Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 21 Nov 2017, 9:18
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

¿En serio corrísteis la misma Carrera? Genial el contraste entre las Crónicas. Para desternillarse Ríndose
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Mar, 21 Nov 2017, 17:57
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Pues sí que es verdad que el tipo del COE se parece al de Cadena Perpetua.
Caldo de postre, guau, sí que es innovación, que aprendan en Master chef.
Y luego, que te voy a contar, lo de siempre otra gran crónica "de letras".
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 22 Nov 2017, 1:48
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Cuarto año del gato. Día 138. (21 de noviembre)

Se corre como se entrena. En mi caso, literalmente, salvo por la linterna que no llevo a las carreras: no varío un ápice mis ritmos o motivaciones. Estoy instalado en la comodidad de los cinco minutos por kilómetro y cogiéndole el gusto a esta marcha regular, metódica, fiable, fácil de predecir. Para lo bueno y para lo malo: podría hacer un maratón ahora mismo en tres horas treinta, pero en cien metros lisos empleo treinta segundos.

Salí a rodar a la noche carregalense. Muy vago, con ganas de terminar pronto, tanto que no pongo aquí la ridícula distancia por vergüenza, aunque alguno crea que es por ser un diario de letras. En realidad me calcé las zapatillas por buscar una excusa para escribir hoy y contar la novedad.

Y es que el fisio, desentendiéndose de mí, se ha lavado las manes como Pilates y me ha mandado a una clase de prueba. Y allí, desaprendiendo a expulsar el aire, oí hablar por primera vez del músculo más importante del mundo, el transverso. Que se conoce que está desactivado. ¡Acabáramos! ¿Y cómo es que yo no he sabido de él antes? ¿Por qué no se me ha informado de esto?

Entre el pasmo y la indignación me hallo. Un músculo fundamental para respirar, toser, estornudar, sujetar las vísceras, estabilizar la columna lumbar, miccionar, defecar, parir y estabilizar el core, y lo tenía apagado. No lo veo normal.

Y yo, mientras, sufriendo años de bloqueos, rigideces, mis dolores todos. Con mi torsión ilíaca.

Intimidado, voy añadiendo a la agenda sesiones y tratamientos que se complementan, me aseguran que el ejercicio que viene bien para la zona anterior requiere de otro para la posterior, y no me atrevo a negarme, y así, contra mi voluntad, acudo los lunes a pilates y los miércoles a osteopatía y los viernes añadirán hipopresivos y...

Me han atrapado. No podré escapar.

Antes padecía una torsión. Pero ya no. Ahora padezco una extorsión.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
PequeñaCriatura

Foreiro Senior
Foreiro Senior
28/10/12
0 Carreiras
975 Mensaxes
Ferrol
Respostar citando Envío Mér, 22 Nov 2017, 13:12
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

¿Quieres decir que te han mandado a hacer abdominales?
Y ya puestos, ¿no hay anverso y reverso? Pensando

Yo, es por saber... Molón
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 22 Nov 2017, 13:54
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

¿Un músculo desactivado? ¿Le han aplicado el 155?
Incluso para los "estudiosos" del Gatuno a veces nos resulta complicado desentrañar cuanto hay de novelesco en el relato. Doy por supuesto que existe una base real que por supuesto no me tomo a broma. Mejórate Dani. Las Carreras tienen menos gracia sin ti.
Pollastre

Foreiro Senior
Foreiro Senior
10/01/14
16 Carreiras
508 Mensaxes
A Coruña
Respostar citando Envío Ven, 24 Nov 2017, 22:25
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
Entre el pasmo y la indignación me hallo. Un músculo fundamental para respirar, toser, estornudar, sujetar las vísceras, estabilizar la columna lumbar, miccionar, defecar, parir y estabilizar el core, y lo tenía apagado. No lo veo normal.
No tendrás más remedio que apuntarte a clases de preparación al parto. Te lo digo yo.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 29 Nov 2017, 0:10
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Cuarto año del gato. Día 143. (26 de noviembre)

El domingo era uno de los días señalados en el calendario, como lo son los partidos contra el Espanyol o el APOEL de Nicosia para Cristiano Ronaldo. La media de Vilagarcía parecía la más adecuada para intentar la marca para el maratón de Nueva York, por rapidez y por contar con amigos que nos acompañarían de referencia. Pronto me di de baja yo del objetivo en este annus horribilis y quedó sola Montse con los deberes pendientes. Que todos sabíamos que podría lograr, todos menos ella. Y mientras tanto el entrenador, en una doble jugada, me limitó la carrera a una única vuelta y me encargó la tarea de ir de liebre. De guiado a guiador. Glups.

Qué acierto: así, nerviosos los dos por igual, dormimos estupendamente, sincronizados los movimientos en la cama. Cada uno soñando con su batalla.

Fuimos temprano, recogimos los dorsales y desayunamos. El camarero nos tentó con una partida de donuts cortesía de la casa mas no era el momento de improvisar y me aferré al croissant talismán habitual. No las tenía todas conmigo, no por el ritmo de cinco minutos kilómetro sino por estar obligado a ser muy estable y por sentirme responsable. Cuando toca hacer el payaso, se hace, y cuando toca ser serio, se es.

Y al ir a por el atrezzo, el chasco. En lugar de unos hinchables poderosos o una banderola en la espalda, languidecían en el techo unos globos grisáceos, tristes y feos como de cumpleaños infantil de hijo no deseado. Eché en falta los matasuegras. Susana se esforzaba pintando en ellos los tiempos con mucho esmero y caracteres góticos. Ay, mi debut de liebre sería de bazar chino, de rastrillo de barrio decadente. Adiós contratos para Chicago y Boston.

Salí al exterior con mi Hello Kitty flotando muy arriba, que costaba establecer la relación entre el plástico y yo, y me acerqué a la fotoquedada multitudinaria: en Vilagarcía hay más gente posando que corriendo. Probé a rodar y ya vi que iba a tener problemas de comunicación con el bicho, con querencia a retrasarse y ladearse. Como un caniche revoltoso se lanzaba encima de los transeúntes, e igual que haría con la correa del perro tiré de él, ¡ven aquí y estate quieto!

Nos colocamos para arrancar, le di muchos muchos ánimos a Montse y partimos. Las otras liebres más veloces, Manu, Josiño, David, unos galgos del Atenas, y por fin nosotros. Dejando claras las cosas, escuchad, que esto es la primera vez que lo hago, que voy sin seguro, que no sé si, que a ver si, que entre todos mejor. ¿Y de qué hablo con ellos? ¿Se espera de mí que aconseje o algo? ¿Que amenice la velada? Nando, amablemente, me recordaba las obligaciones. ¡Este globo es una mierda, no nos cuenta nada, no nos coge agua, es un inútil!

Bajábamos ligeramente del ritmo previsto, y, sin instrucciones al respecto ni experiencia, supuse que tocaría consensuarlo. Vamos a 4'57", ¿os parece bien? Seguimos tres segundos más rápido. Estamos yendo a 4'56", ¿vais todos ahí? Asentían. Del grupete que se formó, unos diez, se adelantaba una pareja con la que charlaba. La chica, Carolina, marchaba a por récord personal con este paso, y a por pódium también, le aseguré.

Chamorro nos gritaba desde el público, ¡Doc, Doc!, y Marta, Mar, Fefa, Susana, César, Asun, y yo les gritaba respondiendo, y notaba cómo me iba soltando. Y el joven de la izquierda me dice: esto para ti es pan comido, ¿no? Sí, yo hago una media maratón cada mañana antes del café con leche. Definitivamente estaba cogiéndole el gusto.

Al cruzarnos con los de la cabeza les aplaudí, como suelo, y entonces el resto del grupo aplaudió también. Un momento, ya no sólo era su líder deportivo, ¡ahora había ganado tambíén ascendencia moral! Aunque me restaba quizás cierta autoridad el llevar atado el cordel alrededor del cuello, aburrido de recortar el lazo. Y las impertinencias de Nando, que no me respetaba por lo de la confianza y el asco.

De acuerdo, no sería el globo más dicharachero del mundo, pero no corríamos en un silencio incómodo. Y con regularidad encomiable. Resistía heroicamente los impulsos de ir a por Basi o cualquier archienemigo que se mostraba al alcance, centrado en mi labor de pastor. Descubría la felicidad de una vida abnegada, la recompensa espiritual del sacrificio por los demás, la plenitud que trae la sumisión del interés propio ante una causa mayor. Bienaventuradas las liebres porque ellas destacarán más en las fotos.

Y así llegamos a la mitad de la prueba y se nos unió César. Seguimos juntos hasta el kilómetro once y tuve todavía ocasión de dar algunos consejos de última hora: Bebed, hidrataos bien. Dosificad las fuerzas que aún falta bastante. Aprended a amar la lectura, quien lee nunca estará solo. Pensad en grande pero disfrutad de los pequeños placeres. No cambiéis la salud por la riqueza ni la libertad por el poder. Entre lágrimas nos despedimos, el más inconsable Nando, y Carolina me dijo gracias, eres un encanto. Caray. Y con una sonrisa de oreja a oreja regresé caminando hasta la meta.

Pedí noticias de Montse. Iba bien, iba muy bien. Con Moncho. ¡Ahí viene! Pasa sufriendo, con la cara torcida como un retrato cubista. Creo que no lo va a lograr, pero desde luego lo está peleando. Tienen que girar y volver. Corro hasta la recta a esperar, Manu se acerca a apoyar, ya llegan. Montse acelera, lo poquito que puede ya, y le grito vamoooos y Moncho va tranquilo, eso es bueno, pero no sé en qué tiempo están, cruzan, suspense. Y con el pulgar me indican que sí. Lo ha hecho. Una hora y cuarenta y un minutos. ¡Sí! Y voy a abrazarla.

Esto es gracias a César, nuestro entrenador. A Montse la ha puesto en la línea de salida del maratón de Nueva York. Y a mí, a mí me ha puesto... un globo en la cabeza.

Y gracias a Moncho. Qué fácil es si vas acompañada por alguien, dice Montse, cuando no soporta que yo vaya a su lado porque la estreso.

El césped siempre es más verde en el patio del vecino, y por eso triunfan los clubs de swingers.

Y, por supuesto, trofeo a mayores. Con Carolina, como vaticiné. Que me ve y baja emocionada a saludar, soy algo partícipe de ambas copas, claro que sí, y nos invita a Lalín a la Feira do Cocido. ¿Pero cómo vamos a ir si a Moncho le ha dado ahora por tomar los caldos y las sopas de postre? Nos sacan a gorrazos del pueblo.

Fantástica mañana.





Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
XoseM

Mods
Mods
21/10/08
0 Carreiras
2219 Mensaxes
Galiza
Respostar citando Envío Mér, 29 Nov 2017, 6:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

bonita crónica Aplauso

DoctorSlump escribió:
[...]Descubría la felicidad de una vida abnegada, la recompensa espiritual del sacrificio por los demás, la plenitud que trae la sumisión del interés propio ante una causa mayor. Bienaventuradas las liebres porque ellas destacarán más en las fotos.
]

... pero máis bonito é descubrir o sentido da vida, esa vocación oculta Mr. Green Guiño

-- Chámame "ghose"
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 29 Nov 2017, 7:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Bloguero y Globero. Este hombre le da a todo. Estupenda jornada en Villagarcía en todos los aspectos.
Felicidades a Montse que se ha ganado a pulso el viaje a N.Y. Aplauso Aplauso Aplauso
cK13

Montañés
Montañés
26/11/15
0 Carreiras
2123 Mensaxes
Caldas de Reis
Respostar citando Envío Mér, 29 Nov 2017, 8:21
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cumpliste con tu papel Dr. Aplauso Aplauso Aplauso
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4268 Mensaxes

Respostar citando Envío Mér, 29 Nov 2017, 15:13
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
¡ahora había ganado tambíén ascendencia moral!

No hay como un cargo político. Kitty Man.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 30 Nov 2017, 0:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Cuarto año del gato. Día 146. (29 de noviembre)

Esta desgana que tengo no es nueva, la miro y la reconozco, es la misma que padecía en Taborda. He retrocedido tres años y medio a la época en que empecé el diario para obligarme a entrenar más de dos kilómetros. Es aquella sensación de extrañeza, de desencuentro, es cambiarme de ropa y pisar la calle y preguntarme qué estoy haciendo, por qué voy a esas horas por esos barrios. No es cansancio, es otra cosa. Si debo definirla en una palabra, me temo que es cordura.

Doy unos pasos, compruebo que los dolores siguen ahí pero controlados, que puedo trotar, bien, perfecto, y ahora que lo he comprobado ya quiero volverme a casa. ¿Cuánto más hay que rodar?

De noche, a solas, con frío y humedad, por entre las fincas, oyendo a los perros ladrar tras los muros, buscando el camino con la linterna. Soy una anomalía en Carregal. Se me quedan congeladas las manos. Podría ser peor, pienso: podría estar corriendo descalzo.



El viernes nos vamos a Ginebra, a turistear y a la Course de l'Escalade.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones
Andrés61

Maratoniano
Maratoniano
25/08/12
0 Carreiras
1878 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 30 Nov 2017, 7:26
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Hasta cuando te pones tétrico no pierdes el sarcasmo Ríndose
Estoy barajando muy seriamente empezar a correr descalzo... Bueno... Otros toman sopa de postre Silbar
Feliz Viaje. Pasadlo Bien!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3257 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Xov, 30 Nov 2017, 10:14
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Facía dias que non entraba por aqui.

Moitísimas felicitacións aos dous: A Montse pola praza para N.Y, e ati por seguir en racha, con ou sen globo, con ou sen dúbidas existenciais.

Disfrutade moito en Suiza!!!
Amina

Experto no foro
Experto no foro
1/09/14
0 Carreiras
3048 Mensaxes
La ciudad de las piruletas y nubes de colores
Respostar citando Envío Xov, 30 Nov 2017, 14:34
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

DoctorSlump escribió:
El viernes nos vamos a Ginebra, a turistear y a la Course de l'Escalade.

Desde que me hablásteis de esa carrera en San Sebastián, le he dado unas cuantas vueltas a lo de ir a una carrera a Suiza y aprovechar para alojarme en casa de un amigo que tengo allá, así con todo el morro Silbar

Pasadlo genial. Ya estoy impaciente por leer la crónica y ver fotos Guiño





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos