Foros ›
El diario gatuno de Slump (2014-2021)
Foros de debate / Diarios de adestramento
Respostar ao tema

Autor
Mensaxe
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 09 Xul 2015, 21:59
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 3.

Vengo de probarme y tengo grandes noticias: ¡creo que en diez u once días puedo hacer el maratón! Cuatro kilómetros hoy, cuatro mañana, cuatro pasado... Y gracias. Hoy desde el club me han dicho que deje las carreras, estoy quemado, que sí, que no, así que en un ataque de rebeldía juvenil y tras remojarme en el río he ido caminando por el otro Carregal hasta llegar al tramo de tierra y he rodado un poco. A los diez pasos quise pararme, notaba molestias en el tibial, pero fue pensar en escribir aquí Cuaderno de bitácooooh wait! y no me dio la gana, seguí y remitió, y así completé un 4K en 21 minutos, de momento es lo máximo que me he atrevido a hacer. Aparentemente bien, iba con algún pinchazo aquí y allí, pero como ya no recuerdo lo que es correr sin dolores tampoco reconocería la normalidad ni aunque viniese anunciada en un neón gigantesco y con sirenas aullantes. Ahora estoy con hielo y la pierna levantada como el novelista de "Misery" y mantengo la intención de ser de la partida en Tomiño el sábado, veremos si soy de la llegada. Y el fin de semana lo pasaré en Caminha, no para otra media, por favor, sino de camping y metiéndome en las aguas heladas de la Foz do Minho.

Gracias por las felicitaciones y los gatos, pero os veo atentos para impugnar el cumpleaños. La primera entrada fue en otro alojamiento, el traslado definitivo a este diario se hizo unos días más tarde, y si recordáis tampoco era un diario gatuno al principio. No seáis más slumpistas que Slump. Cuando empecé a contar los entrenos (contar numérica y narrativamente) fue el siete de julio. Y aunque no fuera, it's my party and I'll meow if I want to!

Mientras tanto, duelo de caracoles por ver qué va más lenta, si mi recuperación o la conexión a Internet. Ésta va tan despacio que noto cómo baja cada bit: ora un uno, ora un cero, dos unos seguidos, un cero... y empiezo a reconocer los patrones como el de Matrix. Un mes y medio después de pedir el traslado sigo sin teléfono ni ADSL en casa y con los gigas del móvil agotados y no me dejan comprar un bono a mayores, que ni para ellos son buenos. No se retire por favor le estamos ayudando lamentamos la insidensia. Panchito de mi vida, tú eres niño como yo, por eso te llamo tanto y te doy mi corasón.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 19 Nov 2015, 20:57; editado 2 veces
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 10 Xul 2015, 6:15
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Lo de las molestias por todos lados si llevas unos días parados es normal.
Poner la pierna en alto y con hielo en plan Misery está muy bien, pero ya sabes, ahora debes tener cuidado con tus fans y no con tus archienemigos.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Lun, 13 Xul 2015, 20:36
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 5. (11 de julio)

La muerte no me llena de tristeza,
las flores que saldrán de mi cabeza
algo darán de aroma.

Este diario está huérfano. Yo, que sólo creo en San Fermín y no me acuerdo de Santa Bárbara ni cuando truena, hoy le voy a atar un cordel a San Cucufato en los cojones: devuélvenos a Javier Krahe o no te los desato.

Recién llegados del camping y con arenas lusas en los pies y la Quechua del Decathlon sin guardar (desmontar se desmonta sola, pero volver a meterla en el saco es alta ingeniería), toca hacer la crónica del sábado. El plan era estar por la mañana en el mar, ir en bici de Caminha a Tomiño, correr, ya puestos soltar la gracieta originalísima del triatlón, y regresar en coche; pero cuando uno no nada nada (y eso que traje traje) no ha lugar. Y es que el agua de Caminha estaba fría como un carámbano carambita carambirurí, quería bajar la inflamación pero de tan gélida se deshinchó todo, hasta el punto de que en el servicio durante un pavoroso momento creí que me la habían robado. Además soplaba un vientecillo huracanado si tal cosa es posible, estaba en la orilla y me tiraban las olas, aun así estaba por animarme cuando vi pasar volando a Totó (te echaré de menos, espantapájaros), estas playas portuguesas impracticables son un desperdicio habiendo tanta capital europea que languidece por una.

Sin baño pero con cara de vacaciones y tomando el sol para reforzar ese tono doradito que nos sale a los rubios o ex-rubios (y no amarillo como me dice una, me habrá confundido con Homer Simpson), pedaleé por la tarde hasta el pueblo, voy cada vez más suelto y menos tenso. Aparco y tomo una cerveza Lenda para empezar y continuar con las de la víspera, y también para mezclar con el Airtal, el ibuprofeno y el Reflex. Además de mi vuelta a las carreras estrenábamos camiseta oficial de las Tortujas, cuando la cogí en la tienda de deportes Lito me dijo que vaya equipazo estábamos montando, yo estaba ya sacando pecho (y con ello reventando las costuras y necesitando una XXL) cuando me habla de Arda Turan y deshace el equívoco, cierto, es uno de los escasos barcelonistas de Taborda. No sé si es la bici o el reestreno pero me noto agitado e inquieto, igualmente resisto todas las invitaciones a rodar, como no me fío de la pierna prefiero no gastar ni un metro de más, saldré a ritmo de calentamiento y ya está. Me digo, como si no me conociera. Veo a matogrosso de pantalón corto esta vez, Papa-Léguas a su lado con la cámara, y completando esa extraña fila en la pared está Jullit, que se ha animado. Aparece un tanto perjudicada pero eso no va a ser óbice para que triunfe. En las categorías menores Kevin es el primero en pasear la equipación por el pódium, los otros Tortujas no estamos en esa guerra, bastante tengo con la mía: a las ocho y cuarto salimos y ya sea por el combinado químico-etílico o por el tratamiento de choque térmico-marino arranco con optimismo y la sensación de que puedo hacer la prueba entera.

Los primeros pasos son de tanteo y tranquilos, dije que de relax pero me doy cuenta de que el martes trabajo y no puedo llegar detrás de Jullit, la gente no atiende a razones (Razones es el nombre de un cañón portátil en la novela "Snow Crash", ahí sí que atendían) y me van a tomar el pelo, de modo que el primer objetivo es adelantarla. Va con el gemelo, dos pájaros de un tiro, pero evidentemente ya no llevo la marcha prevista, voy más bien dando todo o casi todo lo que puedo tras un mes de inactividad, de momento la pierna responde a falta de cabeza. Pronto viene matogrosso y me alcanza y me avanza un ataque en el próximo paso por meta, otro día pelearía pero hoy con acabar voy contento, vamos juntos por debajo de 4'30" o así y al girar la cabeza la terquedad uruguaya que no se rinde, menos mal que anoche se excedió en sus excesos porque ni con ésas, qué fiera. Algún conocido, ningún archi, sin animación salvo en el centro de Tomiño donde están todos concentrados y gritando a lo behobiano (exagerando), eso me impulsa unos pocos metros pero no más, y cuando en la cuesta se me va Guillermo no hay mucho que pueda hacer. Todavía se volverá a mirar, interesado por mí, y esa caidita de ojos no la olvidaré, gracias, vete ahora y ya habrá más noches. Me entretuve en picar a algún espectador para que gritase y en vigilar la retaguardia, dos o tres amagos de competición con desconocidos (perdí todos los duelos), y sufrí la humillación de que un tipo con un vendaje aparatoso me esprintase, no debí quitarme las tiras de lesionado oficial. En la llegada me batí con un corredor local, por si daban premio a los cincuenta o sesenta primeros del pueblo, esta vez sí gané. Y crucé la meta muy satisfecho por haber completado la carrera. Lo importante es participar y no quedar último. Jullit entraría pisándole los talones a Isaías, tercera en su categoría aunque nos despistamos con su trofeo. Un poco de hielo en la pierna para refrigerar la zona dañada, y vámonos a socializar.

Habríamos ido a un resort caribeño pero los hermanos se negaron, ellos querían conocer de primera mano la realidad que se esconde tras los oropeles, encontrar al tomiñés indígena en su hábitat, cómo es él, a qué dedica el tiempo libre, en qué lugar se enamoró de ti: los llevamos a un bar a comer pimientos y croquetas, un bar con camarero bueno y camarero malo. Jullit ya estaba recuperada y lista para otra, pero matogrosso y Papa-Léguas tras tomarse sendos Kases de naranja rechazaron una Mirinda porque había que conducir, no hay que abusar del gas, recogimos los bártulos (principalmente la bicicleta que llevaba horas en el puesto de Lenda, de su dueño tal vez olvidada pero no de su usufructuario), nos despedimos y nos fuimos al camping. La noche siguiente en la feria de la cerveza artesanal, que está de moda, me atacarían los mosquitos y ahora vuelvo a estar hinchado, pero ésa es otra historia y debe ser contada en otra ocasión.

¿Y la pierna? Pues no empeora por correr un poco, pero tampoco mejora. Supongo que el domingo estaré en Moraña. Dante reservaba la antesala del infierno para los tibios, espero que para las tibias también. Yo la miro continuamente para comparar, se está convirtiendo en un tic, en la próxima visita al fisio ya me contarán, no sé si fiarme de mis apreciaciones porque quizás el ojo del amo engorda la pantorrilla.

¿Alguien ha llegado despierto hasta aquí?



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 19 Nov 2015, 20:59; editado 3 veces
Meigalicix

Experto no foro
Experto no foro
19/02/12
59 Carreiras
3259 Mensaxes
Vigo
Respostar citando Envío Lun, 13 Xul 2015, 21:22
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Eu si que cheguei desperta. E cando me enterei hai dous días do de Javier Krahe o primeiro do que me lembrei foi daquela versión de "No todo va a ser correr", e que probablemente terías colgado por aquí un crespón negro. De momento abonda con que o teñas en recordo do cantoautor, e que non chegue nunca o punto de que o teñas que poñer por ningunha das túas tibias, rótulas, cartílagos, e que sexa verdade o teu eslógan web de que igual ca ave fénix sempre rexurdes das túas lesións.
matogrosso

Multimedia
Multimedia
24/07/09
101 Carreiras
1348 Mensaxes
Aquae Urente
Respostar citando Envío Mar, 14 Xul 2015, 11:04
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Dani, tu mecanismo de propulsión principal no es evidentemente el músculo de glucógeno.
Lendas y clarisas (perdón claritas) de limón las que haga falta, pero ¡caramba!, estos Currelas y asimilados no le echan nada sólido a la caldera. Abraiado Abraiado Abraiado
La cena: un tentáculo de calamar, media croqueta del micro y un rabo de pimiento. Y aun luego habrá quien necesite vaso y medio de Eno limón.
No, no, en este bohemio grupo de costumbres laxas de seguro no habría sitio para el tragaldabas del piraña.
¿De dónde obtienen pues la energía? Los demás no sé, pero en tu caso de unos curiosos paneles sociales (sociales sí) que se despliegan angustiosamente orientados a la más ínfima radiación de palmas.
Pensé de veras que el paso por el centro de Tomiño entre vítores y aplausos, la algarabía y el calor humano serían más que suficentes para recargar tus baterías y darle así vidilla a la hasta aquel momento entente cordiale.
Sin embargo, fue entrar en la cara oculta de la carrera y ver la nave de última tecnología slumpiana mudar convertida a un simple electrodoméstico del tamaño de una lavadora vagando a la deriva por el pardo y recalentado asfalto.
Luego somos Papa-Léguas y yo los malos de spaguetti western, perversos en los gestos, insensibles a tus dolencias, y patéticamente infantiles en el conjunto del relato. Nono Guiño
Cierto es que Tomiño bien vale una Mirinda, pero...




Don´t run drunk. Ríndose

Homo homini gallicus canis
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 14 Xul 2015, 16:23
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Te recuerdo que yo también participé en la cata de la "Lenda", aunque he de confesar que yo de cervezas entiendo lo mismo que de capar lombrices...
Y en cuanto al engorde de tu pantorrilla, vigila el sobrepeso gatuno.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Xov, 16 Xul 2015, 8:45
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 9. (15 de julio)

Esperar la llegada de agosto, reservar un apartamento en Benidorm, meter los niños, el perro, la señora y la suegra en el seiscientos, detenerse en las gasolineras para desaguar y para que el pequeño vomite pese a la tira de goma que espantaba la electricidad estática, el mareo y el mal de ojo. No, gracias, nosotros nos tomamos las vacaciones aunque no nos las den y nos las montamos por la cara. Instalados en Caminha vamos del camping al trabajo y viceversa y todos los días son laborables y festivos a la vez. Por allí me muevo con la bici, si cruzo la frontera hasta Tui pito con la boca (otro día lo explico), si me quedo en Portugal voy a los pueblos cercanos. Hoy (por ayer) creo que estuve en la playa de Vila Ídem de Âncora, lo creo porque se escuchaban las olas y tenía arena bajo los pies pero ni se veía el mar de la niebla. Son tardes de asueto igualmente, tomando francesinhas, panachés y rayos UVA filtrados por las gotas en suspensión.

Sobre las ocho me animé a correr y acompañar a Montse, que sigue con su preparación sin incidencias ni decaimientos anímicos. Le tocaba un rodaje corto y suave, perfecto. Hay un sendero hasta Moledo por la floresta muy gustoso aunque breve, así que dimos dos vueltas y media para completar siete kilómetros a 5'15". Sin noticias de la pierna ni de Gurb, me molesta más cuando estoy parado, envía señales no solicitadas, bum, bum, se nota que palpita fieramente la sangre (que podría decir Gabriel Celaya). Censo deportivo: tres hombres de frente y ningún saludo. Al acabar fui a la orilla y conseguí introducirme hasta los muslos, si los esquimales tienen cuarenta palabras para la nieve yo voy a necesitar otras tantas para la frialdad del Atlántico.

Mañana (por hoy) visita al fisio. Acudo con pesimismo por mi naturaleza y porque estamos en el segundo mes y esto no cura.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 19 Nov 2015, 21:01; editado 1 vez
freakyrunning

Maratoniano
Maratoniano
14/10/13
0 Carreiras
4270 Mensaxes

Respostar citando Envío Xov, 16 Xul 2015, 9:30
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Ánimo Doctor. Fisio, hielo y paciencia = curar. Sobretodo lo último, cada vez más tiempo lleva todo (por experiencia lo digo). A lo mejor tienes que ir aceptando la edad (+30 estimo polas fotos). No curábamos igual hace 20 años. Hace 20 años dejaba de entrenar una semana y las medias no caían ni un segundo. Ahora paro por unos mocos y al tacho el trabajo de un mes. Llegados a este punto viejuno es donde nos encontraremos en algún momento con esa especie de duda de rollo Hamlet. Y en mi caso no tengo escapatoria, to be Freak.

Forza. Keep running.

Apuntado lo de ir al curro desde el camping. Se me ocurre algo mejor. Currar en el camping. No lo descarto.
CARANQUEXO

Foreiro Xuvenil
Foreiro Xuvenil
3/06/10
0 Carreiras
161 Mensaxes
TOMIÑO
Respostar citando Envío Ven, 17 Xul 2015, 16:20
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Hey....estás en el "estranxeiro de ferias"
A ver cuando invitas a los Tortujas a correr por eses lares y a una caneca.... saludos desde Tomi.....se os echa de menos.... Razz
corredor101

Maratoniano
Maratoniano
7/04/08
117 Carreiras
4361 Mensaxes

Respostar citando Envío Ven, 17 Xul 2015, 16:31
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Vas a trabajar desde el cámping, te mueves en bici....malditos hippies! nunca te debí haber llevado a Christiania.

Y como dice freaky, poco a poco, fisio, hielo y paciencia (yo le añadiría ibuprofeno). Afortunadamente parece que la lesión progresa adecuadamente.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Sáb, 18 Xul 2015, 14:23
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Intente imponerse la tarea de no pensar en un oso polar y verá al condenado animal a cada minuto. Dostoyevsky y el oso, el oso y Berlín, Berlín y el fisio. Olvídate del maratón, me dice, y ya no puedo pensar en otra cosa, tomo una magdalena y en vez de rememorar la infancia de Proust lo que veo pasar ante mí es la caída del muro. ¿Recuerda El Álamo pero olvida Berlín? No con estos lóbulos temporales. Me niego.

(Cuánto barniz cultural de todo a cien, no ya de wikipedia sino de El Rincón del Vago, o incluso de esa página de answers.yahoo donde siempre hay mexicanos preguntando chorradas).

Llego a la consulta el jueves, ve la pierna que no está tan mal como se la imaginaba por mis emails, empieza a trabajar y de pronto me acuchilla: es hora de que haga una visita al podólogo y estudiemos en serio las plantillas y que me despida del maratón este año, que no estoy para hacer tiradas largas. ¿Qué habrá encontrado ahí abajo para soltarme eso sin anestesia? Pues si él se pone apocalíptico, yo integrado. Como e elevado a x, que me integro y me da lo mismo. Respeto su opinión y agradezco los consejos pero los rechazo. Comenzamos el regateo. Al fin y al cabo Gerardo es, después de Montse y de distinta manera, la persona que más me toca, algo me conocerá. Quiero creer que entre la tendinitis, el edema, la amenaza de la periostitis, la fascitis, la condromalacia, los bloqueos de sacro, los problemas de espalda, los dolores musculares... ha optado por meterme en el torno y que me enderecen en vez de andar aventurándome en distancias filipídicas. Que no hay garantías, ya, que está complicado, ya, que posiblemente no, ya, que no puede decirme que sí, ya, etc, ya. Si me decido por estudiar y rectificar la pisada ahora, descartaría definitivamente lo de septiembre, a estas alturas prefiero esperar dos meses y a la vuelta (si es que hay ida) que hagan de mí un pandero, y así dejo la puerta (de Brandeburgo) abierta a Berlín, aunque entren las moscas.

Consigo a regañadientes (suyos) una moratoria de quince días con corralito de carreras. Mañana el 10K de Moraña, cita (com)prometida hace meses con los amigos Manolo y Celina, y es que somos la Orquesta Panorama de las carreras, se nos rifan. Si salimos bien de ésta, leones y no huevones, la próxima semana será de aclimatación combinando bici y trotes de cinco kilómetros siempre por tierra. Si seguimos funcionando, la siguiente sería la semana de iniciación, de nuevo pedal y rodajes de diez, diez y quince. Y ya empezaríamos agosto con el tiempo justo y necesario, es nuestro deber y salvación. Pero al menor problema en el tibial me planto y acepto el fracaso.

El amor estará en el aire, pero lo de Berlín más. Y es ése el maratón que quiero hacer y no otros.



P.S.: Marchamos ya del camping con pena, tenía incluso gato residente, y los vecinos de caravana un hermoso felino blanco de nombre Otto que nos miraba con sus hipnóticos ojos amarillos. Yo con la bicicleta o a pie y Montse corriendo, hemos dejado una estampa de dúo dinámico que dan ganas de sacar un single y al guateque.

Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 14 Nov 2016, 15:13; editado 4 veces
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Dom, 19 Xul 2015, 22:53
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 13. (19 de julio)

Prueba superada, lesión no superada. Necesito a Jiménez del Oso (Iker no me inspira confianza).

Fuimos el sábado a Moraña, la ciudad donde nadie es forastero: todos eran de allí, efectivamente, y para conseguir una habitación para una noche tuvieron que mediar las fuerzas vivas y nosotros pasar varios interrogatorios telefónicos previos y ya en directo que si veníamos a la boda y entonces que ganaríamos la carrera, ¿no? Moraña consiste básicamente en una sola calle, pero en un anhelo manhattanero y multiplicador tienen las rúas 1, 2, 7, 14... Acabamos cenando en el restaurante donde el domingo sería la gran juntanza a la que no podíamos quedarnos por coincidir con la comida de verano de la empresa, y a cama con dos almohadas, una en la cabeza y otra en el pie por aquello del retorno venoso, sólo me falta recurrir a las sanguijuelas.

Desperté con la fascitis en marcha, señal de que dormir en forma de valle había aliviado el tibial y dejado sitio para dolores con más antigüedad y derechos. Un café con leche e ibuprofeno (el ibuprofeno es el nuevo croissant) y Reflex con alegría y despilfarro. Saludos a los conocidos y charlas mientras los demás calentaban, y por fin un trotecillo indigno para figurar en la intro del vídeo de matogrosso y a la línea de salida, a intentar un 10K tras cinco semanas.

Empiezo tranquilo con Papa-Léguas pero veo a Nando y Quinso delante y me voy hasta ellos, pretendo irme tan inocentemente y el primero me abronca, que me quede a su ritmo joder, como tampoco es que me esperase nadie en meta (Víctor Riobó y compañía no son tan buenos colegas y habían tomado las de Villadiego sin preguntar) me frené un poco y fuimos juntos los tres, no es ningún sacrificio porque además no vamos mal. En los cruces vienen Montse y María, cada tomiñés lleva apadrinado a un cambadés. Tenemos en el punto de mira a Enrique, un corredor local que atesora varios récords mundiales en su cabeza pero es esclavo de su cuerpo, limitación que aprovechamos para alcanzarlo y dejarlo atrás no sin que antes nos prometa nuevos logros. La pierna bien, gracias, y estamos por el seis y medio. César y Susana deciden acelerar y nos pasan, quiero probarme y me despido de Nando y Quinso para el último tramo y con cabecita intento seguir a la pareja, no hay manera, su ir de menos a más es mucho más ir que mi ir de menos a más, pero ahora ya es tontería regresar con el dúo anterior. Hay que buscar archis. Quiero pillar a Miote, no lo consigo. Quiero dejar atrás a ese veterano con corte de pelo lituano, no lo consigo. Quiero ganarles a dos del Atenas, no lo consigo. Finalmente coincido con un tal Javi que debe de ser del pueblo porque es muy animado (del público, no sé cómo es de espíritu), y zancada yo salto él mirada de reojo yo resoplido él nos metemos en un sprint de casi un kilómetro, sprint que por fin consigo llevarme al huerto y enfilo la recta triunfante... cuando el muy canalla saca unas botas de siete leguas y me deja clavado. César ya desde la barrera me grita que ésa no es mi guerra y que no haga excesos, sabias palabras que acepto y hago mías sobre todo porque no tenía ninguna posibilidad. Felicito al tal Javi, que además de zancudo y canalla es huraño, qué menos que un saludo después de semejante duelo. Escucho al speaker mencionar al Archienemigos Team y el Doctor Slump (hay gente friki). Y la pierna bien, gracias de nuevo. Contento. Prueba superada.

Enfrío el temperamento y la tibia con hielo que pido en el restaurante de anoche, y mientras estoy en el banco yacente llega Montse quejosa porque la tengo abandonada, y los gemelos. Como siempre con ellos, risas garantizadas y su dosis de mala leche. Pagamos la habitación, nos vamos, llegamos un poco tarde a la comida, y durante la misma ayudo a bajar las viandas con unas cañas, dos pitillos, un gin tonic y crema de orujo. Ya en casa por la noche la pierna izquierda está otra vez hinchada, podría pensar que está sólo atiborrada de las porquerías que tomo pero la derecha también estuvo en la cuchipanda y no se ve afectada. Es desesperante. Lesión no superada.

Acabo de escribir esto y me tumbo en el sofá con Traumeel y geles refrigerantes y ángulos propiciadores de mejores circulaciones.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 19 Nov 2015, 21:04; editado 1 vez
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mar, 21 Xul 2015, 21:33
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Cuaderno de bitácora. Segundo año del gato. Día 15.

Invierto el orden pedal/zapatilla porque la carrera de Santiaguiño es el sábado y no el domingo, de modo que empiezo hoy la semana de aclimatación con un rodaje pequeño, suave y blando por fuera, que se diría todo de algodón, que no lleva huesos; sólo los guijarros del camino son duros cual escarabajos de granito rosa. En el Carregal de abajo se suple con desparpajo por parte del vecindario la falta de monetario, y aunque el camping cerró hace años y está siendo engullido por la maleza (así empezaron a desaparecer en la selva las ruinas mayas) no retiran los carteles anunciadores por si algún turista despistado cae en la trampa. O un corredor.

Para amenizar la salida quise llevar las pulsaciones controladas y ver qué podía hacer sin pasar de ciento cincuenta. Vijilando el reloj pero procurando no ponerme nervioso y automiocardiarme como Amélie niña al ser auscultada por su padre, resultó que en terreno llano y ya sin calor el ritmo al que llego es de 5'38". Treinta minutos justos para 5.310 metros, he clavado un octavo de maratón con una proyección de cuatro horas, que es el objetivo que firmaría sin dudar.

La tibia sigue ahí, juraría que un poco mejor. Para compensar tengo los pies destrozados, me duelen las plantas como si caminase sobre brasas. Los meto en la poción májica de Quinso y descubro tarde que el cubo-barreño tiene un agujero y encharco el baño. La nevera está llena de refrescos y bebidas enerjéticas de Hacendado, la marca favorita de forocoches, no sé si beber o poner las latas en las fascias.

Estaré yo también en la etapa sensitiva como Juan Ramón Jiménez...



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Xov, 21 Mai 2020, 9:03; editado 4 veces
Papa-Léguas

Super Veterano
Super Veterano
14/10/11
0 Carreiras
2613 Mensaxes
Sparkland
Respostar citando Envío Mar, 21 Xul 2015, 22:35
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Te han faltado un par de ellas más y hubiera sido un post cinco jotas. Molón
Como siempre, gato encerrado.



Esta publicación no es un juguete, no se la dé a niños menores de 100 años. No la arroje al fuego, ni aún vacía de contenido. En caso de intoxicación accidental acuda a la mayor brevedad posible al servicio de urgencias psiquiátricas más cercano.
DoctorSlump

Foreiro Gatuno
Foreiro Gatuno
18/04/07
498 Carreiras
5895 Mensaxes
O Xibao, Tomiño
Respostar citando Envío Mér, 22 Xul 2015, 12:38
Asunto: Re: El diario gatuno de Slump

Literatura gatuna.

De un Nobel de Literatura a otro, de las jotas de Juan Ramón Jiménez y su burro a los poemas de Wislawa Szymborska y su gato (la misma evolución en el reino animal que mis vecinos).

UN GATO EN UN PISO VACÍO

Morir, eso no se le hace a un gato.
Porque qué puede hacer un gato
en un piso vacío.
Trepar por las paredes.
Restregarse entre los muebles.
Parece que nada ha cambiado
y, sin embargo, ha cambiado.
Que nada se ha movido,
pero está descolocado.
Y por la noche la lámpara ya no se enciende.

Se oyen pasos en la escalera,
pero no son ésos.
La mano que pone el pescado en el plato
tampoco es aquélla que lo ponía.

Hay algo aquí que no empieza
a la hora de siempre.
Hay algo que no ocurre
como debería.
Aquí había alguien que estaba y estaba,
que de repente se fue
e insistentemente no está.

Se ha buscado en todos los armarios.
Se ha recorrido la estantería.
Se ha husmeado debajo de la alfombra y se ha mirado.
Incluso se ha roto la prohibición
y se han desparramado los papeles.
Qué más se puede hacer.
Dormir y esperar.

Ya verá cuando regrese,
ya verá cuando aparezca.
Se va a enterar
de que eso no se le puede hacer a un gato.
Irá hacia él
como si no quisiera,
despacito,
con las patas muy ofendidas.
Y nada de saltos ni maullidos al principio.



Como el Ave Fénix resurjo de mis lesiones

Última edición por DoctorSlump o Lun, 20 Feb 2017, 22:32; editado 2 veces





Podes publicar novos temas
Non podes responder a temas
Non podes editar as túas mensaxes
Non podes borrar as túas mensaxes
Non podes votar nas enquisas
Non podes adxuntar arquivos
Non podes descargar arquivos