y algo que despanzurré sin querer, posiblemente una ranita, me dirigí a Carregal y terminé el entreno a salvo aunque hecho una piltrafa. Diez kilómetros en cincuenta minutos.

¿Más duro es levantarse a las cinco? Una mierda.

Lo podemos hacer oficial: tenemos gato. Por lo menos hasta que llegue la temporada de gatas.


Penaldo...


...y Penaldo

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 13 Out 2016, 18:03
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Pedazo de crónica la de la Coru, Dani. No dejas de sorprendernos.
Enhorabuena por el feliz desenlace de los trámites de adopción de Penaldo, el gato más guapo, más rico, más listo...más esponjoso... más ronroneador...

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
VICTORALVAREZ

Experto no foro
Experto no foro
13/10/10
196 Carreiras
5440 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 13 Out 2016, 19:27
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
en ese tramo solía haber un mastín suelto. Y encima estoy leyendo “Cujo” estos días. Mátame camión mil veces antes

Leyendo esta parte casi escupo el agua que estaba bebiendo Mr. Green Mr. Green
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 14 Out 2016, 16:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 99. (13 de octubre)

Paseo mis resfriados matutinos por la oficina, de la mesa al baño, con los kleenex por todas partes. Es lo que se llama tráfico de influenzas. Y a las once se me va el moquillo y a otra cosa. Catarros, alergias y estornudos los que quieras, pero no recuerdo haber tenido gripe nunca. Y correr inmuniza.

Ayer salí a hacer esas series de diez minutos con recuperación que llevo con bastante buen humor y no me pesan. Sumando el calentamiento del comienzo, el enfriamiento del final y el entibiamiento del medio, una hora de entreno.

Tenía que ir a ritmos entre 4'35" y 4'25", así que puse velocidad de crucero, no es que las piernas vayan solas pero casi, y sin muchas dificultades mantuve los 4'30" con precisión. De nuevo abandoné el camino de tierra por los ladridos que sonaban al fondo de la oscuridad, yo no soy como los protagonistas de las películas de terror que bajan sin compañía al sótano o se meten en la niebla donde les espera el hombre lobo. Fui saludando a los caminantes nocturnos y más o menos respondían, no esperéis que sean ellos los que digan hola primero, ¡quia! Y en el último turno apreté un poco para hacerlo en 4'25" y aun hube de frenarme. Me veo bien y con ganas para este trimestre final del año.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 24 Out 2016, 8:28; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 19 Out 2016, 0:16
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 102. (16 de octubre)

Vamos por fin con la crónica del domingo, que ya estamos a miércoles y parezco George R. R. Martin demorando las entregas de “Juego de tronos”, salvando las distancias (él escribe mucho mejor y es más rico y famoso, yo estoy bastante más delgado y no tengo por qué llevar siempre esa horrorosa gorra de marinero).

Llegué con tiempo a Pontevedra, aunque da igual porque Mateo me ha encasillado como impuntual y no me libro del sambenito, y con el resto de los Jackbauers tomamos café, sacamos fotos y dejamos un silencio tras nosotros que firmarían los cartujos, la verdad es que somos gritones. Y entonces fue mi turno de aguardar por Gus y empezar a ponerme nervioso y acabar por cambiarme en una esquina e ir corriendo al coche con la mochila. Entre la ida y el retorno salió un calentamiento digno de tal nombre.

Saludos a foreros y habituales varios, temperatura perfecta, buen ambiente, ningún achaque extraordinario y unos cuantos archienemigos a la vista: todo estaba listo para una buena carrera, que por cuantificar decidí fijar por debajo de una hora y treinta y siete. Y arrancamos entre aplausos con fluidez. Demasiada. ¡Más despacio, locos! Me repito siempre, sí, porque se repiten siempre esas estampidas descontroladas, ¡que es una media maratón, calma!, proclamo en el desierto, y echo el ancla pero la marea me arrastra y saca de punto, de modo que voy más rápido de lo que debo y aun así perdiendo posiciones. Y se adelantan Gus y Manu, mis referencias para hoy, y éste me dice que Nando va allá, señalando al frente.

Pongo un ritmo estable de 4'30" y ahí me planto y a confiar en que pueda mantenerlo. Me pasa la liebre de la hora y treinta y cinco y nos golpea con el globo flotante hasta que puf, lo pierde y el hombre se queda así, como te quedarías tú si hubieras perdido tu globo, que dio pena. Y Gus y Manu (GyM a partir de ahora) a nada, a unos segundos. No aceleraré, ya caerán, pensé porque mis 4'30" sostenidos tampoco eran moco de pavo.

Pasaban los minutos, los kilómetros y los rivales. Unos chicos hacían marcha y a mis palmas devolvieron gritos de Dani Dani vamos Dani ese Dani (la camiseta delatora) que sentaron estupendamente. De ser gato, sería uno de los que ronronean fuerte. Y con las batucadas del recorrido me venía arriba.

Sigo sin localizar a Nando en los cruces, ¿dónde se habrá metido? GyM no aumentan la distancia, incluso se va acortando. No hay prisa. En lo alto de una cuesta veo un cartel atravesando la calle, a pesar del movimiento y la miopía y alguna letra borrosa, leo claramente: VINTAGE MILF. Me mata la curiosidad y subo esperando encontrarme, no sé, con unas cheerleaders cuarentonas vestidas de Bettie Page. Va a ser que no, limpio las gafas (aunque de nada sirve si lo que tienes es la mirada sucia) y compruebo que es la zona de animación del Vintage Miler Running, ¡oops! Bueno, bienvenida sea.

Entre el público destacaba una chica rubia aplaudiendo y jaleando y sonriendo, infatigable, de las que te quitan el resentimiento con la humanidad. ¡Gracias, gracias! Y en la segunda vuelta me desoriento, de pronto Xoixe que en la primera iba casi en cabeza aparece detrás, lo mismo con Jesús Raña, y por fin en una curva es Nando, al que llevo persiguiendo toda la carrera, el que me sigue a mí. ¿No me habré confundido y cambiado el sentido? Runner kamikaze siembra el pánico en la media de Pontevedra. ¿Se habrá invertido el orden? Los últimos serán los primeros y los primeros serán los últimos, en cualquier caso a los de la mitad no nos afecta. Tomo a GyM como referencia válida y afronto el tercio final con bríos renovados. Ya caerán, repetí.

Otras dos chicas de alegría contagiosa me gritan, y es el momento de euforia que aprovecho para adelantar a Alberto73 como quien no quiere la cosa (y sí que la quería). Y Chamorro también está a mi espalda haciéndome señas de aprobación.

Pero en el kilómetro diecisiete comienzan los problemas, me duele aquí y allí y ahí, desde los muslos hasta el ombligo no hay un músculo amigo, y pincho estrepitosamente. Sin embargo Gus no se aleja, también va sufriendo lo suyo, y alcanzo a Manu que ha dicho basta. Me dedico a engancharme a los que me pasan, por puro coraje, y a tener que dejarlos marchar, por pura impotencia. Voy así a golpes de cadera, unos segundos corriendo y unos segundos arrastrándome.

Ya no disfruto y me noto con esa cara de trastornado con que salgo en las fotos cuando estoy mal, con cara como de Klaus Kinski, ay, uy, ay, uy, pero aunque voy fatal no pierdo demasiado tiempo, no es que lo entienda pero no voy a protestar si es a mi favor, y parece que puedo conseguir el objetivo y mejorarlo.

Me acerco al estadio, la gente aplaude y yo intento sonreír, la cara resultante es la de un loco ensayando una mueca, como de Klaus Kinski preguntándose cómo es posible que su hija sea Nastassja Kinski. Y de los espectadores surge David Couselo, ¡hacía años!, ha dejado de correr, está lesionado, ha ganado peso y lleva a su hija en brazos: saludándome va corriendo más rápido que yo. Triste, triste.

Entro en el campo, Gus va disparado. Pues no cayó precisamente el tío, ¡enhorabuena! Hago de tripas corazón y acelero por el tartán, esprinto y cruzo la meta en 1:36'03", que es mi segundo mejor registro en una media homologada, Vilagarcía permanece como un espejismo. Si en Copenhague ya había hecho mi segunda mejor marca, ésta es por tanto mi segunda segunda mejor marca consecutiva. Aunque sea con una homologación de chichinabo, que no me inspira mucha confianza.

Contento. Y un poco preocupado por el pobre estado físico y el bajón. Para recuperarse, el cuerpo, que no sé si es sabio pero sí caprichoso, pidió manzanas. Una, dos, tres. Tan goloso estaba de ellas que no las habría cambiado por chocolate Nestlé. O sí.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 24 Out 2016, 8:26; editado 1 vez
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 19 Out 2016, 12:47
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena por la marca.
Hiciste un carrerón, porque la media de Copenhague es mucho más rápida que la de Pontevedra (que sí, que también es rápida). No lo digo porque 7 africanos hayan bajado de la hora, si no porque yo corrí ambas un par de veces, y no sólo mis marcas, si no el recorrido dicen que la de aquí es más rápida, como os dije, diseñada para hacer marcones.

Por otro lado, como siempre gran crónica. Realmente me has emocionado, sobre todo cuando leí lo del globero que pierde el globo; es como cuando somos niños, se nos escapa el globo, y lloramos mirando al cielo inútilmente. Un globero sin globo, qué pena, es como un jardín sin flores, como Copenhague sin bicicletas, como un jugador del Barcelona pagando a Hacienda.
Alberto73

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
18/10/13
156 Carreiras
262 Mensaxes
vigo
Respostar citando Envío Mér, 19 Out 2016, 18:58
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Doy fe que una cinta pegada a unas piernas me metió una soberbia pasada y aunque nos veiamos con intención de recortar, ello no fue posible, sinceras felicitaciones, una victoria con todas las de la ley.
He de decir que en las pocas carreras de más de 10 kms que hemos coincidido (Vig-bai, Mm Caminha, 15 k Atlántico y Mm Pontevedra) hemos vivido un toma y daca con resultado de mejora de marcas por una parte y la otra.
Que esta sana y productiva "rivalidad" dure.
Nota: creo que de la Trinidad ciinta, gorra, pañuelo, Litho de esta vez en sentido figurado se lo sacó de la frente para decirnos "adios ahí os quedais"
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 19 Out 2016, 21:08
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 103. (17 de octubre)

El entrenador tiene razones que la razón no entiende y me mandó salir el lunes después de la paliza del domingo. Allá él con su conciencia. Yo lo hago público por si los de Servicios Sociales creen oportuno intevenir.

Era un rodaje muy lento, a ritmos que ni siquiera daría por válidos en un maratón, y cuando pensaba que no sería capaz de ir tan despacio me encontré con que apenas podía alcanzarlos, de machacada que tenía toda la retaguardia. Un par de kilómetros y muchos quejidos más tarde, al calentar, pude por fin correr, pero como no tocaba me conformé con ir al trote por Cda y de paso, aprovechando que todavía había luz, meterme por el camino de tierra a desafiar a ese perro que lo tiene bloqueado. No estaba, con lo que confirmé la nocturnidad y alevosía del bicho.

Y eso es todo, treinta y cinco minutos a 5'45", no hay más que contar, los tiempos en que los novelistas cobraban sus folletines por folio escrito ya quedaron atrás.



P.S.: Corredor101, como persistas en esa actitud (ya sabes cuál) no te vamos a visitar a Copenhague el año que viene.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Mar, 21 Abr 2020, 12:50; editado 1 vez
vacatola

Foreiro Senior
Foreiro Senior
19/12/08
0 Carreiras
499 Mensaxes
Oleiros
Respostar citando Envío Xov, 20 Out 2016, 7:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

P.S. III.- Levo case 30 anos pensando que "ecléctica" é "ecléptica"(*,) Muro

Explicación breve: -comentario de texto, clase de literatura, BUP (ou COU ?),"...aparece su figura ecléctica e armonizadora" (non lembro nin obra nin persoaxe Nono ); dende entón cada vez que (escoito ou ) escribo "figura" vai de corrido o de ecléctica e armonizadora.

Teño outras moitas máis comúns como "meu ben querido amigo e nembargantes compañeiro" ou "es un hecho fractal".

Constitúen unha "entidade xurídica de seu" non teñen que significar nada, é o predomino absoluto da forma sobre o fondo (vouno deixar que xa me estou vindo arriba).

En canto ao do diario, ben eu son pouco "diario" máis be son de arreóns.
Mellor alugar un espacio cando o necesite e os arrendatarios me deixen.
O outro sería vivir por enriba das miñas posibilidades.

P.S.IV.- Seino, vou saltando de diario en diario, pero hai que rouballe un pouco de espacio a todos que o xeito de non ser descuberto e ademáis así, creamos tensión argumental
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4695 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Xov, 20 Out 2016, 12:01
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

alberto,jaja,ahora somos la trinidad?pues mira que me han llamado cosas eh,jaja,sería un buen disfraz conjunto para una san silvestre... Silbar Silbar Silbar

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 21 Out 2016, 12:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 106. (20 de octubre)

Cuánto tiempo sin un rodaje con los Tortujas. Soplé el cuerno y acudieron Juan, Richard, Ramiro, Kevin y Manu, y hasta Nando llegó con la furgoneta a inspeccionar la sede y recoger el correo que desbordaba el felpudo. Que sí, que ya sabemos que es una sede virtual e imaginaria, que no es más que el aparcamiento público de Tomiño, pero permitidnos al menos la fantasía inofensiva de ser un club de verdad. Otros van cazando pokémons invisibles y nadie los encierra.

Yo marcaba el ritmo, cuarenta y cinco minutos progresivos, y ellos dirigían. Por aquí, por allí, se notaba la oxidación por la falta de costumbre, hasta que Juan aseguró conocer un circuito estupendo en forma de ocho. Íbamos con linternas de todo a cien salvo Richard, su foco entra en la categoría de faro costero y si apunta hacia arriba lanza una batseñal a los cielos de Gotham.

Al comienzo hablábamos pero con Ramiro a la cabeza pronto se nos quitaron las ganas. Es una tortuja que podría ganar a la liebre de la fábula aunque ésta no se echase una cabezadita. En qué parte del ocho estábamos, era la cuestión, porque las vueltas que dábamos no parecían ajustarse a la forma, ni en árabe ni en romano. Supuse que sería como las líneas de Nazca o la isla Palmera en Dubái, que sólo se ven desde el cielo de tan inmensas. A la media hora de carrera, sin resuello, dejamos de preocuparnos por la numeración, ya nos daba lo mismo ocho que ochenta.

Al final terminamos en 4'42", con ritmos ligeramente más altos de lo previsto por las cuestas, un entreno exigente y divertido que disfruté mucho en compañía. Ya lo decía el Génesis: no es bueno que el hombre esté solo. ¡Hay que repetirlo! El único que se quejó fue Richard, protestando por la velocidad, los giros, el pueblo, el horario, el brexit, pero yo sé que está enfadado porque manda vídeos al grupo de whatsapp y no le hacemos caso. Y a Juan le regalamos un cuaderno Rubio para que aprenda a hacer la o con un canuto y el ocho sin él.

La próxima salida será por Oviedo, donde coincidiremos con Felipe, Letizia y Gómez Noya (hubiera preferido a Woody Allen). ¿A qué vamos? A nada en particular, a ver qué hay allí. Es una escapada que improvisamos porque no teníamos ninguna para octubre, que daba tristeza ver el calendario de gatitos sin viajes. Llamo escapada a todo lo que sea dormir fuera de casa al menos dos noches seguidas, lo cierto es que llevamos un 2016 en fuga perpetua: en enero Logroño, en marzo Nazaré y Barcelona, en abril París, en mayo Londres, en junio Cangas, en julio Roma, en agosto Caminha y Menorca, en septiembre Lires, Copenhague y Bolonia, ahora en octubre Oviedo y quedan para noviembre Donostia y Valencia y para diciembre Ginebra y Canarias. Fallamos febrero. Penaldo ya puede ir acostumbrándose a nuestras ausencias.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 24 Out 2016, 8:27; editado 1 vez
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 21 Out 2016, 16:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Dani, ¿en qué servidor pones tus fotos? No se ven.
Te dejo una relacionada con la de la bitácora 103



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 24 Out 2016, 20:00
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Tercer año del gato. Día 108. (22 de octubre)

Oviedo es una ciudad dormida. Uno de esos comienzos de novela que por algún motivo se han quedado en la memoria aunque haga muchos (muchos muchos muchos) años que leí “Nosotros, los Rivero”. Dormida ya no está, ahora es preciosa, con la cara lavá y recién peiná. Paseamos de estatua en estatua y de sidrería en sidrería, e hicimos una visita guiada por la ruta clariniana dramatizada acompañados por la Regenta (ahora que no me lee Montse, la actriz era guapa no, lo siguiente), y fue un fin de semana provechoso con parada en Luanco al regreso.

Pero para correr por el centro sin sacar el coche, Oviedo es poco runner friendly, y como teníamos que salir sí o sí una hora pensamos en ir al Campo de San Francisco, que imaginé como un Parque del Retiro en pequeño y fallé por más de cien hectáreas. Vueltas y vueltas y vueltas y vueltas, por las aceras circundantes esquivando peatones, por los jardines evitando niños, por las calles sorteando patinadores, vueltas y vueltas a un ritmo muy cansino.

A los cincuenta minutos Montse terminó su sesión y los últimos diez quise apurar, de fuente a fuente, esprintando casi, ante la mirada de la chavalada sentada, pero el cuerpo o el Garmin (del que sospecho que me hace luz de gas) habían entrado en una dinámica de enlentecimiento y no fui capaz ya de llegar a los 4'30" que pretendía para cerrar el rodaje con alegría.

El domingo en la visita a San Miguel de Lillo y Santa María del Naranco encontramos a todos los deportistas locales subiendo el monte a pie o en bicicleta. Ahí estaban las zonas verdes, de ese verde asturiano, para caminar los prudentes y entrenar los muy valientes. Guardianes del Paraíso.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mér, 26 Out 2016, 17:15
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

A ti se te ve un poco menos bronceado. Hay que salir a entrenar con luz del día.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos