Xov, 30 Mar 2017, 23:19
Asunto: Re: Diario de Meigalicix (polo 20% e subindo)
"
Crónicas da favela: Y hasta aquí pescao vendido . 7ª temporada"
Hoxe ó mediodía , tal e como figuraba no plan ( cousa rara) , tocou facer a última saída. "Despacito, suave suavecito" igual que no retrouso este de moda. En plan descarga, porque tiña maniotas acumuladas da sesión de ximnasio do luns e da saida do martes . De feito acabei en 52: 18 minutos (tampouco o corpo daba para máis)
Como modelo de simulación non estivo mal, digamos que ó longo do percorrido foro sucedéndose todos os escenarios posibles que me poden esperar o domingo: Calor, vento de cara, amagos de bochas nos dedos gordos de cada pe ( estou a meditar de novo o asunto dos compeeds, se chove irán soltos estorbando como ano pasado, pero non levalos pode ser arriscado). En fin, que vai ser a séptima media ( a octava se contamos a Behobia 2015), e aínda me da o pánico escénico en certas cousas.
Expectativas: Intentar rematar en 1h55, e se podo rebaixalo, mellor. Confesión coresmal: picoume no amor propio que o ano pasado un compañeiro meu do traballo me sacase 5 minutos cando ata ese momento eu solía entar en meta diante del.... Que si, que corremos para pasalo ben, e as endorfinas, e a paz interior, pero dese lado escuro, tan humano, ninguén se libra .
Agora si, como ben di Papa-Leguas estamos na rampa de saída. De aquí ata o domingo xa so mimar as pernas a masaxes e pomadas, o que me deixe o ritmo doméstico e laboral.
Seguindo a moda e tradición , ou directamente plaxiando o estilo doutros diarios, deixo aquí
as miñas razóns para correr un ano máis a Vig Bay ( en plan cutre e sen fotos, puro estilo favelense, todas igual de importantes, escritas segundo me van saíndo :
- Botar un sprint para estar 10 minutos antes do previsto , e aínda así chegar á fotokedada cando xa están rematando.
- Acelerar pola baixada á Praia América mentras unha veciña nos vai regando coa karcher , coas vistas da ría de decorado de fondo.
- Resucitar co par de esponxas molladas que che reparte unha cativa voluntaria chegando á Ramallosa, mentras lle das as grazas, e devolves o saúdo .
- Pensar na sorte que tes de que as pernas respondan sen calambres, mentras vas deixando atrás veteranos A feitos e dereitos apeados na cuneta a escasos 2 kilómetros da chegada.
- Poder escoitar ó meu preparador físico dicir "impresionante" despois de cruzar a meta nun crono inferior do que él me calculaba .
-Chegar ó pabillón de deportes de Baiona cando aínda dan vez para entrar directamente nas duchas sen facer cola na escaleira, e unha vez dentro poder contar co último fío de auga, a compartir por turnos coas demais resignadas populares.
- Sair co corpo limpo e levitando desde o pabillón ata o coche, que está no quinto pemento, pero non importa porque non toca conducir , e o que vai a continuación é unha comida riquísima, na mellor das compañías.
Última edición por Meigalicix o Ven, 31 Mar 2017, 10:36; editado 1 vez
