Lun, 19 Feb 2018, 0:13
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (polo 20% e subindo)
Crónicas da favela: "XVIII Circuíto CCN. Estrada do Río Rato"
Hai quen é velocista, ou quen é mediofondista, triatleta (insolvente ou con posibles)... Eu son corredora social, como ben sabedes xa algúns.
Así que o obxectivo esta fin de semana era ir de víspera, pasar media tarde de palique coa amiga que me foi coller o dorsal, e logo cear e durmir en casa doutro amigo, coa súa correspondente dose de palique tamén.
Deiteime case ás 12 da noite, iso tratándose de min é unha hora do mais normal. O problema é que isto de durmir en cama prestada cada vez o levo peor: Almofada moi baixa, colchón algo duro, calefacción alta, catro ou cinco visitas ó baño... Cando me levantei ás 8 da mañá a piques estiven de tomarme un ibuprofeno, pero fun espabilando. Chorro abundante de auga fría nas pernas para acabar de estar a tono.
Tomei a mañá con demasiado relax, e cando acordei xa había que ir para a Tolda, e marchei sen facer a sesión de estiramentos prevista. Chegamos á zona sobre as 11:45, e como desta vez non había que facer entrega de dorsais a ninguén, deixei ó meu preparador físico tomando o sol na zona do antigo parque infantil, e marchei a trotar e quentar pola zona do paseo cara o Miño.
Afortunadamente a néboa xa ía levantando, e quedaba unha mañá soleada. Pero como a perfección non existe, o chan dos camiños do paseo estaba bastante lamacento nalgúns lugares e había que ir "regateando". Como dificultade engadida , alí estaba a sensación de atenazamento baixo os glúteos outra vez, como se as maniotas do ximnasio do martes non se fosen marchar nunca. Así que ente volta e volta de quecemento metin algún parón para estirar, e no caso concreto dos glúteos un par de veces . Malas sensacións de todos xeitos. O Garmin estaba tamén por sumarse a esa liña gafada. Suponse que o traía de Vigo apagado e con batería de abondo, pero desta volta volveuma a xogar: Non é a primeira vez que me pasa que en vez de apagarse de verdade acaba por volverse a iniciar. Así que en realidade estivo todo o tempo encendido , e xa non tiña bateria para conectar cos satélites, só a xusta para funcionar como reloxo normal. En fin, menos é nada.
De contado xa deron as 12:40 e xa tocou sacarse a última prenda de abrigo e marchar cara a liña de saída. Situeime pola metade. Arranque cómodo, intentando non pensar nin en glúteos nin en tenazas . Adiantando pouco a pouco polo lado dereito da estrada, e sentindo outra vez o mesmo "efecto Penrose" do ano pasado, como quen observa un triángulo imposible. Non sei que ten esa estrada, pero o caso é que as miñas pernas a van subindo mentras que o efecto óptico nalgúns puntos para min é de ir costa abaixo... Cousas de correr sen gafas, supoño.
Entre estas meditacións , e varios momentos "goma elástica" con determinados membros desa zona do pelotón, xa chegou a media carreira e o punto de viraxe. Miro o reloxo e marca 13:01, e por un momento me crin superwoman, pensando que me quedaban outros tantos minutos para volver e acabar en 26 minutos toda a carreira sen despeinarme... "Que non Alicia, que non, que non o tes en cronómetro, que está en modo reloxo, e está a marcar as 13 horas e 1 minuto, total que levas 16 correndo , miñaxoia".
Pero non por iso perdín o optimismo, agora tocaba todo costa abaixo, así que a tumba aberta e a por todas.
Metinlle demasiada alegría á baixada, sen recordar exactamente canta curvas me quedaban aínda por pasar, así que chegou un momento en que tiven que afloxar o ritmo, e o efecto "goma elástica" resolveuse definitivamente a favor de varios adiantados que me volveron a adiantar.
Escoitei como un compañeiro bromeaba e picaba a outro recordándolle que só quedaban 700 metros. Pois sería só 700 , pero fixéronseme longos e sufrinnos un pouco. Pero finalmente alí estaba o arco de meta e pasei por baixo cando marcaba 29:50, e pareceume unha boa cifra.
Botei un pouco de menos non poder repetir a foto de familia foreira do ano pasado na liña de meta. Esperemos que outro ano sexa posible volver a coincidir.
Será que foi unha boa mañá para correr, serán os poderes da camiseta nécora, será todo xunto e algo máis, pero repasando agora os resultados , a cousa ata luce algo ben:
Tempo neto para 6 km: 29:33 (24 segundos menos ca o ano pasado)
Ritmo: 4:56
Posto na categoría: 9 de 16 veteranas +50
Posto na clasificación feminina: 60 de 186 mulleres ( 28% na carreira!! como me alegra ver que o título do meu diario a veces se cumple)
En resumo, a estas alturas da vida poder dicir que unha carreira che sae máis ou menos como ano pasado e que te vas mantendo, creo que é o mellor que pode pasar