Foros ›
El Correo Papalegüense (edición online)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 06 Nov 2017, 17:52
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Andrés61 escribió:
Rezuma Vd optimismo Maestro Disimulando
Creo que hizo muy buena carrera. Desde luego a menos de 5 min el Km. Siento no haberlo visto. Vi a Matogrosso (él concentrado en una toma y yo en regular fuerzas para acabar sin descalabrarme).
En fin. Supongo que influye la cercanía de la Mítica S. Martiño y su mezcla de ilusión y responsabilidad.
Mis Mejores Deseos

Optimismos los justos.
No quiera usted saber como nos dejaron los pirómanos la autovía.
Que será, supoño eu, soamente unha pequena parte, o botón de mostra, do que fixeron no resto da provincia. Pero tiña que ver vostede a magnitude da desfeita na zona das Neves e Salvaterra. Alá é grande.

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Alberto73

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
18/10/13
155 Carreiras
262 Mensaxes
vigo
Respostar citando Envío Lun, 06 Nov 2017, 22:37
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Oliveville y su gente, al menos por la parte que me toca está siempre honrada de recibir a tan ilustre representación, aunque usen sus carreteras de test de pretemporada para la PRUEBA por excelencia....Saint Martins. Un gusto departir palabras con ambos y millas con vuecencia don Papa don't preach.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Sáb, 11 Nov 2017, 18:23
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Inocentemente uno podría pensar que cualquier momento es bueno para salir a correr, como aquella publicidad de hace ya unos cuantos años que decía que cualquier momento es bueno para disfrutar de un Martini bianco.

Pero es mentira cochina. Y lo es porque, al menos aquí, en Sparkland, el frío ya ha entrado de lleno. No tal vez como elefante en cacharrería, pues estos animales suelen ser más bien de latitudes tropicales, pero sí a lo mejor, como corzo, o jabalí, dos habituales de las rúas sparklandianas, que con nocturnidad y alevosía dan a veces en frecuentar.

Ello obliga pues a que cada salida a entrenar, a partir de ahora, venga a ser un poco un acto de valor. Y no es ello cosa que me agrade. Lo mismo que dijo Aristóteles de la excelencia, que no era un acto, sino un hábito, razonamiento similar se le debiera aplicar al running.

Buenos hábitos, no hacen buenos monjes, en todo caso.

Y esa venida del frío, retomando la idea central de lo que hablábamos, ha traído consigo el encendido automático de las calefacciones de la ciudad, lo que a su vez ocasiona que de nuevo esta vuelva a oler a hollín.

Pues sí. Por lo que parece Sparkland siempre huele a humo. Unas veces es el de los incendios, otras el de las calefacciones, otras los (malos) humos de sus propios moradores, entre los que me incluyo… ¡Y encima tenemos la fiesta de los Magostos! El caso es que, así que igual que Chicago es la ciudad del viento, ella parece ser la ciudad del humo.
Unos humos por otra parte que será complicado bajárselos, estando como nos encontramos, a poco más de una semana de la celebración del Sanmartiño, la querida líder de las carreras de nuestra, por otro lado, según algunos, atrasada y aislada, provincia.

Dejando las emociones a un lado, debo admitir que me coge este año la carrera sin los deberes hechos. La Vigo +11 y su llegada a tumba abierta me causó más perjuicio que beneficio, y la semana la he pasado entre algodones cual si fuera un sedentario radical. Uno de esos sedentarios que en un hipotético referéndum sobre el sedentarismo, votaría en tres colegios electorales distintos y llevaría los porrazos de la pasma en otros cinco.

Lo cual me coloca en una situación poco inteligente. A menos de una semana, con el estado de forma de una vulgar carrera de la Chirla, o contra la parvovirosis bipolar crónica, es decir, como si no hubiera nada puesto en juego. Cosa que no es así.

Por ello, y ya que menciono la inteligencia, la menos común de las virtudes, he decidido llevar a cabo un plan de choque, con entrenos minuciosamente planificados, y una apuesta por la optimización total de mi tiempo restante de aquí al minuto cero, y a los que he bautizado como iEntrenos. El añadir una i minúscula no es cosa gratuita, al contrario. En el mundo en el que nos movemos, las apariencias importan, y, si con una simple letra del abecedario, en su versión mini, podemos desterrar de golpe y porrazo, todo asomo de tontuna, de mediterránea improvisación, de chapuza nacional, atraso endémico, y hasta de siesta… ¡Bingo!

Empezamos pues con 7 kilómetros del jueves, que el sábado serán 8, y el lunes 9. Me iré acercando a la distancia mágica, los 10K, a la chita callando, sin que mi organismo pueda ni por un momento sospechar la que le estoy preparando.

Pero para ello, para que llegue a buen puerto, he de tener también, como dicen los marineros, buen viento. La lástima es que donde hay carrerón (en ciernes), no manda marinero. Y el/la que siembra vientos, recoge tempestades. Aquí y en Chicago.

Lo que más me preocupa, si bien, es ver “chi” no la cago con mis iEntrenos, en estos pocos días que restan de calma chicha, hasta que se desate la furia de los elementos (y las elementas). Todos en busca de una gloria tan efímera y fútil, como solo el running nos la puede proporcionar.



Como se ve, el tema da para estas, y muchas más, ventosidades mentales.





¿Cómo se le dice a la borrachera de el/la que bebe los vientos en exceso, sin moderación y con desenfreno?

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 14 Nov 2017, 20:21
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Son ya muchas veces las que los compañeros del foro me tienen dicho que escriba menos y entrene más, así que, por una vez me voy a dejar de pamemas literarias y voy a ir al grano. Nada de utilizar el habitual miserere existencial de garrafón como adobo de mis raquíticas y piojosas estadísticas.
Esta vez fueron 17.11 kms. Eso sí, no frescos, sino descongelados del domingo por la tarde, que salieron con fórceps, y que hasta hoy no he tenido fuerzas ni humor para ponerlo por escrito.
Pero, bueno, el Sanmartiño ya está más cerca.

Y a todo esto. D.E.P. Chiquito.
¡Que manía tiene la gente de morirse. Me cago en sus muelas! Chorando



Por cierto... Qué fácil sale el "chiquitear" con una buena kilometrada en las piernas. Por la gloria de mi madre...

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
mateotn

Maratoniano
Maratoniano
27/11/13
0 Carreiras
1524 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Mar, 14 Nov 2017, 21:13
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Bravo! Bravo! Pecadorl ! Por ese pedazo-de-fistro-de-entrenamiento por la gloria de mi madre!
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 16 Nov 2017, 20:29
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Sí, bravo, pecador de la pradera, que eres un amatoma sexuarl, y todo eso…

Lo que probablemente desconoce mateotn es que los fistros que no estamos acostumbrados a hacer el caballo que viene de bonanza tanto rato seguido, acabamos con mucha pupita en el diodeno de abajo, y luego lo ganado lo perdemos en días de recuperación, cobarde!

Por eso de que ayer saliera con muchas molestias y mucho miedo a lesionarme esto, o a sobrecargarme aquello, o a pinzarme el nosecuantos. Así que con unos pachuchos 6.70 kms di por cumplida la faena.

- Doctor, doctor… ¿Qué padezco?
- Padece usted un angarután.

La buena noticia es que el Sanmartiño ya está preparado y a tiro de piedra de mechero. La gran fiesta del running. “O rei pelé “ de los 10k gallegos.
Y como todos los años matogrosso y yo nos vemos obligados a ejercer de camellos de dorsales. Este año la nómina es larga. Doctor Slump, Caranquexo, Montxo, PequeñaCriatura, Jorge

Y ello sin contar a la habitual Meigalicix, que este año parece que se lo ha encargado a su archirrival de Sparkland, y que por lo visto, prefiere morder la mano que le da de correr. Cosas de los morbos lúdico-deportivos personales de cada cual.

Que, por cierto, a ver si este año coincidimos en la fotokedada. Y que ya que no se habla con Alain Afflelou, habrá que pintarle de rosa fosforito la estatua del Nexus, para que la vea bien y no se nos extravíe… Aunque la verdad, la pobre estatua ya bastante tiene con lo que tiene, que esa pose suya está esculpida a mala idea, y recuerda un poco a aquella metáfora que escribió Dani en el Gatuno sobre pillarse no sé qué con la tapa de un piano. Porque era un piano… ¿No?

Lo que es como un piano es la mentira de decir que el Sanmartiño es otra carrerita más, ciento y pico puntitos de nada p’al circuito, un entreno cronometrado (ya que no con público, al decir de algunos) para el maratón tal, o la media cual.

El Sanmartiño, para un sparklandiano, es como para Torrente ver al Fari actuar en el Vicente Calderón, para Jordi Évole (el Follonero) entrevistar a Franco, o para Trump recuperar la conexión de internet después de estar un día entero sin poder entrar en twitter. Lo máximo.



The week of the Monobrow Pride

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.

Última edición por Papa-Léguas o Xov, 16 Nov 2017, 22:54; editado 1 vez
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Xov, 16 Nov 2017, 22:47
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Por alusións:

Primeira: Sempre vou a Sparkland de víspera, e o dorsal recólloo eu mesma en persoa, en horario de sábado pola tarde, e cousa rara, non me toca de coller dorsais de encarga para outra xente coma outras veces... O que sí me amola moito nesta edición é ter que ir ata Expourense, e non dar un simple paseíño ata o pavillón dos Remedios. Por outra banda, a miña archirrival vai estar moi ocupada desas horas recibindo a súa medalla de bronce das Veteranas B do Circuíto de Correndo por Ourense ( dato que implica que se o ano pasado lle saquei 10 segundos a ela na meta, este domingo vaime sacar ela 5 minutos a min)

Segundo: O desencontro da fotokedada do ano pasado non tivo nada que ver coa cor da estátua do Milenium nin coas gafas que non teño de Alain Afflelou. Foi culpa do diluvio universal que nos obrigou a arrimarnos a un dos edificios de enfrente, e que ó ser só 4 persoas as que pousastes para a foto , outros grupos máis numerosos quese estaban retratando diante taparon o ángulo de visión... E teño a Pollastre para confirmar totalmente esta versión dos feitos... Este ano creo que de aquí ó domingo non vai caer pinga de auga , os encoros seguirán desecándose, e en Sparkland aínda vai haber uns 20º ó mediodía, así que supoño que nos daremos xuntado todos para a foto sen impedimentos metereolóxicos de por medio.

Puntualizacións a un lado, si que é certo que a San Martiño non é unha carreira máis. En absoluto.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 19 Nov 2017, 13:35
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

¡Que Envidia! En fin espero que tod@s la disfrutarais.
Al menos me divertiré leyendo Crónicas diversas en las que suele parecer que han corrido Ustedes en Carreras distintas Ríndose
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 20 Nov 2017, 23:03
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

El Sanmartiño nunca defrauda.

Tiene un relato diferente a todo lo demás. Es una prueba devora-hombres, la USS Indianapolis de las carreras gallegas, el delirium tremens del running.

En ella se pierde el intelecto, y hasta la capacidad humana de cognición, pues en ella rigen ecuaciones similares a las del horizonte de acontecimientos de un agujero negro, que en su caso, y dadas sus peculiaridades meteorológicas, suele ser siempre más tirando a grisecino. Así de indescifrable es el Sanmartiño.

Y solo así, pues, se puede explicar que Meigalicix batiera a Doctor Slump, llevando la dualidad del “Gato de la Favela”, tradicionalmente un vector de polaridad fija, norte-sur, sentido horario apretar-antihorario aflojar, tijera corta a papel, pero piedra aplasta a tijera, a un callejón sin salida fenomenológico, a un absurdo matemático.

En otra carrera, el duelo sostenido con Montxo, que en realidad solo duró lo que dura la información de atletismo en un telediario cualquiera, y que me vi obligado a declinar en su favor, me habría causado un hondo disgusto.

Aquí no. Ya veis. Soportar al susodicho luego, durante todo el resto de la jornada, paparota incluida, que estaba como niño estrenando pistolita de agua, no me causó trauma alguno.
¿Por qué? Porque es el Sanmartiño.

Yo venía a esta edición con mucha presión encima. La verdad es que cada año es más, y paralelamente, mi capacidad de aguantarla va menguando en proporción.

De hecho la víspera no dormí nada bien. A tirones, dando más vueltas en la cama de las que habíamos dado la noche anterior por la ciudad, con PequeñaCriatura y Diego, para encontrar un sitio donde cenar apropiadamente. Y es que a gente que se ha venido desde Ferrol ¿qué menos que tratar de impresionarla positivamente?

Con todo, con mi baja calidad del sueño, y los nervios lógicos del cada vez menos principiante, nos fuimos matogrosso y yo, hacia la fotokedada en la estatua del Castratto, donde esta vez sí hubo plenty de foreros. Lihto, Amina, Toledano, Novoa-run, Meigalicix, BaoEs, Slump, and so on, celebrities everywhere… Correr en Galicia together as one.

Muchísima gente, y para no variar, tras la tensa espera, y el pistoletazo, un mundo de codazos y empujones por delante, y hasta donde se perdía la vista, se cernía sobre mí. Incomodidades con las que hubo que negociar durante los primeros compases. La sal y la pimienta de esta carrera.

Ya a partir de la calle del Progreso, libre al fin, pude progresar adecuadamente. Me había independizado de la muchedumbre, o eso creía, pues no tenía reconocimiento internacional alguno, pero el “procés” no descarrilaba.
La cosa parecía ir viento en popa, hasta la zona del avituallamiento líquido, corta y escasamente atendida, y donde otra vez, como en la Pedestre y la +11, hube de agarrarme al botellín como si se tratase de un concurso de mates. Mal, muy mal, esa parte, señores organizadores.

Siguió a ello unos momentos de vacilación y zozobra por el Posío. Poseído de una demoniaca flojera, me asusté. ¿Asomaba la pájara? Bajé las revoluciones y opté por salvar los muebles. Extremo que una horda de archirrivales aprovechó para ajusticiarme.

No importaba. Ya en el Paseo, con los gritos y aplausos desaforados de la torcida, recuperé la entereza moral. Y me vine arriba. Entonces fue cuando les di yo el paseo a unos cuantos de los que se me habían sublevado, ya el último un Jackbauer, uno de los esbirros de Dani en la 24HVigo, sobre la misma línea fatídica, y que saboreé como si del mismísimo Doctor, se tratase.

Sí, fue a traición, y exhibiendo una indisimulada cutrez, muy “yo” en mi salsa, pero es lo que hay. Quienes me conocen saben bien que, en este particular, no tengo remordimientos ni fantasías de moralidad.
Sigo por otra parte la filosofía del rey de los esprines, Beuckelsen (el Hibernado). Una "volata" es un rito sagrado en nuestra secta, y su negación se castiga con los peores tormentos.

Aunque para tormentos, la propia carrera sola bien se vale. El Sanmartiño son mis diez kilómetros más berrendos y descarnados del año. El crujir de dientes. La némesis de mi zona de confort en este deporte, que tantas veces bendigo, y aseguro disfrutar, y que se me llena la boca con ello, hasta resultar muchas veces pedante, y hasta pelín “vendemotos”.

Aquí sufro como un marrano. Y nunca mejor dicho, como cerdo al que le llega su San Martiño.

Pero merece la pena. Me sirve además para demostrar que no hace falta irse al quinto pimiento para vivir una experiencia así de fabulosa, fascinante y chispeante. Y si acaso su única pega, es que no haya uno cada fin de semana.
Como será difícil que se repita la caidita de Slump a manos de Meigalicix … El sueño húmedo de todo/a archirrival que se precie.

Y ya como colofón, y para cerrar esta crónica, que en modo alguno puede sustituir o enmendar a la experiencia vivida, dar un gran abrazo a todos los que compartimos esta mágica y rutilante jornada de glorias deportivas, desear que nos dé para muchas ediciones más el depósito del intercambiador de fluzo, y que ustedes y yo lo veamos, vengamos y venzamos.

Con pena despido esta crónica.

Se acabó este Sanmartiño 2017. Sanmartiño akbar.





Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 20 Nov 2017, 23:39
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Xa me tardaba ler a túa crónica, pero mellor reservo os meus comentarios ata que interveña Doutor en turno de réplica Sorriso Sorriso Sorriso
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 21 Nov 2017, 9:16
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

No sabe lo que siento haberme perdido la S. Martiño. Diría que su crónica me hace más llevadera la ausencia pero sería mentira. ¡todavía me da más Envídia! Procuraré estar para el año.
Pd: Por cierto Maestro... No lea el Gatuno... Pura Provocación oiga Disimulando
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 21 Nov 2017, 9:19
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Andrés61 escribió:
Pd: Por cierto Maestro... No lea el Gatuno... Pura Provocación oiga Disimulando

Pues parece ser que sí, dos veces me lo han llamado en el último cuarto de hora en CenG.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 27 Nov 2017, 20:51
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Cumplían hoy mis piernas una semana y un día de privación de libertad, desde la conclusión del Sanmartiño, y decidí que debía darles la condicional.

No era hoy día si bien para muchas libertades, pues me levanté medio jaquecoso, con dolores lumbares leves pero generalizados, y frío, mucho frío. Tal es la cosa que me pasé toda la mañana en la oficina suspirando por arrimarme a una fuente de calor. Creo que ya voy siendo un prometedor anciano.

El caso es que esta tarde salí a correr, y después de tantos días parado, en los que confieso que hasta llegué a plantearme abandonar el running, esta vez mis piernas parecían contar una película diferente. Los achaques desaparecían, el trote era reconfortante, los perros y las personas que llevaban de la correa se hacían a un lado, vistos ya desde bien lejos… Una gozada.

Pero al final, con la acumulación de kms, y eso que solo fueron 6 y pico, el eslabón débil, mis talones de Aquiles, (que son mi talón de Aquiles), acabaron confesando. No hay nada nuevo bajo el sol, ni bajo la luna... Ni bajo la chatarra espacial…

Puede que en otros mentideros del reino los músculos de la gente estén sanos pero necesiten amor. Los míos, no. Mis piernas no tienen, creo yo, problemas de amor, lo que les pasa es que están locas por privar.
Y la locura no tiene cura.

Bueno, en próximas fechas decidiré a que carrera me apunto. De momento sigo mirando el calendario con ojos inocentes de tierno infante senil.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 05 Dec 2017, 16:11
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Maestro... Empieza Vd a preocuparme. Tan desmadejado le dejó la S. Martiño?
Anímese hombre... Hay otras carreras.., ya sé que no son lo mismo.... pero no puede estar así hasta el año...
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 05 Dec 2017, 21:37
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Suscribo o que dí Don Andrés... Outros anos ías ata a de San Cibrao das Viñas , este ano nada?





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos