Lun, 20 Nov 2017, 0:47
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (polo 20% e subindo)
Crónicas da favela: " 41 Carreira Pedestre Popular San Martiño de Sparkland"
Sete.
Como os Sete Mares, as sete estrelas da Osa Maior, os sete pecados capitais e as virtudes contrarias, os sete das setenta da escoba... En fin, a miña participación número sete na San Martiño Ourensana. Se cadra non son tantas ocasións como pensaría
Pollastre, pero sí de abondo xa para ser rutina no meu calendario, e falar con coñecemento de causa.
Toda festa comeza de víspera. Algúns terán a súas boas razóns para queixarse de ter que recoller os dorsais un día antes. Para min ven sendo o pretexto perfecto para marchar en sábado e ir quentando ambiente.
Sain de Oliveville ás 16:30, non me gusta conducir de noite. O caso é que desde antes do mes de outubro non tiña collido a autovía das Rías Baixas, e ó pasar polas Neves e A Cañiza encolléuseme o corazón de ver os montes negros, sentenciados. No mp3 sonaban The Zombies cantando " The Butcher's tale", xusto nese momento, dándolle máis intensidade aínda a toda esa negrura. Pero pouco a pouco foi quedando todo atrás , e ás 17:30 xa estaba aparcando o coche e poñéndome en marcha dirección Expourense.
Si me preguntasen da organización, eu seguiría votando por recoller os dorsais no Pavillón dos Remedios, pero aínda así tocaríame de ir a Expourense igualmente, porque ás 18 horas tiña lugar a entrega de premios do Circuíto Correndo por Ourense, e tocaba ir ver á miña archirrival recibindo o seu trofeo de 3ª clasificada da categoría veteranas C.
Despois diso unha cervexa sen alcohol, e cea de pasta a unha hora prudente, ás 23: 30 xa na cama, luz apagada, pero inevitablemente os mesmo nervios precarreira e as dificultades para durmir, especialmente en cama de prestado... Soñei con ceos cheos de remuíños de nubes presaxiando a tormenta perfecta. E cando despertei o ceo estaba efectivamente cuberto, pero nada de tormenta, simplemente a habitual brétema ourensana de primeira hora. Estaba claro que o inicio de carreira ía ser fresquiño.
Tan fresco como o presentían
Corrín e Freaky, ou peor, ata o punto que marchei cara a Ponte do Milenio máis a ritmo de carreira que de quecemento. Así que de contado cheguei, e sen case decatarme xa estaba dando voltas e voltas entre o Nexus e o Pavillón dos Remedios, integrada na marea humana trotante.
Entre volta e volta fun localizando visualmente ó lonxe a
Baoes, logo a
Litho pero perdino de vista, e despois foron el mais
Amina os que me saudaron a min. Unha volta máis e xa andaban por alí
PapaLéguas e Matogrosso, e desta vez si que chamei correctamente a cada un polo seu nome. Outra voltiña máis e xa tocou saúdar efusivamente a
Doutor,, xuntarse coas demais persoas no céspede do Nexus e pousar para a foto.
Quedaban uns minutos máis para quentar . Vin rodar por alí á miña archirrival coa súa lebre e acopleime, só un pequeno tramo, pois xa chamaron para ir cara os caixóns de saída. Eu quedeime plantada ó carón dos globeiros de 50 minutos, correctamente situados no límite do caixón amarelo, pero a miña archirrival, que andaba pletórica de forma, e motivadísima para plantarlle loita a outras archirrivais súas de máis nivel , marchou coa súa lebre para os lonxanos límites do globo de 45 e máis alá.
Este ano non se escoitou tanto reguetón, e agardamos o pistoletazo de saída coreando "Thunder", un detalle clásico que os meus oídos agredeceron sinceramente.
A saída foi algo máis lenta e chea de codazos do que eu recordo con respecto a outras ocasións, de feito , no momento de por fin pasar polo arco , os globeiros de 50 xa ían lonxe, na mitade da ponte. A subida pola Avenida das Caldas fíxena fisicamente empurrada polo instinto de fuxir do frío , pero mentalmente en estado sonámbulo, coma se fose un soño mais da noite anterior... Dalgún xeito iso axudou a facer a subida sen notar se os folgos faltaban ou non, pero nese estado de apampanamento case se me pasa de longo a miña imaxe favorita, a da vista do primeiro paso pola Ponte Vella desde a cima da costa .
Ata pasado Doutor Fleming non logrei a sensación de correr con espazo de abondo sen bater con ninguén.
Na Avenida de Portugal unha voz saudoume desde atrás polo meu nome, pero sen gafas non identifico a ninguén que estea a máis de metro e medio, e menos correndo costa arriba. Así que pido disculpas publicamente, non é que sexa pasota ou maleducada, só pitoña.
Antes de que aparecese o cartel do km 5 xa o corpo mo estaba avisando, e tirei da primeira gominola do peto. Botella de auga do avituallamento e a seguir.
Aínda que había xente polo casco vello mirando con cara calada e hierática, eu diría que este ano, ó non chover, o aplausómetro marcaría un par de puntos máis de nivel ( seguro que Doutor dirá que son demasiado magnánima no veredicto). Pero polo menos na rúa do Paseo había nenos e nenas poñendo a palma para saúdar, e non deixei ningún sin atender pola banda esquerda... Capítulo aparte son as persoas adultas que se poñen a cruzar de lado a lado case sen mirar ... "Vale que non somos da élite en cabeza, e que xa estades aburridos e queredes marchar, pero deixarnos correr con seguridade e sen obstáculos para un día en que a rúa e nosa, digo eu".
Xa íamos polo km 8. Segunda gominola, con idea de que fixese efecto á saída da Ponte Nova. Por un momento cometo a debilidade de consultar o Garmin, e comprobo que vou facendo uns ritmos moi similares ós dos entrenamentos. Sendo así, o probable é que remate a carreira a ritmo de 5:20 como ano pasado... "En fin, que lle imos facer, os entrenos foron bos, desta vez estirei ben antes de sair, o avituallamento fíxeno impecable, pero se a forma física non da máis de si que lle imos facer, pois veña, a rematar en 53 minutos, pero por si acaso, agora que xa enfilamos pola Ponte Nova imos apretar un pouco, por salvar a honra"
Perdida nestes pensamentos véxome xa subindo por Francisca Herrera. Inevitable sufrir un pouco. Na beirarrúa dereita unha pandilla de cativos berran aínda dando ánimos a todos. "Gracias filliños!!" saiume así, do fondo, coa falta de vergonza que me caracteriza nas carreiras.
Despois, dando a curva vexo do lado esquerdo unha veterana que ía diante, pero arrastrando os pes e co lombo dobrado cara adiante. "Pobre muller, ésta se apea aquí"... pero diso nada , conforme remata a costa recupera. E por unha segunda vez parece que volve a virse abaixo e que queda atrás, pero chegando á Ponte Vella volve a remontar "Corre ben, que o tes sufrido moito máis ca min e merécelo máis" pensei véndoa marchar.
Uns segundos para prepararme para o momento final, por Pardo de Cela ata meta, e xa se ve ó lonxe o arco co cronómetro. Acaba de virar a 00:51:00, e non dou crédito. As pernas non dan para moito máis pero o ánimo si. Os segundos avanzan pero tanto ten. Eu sei que vai sair o mellor tempo neto de todos. E non o podo evitar, e dou o cante outra vez, erguendo os brazos e berrando en voz alta "bravo por min mesma!!" ou algo asi. Menos mal que a megafonía está máis alta , e que cada quen anda ó seu.
Dando por sentado que a miña archirrival e a lebre xa chegaron 5 minutos antes, marcho directamente cara o punto de encontro: a carpa de Atletas Veteranos de Ourense . Aínda non chegaran, pero as persoas do clube que estaban alí, todo amabilidade, pasáronme unha camiseta, un anaco de bica e un sitio baixo o toldo ata que chegaron eles.
O resto dos rituais da xornada fóronse cumplindo punto por punto . Ducha reparadora, xantar de confraternidade e revisión oficial dos resultados : A miña archirrival contentísima porque adiantou a todas as súas seguidoras directas. Eu contenta porque non me sacou 5 minutos senón só 2:30. Na xeral feminina e na miña categoría quedei uns 3 postos máis abaixo ca o ano pasado, pero iso só significa que correron máis persoas e a un ritmo mellor.
Indo ós datos concretos:
Posto na xeral 2084 de 3671
Posto Sexo 181 de 748 mulleres
Posto Categoría 15 de 67 Veteranas +50
Tempo Oficial 00:51:27
Tempo Neto 00:50:47
Ritmo 05:09 / km
Ritmo Neto 05:05 / km (ou 4:59 , se facemos caso ós ourensáns de toda a vida, que xuran que o percorrido son 10.200 m reiais)
En calquera caso: MELLOR MARCA PERSOAL EN 10KM , rebaixando nun minuto a mellor das expectativas para este ano, e mellorando os resultados de 2013
Hoxe toca durmir ben.
Última edición por Meigalicix o Lun, 20 Nov 2017, 12:52; editado 1 vez
