Lun, 23 Abr 2018, 16:59
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (polo 20% e subindo)
Crónicas da favela: "Quen moito medo ten..." (1)
Como se repita o vivido nesta semana ( na que non pasei dos 3 km), vanme quitar o carnet oficial do "Minducha's think tank".
As mensaxes da fisio o martes pasado trataban de ser tranquilizadoras, do tipo: " E menos mal que facías estiramento de glúteos senón aquí xa tiñas bursitis , ou o trocánter esmagado", ou " se lesión grave non é, non temos rotura de fibras, nin de ligamentos, pero cos pes que tes, a medida que sumes kilómetros vas acabar así sempre".. Que vou dicir que non teña saído centos de veces nos diarios.
O mércores sentinme ben, e tiña pensado saír ó día seguinte, sendo obediente e non facer máis de 4 km a trote lento. Pero chegou o xoves e non me atrevín , por medo a escangallar outra vez o isquio esquerdo... E resulta que o que me foi a escangallar a musculatura foron as dúas tandas de reunión sentada que tiven esa tarde.
Chegou o venres e xa me remordía a conciencia de non coller as zapatillas en toda a semana. Así que decidín facer 5 miserables voltas pola Balbarda, nin 3 km a ritmo de 7 min/km, a primeira hora da mañá. E pola tarde ximnasio con Jota, o eterno optimista, a quen lle tiven que explicar polo míudo o estado da cuestión "Pero se no último entreno antes da Vig Bay estabas fresquísima", pero non , hai que rendirse á evidencia . Desde antes da Carreira do Rato aquí algo xa non marchaba ben, e non o atallei en serio a tempo. Para zafar fixen sesións máis de brazos que de pernas, abandonei o ritmo de kilometraxe antes da contrarreloxo do mes de marzo, cheguei máis escasa de kilómetros á Vigo Baiona que outros anos, e así acabei.
Despois da sesión de ximnasio , en quente, parecía máis recuperada. Pero o sábado pola maña tocou tamén 3 horas de reunión sentada e acabei fatal. Ningún estiramento dos que fixen pola tarde parecía aliviarme. Así que no domingo pola mañá, por medo a poñerme peor, optei por non correr. Fixen 5 minutos de bici estática, unhas tandas de movemento de remo , abdominais (un desastre de fondo físico, tiña que ir en tandas de 10 , cando hai un mes podía facer 40 dos básicos seguidos). E estiramentos . Todos os que se supón que deberíamos facer sempre, a diario, estando ben igual, pero os seres humanos somos así.
Hoxe, luns pola mañá, decidín poñer en práctica (igual que se supón que fixo
Papa-Léguas na do Vinteún) aquelo de "eu non teño medo, eu poño medo". Sin chegar en absoluto ós niveis de afouteza de Señora Minducha, porque a cousa quedou en 5300 m en 42 minutos (case a 8min/km) pero foi ... E curiosamente levo mellor todo o día. Non se é que coa chegada do calor marcha a reuma , o se lle estaba a facer demasiado caso á perna esquerda porque ata agora a só tiña protestado a dereita. En fin, nunca acabarei de facerme co manual de instruccións do meu corpo. Non vou dicir que teña que saír do túnel, porque o meu é máis ben un burato, pero xa me tarda un pouco ver a luz, nadar libremente pola miña "pecera" da favela, sen molestias, agora que ven o bo tempo.
(1) (quen queira saber como remata este aforismo da señora Minducha , que consulte nunha das entradas que aparecen aquí:
www.correrengalicia.or...;start=105 )
