Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Ven, 28 Xuñ 2019, 19:10
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 356. (27 de junio)

He pasado de ser corredor de fin de semana a corredor de jueves a domingo. Los tres primeros días son de recalibrado, de quitarle el susto al cuerpo, y también de acopio de ganas. Por lo demás, sí, por supuesto, con optimismo y planes en el horizonte.

Salí a rodar un poco por Cda cuando casi se estaba escondiendo el sol. Eso me sirve, además de para ir más fresco, como excusa para acortar el entrenamiento.

Todo está en su sitio, con sus cosas y tal, pero operativo.

En los cinco kilómetros dando vueltas por el lugar me crucé con dos señoras caminantes (esto es, con equipación y actitud de ir a caminar) y las miré tan fijamente a los ojos (al derecho de una y al izquierdo de otra, por no poder abarcar los cuatro sin riesgo de estrabismo) que no les quedó más remedio que responder al saludo.

Y todavía me asaltaría un caniche en una curva y se echaría a por mi tobillo. Fallé la patada y fallé con la piedra, porque el bicho puso patas en polvorosa con buen criterio. Retomé la carrera y de frente venía su dueño con un ejemplar parecido pero más tranquilo. El muchacho, aunque no dijo nada, había visto la escena y se gastaba una sonrisita irónica que no conseguí descifrar si era para reirse del perro o de mí.

La siguiente cita: en Pontevedra el sábado.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Pollastre

Foreiro Senior
Foreiro Senior
10/01/14
16 Carreiras
508 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Ven, 28 Xuñ 2019, 21:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena Doctor. Esa imagen del podio me recuerda a esos atletas de los juegos olímpicos escuchando el himno de la Unión Soviética.
Y no hagas caso a los envidiosos y malintencionados que dicen que no tiene mérito ganarle a Jesús Bernal. Que se pongan en la línea de salida, que se pongan.
gefreiter

Experto no foro
Experto no foro
18/11/05
0 Carreiras
4245 Mensaxes
Santiago
Respostar citando Envío Sáb, 29 Xuñ 2019, 10:06
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena Doctor. Me tienes que perdonar pero al ver tu expresión entre euforia y desafío en el podio no pude evitar acordarme de esta otra imagen


www.jotdown.es/wp-cont...12/mi1.jpg
VICTORALVAREZ

Experto no foro
Experto no foro
13/10/10
196 Carreiras
5440 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 29 Xuñ 2019, 12:15
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enorme Doctor!!!!! En el podio y de puntillas para que se note quien manda.

Bernal con su Padawan ... acabo de mandar el trago de agua contra el portátil Mr. Green Mr. Green
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 01 Xul 2019, 18:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 358. (29 de junio)

Si no sois nativos digitales, esto es, si sois de la última generación de seres humanos reales (*) del planeta, igual no sabéis de la existencia de los Reaction YouTubers : tipos que graban vídeos (con millones de seguidores) por poner caras de Oh my God! ante otros vídeos. Esta semana el gatuno se ha llenado de reacciones por la medalla, pero como aquí hay nivel hemos empezado con Obi-Wan Kenobi y terminado con Millán Astray. Todo se agradece.

El sábado me levanté mal de los ejercicios del viernes, con sobrecarga en el gemelo izquierdo y agujetas en los isquiotibiales derechos. Era una cojera que me atravesaba en diagonal, como la camiseta del Rayo, pero no parecía muy grave. La quitaría con un poco de Reflex, pensé. Sería de esa clase de molestias que se va si se la ignora, de curar con más trabajo encima, tal cual trataba las resacas.

La tarde fue de playa en Mogor, y después nos acercamos a Pontevedra. En bañador, con las arenas pegadas al cuerpo, calzando chancletas, con el dorsal extraviado en la barra de una cafetería y el chip perdido en Tomiño, tuve que ponerme la cinta en el pelo para convencer a los conocidos de que sí iba a correr.

Cosa que hice, y que en este estado de forma tibio (isquiotibio) en que me hallo, ni brillante ni paupérrimo, carece de mayor interés. Llegué a meta entre los dos hermanos Mateos, deseché mi tiempo como referencia porque faltaba medio kilómetro para los diez, no me peleé con nadie por un quítame allá ese puesto trescientos, disfruté y sufrí razonablemente.

Y al acabar y enfriar cojeaba de nuevo.



(*) ¿Exagerado? Mi sobrina, en vez de reír, dice en voz alta equis de.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 20 Abr 2020, 20:30; editado 1 vez
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 01 Xul 2019, 19:02
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Metiendo a reaction youtubers y Millán Astray en la misma frase, no puedo más que imaginármelo diciendo: "Guau, tío, se te ha ido la mano". Y habría muchos equis dés, aún sin pillar el chiste.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 02 Xul 2019, 12:23
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ahora se llama Plaza de las Atochas, pero para los coruñeses siempre será Millán Astray.

Amén.
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 02 Xul 2019, 12:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

A ver cuando le ponen una Plaza a Obi Wan Kenobi, ya me tarda. Seguro que los daneses ya la tienen. Porque aquí, andan diciendo que la siguiente plaza va a ser la Plaza Amancio Ortega.

Amén también.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 02 Xul 2019, 21:03
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 359. (30 de junio)

Qué agotador ser Oscar Wilde y estar obligado continuamente a epatar y soprender por original. Como no lo soy, puedo repetirme de vez en cuando y decir un año más lo de siempre al llegar As Agüiñas: que en cuanto me sacan del asfalto se me ven las costuras, que el disimulo con que me muevo en el pelotón cada domingo no sirve en el campo a través, que en hierba soy un urbanita desnortado y sin manual de instrucciones para sobrevivir en el rural.

Pero hay que acudir a este cross. Por homenaje a Diego, principalmente, y por agradecimiento al club porriñés, y por predicar con el ejemplo y apoyar las pruebas gratuitas (sin dejar de ir a las más caras), y porque es divertido. Y también, a qué negarlo, a terminar el Circuito antes de descansar.

Descansar una semana. Que los populares de cola, además de acabar todas las carreras sin abandonar nunca, no sabemos qué eso de comienzo y fin de temporada y distinguimos los meses por el sol o la lluvia. Somos pobres deportivos que, por no tener, no tenemos ni picos de forma sino sólo épocas de estar más o menos gordos.

Y yo, que me encuentro mejorando (léase: rebajando barriga) lentamente, que no soy digno de padecer lesiones y me conformo con achaques, que por planes entiendo buscar la siguiente cita en el calendario, fui a pelear con Chamorro por evitar el último puesto en el equipo.

Con mis cálculos ruines, rascando decimales, haciendo números, pasé los cinco kilómetros más pendiente de no torcer un tobillo y de anotar cuántos participantes se metían entre nosotros que de correr. En los giros marcaba mentalmente a Eugenio, que se había marchado ya desde la salida, mientras adelantaba chicas para restar percentiles. En lo alto de un árbol, como el barón rampante de Italo Calvino, Isaías animaba. Y yo seguía contando, catorce, quince, dieciséis, quince, catorce, y detrás de mí venía lanzada Montse, y pensé si alcanzaría mi mezquindad a pedirle que frenase.

Pero no hizo falta. Quedé en tierra de nadie sin opciones a ganar ni perder posiciones, funcionario con plaza fija, el setenta y nueve de ciento diez, y ahí aguanté hasta la meta confiando en que Eugenio no fuese devorando rivales por su parte.

- Te iba vigilando todo el rato.
- ¡Serías capaz!

Y lo soltó tan asombrado que me avergoncé de mi actitud. No lo bastante como para no sumar en casa y comprobar -¡ja!- que, después de diez meses descolgado en la clasificación, le superaba por los pelos sobre la bocina.

Muchas gracias a los responsables de haber levantado otra edición de este juego. Y a mis compañeros.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 03 Xul 2019, 13:00
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

(2 de julio)

Por ir creando ambiente veo antes una película de Naomi Kawase, y me acuesto cerca de la una con el despertador programado para las tres menos cuarto de la madrugada. Esas dos horas escasas las paso dando vueltas en cama y soñando con dorayakis.

Me levanto sin hacer ruido, despejo las legañas, despejo la mesa, coloco el flexo apuntando directamente a la tecla F5. A las tres en punto empiezo a pulsarla.

Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.

Llegan los primeros síntomas de una picazón.

No soy yo, no es mi infraconexión rural. Al otro lado del teléfono me informan de que está ocurriendo lo mismo.

De pronto, hop, se abre un formulario. ¡Ahora! Lo voy cubriendo como buenamente puedo. ¡El pasaporte! Subo de puntillas a buscarlo al cajón.

Elijo una organización al azar, sólo descarto la de perros sin fronteras. Avanzo página.

No me lo da por válido.

No admite los dos apellidos, no despliega el país de residencia, no le gusta el número de teléfono, hay que añadir los segundos exactos en la marca prevista, sobran las tildes en Amorín.

Corrijo todo. Vamos allá.

HTTP 404 Not Found.

¡Mmmmmmmmmmmmmmmmmmm...!

Cada vez que retrocedo se pierde la contraseña o han desaparecido datos que ya había incorporado. Cuando lo tengo todo, falla; cuando no falla, falta algo. Y así estoy, intentando acertar con los tempos informáticos, otra buena hora.

El picor es prurito a estas alturas.

Por fin, no sé cómo, recibo un correo: (Non-Crowdfunding Charity) Email address confirmation. ¡Algo ha salido bien y ni me he enterado del momento!

Me conceden media hora para activar el enlace.

Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.

Pruebo con el Explorer, con el Firefox, con el Chrome, con el móvil.

Son casi las cinco de la mañana del martes y es día laborable.

Error 502 Bad Gateway.
Error 504 Bad Gateway.
HTTP 404 Not Found.
nginx error!
Err_Connection_Timed Out.

Me cisco en silencio en todo lo que se menea, en Internet, los protocolos, los unos y los ceros, en Netflix, los memes, Instagram, los antivirus.

La media hora hace mucho que se fue.

Me acuesto en el sofá con el teléfono en la mano y la alarma para las cinco y media. El dedo pulgar trabaja por su cuenta actualizando mientras me deslizo por la frontera entre la vigilia y el sonambulismo.

Un WhatsApp me desvela: ¡Conseguido! Al menos alguien lo ha logrado, ergo, es posible. Me incorporo y regreso tambaleante al ordenador. ¿Dónde habíamos quedado? En la duda, F5.

Y entonces, ¡oh milagro!, sí, me pide la VISA. ¡Estoy casi dentro!

Error 504 Bad Gateway.

Varios mensajes de error más tarde, consigo pagar la donación. Sudo del agotamiento, los nervios, la emoción.

Pay now the entry fee. Voooooooy.

Y no va.

¿He enviado cien mil yenes para nada? Por suerte vivo en una planta baja y la opción de defenestrarme no es operativa.

Y estoy valorando desmontar la cuchilla de la maquinilla de afeitar cuando, sin más, entra otro correo: Notification of completion of charity runner entry procedures. Y otro: Notification of confirmation of deposit of donation and entry fee.

¿Cómo, cuándo?

¿Estoy dentro?

Compruebo la tarjeta: hay dos cargos.

¿Estoy dentro?

Buceo en la página: Your entry is completed.

Creo que estoy dentro.

Son las cinco y cuarenta y cinco. Tan cansado que ni me alegro.

Lo compruebo varias veces más. Y a las seis me tiro en el sofá vestido para dormir otras dos horas.

A las siete me despierta Montse, que se marcha a trabajar.

Y al rato es mi turno. Voy a la oficina hecho un ecce homo, versión pueblo de Borja.

A las nueve de la mañana los tres mil setecientos dorsales están agotados. Casi tanto como yo. Reconforta saber que no he trasnochado en vano.

Correr un maratón es durísimo. Me río yo de eso. Y el jet lag ya lo llevo practicado.

No hay que vender la piel del quinto major antes de cazar el cuarto, pero: Tokio, 1 de marzo de 2020. Allí estaremos, Beauvais y yo. En año olímpico.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 03 Xul 2019, 17:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Enhorabuena, dura tarea, parece que esta vez el maratón fue apuntarse al mismo.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mér, 03 Xul 2019, 22:11
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

E Penaldo transmutado en Doraemon sacando do seu peto máxico as pasaxes e os dorsais... Xa ves Doutor, sendo gatuno como eres, estabas predestinado a caer de pe de todas as caídas da rede.
Imposible celebrar mellor a chegada do verán
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 05 Xul 2019, 9:14
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Sí Doctor. Mucho. Tienes que correr con algo de Toriyama en la camiseta, nos lo debes. Cuando lleguéis a la meta tenéis que hacer el numerito final, con quien se tercie, pero trascendental al estilo oriental:

www.youtube.com/watch?v=gOpXt30kZCw
PequeñaCriatura

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/10/12
0 Carreiras
975 Mensaxes
Ferrol
Respostar citando Envío Ven, 05 Xul 2019, 17:36
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

freakyrunning escribió:
Sí Doctor. Mucho. Tienes que correr con algo de Toriyama en la camiseta, nos lo debes. Cuando lleguéis a la meta tenéis que hacer el numerito final, con quien se tercie, pero trascendental al estilo oriental:

www.youtube.com/v/gOpXt30kZCw

Me encanta... me faltan emoticonos de corazoncitos.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 07 Xul 2019, 19:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Sexto año del gato. Día 1.

He estado en muchos diarios pero en ninguno como el mío. Así de eufórico se mostraba el responsable del gatuno, que hoy cumplía cinco años.

Poco a poco se van apagando los ecos de la celebración que ha tenido lugar en la finca de Carregal de Arriba y se desvelan a los cientos de curiosos detalles de la fiesta.

Sabemos que los invitados debían llevar un tatuaje intransferible de Grumpy Cat y cumplir con unas normas de etiqueta definidas: la vestimenta obligada para los humanos consistía en un conjunto de pantalón Zico, camiseta de tiras y cinta en el pelo; para los gatos, informal por el día, de noche, todos pardos. De los peinados se ocupó un afamado peluquero de A Silva (lavar y recortar).

Hubo muchas sorpesas. Se esperaba que actuase Cat Stevens, se decía que Al Stewart iba a cantar "The year of the cat" y que la conocida actriz de "Friends" Lisa Kudrow tocaría su éxito "Smelly cat", pero finalmente hubo que conformarse con el repertorio al violín del ex forero Chacal, recién llegado de su gira triunfal de bodas, bautizos y comuniones, y de María Jesús y su acordeón, que abrió el apetito a los felinos con "El baile de los pajaritos".

Otra de las curiosidades del evento fue que, para salvaguardar la intimidad de los asistentes, estuvo prohibida la entrada al recinto con cámaras, lo que lamentablemente dejó fuera a Jesús Bernal. A pesar de ello el varias veces campeón mundial Kratos envió igualmente una crónica en directo a Galicia Ártabra Digital, si bien los envidiosos afirmaron que no se encontraba en el banquete y las fotografías aportadas parecían ser de Allariz.

Al final de la velada y después de un breve discurso (Cuando éramos pequeños a algunos les gustaba correr y a otros el running), el Doctor Slump recibió de Penaldo, en representación de la nutrida colonia animal de la casa, dos espectaculares regalos: una placa conmemorativa del primer puesto en la carrera de Goián y un dorsal para el próximo maratón de Tokio. ¡Genial!, siempre quise ir a China, ha declarado emocionado antes de salir a rodar tres kilómetros en quince minutos.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos