Foros ›
El Correo Papalegüense (edición online)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3258 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 25 Abr 2017, 6:55
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Aplauso Aplauso Aplauso
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 27 Abr 2017, 18:32
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Ayer estaba aventurero, y como no tenía nada mejor que hacer, me lancé a ingerir, uno detrás de otro, 15 kms de una sentada.

Y eso, con el cuádriceps de mi pierna izquierda estando como está. Que no es cosa de tomárselo a broma.

Todo comenzó en Portomarín con unas ligeras molestias, y ahora, un vecino que toque la gaita a las cuatro de la mañana, se me antoja más soportable.

De hecho, me volví a casa con sólo 14.38 kms bajo el brazo, (el brazo en el que llevo el Ciripolen, claro, y que iba consultando entre histérica y medrosamente en sus compases finales), cosa del miedo que me producía el acabar con algo por ahí abajo igual de roto, en el último suspiro, que la defensa del Madrid la noche del pasado Clásico.

La culpa es de Julia Roberts, no me cabe duda. Puestos a buscar un/una gafe, no se me ocurre otra mejor. Dando el cante en el canal madridista del Face, con sus palpitaciones por CR7. Y es que tampoco le vamos a estar echando la culpa siempre de todo a PequeñaCriatura
Así que, nada. Esperando a ver como evoluciona el problema. Quiera Dios que no sea nada. Una palabra más alta que otra. Unas agujetas inusualmente protestonas, pero que terminarán por dar su brazo (su pierna) a torcer. Que la verdad no me gusta un pelo lo que siento cuando la pongo rígida.

Y alguno (algún avispado) me dirá: Ahí lo tienes, estas son las consecuencias de vivir por encima de tus posibilidades hamsteriles.
Pues sí. He ingresado por lo que parece en la cofradía de los que siempre van, a todas partes, agarrados a un prominente cirio con las dos manos… Esta es mi penitencia, hermanos en la fe, pero que quede constancia de que no me es aún bastante, y que quiero más. Y que todo el mundo lo vea, y se sobrecoja de lo graves que son mis cargas y aflicciones.

Para ser un verdadero atleta, de los de pata negra, hay que sobrellevar con resignación cristiana alguna que otra avería más o menos seria. En este caso física, aparte de la mental, que como en la mili ya a todos se nos supone de oficio.

Vamos pues a rezar para que pase pronto esta borrasca músculo-tendinosa, y no degenere en complicaciones hipohuracanadas. Que el tiempo, el meteorológico, está loco. Con tanto cambio de estación (intermodal), y tanto revoltijo de isobaras.

Y si no que se lo digan a “Hierbajo”, el arbolito que me regalaron en la carrera de Taboada hace dos años, quien nos dejó, en la flor de la juventud, hace unos días. Las heladas y la sequía pudieron con él. Disgusto gordo.
Algo (negro, turbio, siniestro, subrepticio) me decía que no iba a llegar el día en que les contara a mis nietos como me lo gané.



Ay, pretty woman, en lo que se nos ha quedao aquel hombro del Gere, en el que llorar…!

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3258 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Xov, 27 Abr 2017, 18:51
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

As miñas condolencias polo pasamento da árbore de Taboada. E que resto das "dolencias" pasen de contado.

PD: Non te entregues tanto á resignación cristiana ( o fundador do club tiña sona de andar sempre de parranda con xente de mala vida).
PequeñaCriatura

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/10/12
0 Carreiras
975 Mensaxes
Ferrol
Respostar citando Envío Sáb, 29 Abr 2017, 12:07
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Oiga usted...que me he visto en negrita...y yo soy inocente mientras no se demuestre lo contrario.
Esto es una prueba. Voy a esperar a ver si se cumplen mis pronósticos...

Por cierto, ¿a quién no le gusta Julia Roberts? Firmo por estar como está ella cuando llegue yo a su edad, aunque esto de correr acabe conmigo.

Quiero verte el lunes, ¿eh?. No te escaquees...ni pongas disculpitas...


Última edición por PequeñaCriatura o Sáb, 29 Abr 2017, 17:46; editado 1 vez
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 29 Abr 2017, 17:03
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Vendrá a Arteixo Maestro? Disimulando
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Sáb, 29 Abr 2017, 18:46
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

En este momento sigo con molestias y no tomaré la salida en Arteixo a menos que de hoy al lunes haya percibido una mejora significativa.
Bien saben vuesas mercedes que nada me complace más que disfrutar de kilómetros en su augusta compañía, por lo que, en reciprocidad, entiendo que este problema sobrevenido les suponga un menoscabo, e incluso añadiría que, grave quebranto, a sus expectativas, tanto deportivas, como lúdico-festivas, e incluso si se me apura, lúbricas... Razz

La capacidad regenerativa de mis tejidos blandos tendrá la última palabra. Será cuestión de escucharlos atentamente, aún cuando la suya, es la voz de los supertacañones. En fin, ojalá me equivoque. Rezar

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 02 Mai 2017, 17:07
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Se rumoreaba por los mentideros del reino que Papa-Léguas no acudiría a su cita con Arteixo, haciéndole un feo desplante a una gran carrera, bonita y bien organizada, pero sobre todo gratuita, y ciertamente que me resultaba en extremo inverosímil.

Yo sabía que eso no podía ser. Que aún cuando su maltrecha pierna izquierda - en la que se ha quedado a vivir una de esas lesiones que ni son carne ni pescado, que no evolucionan a peor sino sólo lo justo para poder seguir parasitando a su animal huésped, cual inteligencia extraterrestre - se estuviera cayendo a pedazos, él haría de tripas, corazón, o de corazón, tripas, para coger la bala del pistoletazo.

Al final así fue, y nos lanzamos matogrosso y yo a la aventura, alcanzando nuestro punto más septentrional en lo que se refiere a hitos de running. Para ello por supuesto recorriendo un porrón de kms. de autovías, carreteras comarcales y desvíos precariamente señalizados.

Eso sí obtuvimos la contrapartida de visitar lugares nuevos, y desconocidos para nosotros, como Arteixo o Betanzos, e incluso algunos otros, ya de camino, y de menor renombre, como Muimenta o Meixomín.

Tras la carrera de hecho se celebró una paparota en la villa natal del ilustre Paco Buyo, aquel gran guardameta madridista, injustamente gafado, que hizo posible que la hazaña del España-Malta todavía fuera mayor, y en la que compartimos mesa y mantel con PequeñaCriatura y su cohorte de pretorianos ferrolanos, a saber, Miguel, Diego, Jorge y familia.

Nuestra degustación de la célebre tortilla de patata betanceira, dio pie a una animada tertulia culinaria, que sirvió para aportarle un poco de sabor a los ya trillados lugares comunes del running. Una conversación que al tierno infante que nos acompañaba, le hacía recluirse, todavía más si cabe, en la pantallita de su PlayStation.

Supongo que la ficha técnica de la carrera en sí, no resulta demasiado interesante, desde el momento en que me olvidé de poner al Ciripolen a trabajar, y sólo un par de kilómetros más allá del comienzo, me percaté de ello.

Quizás lo único verdaderamente significativo es que vuelvo al régimen de hámster, y que, con la pierna que, en estos momentos, es una extremidad fallida, con una inseguridad jurídica galopante, veo difícil, por no decir imposible, el realizar ningún otro entrenamiento preparatorio para la Santyago10k.

Habrá que fiarlo todo de nuevo - malamente, pues de la capital gallega queda algo retirado - a las noches mágicas del Benito Villamarín.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
PequeñaCriatura

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/10/12
0 Carreiras
975 Mensaxes
Ferrol
Respostar citando Envío Mar, 02 Mai 2017, 19:13
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Bueno, vale, te debo un garbanzo...porque no daba un duro porque asomaras por el fondo norte, y al final, enseñaste la patita, aunque la tengas media chunga.

A mí la carrera me gustó. Me daban miedo las cuestas, pero al final, las subidas y bajadas se compensaban. Pero bueno, yo no iba pensando que era llana como tú, que seguro que leíste el hilo de otra carrera... Ríndose

Y a ver si la cosa se repite pero ya más por mi zona, que ahí ya controlo yo más de "furanchos" varios... y se tiene que venir Andrés.

Al final, es lo mejor de acabar las carreras, el regalo...la reunión , la charla y las risas, para que luego digan que esto es un deporte individual...juas! Lo único individual es hacer tu carrera y punto.

Por mi parte agradeceros el esfuerzo, yo ya reitero que este año me toca estrenarme en la San Martiño, a sentir el calor del público y tal... Disimulando

Por cierto que no hace mucho que vi a Buyo en Betanzos...el tiempo pasa para todo el mundo.

Nos vemos el sábado con nocturnidad y alevosía...¡a cuidar esa pata!
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Xov, 04 Mai 2017, 19:09
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Todavía sigo baldado de los casi 12 kms de Arteixo, y sin embargo, me dio por salir de nuevo, insaciable, a por más zumba. Y ello con mi “pienna” en un “que si se nos va, que si no se nos va”, arrastrando una lesión latente, que, como en las películas de terror, pide a gritos susto gordo, ojos en blanco, y que corra la salsa de tomate.

Pero bueno, que le vamos a hacer, ya lo dicen las escrituras: El running solo engendra más running.

Una salida, la de hoy, con el cielo de Sparkland muy estresadito, amenazando rayos, truenos y centellas. Pero por lo visto eso no es nada.
Informa PeqCri news que en la SantYago10K nos aguarda el diluvio universal… ¡Y sin arca ni nada!, que los runners, meteorológicamente hablando, somos muy de pasárnoslo todo por el arco del triunfo.

En fin, que Dios nos coja confesados.
Distancia recorrida: 4.43kms
Tiempo: 32:29 (Dejen paso a la locomotora)


Aunque yo siempre he dicho que me encanta correr con lluvia. Será cuestión de ayudar un poco a esas nubes indecisas…



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Mai 2017, 6:02
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

No saben lo que me apena perderme esta "agradable" jornada que les espera. Disfrútenla Vds sin mi.
El siguiente Fin de Semana daré vuelas a la Muralla de Lucus augusti.
La dedicatoria musical de hoy no es original, pero no podrá negarme que es apropiada...
www.youtube.com/watch?v=4wKB2G6DQYc
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Dom, 07 Mai 2017, 14:25
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Tenía mis dudas sobre la SantYaGo10k (fundadas), de si sería la superchiripitifláutica carrera de la que todo el mundo hablaba, o solamente otro refinado producto de marketing más, con muchas sonrisas, gracias y porfavores, pero luego un bodrio infumable, ideado a mayor gloria de los bolsillos de los organizadores.

Pero digamos que esta duda quedó completamente despejada cuando accedí a la plaza del Obradoiro, remontándola por la parte de abajo, y vi la luna en perspectiva, una luna majestuosa, perchada entre las torres de la catedral… Ese toro enamorado de la luna.

Allí habíamos quedado con PequeñaCriatura, y allí estaba, poniendo como siempre esa cara tan suya de “pasaba por aquí y de repente me he encontrado con esto”. Como si todavía, después de tantas carreras, se sorprendiera de verse envuelta en esta romería.

La acompañaban Diego y Miguel, uno vestido de negro de arriba abajo, y el otro, oh sorpresa, quien sabe si por llevar la contraria o qué, de amarillo fosforito.

No sé si su idea sería llamar la atención, pero al recoger los regalos, y en especial la camiseta, comprendimos que la carrera iba a ser, más que nada, fosforita. Difícil pues destacar en semejante tesitura.

De todas maneras no creo que eso le importara demasiado a un señor que hace un 10K en 40 minutos. Más bien los que tenemos que esforzarnos por atraer las miradas, y los aplausos del público, somos los del vagón de general, donde se apelotonan las grandes densidades de corredores anónimos. La masa informe y opaca.

Aún así, hay que felicitar al público de Compostela, que nos animó, sobre todo en algunos tramos, como si no hubiera un mañana. Alguno que yo me sé, firmaría con mucho menos, de seguro.


¿Y qué decir de mi carrera?

Con el poco tiempo que tuve para calentar, que llegamos bastante justos y había que gestionar todas las martingalas habituales, no me quedó más opción que salir desde atrás del todo y acompañando a Teresa, a la que en principio también iba a escoltar Diego.

Esa decisión me impediría por supuesto optar a mis desafíos básicos, y asumía de entrada que haría una carrera hámster de principio a fin.
No obstante, aunque bastante impermeable en los cajones de salida, la serpiente multicolor pronto empezó a mostrar sus vulnerabilidades, y allá que me fui, aprovechando las rendijas, en pos de más altas metas.

Tan sencillo fue como descargarme la app Meigalicix Rebufo boost searcher. Es decir, buscar a un cabeza de turco que me hiciera de rompehielos, y cómodamente agazapado tras su estela, ir superando unidades.

Y a falta de archirrivales conocidos, emprendí mi particular lucha por batir, cuantos más fosforitos, mejor.

Por alguna extraña razón, o quizás no tan extraña, en las cuestas me sentía ligero y con las marchas cortas ágiles, sin atrancos y respondiendo bien. Seguramente llevar el estómago vacío a esas horas, las típicas de cenar, tuviera bastante que ver.

Iban pues cayendo los fosforitos a un ritmo más que aceptable. Desgraciadamente a partir del ecuador de la carrera, y ya metido en las oscuridades de la Alameda, botellín de agua en mano, que no botellón, noté que la fiesta se había acabado. Una repentina flojera me obligó a reconsiderar mi cuota de capturas de fosforitos. Al igual que estos, también habían, paralelamente, ido cayendo los fosfolípidos, y los polisacáridos, y las transaminasas, y los aminoácidos esenciales, entre otros muchos metabolitos, desertores todos ellos… Mis presuntos aliados me retiraban su apoyo en el momento en que parecía que mejor se ponía la película.

De modo que quizás esa fuera la razón que me llevó a no disfrutar tanto de la parte final, y su incesante callejeo, lleno de giros bruscos y cambios de rasante, como en la Pedestre. Las piernas iban demasiado desangeladas como para pedirles equilibrismos adicionales.

En unas de esas, el pie ensaya una postura algo forzada, y me envía una señal clara de “vuélvelo a hacer, y nos vamos de cabeza contra los soportales”. Malas noticias para mis aspiraciones de seguir adelantando competidores. Era cosa de reflexionar. Parar, templar y mandar. Como en el chiste, “con los cuernos, mi general, con los cuernos”.

Finalmente entré en el Obradoiro, y aunque en el momento me pareció algo más deslucido de lo esperado, cegado entre la sombras imperantes y el disco refulgente con el logo de la carrera en el arco de meta, luego pude disfrutar algo más del monumental entorno y su maquillaje de fiesta, en forma de juegos lumínicos.

Y sin más me sumé al enjambre de runners noctívagos, que atraídos por el aroma de las filloas y la sidra, pululaban de un puesto a otro, sorteándose unos a otros cual golondrinas en el cielo, o siendo menos poéticos, cual deslumbradas polillas.

Allí me reuní con PeqCri, y sus muchachos, y con matogrosso, que venía algo cabizbajo, decepcionado con el vídeo que había grabado. Un vídeo que seguramente no hará justicia a la carrera, tan espléndida, y sin embargo tan huidiza de los focos y los flashes. Como si no necesitara de vanas presunciones e invitara únicamente a ser vivida desde dentro, en armonía con su condición cuasi secreta, cuasi clandestina, nocturna, alevosa y con premeditación.

La noche acabó a las dos y media de la mañana, tras una divertida cena en el casco viejo, comiendo hamburguesas con extraños apodos. La mía, “Prestige”, recordaba a aquel infausto petrolero antediluviano con incontinencia de chapapote, pero desde luego que no empujaba a gritarle un “Nunca Máis”. No entraba mal ni nada la condenada, a esas horas y con esas hambres. Más bien invitaba a empujarse una segunda pa’l coleto.

Y sin más nos despedimos, y vuelta para casa, que el camino iba a ser largo, negruzco y somnoliento. Unos hacia el norte, y otros hacia el sur, desandando lo peregrinado por los extremos opuestos de la brújula, y, si bien, devolviendo de nuevo la mente a ocupaciones y pensamientos más peregrinos, como por ejemplo: ¿Y qué carrera toca la semana siguiente?
Y es que no tenemos remedio. Puro vicio, se mire por donde se mire.

Y ya como último apunte, romper con mi tradicional costumbre de criticar los precios de las carreras, y admitir que la SantYaGo10K, bíblicamente hablando, puede pedir y le será concedido, encantado de conocerla. Y que ante su formidable “¡Porque yo lo valgo!” no queda otra que agachar las orejas…

Ya habrá tiempo más adelante para arrepentirse de acaloramientos, y de las palabras aterciopeladas, dichas en el fervor de la pasión…



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 07 Mai 2017, 15:09
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

No sé por qué me pierdo siempre esta carrera. Este año ni siquiera me enteré de la fecha.

Tu crónica me hace pensar en...


Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3258 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Dom, 07 Mai 2017, 22:19
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

A versión Rebufo 1.0 só permitía escoller de cabeza de turco a unha persoa coñecida coa que se estivera conversando antes do toque de saida. Xa vexo que as novas versións da aplicación vanse mellorando en prestacións, e alégrome de que lle sacases partido este sábado.

Forza e fósforo para a seguinte.
PequeñaCriatura

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/10/12
0 Carreiras
975 Mensaxes
Ferrol
Respostar citando Envío Lun, 08 Mai 2017, 9:13
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Aún me dura el sueño. Lo arrastro como otros arrastran las piernas...o sus penas.

Pues pasaba por allí sí, a propósito claro, pero pasaba. Y la cara es la que se me pone en los mogollones, después de un rato paseando por Santiago y tropezando con turistas. Muro

Sin duda sí, el color era el fosforito. Hasta yo adelanté a algunos por las cuestas, (a los que iban andando, más que nada).
A mí me costó un ojo subirlas, pero aunque acabé asfixiada, estoy contenta del resultado. Creo que mejor que la primera vez que la hice, así a ojo...(el que me quedaba).

Lo de encontrar un sitio para comer o cenar por lo visto no se nos da muy bien. Aquí por las horas, que eran casi las 12 cuando nos sentamos, y así no se puede...pero bueno, tú con todo, te dejaste medio Prestige en el plato, te recuerdo.

La carrera es para repetir, con un poquito más de tiempo, porque esta vez, hasta mis pronósticos meteorológicos fallaron. Y menos mal. La verdad que no pudo quedar mejor noche para correr y avituallarse al final con sidra y freixós (filloas para todo el mundo menos para mí que soy de Ferrol).

Ahora que vas bien de fósforo como dice Meiga, solo falta darlle lume...

Por cierto que para la semana hay otra en Santiago también...15km (a prueba de piernas achacosas) Silbar

Gracias por el buen rato y las risas (a los dos).
Nos vemos.


Última edición por PequeñaCriatura o Lun, 08 Mai 2017, 16:08; editado 1 vez
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 08 Mai 2017, 15:43
Asunto: Re: El Correo Papalegüense (edición online)

Ah... Que envidia! Estuve por la mañana en Santiago y vi todo el montaje. seguro que fue una gran Carrera y la siempre agradable postcarrera.
Le comunico que doy por finalizada mi temporada. Seguiré corriendo, claro; el año pasado paré un mes y tardé más de 4 meses en recuperar la forma. Solo me lo tomaré con calma (Si soy capaz, claro... ya sabe Vd de mi grave patología...).
Le envío una Canción... No se ponga nervioso. Sabe que mi admiración y respeto hacia Vd es inmenso... pero no llega al Amor Carnal.
No va dirigido a nadie en concreto o quizá si. A Vd que tan bien me conoce no puedo engañarlo Silbar
www.youtube.com/watch?v=Oo401qIqqAo





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos