Foros ›
CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014
Foros de debate / Carreiras fóra de Galicia
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Maxi

Maratoniano
Maratoniano
13/10/11
0 Carreiras
1926 Mensaxes
Ordes, Sigüeiro e Guitiriz
Respostar citando Envío Mar, 06 Mai 2014, 21:00
Asunto: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Con objeto de no copar el foro específico de los 101 Peregrinos 2014, he decidido abrir otro hilo en el que poder dejar mi crónica, ya que esto me ha salido demasiado largo. Espero que Jesús (Admin) o algunos de los moderadores me perdonen por abrir así el tema, pero es que 101 kms. dan para mucho y son muy difíciles de resumir. Si veis correcto desplazarlo a otro sitio, por mi, perfecto.

Espero que esto sea útil para aquellos que pretendan hacer los 101 en próximos años y también sirva para revivir los recuerdos de los que pasamos por aquellos lugares.

Por último, perdonad cualquier error u omisión que pueda contener, ya que la literatura tampoco es mi fuerte y las experiencias han sido muchas en apenas un día.

El que quiera publicar su crónica, puede también aprovechar este hilo. Cuantas más experiencias compartamos, mejor para todos.



MIS 101 PEREGRINOS

Mis problemas durante los dos últimos meses con el tendón de Aquiles no me dejaron preparar la prueba como quería, por lo que contaba básicamente con el entreno realizado desde Noviembre hasta Febrero. Después de la Media Maratón de Coruña el tendón tenía la tediosa costumbre de inflamarse cada vez que salía a correr, por lo que estos dos últimos meses se centraron en recuperarlo para que estuviese en condiciones.

He de reconocer que, por primera vez en mi vida, me enfrentaba con miedo a una prueba. No tenía la seguridad ni la esperanza de poder finalizarla, pero… ¡qué demonios! La inscripción estaba hecha desde Diciembre y si tenía que abandonar, disfrutaría de los kms. que me pudiese permitir hacer.

Llegué al pabellón sobre las siete y media de la mañana, con los primeros ajetreos de los ciclistas, que empezaban a poner a punto sus máquinas. Al entrar al pabellón, me pongo a la cola para entregar la declaración jurada y, durante unos minutos, pude observar a un chaval, con cara de cabreo, haciendo aspavientos, y dando órdenes para un lado y para otro… era David Pacios, el engranaje de toda esta prueba a la que nos habíamos apuntado unos 2.000 locos. Tiene que ser estresante organizar un evento de estas características, sonreí y sentí empatía por aquella persona, ya que por muy cabreada que pudiera parecer se desvivía por llevar todo aquello adelante.

Al rato oigo que alguien me llama, era Nando, quién me había dicho meses atrás que también tomaría parte en la prueba. Mientras hablo con él veo a tres compañeros de Ordes (Juanma, Marcos y Rafa) a los cuales saludo, estos saldrían en bicicleta. Entrego la bolsa que posteriormente recogería en el km. 45, con las cosas que habría de necesitar más adelante y que ahora estaban de sobra (ropa térmica, frontal…). Después, vuelta al coche para prepararme y revisar el equipamiento que llevaría en la mochila durante la carrera.

Junto con Nando, me dirijo a las pistas de atletismo, donde se daría la salida. Allí nos encontramos con Ricardo (Uruguayo de nacimiento, pero Coruñes de corazón), al que Guti del C.A. Boimorto me había presentado en el trail de Oleiros semanas antes; curiosamente Nando también lo conocía, así que conformamos un pacto en silencio para salir juntos. Nos encontramos con José, Banderas y Pili del GMTA, y también con Marcos de Carral. Esto empezaba a coger ambiente gallego y yo empezaba a sentirme cómodo; los nervios y miedos iniciales estaban desapareciendo. A poco de empezar la salida, mientras esperábamos que salieran las bicicletas, oigo mi nombre, levanto la vista, y veo que se trata de Marcos, junto con otros dos Asaltamontes; eso ya hace que me sienta aún más relajado: No estaba solo.

Salimos los últimos, Nando, Ricardo y yo; Marcos iba con un par de amigas justo detrás. Salimos andando, con tranquilidad, quedaban muchos kilómetros por delante y ya tendríamos tiempo de correr. Detrás de nosotros y el grupo de Marcos, solo el coche de la policía local, mientras íbamos por las calles de Ponferrada en dirección al castillo.

Al salir de Ponferrada vamos dejando a Marcos y a las chicas atrás y después de adelantar a tres o cuatro personas, nos encontramos con Pili y Banderas con los que conversamos un rato, para luego subir un poco más el ritmo. La cosa pintaba bien y los nervios desaparecieron, estábamos en marcha.

A partir del kilómetro 7, empieza el Rock&Roll, no sé quién empezó primero, pero a partir de ahí comenzamos a trotar. Llegamos a Toral de Merayo, el primer avituallamiento, tomamos un tentempié rápido y seguimos corriendo; empezamos a adelantar a los primeros grupos de personas. Luego seguiríamos adelantando más gente hasta llegar a una posición en la que solo alternábamos adelantamientos con las mismas personas.

Empiezan las primeras subidas y bajadas fuertes (nada comparado con lo que nos esperaba), pasando por Santalla, San Juan de Plazuelas y Borrenes. En esas subidas y bajadas se nos fue quedando Nando, confiábamos en que nos cogería, pero ya solo seguíamos Ricardo y yo. Empezamos a bajar el ritmo conforme pasaban los kilómetros y nos acercábamos a Las Médulas, charlando animadamente mientras pasaban los kilómetros, 20, 25, 30.

Acercándonos a Las Médulas, Ricardo decide apurar un poco más, ya que quiere aprovechar que ahora está en buena forma, aunque luego tenga que ir más lento. Yo, por mi parte, decido ir con un poco más de calma, ya que el calor empieza a apretar y sé que es la única cosa que me puede hacer estragos y echar por tierra mi meta. Nos despedimos y confiamos en vernos más adelante. No lo volví a ver, luego me enteré de que finalizó en unas diecisiete horas, vaya crack!

Ahora tocaba ir solo y adentrarme en Las Médulas, el sol empezaba a hacerse notar y el viento no soplaba. En el último avituallamiento había cogido la última botella de agua, espero que lo solventen antes de que lleguen los siguientes corredores, porque nos va a hacer falta todo el agua que podamos. También aquí es donde empiezo a ver los primeros abandonos.

He de hacer un inciso, para aclarar que el avituallamiento de Las Medulas, fue el único sitio donde he visto la carencia de agua y se les veía movilizados para reponerla lo antes posible, incluso comentaban de cogerla de una fuente cercana mientras no llegasen refuerzos. En el resto de avituallamientos he visto que tenían de todo y en abundancia, a pesar de que delante de mí pasaran más de 1.000 ciclistas y muchos corredores.

En la primera bajada larga, hacia Salas, me encuentro con una chica de acento argentino con la que converso un poco sobre el calor del día y la prueba… no me podía imaginar que sería mi compañera de trayecto durante la noche y quien tirase de mí en los últimos kilómetros, se trataba de Paulina, una atleta de Coruña, que había hecho todas las ediciones anteriores de los 101, aparte de otras pruebas similares. A su lado, yo un novato.

Cerca de Salas, en una zona de viñedos, reconozco a alguien familiar conversando con uno de los corredores, es Paco del equipo de Trotadas de Valdeorras (muchos lo conocen como BaoEs de Correr en Galicia), quién se había acercado a animar a su equipo. En ese momento estaba hablando con Helsinki, todo un experto en largas distancias. Me reconoce y me saluda dándome muchos ánimos para afrontar la prueba. A partir de ahí ya no volvería a reencontrarme con Paulina hasta la última etapa de la prueba.

Por fín!!! Llegada a Puente de Domingo Flórez, km. 45, cerca de las cuatro de la tarde; allí estaba esperando la bolsa que dejé a la organización en la salida y mi primera parada larga (30 minutos). Paso el arco de control, tomo algo del avituallamiento, recojo mi mochila y me voy a una colchoneta del pabellón. Me siento, compruebo el estado de los pies, los unto de vaselina y me cambio de calcetines. Desde el km. 35 iba notando como se me formaba una ampolla en el pie derecho… no sería nada comparado con las que me vendrían después. Repaso las cosas que tengo, las que necesito o las que no necesitaré y se van a quedar allí.

Entrego la bolsa para que la manden de vuelta a meta y salgo del pabellón. Allí me encuentro con Nando, que acaba de llegar. Le pregunto si quiere que le espere y me dice que no, que descansará un buen rato antes de continuar. Después me enteré que también finalizó el recorrido y no mucho detrás de mi. Un fenómeno el tío!

Fuera veo a algunos voluntarios, corredores y otras personas mirando a una montaña y diciendo:

- Mira! Aquel también baja…
- Que cerca estaba…
- Allí! Cerca de la cumbre, en el zig-zag, otro… lástima...

Continúo el trayecto, pensativo en que se debían estar refiriendo aquellas personas, pero al poco lo descubro: En plena calor de la tarde, rebasando los 30º, nos enfrentábamos a un ascenso de 5 kms. por una zona sin apenas vegetación y salvando un desnivel de casi 500 mts. hasta llegar a una pizarrera; travesía durante la cual solo se escuchaba el zumbido de las moscas y en la que me iba cruzaba con gente andando en sentido contrario. Creo que fue la zona que más nos castigó y donde más gente abandonó, y eso que los montes más altos aún estaban por llegar.

Una vez superada la pizarrera tocaba bajar un poco hasta San Pedro de Trones, donde pude beber y mojarme la cara en una fuente de agua fresca que me sabía a gloria. Desde San Pedro de Trones volvíamos otra vez a Puente de Domingo Flórez por una zona un poco más técnica; pero esta vez no tocaba relajarse en el pabellón, tocaba continuar hacia Yeres: Empezaban las subidas a las cotas más altas.

En Yeres, km. 64, ya empiezo a notar el cansancio. En el avituallamiento, una chiquilla de unos ocho o diez años me pregunta si quiero agua o Aquarios, y le digo que primero quiero rellenar de agua el bidón, a lo que ella me contesta:

- Deja el bidón encima de la mesa, que ya te lo relleno yo. Mientras vas tomando algo.

Ese gesto es solo un detalle de cómo la gente del Bierzo se iba volcando con nosotros, desde el dueño de un bar que te ofrecía un chupito de licor para continuar el camino, hasta la gente que te ofrecía vino, chorizo, oreja, jamón, tortilla, etc. mientras esperaban durante toda la noche alrededor del fuego el paso de los corredores.

Desde Yeres toca seguir subiendo durante 7 kms. hasta llegar al Alto de La Braña, si las vistas eran espectaculares, desde allí se divisaba todo el Bierzo, estábamos en el punto más alto de la prueba. A partir de aquí, bajada hacia el Mirador de Orellan, desde donde podíamos ver Las Médulas, km. 70 y estaba empezando a anochecer.

Durante la bajada a Orellan me vuelvo a encontrar con Paulina y continuamos, junto a otros participantes, hasta llegar al avituallamiento. Allí me pregunta si tenía pensado mantener el ritmo que llevaba hasta el momento, para poder continuar juntos y no tener que afrontar la noche en solitario, lo cual me parece una idea estupenda. Desde Orellán, y de noche, se divisan las luces de Ponferrada, que cerca parecía estar y que lejos nos quedaba aún.

Continuamos hacia La Chana y Villavieja, pasando al lado del Castillo de Cornatel, iluminado por un haz de focos, en todo su esplendor. A partir de ahí bajada hacia Santaya y Toral de Merayo, donde la gente nos esperaba y animaba, y tuvimos ocasión de tomar sopa caliente y, un poco más adelante, también el chocolate.

Quedaban los últimos 15 kms, pero para mi fueron los más largos. Desde Santalla, todo se convirtió en un continuo subir y bajar hasta llegar a la entrada de Ponferrada, donde estaba el último avituallamiento. Allí nos pudimos tomar otro chocolate caliente, que nos sentaba de maravilla a esas horas. Para no parar, ya que nos costaría trabajo continuar, Paulina y yo decidimos continuar andando mientras nos tomábamos el chocolate. Pensé que a partir de aquí sería todo chupado: entrar en la ciudad y, después de un paseo, llegar a meta. Que errado estaba. Cruzamos un puente y al otro extremo nos espera un voluntario, quien nos acompaña un par de calles mientras conversa con nosotros. Nos indica la ruta a seguir y nos despedimos de él. Oh, No!!! Volvemos a salir de Ponferrada, tocan nuevas subidas y bajadas durante unos kilómetros, que se me hacen eternos, hasta volver a bajar definitivamente hacia Ponferrada y, tras cruzar un puente, continuar durante unos 3 kms. por el paseo que hay a lo largo del río.

Ahí ya perdía todas mis fuerzas. Esperar ansiosamente llegar al final y ver que este no llegaba era mucho peor que afrontar la prueba desde el principio. Gracias a Paulina que me fue animando durante la parte final de esta odisea, menuda fuerza y ejemplo el de esta luchadora.

Una vez llegado al final del paseo fluvial, subimos una pequeña loma y tomamos una calle desde la cual se divisa ya El Toralín, nuestra meta. Empezamos a apurar cada vez más el ritmo, ya que estábamos a punto de cumplir las 20 horas de prueba y, supongo que por tozudez, no queríamos subir de ese tiempo.

Al final 19:58:42. Hora de la llegada sobre las 5:00 horas de la madrugada.

Agradecer a la organización, pero sobre todo a las gentes del Bierzo, el buen trato que nos han dispensado a todos los participantes.

Para el año, volver o no volver… no sé. Quizás incluso líe a alguien más para ir.

Club: ESPRINTES OURENSE.
www.esprintesourense.com
Bergantiños

Novo foreiro
Novo foreiro
26/05/13
17 Carreiras
40 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 06 Mai 2014, 21:29
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Que mérito! Para facer unha proba destas hai que ser doutra pasta. Parabéns por rematala e pola crónica. Aplauso
BaoEs

Mods
Mods
29/11/07
700 Carreiras
1637 Mensaxes
O Barco de Valdeorras (OURENSE)
Respostar citando Envío Mar, 06 Mai 2014, 22:08
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Por alusiones....
Ha sido un honor y satisfacción encontrarme con mi Amigo MAXI

Ahora ya experto en carreras de más de 101 Kmts.

ENHORABUENA y FELICIDADES "Máquina" (MAXI) Aplauso Aplauso Aplauso

Un fuerte Abrazo, BaoEs Silbar Disimulando
helsinki

Maratoniano
Maratoniano
4/04/08
680 Carreiras
264 Mensaxes
o barco
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 7:36
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Enhorabuena, Maxi, por los 101 y por la crónica. Me alegro de que la famosa tendinitis sólo apareciese en los días previos y no durante la prueba.
Te adjunto el enlace a la crónica que hemos colgado en nuestro blog, en el que aperece una foto tuya con Bao.es

trotadasdevaldeorras.b...ot.com.es/

Un abrazo
Salud y Kms
mlestonf

Montañés
Montañés
23/01/13
0 Carreiras
456 Mensaxes
Muros de San Pedro
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 8:42
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Qué bien se está sentadito leyendo la crónica con un café en la mano...me duele todo sólo de pensarlo. Me había rondado el ir pero me encogí...ahora ya ha vuelto el gusanillo, a ver si el año próximo.
Enhorabuena a todos los valientes que se presentaron en la salida y felicidades a los que acabasteis.
Envidia sana
AanDreS

Foreiro Senior
Foreiro Senior
3/09/11
5 Carreiras
353 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 8:57
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Aplauso Aplauso Aplauso Aplauso
Impresionante Maxi!
No dejas de sorprenderme, de otra pasta... un Esprinte.

enhorabuena campeón
banderas

Maratoniano
Maratoniano
13/09/06
117 Carreiras
3316 Mensaxes
Abrir Vigo ó mar ;-)
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 9:30
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Bo día!

Hai ben de tempo que non me prodigo polo foro, pero unha narración como a que ves de facer paga a pena seren comentada... e unha proba así tamén, coas súas luces e sombras. E vaia por diante unha desculpa polo ladrillo que vou largar. Avergonzado

Como corredor que fixo a proba o ano pasado e este teño que facer unhas cantas matizacións aos teus comentarios, compañeiro Maxi, ademais de darche os meus parabéns por teren rematado esta proba... a ti e a todos e todas as participantes (chegados e retirados) porque o primeiro mérito é atreverse.

O primeiro de todo coincidir na meirande parte das apreciacións sobre o estress que supón a organización dunha proba... canto máis unha destas características. Como parte dun equipo organizador entendo moitos dos problemas que ten que afrontar... pero tamén sei das cousas que son doadas de corrixir... e non dan corrixido.

Logo, comentar que respecto do ano pasado o recorrido deste ano foi algo máis lóxico (o paso de día polas Barrancas que hai a carón de Santalla fai desa paraxe un momento máxico, mentres de que noite, como o ano pasado, perde todo ese encanto) pero en outros lugares foi endurecido de maneira esaxerada para unha proba dura xa pola distancia (no camiño entre Puente de Domingo Florez e Yeres cambiaron unha subida tendida por pista por un cortalumes no que moita xente pedíu un reforzo de auga)... e iso seino porque cando abandonamos Pili e eu levaronnos en 4x4 por alí e nolo comentou o conductor.

E por último comentar que os que durante moitas horas pechamos a proba fomos nós... máis ou menos dende Santalla ata San Pedro de Trones, onde nos retiraron/retiramos porque o control de paso pechaba ás 20:30 e nós chegamos ás 21:05.

O punto de vista dende a cola do "pelotón" cambia moito. Como últimos non tivemos en ningún momento constancia de que nos seguira nengún tipo de corredor escoba, ou vehículo escoba o que, se ben por un lado quita presión, por outro da sensación de abandono. Se a iso unimos que collemos os avituallamentos de Borrenes e das Médulas absolutamente abandonados (unhas poucas botellas de auga debaixo da mesa para que non lle dera o sol e caixas de peras que sobraran a carón de moreas dos restos do resto dos corredores e ciclistas facían daquilo un espectáculo case dantesco) aquilo non axudaba nada á nosa moral para continuar.

O colmo dos colmos foi ó chegar a Puente de Domingo Florez. Nada máis chegar á estrada que se cruzaba na entrada ó pobo vimos todas as ambulancias aparcadas a carón dunha cafetería e aos conductores e sanitarios tomando un café (ou o que fora) que nos miraron pasar con cara de "pero ónde van estes aínda agora?". Primeiro mazazo moral.

No pavillón estaban recollendo todo o material e quedaban na mesa os famosos sándwiches de "Nocilla" xa resecos e duros coma pedras, plátanos troceados e auga. Preguntamos polo que nos pasara de avituallementos abandonados e dixeronnos que nas bases poñía que o das Médulas quedaba abandonado a partires das 5 da tarde, pero nós pasaramos sobre as 16:30... así que algo fallara pola súa parte. E engadiron que iso sería o que veríamos a partires de agora se seguíamos adiante, e que os dous últimos corredores abandonaran tamén na subida que viña adiante. Segundo e terceiro mazazo moral.

A pesares diso, ou precisamente por iso, e porque o ano pasado Pili tivera que retirarse por mor dunhas bochas enormes nese mesmo avituallamento, decidimos continuar ata San Pedro de Trones para retirarnos alí. Ela xa conseguira a meirande parte dos seus obxectivos deste ano: facer máis distancia que o ano pasado, non ter bochas nos pes, e conquerir a categoría de "ultramaratoniana" ou "ultratrailera". Aplauso Aplauso Aplauso

Todo foron obstáculos a partires dese momento. A xente do pobo que nos mirou pasar dixonos que eles non subían a Trones nen bébedos... a garda civll que subiu en 4x4 para ver como ibamos dixonos que xa non chegabamos a tempo para o peche do control... e a moral de Pili cada vez que ollaba á pizarreira decíao todo. A pesares diso conseguimos subir, tiramos unhas fotos, e xa de camiño chamamos á organización para avisar de que en Trones abandoabamos a proba... así tardarían menos en vir a recollernos... como así foi.

Non quero polemizar, pero penso que os avituallamentos foron excesivamente doces. Botamos en falla algo salgado para compensar a perda de sales motivada pola suor. Revisando a lista publicada dos avituallamentos facía constar en Puente de Domingo Florez o primeiro Sandwich F(¿Friame?) (que era doce tamén) e que non sei que quere decir, porque tamén hai Sandwich N (¿Nocilla?) ... e barritas en Trones (onde había sándwich de xamón cocido e queixo, non indicado no plan de avituallamento, por outra parte, e tampouco especialmente salgado). Houbo un cambio na asignación dos sándwich de friame o mesmo día da proba... e o aviso?

O balizamento non mellorou nadiña respecto do ano pasado. Cintas "ecolóxicas" de fécula de pataca, iso sí, pero as máis das veces cada 500 m... como pouco. Zonas con balizaxe nocturna polas que non se pasaba de noite ainda que foras o último Abraiado e de baixa visibilidade... xa o ano pasado fora patético. Menos mal que non se sae nunca de camiños xa trillados!

O que sí teño que agradecer é a dedicación e esforzo da meirande parte dos voluntarios dos diversos pobos, auténtica alma do pobo berciano... especialmente ó presidente do clube de afeccionados ás rutas 4x4, que levaba 12 horas sen parar nen a comer co coche monte arriba e abaixo levando ciclistas feridos, abandonos, auga... etc. e o que lle quedaba. Como decía él... se un se compromete a algo cumpre con iso. Aplauso Aplauso Aplauso

Novamente desculpas polo ladrillo de pizarra Avergonzado
yorugua64

Novo foreiro
Novo foreiro
25/09/11
0 Carreiras
12 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 10:05
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Felicitaciones Maxi por tu primer 100. Un placer haber compartido esos 30 km contigo y conocerte. A ver si nos vemos en otra. La Madrid - Segovia sería interesante. Un saludo.
guti290971

Montañés
Montañés
10/09/08
238 Carreiras
1876 Mensaxes
Boimorto
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 10:09
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

parabens a todos.

home, Ricardo, por fin colles nick no foro !!!

o mais rápido dos gordiños



CLUBE ATLETISMO BOIMORTO
lihto

Colaborador Circuíto
Colaborador Circuíto
12/06/11
606 Carreiras
4695 Mensaxes
K-pax
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 12:18
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

unirme a las felicitaciones maxi,por solo el hecho de plantearte hacer esos 101k,por acabarla,y por esta gran cronica,me ha encantado leerte,y me han dado ganas de ,un dia,lanzarme a hacerla.mi total enhorabuena,y mil gracias por hacernos participes de tus 19:58:42

" Corre la primera parte con tu cabeza,la segunda con tu personalidad,y la tercera con tu corazon."

Mike fanelli,entrenador
Maxi

Maratoniano
Maratoniano
13/10/11
0 Carreiras
1926 Mensaxes
Ordes, Sigüeiro e Guitiriz
Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 15:31
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Gracias Bergantiños, polos parabéns. Para este tipo de probas só tes que querer facela e preparala; rematala xa é cuestión tamén de sorte.

BaoEs, para mi ha sido el mejor bautizo en un ultra.

Gracias por el enlace Helsinki, me ha gustado tanto por la foto como la referencia que hacéis de mi en vuestra crónica. Gracias!

Mlestonf, si tienes ganas de hacerla, aprovecha. Yo tenía pensado hacerla para el año, aprovechando que el viernes iba a ser festivo, pero no me he podido aguantar. Tenía que ir ya.

Gracias, bioaandres. Tu si que estás arrasando este año el crono en tus pruebas. Enhorabuena y que los entrenos te sigan dando esos resultados tan espectaculares.

Banderas, sinto que dende a cola da proba se vivisen as cousas doutra forma. De todas formas, subir a pizarreira e chegar a San Pedro de Trones (para min a parte mais dura) xa ten mérito dabondo, así que noraboa a esa campeona de Pili; que para o ano xa o ten feito e deseguro que remata. En canto os avituallamentos, teño que recoñecer que eran demasiado doces, e nalgún caso chegaron a darme nauseas (pero moitos me recomendaron que me alimentase en todos los postos); o final xa só me entraba auga, ata que empezou a deixar de facer calor.

Un placer compartir contigo parte del camino, Ricardo (yorugua64). Madrid me queda lejos de momento, pero en alguna más volveremos a coincidir.

Gracias, Guti. O final non viñeches por medo a que os ciclistas arramplaran con todo. Estate tranquilo, que nos últimos kms xa se encargarían os veciños de darnos de comer: Cheguei mantido!!!

Lihto, no sé porque... me da que en breve te veré haciendo los 101. Eres un hombre de retos y el Bierzo no te es desconocido.

Club: ESPRINTES OURENSE.
www.esprintesourense.com
carcu

Foreiro infantil
Foreiro infantil
15/05/11
3 Carreiras
102 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 15:50
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Me ha encantado tu cronica Felicidades por terrminarla hasta me has hecho pensar en hacerla para el año,
PMT1370

Foreiro infantil
Foreiro infantil
4/10/10
0 Carreiras
96 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 07 Mai 2014, 21:29
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Moitas gracias por la crónica, estupenda la he disfrutado y tengo claro que me hace pequeño, porque tengo claro que sois muy grandes y maravillosos.
bemarpa

Foreiro Senior
Foreiro Senior
8/12/10
14 Carreiras
694 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 08 Mai 2014, 3:24
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Hola Maxi,no tengo el gusto de conocerte personalmente,me tomo la libertad de considerarte " amigo de correrias".La cronica que has colgado es de division de honor,mas bien de categoria especial,de las que te dan un pellizco animandote a meterte en estas aventuras.Mejor no se puede describir,la intensidad,dureza y espiritu de esta prueba.La chica con la que compartiste km( a la que tengo el gusto de conocer,al igua al igual que a su marido), son de los " especialistas " en este tipo de aventuras,no seran de los mas rapidos pero,si de los fiables 100%, con estas compañias,el exito de finalizarlas,esta asegurado.A recuperarse y pensar en la siguiente.Al igual que tu,tambien sufri el supilicio de las ampollas,estas " nimiedades", son las que aumentan todavia mas,el esfuerzo y sufrimiento de los km.Un abrazo y nos vemos en la siguiente " estacion"
fer3494

Maratoniano
Maratoniano
23/04/08
0 Carreiras
1046 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 08 Mai 2014, 15:22
Asunto: Re: CRONICA DE LOS 101 PEREGRINOS 2014

Desde aqui mi más sincera enhorabuena a todos los que participasteis, terminarais ó no y a los que escibisteis las cronicas CHAPOOOOOO......
mejor no se puede describir las emociones y sentimientos que se siente en este tipo de pruebas

Saludos





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Podes descargar arquivos