Foros ›
El Diario Peregrino de Larpeiro (en la nueva anormalidad)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 04 Xul 2018, 16:01
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

32. SE ACERCA LA CARRERA

Así es. Este domingo si nada se tuerce más de lo normal iré para Cambados.
Un rodaje suave de unos 30 minutos y unas series de 5 minutos a buen ritmo (para mí) es lo que ha tocado estos días.

El día de las series me crucé con un par de corredores. Como aún me quedaba una serie por hacer decidí dar vuelta a ver si los cazaba (aunque llevaban una ventaja considerable). Fue complicado, pues hasta que empecé esa última serie iba a trote para recuperar y se me fueron bastante pero al final, tras los cinco minutos y luego un km y pico más lento, pero a ritmo vivo (de nuevo, para mí) ya tenía a tiro a los dos tunantes, que se resistían a ser adelantados. Ahí fue cuando nuestros caminos se separaron.

En fin, me noto mejor.
Saludos a tod@s
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Xov, 05 Xul 2018, 10:59
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Xa nos dirás que tal por Cambados. Esperemos que con boas sensacións.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 09 Xul 2018, 16:00
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

33. CAMBADOS
Claro que sí Meiga, gracias por pasarte.

Empezó el día bien, a pesar de un sueño algo escaso, todo preparativo hecho en casa salió como estaba previsto lo cual, por ser algo inusual, hacía presagiar un día bueno. Ya de camino me paró la Guardia Civil... pensaba que podía caer una multa pero no...querían que soplase, cosa de la que, tras comentar que iba a una carrera, fui exonerado tras una sonrisa cómplice del agente...¿A Cambados, no? Mira como sabía el señor.
Llegué y aparqué sin problemas, recogí el dorsal sin colas. Preparé todo y aún me sobraba tiempo para calentar unos diez minutos. Todo iba demasiado bien. Empecé a temer una conspiración del karma conforme me iba a la salida.

La carrera empieza puntual y me pasan por todos lados. No creí ir tan lento pero es lo que pasó: el SPSC Síndrome del Pollo Sin Cabeza en todo su espledor. En el primer recodo del camino constaté que aunque no iba último como temía, tenía una modesta cantidad de corredores detrás.
Sin presiones, seguí a un ritmo sostenible y tras un par de km adelanté a un archirival platónico. Demasiado pronto, me dije. Aunque quizás vaya mal, me contesté. Seguí a mi bola, adelantando lo que se dejaba. Al terminar la primera vuelta me seguía encontrando bien, fresco, con ganas de kms. Sorprendente. ¿Iría a paso de huevo? No había mirado el tiempo al pasar el arco y no iba a mirar el gps: si voy lento, me hundo, si voy más rápido de lo normal, aparece cansancio.

Sigo adelantando alguno que otr@ y hacia el km 5 empiezo a notarme cansado. Termino la segunda vuelta y otro archi platónico a tiro. La última vuelta comienza y sé que lo voy a pasar mal... pero sigo a ritmo, intentando no pasarme de revoluciones. Adelanto al archi. Sigo, y a falta de menos de 2km, la liebre que iba por delante y estaba usando de referencia...me veo obligado a adelantarla porque es eso o bajar el ritmo.

Llega el último km y ya voy muy cascado, aguantando la tentación de bajar mucho el ritmo. Paso , adelanto y la meta no llega. A falta de 500 metros hago "plof" y troto cochineramente unos diez segundos. Me adelantan los que acababa de adelantar, el cazador es cazado...entonces subo el ritmo otra vez. Vuelvo a recuperar terreno y al poco tengo que bajar el ritmo de nuevo... pero esta vez solo un instante, vuelvo a arrancar y esta vez lo doy todo y adelanto hasta a los que no pretendía. Sorry.
Al final, un tiempo más que decente para mis prestaciones, acercandome a un minuto a mi mejor marca. Ultimamente iba sobre tres minutos por encima, así que muy contento
Todo salió a pedir de Milhouse, excepto el agua hirviente de las duchas que parecía venir directamente de la Montaña del Destino en Mordor.

Saludos a tod@s
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Lun, 09 Xul 2018, 17:45
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Ahora con este calor no deberían permitir que los monoplazas activasen el "SPSC", pero el espectáculo manda.
Otra cosa. Me ha dejado intrigado el concepto de "archirrival platónico". ¿Es una nueva especie de homínido de las carreras, todavía sin clasificar ni secuenciar su ADN?
Voy a ver si me puedo sacar un máster en la materia por la Universidad Rey Juan Carlos.
Razz



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Lun, 09 Xul 2018, 22:01
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Papa-Léguas escribió:

Otra cosa. Me ha dejado intrigado el concepto de "archirrival platónico". ¿Es una nueva especie de homínido de las carreras, todavía sin clasificar ni secuenciar su ADN?

Ríndose Ríndose Ríndose

En esta vida todo está inventado, acuñado o plagiado, pero a lo que yo me refiero es a cierto tipo de homínido que suele moverse en tus tiempos pero con el que no hay relación personal alguna de ningún tipo. Es posible que jamás hayas cruzado una palabra con el sujeto y que nunca lo hagas. Es probable que ni siquiera sepa de tu existencia... pero está ahí, unas veces le ganas, otras te gana. Puede que lo reconozcas por la jeta, por las melenas o por la camiseta. Tal vez por su peculiar estilo al correr.
A veces, la archirivalidad platónica se origina por un sprint compartido en el que ganas/pierdes. Otras por un adelantamiento rastrero en el último metro.
Puede que esta sana y aséptica archirivalidad platónica, no contagiada por las veleidades sociales, degenere en una archirivalidad al uso, en intercambio de palabras o palmaditas o , Dios no lo quiera, en amistad. Avoid at all cost.

Espero haber explicado el concepto Ríndose
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 11 Xul 2018, 18:07
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

34. DÍAS DE RECUPERACIÓN

Tras un día de reposo, martes y miércoles han tocado días suaves de recuperación. La diferencia entre ayer, y hoy ha sido abismal.

Ayer: calor de derretir el asfalto, salgo a correr en hora de máximo calor, con gorra y buscando sombra. Sufriendo, a pesar de ir sin presiones de ritmo o latidos por minuto. Al final, un ritmo de seis y pico el km: un trote redegenerativo. Bueno para las piernas, supongo pero malo para la mente del corredor.
Dos peregrinos avistados. Era por la tarde, claro.
Hoy: viento fresco, sensación de diez grados menos, sin gorra, y al final, en le mismo tiempo ha caido un kilómetro más. Ya se parece más a lo pretendido.
No era hoy día para salutaciones. O sea, yo tenía el día "papable" y disposición a saludar pero los "runners" que me he cruzado (tres) y los ciclistas no estaban por la labor.
Me cruzo un corredor que ignora mi saludo, sigo unos siete minutos y, cuando casi llevo catorce minutos y me dispongo a dar vuelta, me cruzo con una corredora que ignora mi saludo. Bueno, pues no voy a dar la vuelta ahora, pienso. No sea que se piense algo raro y me rocie con un spay de pimienta.
Al llegar a quince minutos, en un recodo aparece otro corredor...justo cuando iba a dar vuelta. Cachis. Arqueo las cejas a modo de saludo y solo obtengo una mirada neutra. No tengo ganas de piques, así que doy otro minuto antes de volver.
Es el corredor, que no el runner, un animal de instintos ancestrales. Y tener delante algo que corre, le despierta el ánimo de depredación. He combatido el instinto y he seguido rodando fácil. Tras un kilómetro los veo en una recta, el señor adelanta a la chica y yo hago lo propio. Otro km después más o menos, el señor ha parado por vicisitudes de la vida y yo sigo a mi ritmo. En una herradura, al cambiar el sentido me fijo que el muy tunante venía detrás con aviesas intenciones (dramatización). Meto un giro para llegar a mi destino y el tipo sigue detrás. A rastrero no me gana nadie, así que con mi meta a 300 metros aprovecho para ampliar zancada y llegar primero a la meta imaginaria, regodeandome en mi mezquindad.

Saludos a tod@s
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 13 Xul 2018, 8:18
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Larpeirogorxon escribió:

No era hoy día para salutaciones. O sea, yo tenía el día "papable" y disposición a saludar pero los "runners" que me he cruzado (tres) y los ciclistas no estaban por la labor.

Es normal en los runners Larpeiro, más todavía en LAS runners (no por falta de razones), y los ciclistas sólo se saludan entre ellos, son muy racistas.

Pero tú insiste, que así creamos tendencia.
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 13 Xul 2018, 21:40
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Tendencia a ser ignorad@. Hoy han ido por ahí los tiros y creo que si alguien me saluda me voy a pensar que pasa algo raro.

35. EL MENÚ DEL CAMPEÓN

Hoy era día de un rodaje de más de una hora. No mucho,, sobre 70 minutejos. Con esto en mente, me he adentrado en un restaurante por cosas de la vida que suceden sin avisar. Mi idea era un primero ligero. O en su defecto, si era irresistible un primero contundente, un segundo ligero.
Pero no. He sido débil: callos y codillo, el menú del campeón.
Cuatro horas después todavía algún callo malparido hacía amago de subírseme al gaznate entre zancada y zancada. Al final, lo conseguí, tras cruzarme con un ciclista racista (de esos que menciona el Freaky) de pelo rubio platino y bigotillo moreno (que esbozaban una personalidad atormentada) y con un "runner" estirado que iba tieso y altivo. Resabiado, al no poder entablar contacto visual ni me he molestado en saludar.
Una troupe de peregrinos variados: un "bob marley", escandinavos, españoles, hippiosos de procedencia incierta, un tipo con barba bastante larga... Cosas veredes.
12 km a 5:38 de media.

Saludos a tod@s
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 15 Xul 2018, 19:34
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

36. PAELLA

Paella. Así de simple. Una buena paella de marisco. Si a eso le añadimos que no pude regatear el "vermut" previo (dos cervezas en mi idioma) sabemos que a la hora de rodar van a pintar vastos bastos.
Así fue. Cinco horas después los gases querían subir pero ante el peligro de que subiera más que aire yo intentaba devolverlos para abajo...y así no se puede.
Fallidas cuatros series de 2000 km aunque "solo" por 20-25 segundos aprox. de media. Pudo haber sido peor.
Pocos pilgrims, eran ciclistas en su mayoría.
Unos cuantos canes, pero educados.
0 corredores.

En fin, no intentéis imitarlo.
Saludos a tod@s
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 17 Xul 2018, 16:47
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

37. LA DUDA
Moraña sí o Moraña no. En esas estamos. Siguiendo un plan de X semanas, e ir y meter una carrera cuándo y dónde no toca es un movimiento poco inteligente. No se caracteriza el ser humano en general por su inteligencia ni Larpeiro en particular por su paciencia, así que lo más probable es que me halle en Moraña el domingo no sé muy bien a qué. Bueno sí, a honrar una tradición que solo yo entiendo: correr en Moraña.
A todo esto hoy tocaba tirada larga (para mis estándares) sin ritmo ni pulsaciones a controlar. 12 km y pico casi todo por pleno Camino. Como me fui a donde empieza una etapa, ya casi no había peregrinos que adelantar a esas horas de la mañana. No obstante, unos pocos rezagados adelanté, como una peregrina mojando los pies en una humilde corriente de agua, que me metió envidia pues hacía calorcete. También otra chica de complexión muy robusta que iba pasándolo mal en una cuesta muy pronunciada. Qué narices, yo también iba agonizando. Si llega a caer y rueda cuesta abajo aquello hubiera parecido Humor Amarillo.
Una media de más de 6 el km da cuenta de mi tranquilidad en el día de hoy.

Moraña, allá voy. O no.
Saludos a tod@s
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 17 Xul 2018, 18:30
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Larpeiro, pásate a saludar y presentarnos en Moraña. Aunque no vaya de peregrino. Prometo contestar.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 17 Xul 2018, 21:00
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

DoctorSlump escribió:
Larpeiro, pásate a saludar y presentarnos en Moraña. Aunque no vaya de peregrino. Prometo contestar.

Nada me gustaría más pero mi credo es la insociabilidad y el ser un lobo solitario. No obstante ya te capisqué el año pasado en una carrera, puede que hasta fuese en Moraña. Me sonaba la cara de cierto fulano con gafas, pero no lo ubicaba. Hasta que caí: ¡es el doctor Slump!
Empezaste de los últimos y me pasaste al primer kilómetro. Ya no te vi más... Ríndose
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Dom, 22 Xul 2018, 21:22
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

38. MORAÑA

Día de ni fu ni fa. Después de un resultado mejor de lo esperado, me barruntaba que hoy las cosas no iban a salir bien ni de lejos. El GPS hizo de las suyas, por si fuera poco. Lo tuve cargando toda la tarde y antes de ir a cama veo que está sin batería. Ver para creer. Lo conecto, me cercioro de que carga y me voy a cama. Por la mañana solo tenía una raya. Tuve que improvisar una carga mientras desayunaba y finalmente pude marchar con el gps a menos de la mitad de batería.
Todo estuvo bien. Reparto de dorsales, camiseta, agua abundante pero en vasos (GRRR) y duchas de agua templada. A pedir de boca.
Lo que es la carrera, pues regulé bastante, que ya me conozco las cuestas de la carrera. Cada año sufro como un condenado y cada año vuelvo. De tal dueño, tal gps. GPS, que por cierto aguantó como un campeón.
Un par de archis platónicos. Uno de ellos lo he ascendido a "piedra de toque"* en vista de lo similar de nuestras frecuencias de zancada y de encuentros.
Estaba por allí el Dr.Slump pero iba en el furgón de cola. Extraño. Habrá que inquirir.
Lo más destacable fue el adelantamiento en los metros finales a unos cuantos que tuvieron la osadía de intentar resistir mi sprint final. Mayor fue mi regodeo cuando les mostré las posaderas al acelerar aún más hasta meta.
Tiempo ni mal ni bien. Meh.

Salud@s a todos.

*aquel que usas como referencia para saber si vas bien o mal debido a la constancia con la que coincides en carreras.
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Mar, 24 Xul 2018, 15:07
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

Está ben saber que eres dos habituais en Moraña. Este ano non fun por mor da lesión, pero para min é das imprescindibles, polo ambiente e o trato. O de beber en vaso todo é afacerse Sorriso
Larpeirogorxon

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
15/08/13
50 Carreiras
292 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 25 Xul 2018, 22:35
Asunto: Re: El Diario Peregrino de Larpeiro

No me hago a beber en vaso Meiga. Lo intento, pero es una relación odio-odio condenado al fracaso tras múltiples atragantamientos y mojaduras de camiseta. Aún así seguiré visitando Moraña si el calendario lo permite, aunque den de beber con manguera.

39. SEMIVACACIONES
Así estoy oficialmente, de semivacaciones.
Pronto serán vacaciones totales, pero de momento es lo que hay.

Hay unas molestias en los isquios izquierdos que atribuyo a los vigorosos estiramientos del domingo tarde-noche, de los que no di cuenta pero que no obstante sucedieron. De hecho corrí ayer y hoy (aunque ya sea jueves, me refiero al miércoles) un trote suave de 30 mins y un 6x1000 respectivamente... y sin molestias. El trote suave me salió cojonudo pero el 6x1000, en fin, el 6x1000 ha salido peor que intentar cortarle el bigote a Chuck Norris con tijeras de podar mientras duerme. Dramatizaciones aparte, pudo ser peor. Lo peor no fue el tiempo de las series, casi en tiempo, fue la sensación de esfuerzo. Mucho para tan poco.
En fin, una reflexión para el verano: supongo que nos pasa a todos lo de pensar en alguna ocasión "Si fuera joven no habría dedicado tanto tiempo a..." o bien, "si ahora tuviese 18 años haría más tal cosa en lugar de tal otra" (no green jokes, please).
Pues bien, qué pasa si al llegar a la senectud (las rodillas de algunos ya están ahí, pero me refiero a la edad del pasaporte, si me permitís la broma) echamos la vista atrás y nos preguntamos: ¿Por qué narices dedicaba tanto tiempo a correr como un tolo en lugar de...?

Saludos a tod@s





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos