Sáb, 11 Mar 2017, 20:18
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (polo 20% e subindo)
"Crónicas da favela: Nunca el tiempo es perdido..."
...solo un recodo más en nuestra ilusión... En fin, a miña filla que de vez en cando pon Kiss FM, e pegouseme desde onte o estribillo do Manolo García.
Hoxe Costoume apartar as sábanas . Imaxino que o cansancio acumulado do traballo da semana, e o plus que lle metín o xoves pola tarde ó tren superior (enténdase entrenamento cruzado coa Viking cortando o céspede na nosa casa e na da miña cuñada).
Case tres semanas antes do cambio de hora, despois do calor de antonte, decicín cambiar eu xa ó uniforme de verán. O ceo estaba gris, pero frío non facía ningún.
Seguindo co meu debate interno sobre as zapatillas, decidín volver ás Asics. Certo que as Adidas vellas nun primeiro momento nótoas moi cómodas e adaptas ó pe, pero xa observei varias veces que chegado ó km 5 ou 6, o pulgar dereito roza demasiado. Se multiplico esa sensación ata rematar 21 km e pico, penso que a cousa pintaría bastante mal. Así que a decisión está tomada, correrei a Vig Bay coas Asics, sen plantillas nin alza, nin tobilleiras , e ata creo que sen compeeds (o ano pasado coa choiva molláronse, soltáronse e ó final foi peor o remedio que a enfermidade).
Entre pensamentos, pirguizas e deliberacións, acabei saíndo a correr case ás 9 da mañá. Para min que ía trotando ó ritmo de sempre, se cadra máis lixeira polo fresco do ambiente, indo con roupa de verán. Pero o Gramin á altura de lema y Marina estaba empeñado en dicir que ía a un ritmo de 9:15 ... Sería o non levar gafas? Estaría medindo en velocidade e non en ritmo? Por si acaso apurei un chisco máis. E no "falso llano" da recta do Cemiterio marcaba 5:25... a quen lle debería facer caso, ó Garmin ou á miña propiocepción?. Por si acaso seguín mantendo, para non chegar con moito retraso a casa , xa que ás 10:30 me esperaban nunha xuntanza no centro... Na costa do Faro de Vigo o Garmin marcaba 4:49, logo xa me fun estabilizando en 5:05 ata pasar o Mercado de Chapela. Confiaba e rematar así coma sempre, o comido polo bebido, e non pasar de 50 minutos, e non asfixiar demasiado.
Cando cheguei a casa, colorada, abafando, e parei o Garmin, case non o podía crer: 47:27 minutos, ritmo de 5:19. Debe facer case 2 anos que non facía un crono así. A tres semanas da Vig Bay tomarei isto como un bó sinal.
Agora que descarguei os datos do Garmin no ordenador xa se aclarou todo o misterio: Non sei que demo pasou no primeiro km cos satélites. O caso é que no mapa do Garmin figura que comecei a miña carreira desde Sampaio e San Xoan do Monte por detrás das instalacións de Aqualia, salvando un desnivel de 250 m antes de volver cara Teis... En fin, aínda que non se poida fiar unha da tecnoloxía , as sensacións e o corazón non minten. Así que vai ter razón Manolo García : "nunca el tiempo es perdido"
