Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Ven, 08 Mar 2019, 17:10
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Me alegra ver que el gatuno ha vuelto, aun cuando todavía no esté completamente curado de su perritis. Mr. Green

Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Mar 2019, 18:58
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Papa-Léguas escribió:
Me alegra ver que el gatuno ha vuelto, aun cuando todavía no esté completamente curado de su perritis. Mr. Green
Vuelva a leerlo Maestro.
Ahora si se entiende.
Ánimo Dani
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 08 Mar 2019, 19:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ánimo Daniel, con tu rodilla y con todas las vicisitudes de la vida.

Como dijo Luke, "que vida más Perry".

De lo que no cabe duda es que me alegro mucho de volver a leerte, y veo que no soy el único, ni mucho menos.
AUGUSTI

Foreiro Senior
Foreiro Senior
25/03/12
2 Carreiras
529 Mensaxes

Respostar citando Envío Sáb, 09 Mar 2019, 17:12
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Muy contento de volver a leer su diario. Mucho ánimo.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 10 Mar 2019, 1:19
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 245. (8 de marzo)

Combatir el dolor con dolor, es el plan. Ahora estoy hablando de la lesión. Si la resonancia no reflejó ningún daño (más allá de la condromalacia) y el tejido parece estar recuperado, procede elevar el umbral de resistencia de la zona. Debo empezar a correr.

Donde hay patrón osteópata no manda marinero paciente.

Así que rescaté del trastero una esterilla de gimnasio y con un cojín debajo de las rodillas parodié, no diré que ejecuté, una serie de ejercicios isométricos y de movilidad, desordenados, deslavazados, incompletos, pero esperemos que de cierta utilidad. Y después salí a caminar y trotar según las instrucciones: tres o cuatro minutos tan sólo. Como el tráiler de una película, como un haiku, un microrrelato, un plato de alta cocina, el bonsái de los entrenamientos.

Y a esas horas oscuras y frías pasaba algún coche por Carregal y se me quedaba mirando (por metonimia). Andando en pantalón corto, iba yo muy alejado del uniforme aceptado de paseante nocturno (chándal, chaleco fosforito, palo en la mano -opcional-, braceo exagerado, cara de prisa), tan fuera de lugar como un turista en bañador en la iglesia. Aún me entretuve un rato con un gato del vecindario, uno de los pocos que no viene a comer a casa, y por fin, obediente, empecé a correr.

Los dos primeros minutos fueron bien, el tercero mal. Los receptores periféricos, ignorantes del plan maestro, se empeñaron en activarse y enviar señales hasta el sistema nervioso central y de ahí a la corteza cerebral.

Seguiremos intentándolo, pero de momento los nociceptores van ganando.


Creo que son gatos...

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:19; editado 3 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 11 Mar 2019, 0:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 247. (10 de marzo)

Los tres minutos son los nuevos cuarenta y cinco. Y aunque no lo fueran, me temo que el rigor periodístico me obliga a abrir una entrada en el diario.

En ciento ochenta segundos puedes escuchar una canción de punk rock, aprender cinco palabras en otro idioma, preparar un café, cortarte las uñas. Y recorrer seiscientos metros en Portugal.

Fui hasta allí en bicicleta. Poca química hay entre nosotros, y los ciclistas con los que me cruzo notan que no soy del grupo, que soy un advenedizo, que no llevo maillot con publicidad o pedales automáticos, y no me saludan.

Desde Carregal a la rotonda antes de Goián y por el puente a Vila Nova de Cerveira, de la orilla española con eñe a la portuguesa con ene hache, seguí por la ecopista hacia Valença, crucé el caminho de ferro, desayuné en Campos, retorné a la vía y acabé en Chamosinhos para esperar a Moncho e Isaías. Veintiún kilómetros más interminables que agotadores por las fincas de ese país melancólico.

Y mientras aguardaba eché a andar por la carretera. A lo lejos un pastor alemán vigilaba y gruñía, sospechando que tras esos pasos tranquilos se escondía un corredor, su enemigo natural. Y así vi cómo el reconocimiento que el mundo de las dos ruedas me negaba, un perro me lo daba.

¡Ladran, luego cabalgamos!

Y con el acompañamiento reconfortante de sus ladridos troté tres minutos.


No hay quien les engañe

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:20; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 16 Mar 2019, 17:22
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 251. (14 de marzo)

Noventa y seis días (y una noche) después, corrí un kilómetro entero. Es buen promedio: si no hay retrocesos, en once años habré completado un maratón. Y al noveno, todos calvos.

Ni siquiera puedo afirmar que progreso, simplemente el jueves estiré los tres minutos de costumbre hasta los cinco y la rodilla me lo permitió, más condescendiente que sana. Gracias. Y como un niño que desafía a la autoridad y pone a prueba sus límites, me movía entre la emoción de la aventura y el temor al castigo repentino.

Debería estar ilusionado pero no me atrevo. No lanzo las campanas al vuelo por si me caen en la cabeza. Una campanilla, a lo sumo.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:20; editado 1 vez
Pollastre

Foreiro Senior
Foreiro Senior
10/01/14
16 Carreiras
508 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Dom, 17 Mar 2019, 12:09
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Así Doctor. Poco a poco y con paciencia, que muchas veces es lo que nos falta.
Y plantearse el futuro con cabeza. Einstein decía que "si haces lo mismo no esperes resultados diferentes". Einstein era muy sabio, ciertamente.
Saludos
maseda

Foreiro Veterano
Foreiro Veterano
3/03/11
0 Carreiras
1339 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Dom, 17 Mar 2019, 14:55
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Me quito el sombrero. Independientemente de que lo consigas o no es de admirar que no cejes en el empeño. Me alegro de que este diario vuelva a actualizarse pero no por los que leemos sino por el que corre y se esfuerza por recuperarse a pesar de las dificultades. Ánimo y a por ello.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 18 Mar 2019, 0:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 253. (16 de marzo)

¡Baarquiiillooooo...! ¡Baaarquiillooooo...! Ay, maaama, cómprame aaaalgo. Oiga, ¿tiene kilómetros? Deme uno para el niño. Horizontal, horizontal. No, dos ya sería un exceso. ¡Barquilloooo...!

Qué frío hace en la bicicleta, y yo que la había cogido para calentar. Salí hacia Tomiño y aún pedaleaba por Amorín cuando regresé, desganado. Estaban todavía los gatos del jardín reponiéndose del susto, que ese aparato con ruedas es para ellos igual de aterrador que la aspiradora para los de interior, y tuvieron que escapar de nuevo al verme llegar tan pronto montado en la bestia.

La apoyé en la pared y fui a pasear. A los pocos minutos noté una opresión en la cabeza. Desanduve el camino disimulando y dejé el casco en casa. Huyeron los gatos por tercera vez, muy enfadados por esta alteración de las costumbres. Y, después de muchas idas y venidas, eché a correr por fin.

Entonces noté una opresión en los muslos. Las prendas que la comodidad y el pudor aconsejaban para una disciplina (calzoncillo bóxer, culotte almohadillado, pantalón corto) no servían para la otra.

Por respeto a los felinos no volví a cambiarme.

Dar una zancada vestido de tal guisa era frustrante como moverse en el agua, fatigoso como arrastrar un peso muerto. Y sin embargo también ayudaba a mantener los músculos en su sitio, a modo de faja ortopédica.

Y así, con las carnes desconcertadas sin saber por dónde doler, aproveché para completar el segundo kilómetro del año.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:20; editado 1 vez
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 18 Mar 2019, 20:14
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Barquillo a barquillo, chiquillo.

Tú al menos pudiste volver a casa y dejar la bici. Esta mañana yendo al curro en la bici (9 km y pico), a mitad de camino se me puso a llover, y además hacía viento, con lo cual todo invitaba a volver a casa a dejar la maldita bici, pero claro, a esas horas y a esas alturas, había que tirar p'alante o si no llegaba tarde.
(Al final apenas llovió y la cosa no fue para tanto, pero con el viento costó un huevo).
Eloy

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/11/14
116 Carreiras
322 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 19 Mar 2019, 17:27
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Mucha fuerza y muchos ánimos en todas y cada una de tus adversidades.
Sigue corriendo y sigue escribiendo. Gracias.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 19 Mar 2019, 22:51
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 255. (18 de marzo)

- (Mirando las estrellas). Bueno, me parece que la oscuridad ocupa mucho más territorio.
- No lo estás enfocando bien, lo del cielo. Tiempo atrás sólo había oscuridad. En mi opinión, la luz va ganando.

(True Detective)


Tendré que enfocarlo bien.

Siempre consensuándolo con el fisioterapeuta, probé a aumentar la distancia. Andar, correr, andar, correr..., hasta que el dolor indicase cuándo detenerme. Que fue muy pronto.

Carregal de Arriba es zona gatuna, pero basta con que haya tres o cuatro perros para llenar la noche de ruidos. Caminé con la linterna entre ladridos histéricos por ambos lados, reconfortándome con imágenes mentales de pogromos caninos. Y diez minutos después empecé a trotar.

¿Han alargado los kilómetros en mi ausencia? La primera mitad se hace sola, la otra se eterniza, en parte por mi falta de forma y en parte por la impaciencia con que quiero terminar la prueba sin incidencias. Voy inseguro, sin disfrutar, esquivando minas y temiendo la próxima.

Volví a andar y volví a correr, el segundo kilómetro. ¡Venga, ánimo!, y no sonaba convincente. Sí, lo acabé con dignidad (y sudor), pero noté cosas en la rodilla, avisos, sugerencias, señales, alarmas, calores que no deberian estar ahí, antiendorfinas subiendo y bajando por el músculo.

De nuevo caminé, descansé e intenté el tercero. No iba a gusto. Hice caso a los signos y abandoné.

Sólo dos de los cuatro previstos.

Apagué la linterna y regresé a casa envuelto en la oscuridad. Cuesta creer que la luz vaya ganando.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:21; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 23 Mar 2019, 10:24
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 258. (21 de marzo)

Pensé: si pasas de un kilómetro a un kilómetro y medio, estás aumentando la distancia en un cincuenta por ciento. En cambio, si es demasiado y debes retroceder del kilómetro y medio al kilómetro inicial, ¡la disminución es sólo del treinta y tres por ciento! Las matemáticas conspiran a favor de los valientes.

Así que salí a correr como un mediofondista (en mi caso, caminar, correr, caminar), el Fermín Cacho de Carregal de Arriba, el Sebastian Coe de Amorín. No diré el tiempo que empleé, que tampoco hay por qué contarlo todo; lo importante es que fui capaz de completar el mítico mil quinientos, si bien fuera de pista y sin espectadores. Y después de andar y evaluar sensaciones no me atreví a continuar trotando. Sí pero no, no pero sí. Un pequeño paso y eso. Seguimos, si no en la salud y la lozanía, en la perseverancia y la insistencia.

Llevar el frontal de noche es una experiencia curiosa. No llovía y sin embargo hacia mí venían partículas, motas, corpúsculos, semejantes a diminutas gotas de agua, atraídas por la luz. Era como asistir a la descomposición del mundo. Y al girar la cabeza sorprendía siempre en las fincas los ojos brillantes de algún gato que se creía oculto. La linterna desvelaba otra realidad, como las gafas de "Están vivos", aquella película de Carpenter.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:21; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 23 Mar 2019, 14:22
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Quinto año del gato. Día 259. (22 de marzo)

Ha llegado la primavera. Disponía de la tarde del viernes. Penaldo se sentó a mi lado y yo releí a Tolkien en el sofá del porche, tendido al sol con el deleite de quienes han pasado de pronto de un crudo invierno a un clima agradable, o de las gentes que, luego de haber guardado cama mucho tiempo, despiertan una mañana descubriendo que se sienten inesperadamente bien y que el día está otra vez colmado de promesas.

Como era una lástima no aprovechar la luz, dejé a los hobbits en Rivendel a salvo por el momento y saqué la bicicleta del garaje. Fui hasta Tomiño y regresé, apenas media hora, aparqué, aligeré la ropa y bajé a Carregal de Abaixo a correr. ¡Desde octubre no iba por allí! Saludé en vano, me ladraron los perros, las casas fruncían el ceño con sus muros altos. Todo sigue en su sitio. La vida continúa.

Dos kilómetros, nueva ridícula marca personal. Sufriendo, porque apuré el ritmo para no alargar el rodaje y volver pronto a poner hielo en la rodilla. Dos kilómetros y dos días consecutivos saliendo a trotar: progreso adecuada y rácanamente.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 01 Abr 2019, 22:21; editado 1 vez





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos